INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04.05.2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 11.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu wykonywanych kwerend, reprodukcji, zaświadczeń, odpisów i wypisów materiałów archiwalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.05.2011 r. do Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu wykonywanych kwerend, reprodukcji, zaświadczeń, odpisów i wypisów materiałów archiwalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa na mocy przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r., Nr 97, poz. 673 z późn. zm.) oraz Statutu z dnia 14 września 1998 r. (nadanego Zarządzeniem nr 22 Naczelnego Dyrektora, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 23 cyt. ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej. Szczegółowe zadania i zakres działania Wnioskodawcy określa § 5 Statutu z dnia 14 września 1998 r. Zgodnie z nim do zadań Wnioskodawcy należy:

1. Kształtowanie i nadzór nad państwowym zasobem archiwalnym,
2. Przejmowanie, przechowywanie i zabezpieczanie materiałów archiwalnych,
3. Ewidencjonowanie i opracowywanie materiałów archiwalnych,
4. Udostępnianie materiałów archiwalnych,
5. Prowadzenie działalności naukowej i wydawniczej,
6. Prowadzenie działalności informacyjnej i popularyzatorskiej o materiałach archiwalnych i Archiwum,
7. Prowadzenie rejestru niepaństwowego zasobu archiwalnego,
8. Gromadzenie i przechowywanie materiałów archiwalnych dotyczących polskiego czynu niepodległościowego oraz działalności organizacji i przedstawicieli polskiego wychodźctwa,
9. Wydawanie uwierzytelnionych wypisów, odpisów, wyciągów i reprodukcji materiałów archiwalnych oraz zaświadczeń wydawanych na ich podstawie,
10. Prowadzenie spraw w zakresie przechowywania dokumentacji o czasowym okresie przechowywania, zlikwidowanych przedsiębiorców i pracodawców.
    
    

Centralnym organem administracji rządowej w sprawach państwowego zasobu archiwalnego jest Naczelny Dyrektor, który koordynuje działalność archiwalną na terenie Państwa. Działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego prowadzi państwowa sieć archiwalna, którą tworzą archiwa państwowe.

Zgodnie z § 7 ust.1 Statutu Wnioskodawcy, zasób stanowią materiały archiwalne powstałe od 1918 roku w wyniku działalności naczelnych i centralnych organów władzy i administracji państwowej oraz innych centralnych jednostek organizacyjnych, a także materiały archiwalne zgromadzone przez archiwum w przeszłości /zasób historyczny/. Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych nieposiadającą osobowości prawnej, działającą jako jednostka budżetowa, rozliczająca się z budżetem Państwa metodą brutto. Zadania Wnioskodawcy określone w § 5 Statutu wykonywane są nieodpłatnie. Wnioskodawca nie pobiera również opłat z tytułu wstępu i udostępniania przechowywanych materiałów. Korzystający z materiałów archiwalnych poprzez wykonywane przez pracowników, kwerendy, reprodukcje, zaświadczenia, odpisy i wypisy tych materiałów ponoszą koszty ich wykonania według cennika ustalonego przez Dyrektora. Otrzymywane opłaty przekazywane są w całości na dochody budżetowe Państwa.

Przy realizacji wniosków o kwerendy, reprodukcje, zaświadczenia, odpisy i wypisy obowiązują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego (interes prawny, terminy, charakter wydawanych dokumentów).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywanych kwerend, reprodukcji, zaświadczeń, odpisów i wypisów materiałów archiwalnych stanowiących zasób - w całości odprowadzane na dochody budżetowe - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Opłaty uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania kwerend, reprodukcji, zaświadczeń, odpisów i wypisów materiałów archiwalnych stanowiących zasób - odprowadzane w całości na dochody budżetowe - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że w omawianej sprawie następuje wyłączenie podmiotowo - przedmiotowe na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest urzędem obsługującym organy władzy publicznej realizującym zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa (ustawa jw. i Statut), dla realizacji których zostały one powołane, z włączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Opłaty otrzymywane w związku z realizacją wniosków o kwerendę, reprodukcję, zaświadczenia, odpisy i wypisy materiałów archiwalnych stanowiących zasób ściśle wywodzą się z działalności statutowej i realizacja tych wniosków (np. badanie interesu prawnego, terminy załatwiania, charakter prawny dokumentu itp.) następuje w oparciu o przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Nie są to więc czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zatem, mając na uwadze stan faktyczno-prawny, opłaty, o których mowa w niniejszym wniosku, nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Od wspomnianej zasady ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

W myśl art. 2 ww. ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r., Nr 97, poz. 673 ze zm.) narodowy zasób archiwalny, w zależności od stosunku własności materiałów archiwalnych, dzieli się na:

1. państwowy zasób archiwalny,
2. niepaństwowy zasób archiwalny.
   
