INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011r. (data wpływu 28 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony oraz ustalania proporcji sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony oraz ustalania proporcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność gospodarczą w oparciu o przepisy ustawy – Prawo bankowe. W 2009 r. Bank zawarł z należącym do grupy A. towarzystwem ubezpieczeniowym (dalej: „Towarzystwo”), będącym polską spółką akcyjną, umowę w sprawie wspólnych działań marketingowych (dalej: Umowa) w celu promocji produktów własnych, zarówno Banku, jak i Towarzystwa.

Celem wspólnej akcji marketingowej (dalej: „Akcja”) było zachęcenie klientów do korzystania z usług jednego z uczestników przy wykorzystaniu produktu drugiego. W konsekwencji, poprzez skoordynowanie działań osiągniecie korzyści finansowej w postaci zwiększenia przychodów Banku i Towarzystwa poprzez poprawę efektu promocyjnego działań, które każda ze stron mogłaby podjąć we własnym zakresie.

Stosownie do postanowień Umowy określających jej przedmiot, w celu poprawy efektu promocyjnego wspólnych działań marketingowych w okresie trwania Akcji, klienci — zdefiniowani w Umowie jako osoby fizyczne, które w związku z Akcją decydują się na zawarcie z Bankiem umów na produkt Banku (tj. umowy rachunku oszczędnościowego określonego typu oraz umowy karty debetowej) — otrzymują określone procentowo zniżki na produkty Towarzystwa (tj. określone ubezpieczenia majątkowe dotyczące: ruchomości domowych, budynków i lokali prywatnych, komunikacyjne auto-casco).

Jednocześnie, w myśl ww. postanowień, wspólne działania marketingowe polegały w szczególności na:

• przygotowaniu przekazów promujących produkty Banku poprzez odwołanie się do zniżek przysługujących na produkty Towarzystwa,
• zleceniu wyspecjalizowanym podmiotom publikacji/emisji ww. przekazów,
• umieszczeniu przekazów w placówkach Banku oraz Towarzystwa.
  
  

W celu osiągnięcia zamierzonego efektu Bank został w Umowie uprawniony do samodzielnego zlecania podmiotom trzecim działań marketingowych związanych z prowadzeniem Akcji. Jednocześnie określona została maksymalna łączna kwota tak zaciąganych zobowiązań. Określone również zostały zasady ponoszenia przez strony wspomnianych kosztów.

Zgodnie z nimi wydatki na sfinansowanie Akcji były wstępnie ponoszone ze środków Banku. Następnie, sukcesywnie do postępów Akcji, Bank obciążał nimi w drodze refakturowania Towarzystwo, proporcjonalnie do zakładanego udziału każdej ze stron w Akcji, tj. odpowiednio do przewidywanych korzyści, które powinny one odnieść z Akcji, w postaci wzrostu sprzedaży ich produktów. Wyraźnie przy tym zastrzeżono, iż Towarzystwo nie partycypuje w kosztach marketingowych, jeżeli dotyczą one wyłącznie Banku lub jego produktów niepowiązanych z produktami Towarzystwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności Bank zwraca się o potwierdzenie, że:

1. w zakresie, w jakim wydatki na nabycie usług zewnętrznych, a więc opodatkowanych VAT, na potrzeby Akcji były refakturowane na Towarzystwo, przysługuje mu — na zasadzie tzw. alokacji bezpośredniej — prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych wydatków,
2. wartość sprzedaży objętej refakturowaniem na rzecz Towarzystwa powinna zostać uwzględniona przez Bank przy obliczaniu proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), celem ustalenia za rok 2009— na zasadzie tzw. alokacji pośredniej — kwoty podatku naliczonego do odliczenia w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych przez Bank do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i czynności w odniesieniu do których prawo takie nie przysługuje.
   
   

Stan prawny

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (dalej: prawo do odliczenia). Przepis ten statuuje na gruncie VAT podstawową zasadę związku nabywanych przez podatnika towarów i usług z jego sprzedażą opodatkowaną tj. generującą podatek należny, jako warunku odliczenia podatku naliczonego.

Jej emanacją są przepisy art. 90 ustawy o VAT określające reguły wyliczania kwoty podatku naliczonego do odliczenia w sytuacji, w której nabywane przez podatnika towary i usługi są przezeń wykorzystywane do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych (tj. takich, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia), jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (tj. przede wszystkim zwolnionych od podatku). W myśl tych przepisów podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (ust. 1). Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których wyżej mowa, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego, o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (ust. 2). Wspomnianą proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3). Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w danym roku podatkowym (ust. 4).

