INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.02.2011r. (data wpływu 21.02.2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 10.05.2011r. (data wpływu 13.05.2011r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29.04.2011r. Nr IPPP2/443-223/11-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Pełnomocnika w dniu 05.05.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia przez Wnioskodawcę własnych wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.02.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia przez Wnioskodawcę własnych wierzytelności, uzupełniony pismem z dnia 10.05.2011r. (data wpływu 13.05.2011r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29.04.2011r. Nr IPPP2/443-223/11-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Pełnomocnika w dniu 05.05.2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową udzielającą pożyczek gotówkowych klientom indywidualnym w Polsce. Pożyczki udzielane są w następujących kwotach: 200 zł, 310 zł, 620 zł, 930 zł, 1250 zł na piętnaście bądź trzydzieści dni z możliwością przedłużenia okresu spłaty. W przypadku braku zwrotu całkowitej kwoty pożyczki bądź przedłużenia okresu spłaty w terminie wymagalności Wnioskodawca rozpoczyna procedurę windykacyjną. Jeżeli postępowanie windykacyjne nie przyniesie rezultatu, wszczynane jest postępowanie sądowe. Po uzyskaniu przez Wnioskodawcę wyroku zasądzającego opatrzonego klauzulą wykonalności komornik sądowy inicjuje postępowanie egzekucyjne. W przypadku braku możliwości wyegzekwowania dochodzonej kwoty, komornik wydaje postanowienie o bezskuteczności egzekucji. Wnioskodawca rozważa możliwość zaliczenia kwoty nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu. Jednoczenie Wnioskodawca rozważa także zbycie tych wierzytelności podmiotowi trzeciemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie wierzytelności przez Wnioskodawcę stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie wierzytelności przez Wnioskodawcę stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarowi i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w myśl art. 2 ust. 6 Ustawy VAT towarami są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Wierzytelność jest natomiast prawem podmiotowym (roszczeniem) czyli uprawnieniem danego podmiotu do domagania się od dłużnika spełnienia określonego zobowiązania. W konsekwencji wierzytelność nie mieści się w kategorii towaru, zaś sprzedaż wierzytelności nie jest dostawą towaru w rozumieniu art. 5 Ustawy VAT.

Sprzedaż wierzytelności nie można także uznać za świadczenie usługi. Sprzedaż wierzytelności jest bowiem wykonywaniem własnych uprawnień wynikających z tych wierzytelności. Skutek sprzedaży wierzytelności jest tożsamy z realizacją własnej wierzytelności. Nie można więc uznać sprzedaży wierzytelności za wykonywanie usługi na rzecz nabywcy. Nie można bowiem wskazać świadczenia które miałoby być wykonane na rzecz nabywcy wierzytelności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 lutego 2007 r. sygn. III SA/Wa 2869/06 podkreślił że aby można mówić o świadczeniu usługi musi istnieć przedmiot świadczenia. Zdaniem Sądu w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej po stronie cedenta przedmiot świadczenia nie występuje. W związku z tym Zdaniem Sądu sprzedaż wierzytelności własnych nie jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług”.

Analogiczne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w kolejnym wyroku (wyrok z dnia 15 października 2007 r. sygn. III SA/Wa 1201/07) w którym stwierdził że W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT z 2004 r. wierzytelność, jako prawo majątkowe nie jest towarem. Pozostaje więc jedynie do rozstrzygnięcia czy cesja wierzytelności może być potraktowana w kategorii odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT z 2004 r. (...) sprzedaż wierzytelności własnej” nie jest świadczeniem usług przez jej zbywcę a zatem nie powstaje u niego z tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług”.

Wnioskodawca wskazuje także na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (wyrok z dnia 03 kwietnia 2007 r. sygn. I SA/Wr 89/07). Z uzasadnienia powołanego wyroku wynika iż Sąd w pełni zgadza się z tezą, że sprzedaż wierzytelności własnej nie jest świadczeniem usług przez jej zbywcę. U zbywcy zatem nie powstaje z tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Aktualne jest również stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny (np. wyrok z 18.12.1995 r. sygn. akt SA/Wr 729/95 oraz z 18.02.2003 r. sygn. akt SA/Bk 877/02), w myśl którego przeniesienie własności własnych wierzytelności nie stanowi usługi pośrednictwa finansowego gdyż w ogóle nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż własnych wierzytelności jest uważana jedynie za wykonywanie prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.