   

Nadzór nad narodowym zasobem archiwalnym sprawuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego za pośrednictwem Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych ( art. 4 ustawy).

Działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego prowadzi państwowa sieć archiwalna, którą tworzą archiwa państwowe ( art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy). Archiwa państwowe tworzy i likwiduje minister do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w drodze rozporządzenia, na wniosek Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych ( art. 24 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. ustawy centralnym organem administracji rządowej w sprawach państwowego zasobu archiwalnego jest Naczelny Dyrektor.

Zgodnie z art. 23 cyt. ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej.

W myśl art. 28 ww. ustawy, do zakresu działania archiwów państwowych należy w szczególności:

1. kształtowanie państwowego zasobu archiwalnego;
2. prowadzenie rejestru niepaństwowego zasobu archiwalnego;
3. ewidencja, przechowywanie, pracowanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych należących do ich zasobu archiwalnego;
4. kontrola postępowania z materiałami archiwalnymi wchodzącymi do państwowego zasobu archiwalnego w archiwach zakładowych, w składnicach akt oraz jednostkach organizacyjnych z powierzonym zasobem archiwalnym;
5. wydawanie uwierzytelnionych odpisów, wypisów, wyciągów i reprodukcji przechowywanych materiałów, a także zaświadczeń na podstawie tych materiałów;
6. prowadzenie prac naukowych oraz wydawniczych w dziedzinie archiwistyki i dziedzin pokrewnych;
7. popularyzacja wiedzy o materiałach archiwalnych i archiwach oraz prowadzenie działalności informacyjnej;
8. wykonywanie zadań określonych w ustawie lub w odrębnych przepisach.
   
   

Stosownie do art. 16 ust. 1 cyt. ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, materiały archiwalne udostępnia się jednostkom organizacyjnym i obywatelom dla potrzeb nauki, kultury, techniki oraz gospodarki. Udostępnianie materiałów archiwalnym dla powyższych potrzeb jest bezpłatne.

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ustala, w drodze rozporządzenia, opłaty za udostępnianie materiałów archiwalnych w celach innych niż te, o których mowa w ust. 1, uwzględniając ponoszone przez archiwum dodatkowe koszty związane z tym udostępnianiem, w szczególności:

1. koszty przygotowania materiałów do udostępniania;
2. koszty wyszukania materiałów archiwalnych;
3. koszty zabiegów konserwatorskich związanych z udostępnianiem materiałów archiwalnych;
4. koszty wykonania odpisów i kopii ( art. 16 ust. 2 ustawy).
   
   

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest jednym z polskich archiwów państwowych, działającym na mocy przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz Statutu nadanego zarządzeniem Naczelnego Dyrektora. Zgodnie z § 7 ust. 1 Statutu, zasób stanowią materiały archiwalne powstałe od 1918 roku w wyniku działalności naczelnych i centralnych organów władzy i administracji państwowej oraz innych centralnych jednostek organizacyjnych, a także materiały archiwalne zgromadzone przez archiwum w przeszłości (zasób historyczny). Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych, działającą jako jednostka budżetowa. Zadania Wnioskodawcy określone w Statucie wykonywane są nieodpłatnie.

Archiwum, działając na mocy ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz Statutu z dnia 14 września 1998 r., wykonuje kwerendy, reprodukcje, zaświadczenia, odpisy i wypisy materiałów archiwalnych. Korzystający z tych usług ponoszą koszty ich wykonania według cennika ustalonego przez Dyrektora. Otrzymywane opłaty przekazywane są w całości na dochody budżetowe Państwa.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Wnioskodawca realizując zadania określone w ustawie działa jako organ władzy publicznej, a wykonywane przez niego czynności należą do kategorii spraw z zakresu administracji państwowej.

Organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji państwowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Wprawdzie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a ich wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa.

W kontekście powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca, działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności określonych w przepisach ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz Statucie nadanym zarządzeniem Naczelnego Dyrektora nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zatem, opłaty pobierane z tytułu wykonywanych kwerend, reprodukcji, zaświadczeń, odpisów i wypisów materiałów archiwalnych stanowiących zasób, których wysokość ustalana jest w drodze rozporządzenia ministra do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.