Stanowisko Banku

W ocenie Banku w zakresie, w jakim Towarzystwo partycypowało w kosztach Akcji tj. kosztach zakupu przez Bank na jej potrzeby zewnętrznych usług marketingowych dochodziło do ich odkupienia przez Towarzystwo od Banku. W tym zakresie odpowiadającym korzyściom jakie Towarzystwo osiągnęło z udziału w Akcji, stawało się ono bowiem wyłącznym beneficjentem tych usług. W rezultacie w tym zakresie Bank występował względem Towarzystwa w roli usługodawcy przedmiotowych usług dokonując ich odsprzedaży na jego rzecz. Powyższe potwierdza art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług pomniejszona o kwotę podatku. W konsekwencji kwota refakturowanych na Towarzystwo usług zewnętrznych stanowiła po stronie Banku sprzedaż opodatkowaną, z tytułu której Bank był obowiązany i wykazał podatek należny obliczony według właściwej stawki.

Jednocześnie ze sprzedażą tą był związany w odpowiedniej kwocie podatek naliczony z tytułu nabycia wspomnianych usług przez Bank. Związek ten miał przy tym charakter bezpośredni tj. zakupione przez Bank od podmiotów trzecich usługi (opodatkowane VAT) posłużyły w tej części wprost do czynności opodatkowanej jaką była ich dalsza sprzedaż na rzecz Towarzystwa. W efekcie należy uznać, iż w tym zakresie — na podstawie art. 86 ust.1 w związku z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT - Bank był uprawniony do odliczenia w pełni, tj. na zasadzie alokacji bezpośredniej, podatku naliczonego z tytułu zakupu usług od tych podmiotów. Natomiast w zakresie, w którym zakupione usługi nie podlegały refakturowaniu na Towarzystwo, prawo do odliczenia związanego z nimi podatku również na zasadzie alokacji bezpośredniej mu nie przysługiwało. W tej części usługi te posłużyły bowiem wyłącznie realizacji działalności finansowej Banku zwolnionej z VAT.

Co się natomiast tyczy drugiej z przedstawionych kwestii to należy wskazać, iż z przeprowadzeniem Akcji także w tej części, w której jej beneficjentem było Towarzystwo wiązały się również inne koszty poniesione przez Bank. Koszty te związane były w szczególności z obsługą administracyjną Akcji i stanowiły element tzw. kosztów ogólnych działalności Banku. Stąd niemożliwa jest ich bezpośrednia alokacja, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie jako związane zarówno z działalnością zwolnioną (bankowo-finansowa), jak i opodatkowaną (m. in. odsprzedaż usług zewnętrznych) Banku, w celu ustalenia związanego z nimi podatku naliczonego do odliczenia podlegają one w jego ocenie dalszym regulacjom art. 90 ustawy o VAT. Oznacza to, iż chcąc odliczyć związany z nimi podatek naliczony, Bank powinien zastosować do nich proporcję (tzw. współczynnik odliczenia) obliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT w oparciu o obroty roku 2009.

Konsekwentnie skoro podatek naliczony związany z przedmiotowymi wydatkami jako składowymi kosztów ogólnych działalności Banku podlegać może ewentualnemu odliczeniu według współczynnika przy wyliczaniu proporcji powinien być również uwzględniony — zarówno w liczniku jak i mianowniku stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy o VAT — obrót osiągnięty w tymże roku przez Bank z tytułu refakturowania na rzecz Towarzystwa części kosztów usług marketingowych zakupionych od podmiotów trzecich na potrzeby Akcji. Wspomniany obrót w świetle przedstawionych wyżej uwag stanowi bowiem obrót z tytułu świadczenia usług opodatkowanych VAT, a zatem czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia o których mowa w ww. przepisie ustawy. Jednocześnie tak wyliczony współczynnik powinien mieć zastosowanie do pozostałych wydatków Banku poniesionych w roku 2009, a związanych ze sprzedażą mieszaną, w przypadku których nie jest możliwa alokacja bezpośrednia w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca zawarł z należącym do grupy A. towarzystwem ubezpieczeniowym umowę w sprawie wspólnych działań marketingowych, w celu promocji produktów własnych, zarówno Banku, jak i Towarzystwa. Celem wspólnej akcji marketingowej było zachęcenie klientów do korzystania z usług jednego z uczestników przy wykorzystaniu produktu drugiego. W konsekwencji, poprzez skoordynowanie działań osiągnięcie korzyści finansowej w postaci zwiększenia przychodów Banku i Towarzystwa poprzez poprawę efektu promocyjnego działań, które każda ze stron mogłaby podjąć we własnym zakresie. Stosownie do postanowień Umowy określających jej przedmiot, w celu poprawy efektu promocyjnego wspólnych działań marketingowych w okresie trwania Akcji, klienci - zdefiniowani w Umowie jako osoby fizyczne, które w związku z Akcją decydują się na zawarcie z Bankiem umów na produkt Banku (tj. umowy rachunku oszczędnościowego określonego typu oraz umowy karty debetowej) - otrzymują określone procentowo zniżki na produkty Towarzystwa (tj. określone ubezpieczenia majątkowe dotyczące: ruchomości domowych, budynków i lokali prywatnych, komunikacyjne auto-casco).

