INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania Towarów i Materiałów kontrahentom w celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania Towarów i Materiałów kontrahentom w celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest dystrybutorem na polskim rynku okien połaciowych i akcesoriów do okien firmy X. W ramach prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje własne towary handlowe (okna i akcesoria, dalej: „Towary”) dla celów prezentacyjnych. Towary Spółki są między innymi montowane na stojakach demonstracyjnych w punktach sprzedaży (sklepach) u dystrybutorów Spółki (dalej: „Dystrybutorów”) lub podczas targów budowlanych, bądź też przedstawiany jest sposób prawidłowego montażu okien dla dekarzy oraz klientów, którzy nabyli okna Spółki (wskazane Towary pozostają cały czas własnością Spółki). Spółka oznacza też punkty sprzedaży, w których można nabyć dystrybuowane przez nią produkty, wykorzystując w tym celu różne materiały, takie jak tablice i flagi z logo oraz inne formy oznakowania, informujące o dostępności produktów Spółki w danym miejscu (dalej: „Materiały”).

Udostępnienie Towarów oraz Materiałów odbywa się nieodpłatnie. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Towarów oraz Materiałów. Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w dniu 6 lipca 2006 r. (na wniosek Spółki) postanowieniem w sprawie pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji Spółka przedstawiła stan faktyczny:

Spółka jest dystrybutorem na polskim rynku okien połaciowych i akcesoriów do okien firmy X. Spółka zajmuje się handlem hurtowym, prowadzonym poprzez wyspecjalizowane sklepy z materiałami budowlanymi.

W ramach prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje własne towary handlowe (okna i akcesoria) dla celów prezentacyjnych. Towary Spółki są między innymi montowane na stojakach demonstracyjnych w punktach sprzedaży (sklepach) u dystrybutorów Spółki lub podczas targów budowlanych, bądź też przedstawiany jest sposób prawidłowego montażu okien dla dekarzy oraz klientów, którzy nabyli okna dla Spółki (wskazane towary pozostają cały czas własnością Spółki).

Spółka oznacza też punkty sprzedaży, w których można nabyć dystrybuowane przez nią produkty wykorzystując w tym celu różne materiały takie jak tablice i flagi z logo oraz inne formy oznakowania, informujące o dostępności produktów Spółki w danym miejscu. VAT naliczony przy nabyciu powyższych towarów i materiałów pomniejsza VAT należny w miesiącu zakupu. Ponadto, Spółka zużywa produkty spożywcze w celu poczęstunku oferowanego kontrahentom podczas spotkań służbowych odbywanych w siedzibie Spółki, traktując je jako koszty związane z reklamą i reprezentacją Spółki, stanowiące koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w ramach limitu 0,25% przychodów. Do prowadzonej działalności reklamowej (zarówno o charakterze publicznym, jak i niepublicznym,) Spółka wykorzystuje również usługi obce nabywane od podatników VAT.

W odniesieniu do wydatków, których zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jest limitowane, Spółka uzależnia prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych produktów spożywczych oraz od usług obcych od faktu uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (z wyjątkiem przypadków, w których brak prawa do odliczenia jest wyraźnie wskazany w Ustawie VAT np. zakup usług gastronomicznych i hotelowych).

Aktualnie składane zapytanie posiada zatem częściowo zbieżny zakres opisu stanu faktycznego z zapytaniem złożonym wówczas. Tym niemniej, Spółka pragnie podkreślić, iż aktualny wniosek dotyczy odmiennego stanu prawnego niż uprzednie zapytanie (oraz wydane wówczas postanowienie).

Aktualne zapytanie dotyczy bowiem przepisów art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 Ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., gdy tymczasem uprzednie zapytanie (i interpretacja) miały za przedmiot owe przepisy w ówczesnym ich brzmieniu.

Podlegające ocenie w drodze interpretacji przepisy prawa podatkowego stanowią „element stanu faktycznego”, o którym mowa w art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej. Tym samym, skoro zmieniły się przepisy prawa podatkowego podlegające analizie, to nowy wniosek (choćby złożony w zbieżnym stanie faktycznym) nie dotyczy tych samych elementów stanu faktycznego. W efekcie, nie znajdzie zastosowania wskazany przepis art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej i możliwe będzie wydanie interpretacji indywidualnej, pomimo uprzedniego rozstrzygnięcia interpretacyjnego w drodze postanowienia.