Jednocześnie, w myśl ww. postanowień, wspólne działania marketingowe polegały w szczególności na:

• przygotowaniu przekazów promujących produkty Banku poprzez odwołanie się do zniżek przysługujących na produkty Towarzystwa,
• zleceniu wyspecjalizowanym podmiotom publikacji/emisji ww. przekazów,
• umieszczeniu przekazów w placówkach Banku oraz Towarzystwa.
  
  

W celu osiągnięcia zamierzonego efektu, Bank został w Umowie uprawniony do samodzielnego zlecania podmiotom trzecim działań marketingowych związanych z prowadzeniem Akcji. Jednocześnie określona została maksymalna łączna kwota tak zaciąganych zobowiązań. Określone również zostały zasady ponoszenia przez strony wspomnianych kosztów. Zgodnie z nimi wydatki na sfinansowanie Akcji były wstępnie ponoszone ze środków Banku. Następnie, sukcesywnie do postępów Akcji, Bank obciążał nimi w drodze refakturowania Towarzystwo, proporcjonalnie do zakładanego udziału każdej ze stron w Akcji, tj. odpowiednio do przewidywanych korzyści, które powinny one odnieść z Akcji, w postaci wzrostu sprzedaży ich produktów. Wyraźnie przy tym zastrzeżono, iż Towarzystwo nie partycypuje w kosztach marketingowych, jeżeli dotyczą one wyłącznie Banku lub jego produktów niepowiązanych z produktami Towarzystwa.

Tak więc Wnioskodawca, w związku z zawartą umową z Towarzystwem w sprawie wspólnych działań marketingowych, jako uprawniony do samodzielnego zlecania podmiotom trzecim działań marketingowych związanych z prowadzeniem wspólnej akcji, dokonywał od tych podmiotów zakupu usług marketingowych. Następnie obciążał nimi Towarzystwo w drodze refakturowania, przy czym Towarzystwo nie partycypowało w kosztach marketingowych, jeżeli wydatki dotyczyły wyłącznie Banku lub jego produktów niepowiązanych z produktami Towarzystwa.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi, jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w jej świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy - podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca odsprzedaje Towarzystwu opodatkowane usługi marketingowe nabyte we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej – Towarzystwa, tak więc dokonuje czynności opodatkowanych – świadczenia usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku VAT oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT.

Biorąc pod uwagę to, że przedmiotowa umowa przewiduje odsprzedaż zakupionych usług, Wnioskodawcy przy wykonywaniu czynności opodatkowanych przysługuje możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania tych czynności opodatkowanych. Wnioskodawcy przysługuje zatem prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu zewnętrznych usług marketingowych opodatkowanych podatkiem VAT w zakresie, w jakim poniesione na wspólną akcję wydatki marketingowe, dotyczą Towarzystwa i były na Towarzystwo refakturowane.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odpowiadając na drugie z zadanych pytań tut. Organ stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy o VAT).

W myśl art. 90 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98 % - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2 % - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł z należącym do grupy A. towarzystwem ubezpieczeniowym umowę w sprawie wspólnych działań marketingowych, w celu promocji produktów własnych, zarówno Banku, jak i Towarzystwa. Celem wspólnej akcji marketingowej było zachęcenie klientów do korzystania z usług jednego z uczestników przy wykorzystaniu produktu drugiego. W konsekwencji, poprzez skoordynowanie działań osiągniecie korzyści finansowej w postaci zwiększenia przychodów Banku i Towarzystwa poprzez poprawę efektu promocyjnego działań, które każda ze stron mogłaby podjąć we własnym zakresie. Stosownie do postanowień Umowy określających jej przedmiot, w celu poprawy efektu promocyjnego wspólnych działań marketingowych w okresie trwania Akcji, klienci - zdefiniowani w Umowie jako osoby fizyczne, które w związku z Akcją decydują się na zawarcie z Bankiem umów na produkt Banku (tj. umowy rachunku oszczędnościowego określonego typu oraz umowy karty debetowej) - otrzymują określone procentowo zniżki na produkty Towarzystwa (tj. określone ubezpieczenia majątkowe dotyczące: ruchomości domowych, budynków i lokali prywatnych, komunikacyjne auto-casco).

W celu osiągnięcia zamierzonego efektu, Bank został w Umowie uprawniony do samodzielnego zlecania podmiotom trzecim działań marketingowych związanych z prowadzeniem Akcji. Jednocześnie określona została maksymalna łączna kwota tak zaciąganych zobowiązań. Określone również zostały zasady ponoszenia przez strony wspomnianych kosztów. Zgodnie z nimi wydatki na sfinansowanie Akcji były wstępnie ponoszone ze środków Banku. Następnie, sukcesywnie do postępów Akcji, Bank obciążał nimi w drodze refakturowania Towarzystwo, proporcjonalnie do zakładanego udziału każdej ze stron w Akcji, tj. odpowiednio do przewidywanych korzyści, które powinny one odnieść z Akcji, w postaci wzrostu sprzedaży ich produktów. Wyraźnie przy tym zastrzeżono, iż Towarzystwo nie partycypuje w kosztach marketingowych, jeżeli dotyczą one wyłącznie Banku lub jego produktów niepowiązanych z produktami Towarzystwa.

Co istotne w przedmiotowej sprawie to fakt, iż w związku z przeprowadzeniem Akcji także w tej części, w której jej beneficjentem było Towarzystwo wiązały się również inne koszty poniesione przez Bank. Koszty te związane były w szczególności z obsługą administracyjną Akcji i stanowiły element tzw. kosztów ogólnych działalności Banku, tj. kosztów, które dotyczą zarówno działalności zwolnionej (bankowo – finansowej) jak i opodatkowanej podatkiem VAT (odprzedaż usług marketingowych), a kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących te koszty ogólne Wnioskodawca nie był w stanie przypisać jednoznacznie do jednej z tych działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy wartość sprzedaży objętej refakturowaniem na rzecz Towarzystwa powinna zostać uwzględniona przez Bank przy obliczaniu proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2-4 ustawy o VAT, celem ustalenia za rok 2009— na zasadzie tzw. alokacji pośredniej — kwoty podatku naliczonego do odliczenia w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych przez Bank do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i czynności w odniesieniu do których prawo takie nie przysługuje.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż w sytuacji, gdy niektóre z poniesionych kosztów związanych z przeprowadzeniem akcji marketingowej (jako element kosztów ogólnych Wnioskodawcy) przyporządkowane były, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, do sprzedaży mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej) niemożliwym do zastosowania był przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT regulujący kwestie odrębnego określenia kwot podatku naliczonego przypisanego do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

Zatem należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w tym konkretnym przypadku zastosowanie znajdą przepisy dotyczące struktury sprzedaży z art. 90 ust. 2-4 ustawy o VAT pozwalające na wyodrębnienie takiej części kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących kosztów ogólnej działalności Wnioskodawcy, jaką można przypisać wykonywanym czynnościom opodatkowanym (związanych z refakturowaniem usług marketingowych na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego).

W konsekwencji wartość sprzedaży objętej refakturowaniem na rzecz towarzystwa powinna zostać uwzględniona przez Wnioskodawcę przy obliczaniu proporcji sprzedaży (zarówno w liczniku jak i w mianowniku), o której mowa w art. 90 ust. 2-4 ustawy o VAT, celem ustalenia za rok 2009 kwoty podatku naliczonego do odliczenia w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych przez Bank do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i czynności w odniesieniu do których prawo takie nie przysługuje.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.