Powyższe uzasadnione jest również brzmieniem art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2006, Nr 217. poz. 1590). Zgodnie z owym przepisem, w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, z tym że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji.

Tym samym, Spółka uprawniona jest do złożenia niniejszego wniosku.

Dla celów niniejszego wniosku, „zaistniały stan faktyczny” oznacza okres od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia doręczenia interpretacji indywidualnej, w wydanej w wyniku rozpatrzenia niniejszego wniosku, zaś „zdarzenie przyszłe” to okres po wspomnianym doręczeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykorzystanie przez Spółkę opisanych powyżej Towarów oraz Materiałów na opisane cele należy traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT...

Wedle Spółki, wykorzystanie przez Spółkę opisanych powyżej Towarów oraz Materiałów na opisane cele należy traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Spółki oparte jest na szeregu argumentów, wynikających z przepisów prawa.

1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT świadczeniem usług jest świadczenie niebędące dostawą towarów.

Odpłatna dostawa towarów regulowana jest przez przepis art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, zaś odpłatne świadczenie usług przez przepis art. 8 ust. 1 Ustawy VAT.

Jak wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wykorzystywanie Towarów oraz Materiałów następuje nieodpłatnie. W efekcie, powołane powyżej art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 Ustawy VAT nie znajdą do niniejszej sprawy zastosowania.

Jednakże nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług również podlegać może opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla odpłatnej dostawy towarów czy odpłatnego świadczenia usług. Taka sytuacja będzie mieć miejsce, o ile wskazane czynności nieodpłatne mieścić się będą w definicji dostawy towarów lub świadczenia usług a nadto objęte będą regulacją art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 Ustawy VAT.

Należy w tym miejscu także wskazać, iż dana czynność opodatkowana może być alternatywnie jako dostawa towarów albo świadczenie usługi, nie jest możliwe, aby jedna czynność opodatkowana VAT mieściła się jednocześnie w obu tych kategoriach (co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06).

Tym samym, należy rozstrzygnąć czy wykorzystywanie przez Spółkę Towarów oraz Materiałów mieści się w zakresie definicji dostawy towarów bądź świadczenia usług oraz czy podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 Ustawy VAT.

2.

Art. 7 ust. 1 Ustawy VAT zawiera definicję odpłatnej dostawy towarów. Art. 7 ust. 2 Ustawy VAT (w znowelizowanym brzmieniu) wskazuje zaś, w jakich sytuacjach nieodpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu VAT. Tym niemniej, art. 7 ust. 2 Ustawy VAT obejmuje jedynie takie dostawy towarów, które mieszczą się w zakresie definicji z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, a odróżnia je od nich jedynie brak odpłatności.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się: „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

W myśl znowelizowanego brzmienia art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez podlegającą opodatkowaniu odpłatną dostawę towarów będzie się rozumieć również:

„przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.”

Za odpłatną dostawę towarów (a zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT) uznaje się zatem wszelkie nieodpłatne przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, bez względu na to, czy istnieje związek przekazania z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Wyjątek od tej zasady dotyczy przekazania towarów, o których mowa w art. 7 ust. 3 Ustawy VAT, tj. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości, próbek.

W ocenie Spółki, zasady wykorzystywania Towarów jak i Materiałów Spółki, potwierdzają, iż w analizowanej sytuacji nie dochodzi do „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Przez cały okres wykorzystywania Towarów oraz Materiałów Spółka pozostaje ich właścicielem. Zarówno Towary wykorzystywane dla celów prezentacyjnych jak Materiały służące znakowaniu punktów sprzedaży są ponadto przekazywane i wykorzystywane w ściśle określonych celach (promocja towarów Spółki). Dystrybutorzy nie są uprawnieni do wykorzystywania ich do innych celów. Dodatkowo, nie mogą oni samodzielnie decydować o ich umiejscowieniu czy przeznaczeniu. Nie są oni nadto uprawnieni np. do ich samodzielnego przerabiania. W efekcie, Spółka nie wyzbywa się na żadnym etapie współpracy z Dystrybutorem uprawnień właścicielskich (tak w sensie prawnym, jak i w sensie ekonomicznym).

W rezultacie przekazanie własnych Towarów oraz Materiałów nie spełnia przesłanki przekazania prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zatem nie stanowi „dostawy towarów”. Tym samym, ani przepis art. 7 ust. 1 jak i art. 7 ust. 2 Ustawy VAT nie znajdzie w opisanej sytuacji zastosowania.

3.

Spółka pragnie wskazać, że zdarzyć się mogą sytuacje, w których używanie Towarów i Materiałów doprowadzi do ich bardzo istotnego wyeksploatowania, skutkującego znaczącym zmniejszeniem ich wartości użytkowej, swoistego „zużycia”. Zdaniem Spółki, nawet w takich sytuacjach (kiedy w toku przekazania dany Towar czy Materiał zostanie istotnie wyeksploatowany) nie wystąpi opodatkowana VAT czynność zrównanego z odpłatną dostawą towarów nieodpłatnego „zużycia”, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT.

Po pierwsze, istotą gospodarczą stosunku Spółki z Dystrybutorami jest przekazanie im do używania Towarów i Materiałów. Skoro zaś celem jest przekazanie, to nie można twierdzić, iż w danym stosunku prawnym celem jest zużycie jakiegoś towaru. Taki wniosek potwierdzają chociażby definicje językowe obu pojęć - „przekazać” to „oddając powierzyć komuś coś; ofiarować”, natomiast „zużyć” to „używając wykończyć coś” („Mały słownik języka polskiego” red. E. Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1995).

Po wtóre, „zużycie”, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT, dotyczy sytuacji, w której podatnik sam dokonuje przesunięcia swoich towarów (swoistego „wyłączenia”) na cele konsumpcji (niezależnie od związku konsumpcji z jego działalnością). W analizowanym stanie faktycznym nie występuje sytuacja „konsumpcji” towarów, a przekazanie nie następuje wewnątrz osoby podatnika, lecz na rzecz podmiotu zewnętrznego. Co więcej, istotą przekazania Towarów i Materiałów nie jest ich skonsumowanie, lecz długotrwałe używanie celem osiągania określonych korzyści. Jest to zatem sytuacja „używania” a nie „zużywania” towarów.

Wreszcie zauważyć należy, że całkowite zużycie Towarów i Materiałów nie jest podstawowym celem założonym przez Spółkę, lecz sytuacją uboczną, wyjątkową, akcydentalną.

W rezultacie, nawet gdy wystąpi całkowite wyeksploatowanie przekazanych Towarów i Materiałów, to nie będzie stanowić ono „zużycia”, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT.

Analogiczne stanowisko prezentuje również doktryna prawa - A. Bartosiewicz, R. Kubacki „Komentarz do art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.” 2011, LEX:

„W przypadku przekazania towarów musi występować podmiot, który jest odbiorcą towaru. Przekazanie zakłada bowiem istnienie odbiorcy towaru. (...) Użycie, lecz nie zużycie, towarów na określone cele zazwyczaj będzie kwalifikowane jako przypadek świadczenia usług, a nie dostawy towarów”.

Reasumując, przekazanie przez Spółkę Towarów oraz Materiałów nie będzie stanowiło czynności, o której mowa w znowelizowanym art. 7 ust. 2 Ustawy VAT.

4.

Skoro opisane wykorzystanie nie podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów, to należy rozważyć, czy będzie podlegać opodatkowaniu jako świadczenie usług.

Jak wskazano, przekazanie Towarów oraz Materiałów odbywa się bez wynagrodzenia. W efekcie, wspomniane przekazanie nie będzie objęte regulacją art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. Ewentualne opodatkowanie przekazania może odbyć się jedynie w oparciu o art. 8 ust. 2 Ustawy VAT. Tym niemniej, analogicznie jak w wypadku dostawy towarów, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy przekazanie dokonane przez Spółkę stanowi „świadczenie usług” w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT (abstrahując od kwestii odpłatności), aby móc stwierdzić, czy stosować się będzie do niego art. 8 ust. 2 Ustawy VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”. Przekazanie Towarów oraz Materiałów mieści się według Spółki w zakresie tejże definicji, bowiem nie stanowi dostawy towarów oraz jest świadczeniem w rozumieniu analizowanego przepisu.

W rezultacie, należy rozstrzygnąć, czy w opisanym stanie faktycznym spełnione są przesłanki dla opodatkowania VAT nieodpłatnego świadczenia usług przekazania Towarów i Materiałów (art. 8 ust. 2 Ustawy VAT).

Zgodnie z (nowym brzmieniem) art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług będzie się uznawać również:

1. „użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.”
   
   

Zgodnie z punkiem 1 ustępu 2 art. 8 Ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika. Aby takie użycie podlegało opodatkowaniu VAT, spełnione muszą zostać łącznie dwa warunki:

• użycie musi nastąpić dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w szczególności dla celów osobistych wskazanych w przepisie osób) oraz

• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Drugą kategorią świadczeń traktowanych jak odpłatne świadczenie usług podlegającemu opodatkowaniu VAT stanowi zgodnie z punktem 2 ustępu 2 art. 8 Ustawy VAT nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub innych osób wymienionych w przepisie oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli realizowane jest dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W odróżnieniu od pierwszej wyżej wymienionej kategorii świadczeń traktowanych jako usługi podlegające opodatkowaniu VAT, brak jest wymogu, aby świadczącemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu.

Zdaniem Spółki, jej działania mieszczą się w kategorii „użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika”, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT.

W świetle wywodów na temat wykładni pojęcia „użycia” nie ulega wątpliwości, iż w opisanej sytuacji dochodzi do „użycia” Towarów oraz Materiałów. Celem przekazania jest bowiem ich trwałe używanie, proces który z założenia ma na celu długotrwałe przynoszenie korzyści z działań podjętych z wykorzystaniem Towarów oraz Materiałów. Bezsporne jest również, iż używane Towary oraz Materiały należą do „przedsiębiorstwa podatnika”. Zarówno Towary jak i Materiały stanowią własność Spółki i przeznaczone są jedynie do używania w ramach działalności (przedsiębiorstwa) Spółki - w analizowanej sytuacji nie dochodzi do używania (czy nawet zamiaru używania) Towarów oraz Materiałów do innych celów.

Tym samym, do przekazywania Towarów oraz Materiałów nie będzie mieć zastosowanie punkt 2 ust. 2 art. 8 Ustawy VAT.

Jak wskazano powyżej, aby opisane „użycie” stanowiło czynność opodatkowaną VAT, muszą spełnione być łącznie dwie przesłanki:

• użycie musi nastąpić dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w szczególności dla celów osobistych wskazanych w przepisie osób) oraz

• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (w całości lub w części) przy nabyciu tych towarów.
  
  

O ile w analizowanej sytuacji spełniony jest drugi warunek, o tyle zdaniem Spółki nie został spełniony pierwszy warunek, bowiem przekazanie następuje na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Przekazane Towary przyczyniają się do zwiększenia rozpoznawalności okien Spółki. Również Materiały informujące o dostępności produktów Spółki u danego dystrybutora ułatwiają potencjalnym klientom znalezienie miejsca ich sprzedaży. Towary służą również zaznajomieniu się potencjalnych klientów z właściwościami produktów Spółki, co również wpływa na możliwość zwiększenia jej, sprzedaży. W efekcie, Towary i Materiały promocyjne służą bezpośrednio celom działalności gospodarczej Spółki.

Mając na uwadze powyższe, wykorzystanie Towarów i Materiałów nie będzie stanowić opodatkowanego VAT nieodpłatnego świadczenia usług.

Skoro zaś opisane wykorzystanie opisanych powyżej Towarów oraz Materiałów na opisane cele nie stanowi ani opodatkowanej dostawy towarów ani opodatkowanego świadczenia usług, to należy traktować je jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.