INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (wg daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów kosztów zapłaconych odsetek od kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów:

• kosztów amortyzacji lokalu mieszkalnego,
• kosztów zapłaconych odsetek od kredytu,
• kosztów eksploatacji i utrzymania lokalu,
• kosztów remontów i bieżących napraw lokalu mieszkalnego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym funkcjonuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Zainteresowany wraz z małżonką, nabyli z majątku wspólnego lokal mieszkalny wraz z przynależnym do niego udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej (ciągi komunikacyjne, trawniki na osiedlu itp.). Zakup lokalu został w znacznej mierze sfinansowany kredytem bankowym, zaciągniętym przez oboje małżonków.

Wnioskodawca wraz z małżonką prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, przy czym w umowie spółki określono równy udział obydwóch wspólników w zyskach i stratach spółki.

Po dokonaniu niezbędnych prac adaptacyjnych i wykończeniowych podjęto decyzję o przeniesieniu prowadzonej działalności do zakupionego lokalu mieszkalnego. Zakres prowadzonej działalności, ilość pracowników oraz osób współpracujących powodowały, że zakupiony lokal w całości był (i jest) wykorzystywany do celów działalności gospodarczej (biura). Wspólnicy nie wnieśli skutecznie pod względem prawnym nabytego lokalu mieszkalnego do spółki, nie wnieśli prawa do korzystania w drodze odrębnej umowy, jak również przy zakupie lokalu nie byli kwalifikowani jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

W związku z używaniem lokalu, jak i zaciągniętym kredytem pojawia się szereg kosztów, związanych z przedmiotowym lokalem. W szczególności są to:

• koszty odsetek od kredytu, z którego sfinansowano zakup lokalu,
• koszty eksploatacji i utrzymania (takie jak koszty dostarczenia: prądu, wody, gazu, koszty opłat do wspólnoty mieszkaniowej, opłat za służebność drogi, koszty ochrony i ubezpieczenia lokalu, koszty podatku od nieruchomości).
  
  

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż ilekroć jest mowa w niniejszym zapytaniu o artykule, ustępie i punkcie, bez powołania się na akt prawny należy odpowiednio rozumieć artykuł, ustęp i punkt ustawy o PIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów kosztów zapłaconych odsetek od kredytu.

Wnioskodawca pragnie upewnić się, że w kalkulacji podatku dochodowego z tytułu udziału w spółce cywilnej prowadzonej z małżonką, może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów koszty zapłaconych odsetek od kredytu, z którego sfinansowano zakup przedmiotowego lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszt poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy:

1. służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (tj. istnieje zdroworozsądkowy związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy faktem poniesienia kosztu, a faktem lub prawdopodobieństwem uzyskania przychodów w następstwie poniesienia tego kosztu),
2. nie został wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych spośród kosztów uzyskania przychodów (katalog ten zawarty jest w art. 23 ustawy o PIT), por. „Podatek dochodowy od osób fizycznych” pod red. J. Marciniuka, C.H. Beck, Warszawa 2005, str. 389 nb 3.

Interpretacje Ministerstwa Finansów wskazują również, że dodatkowym warunkiem, pozwalającym na uznanie danego kosztu za koszt uzyskania przychodu jest udokumentowanie kosztu, w szczególności potwierdzające fakt poniesienia kosztu i jego wartość.

W odniesieniu do odsetek od kredytu finansującego zakup nieruchomości, dokumentacja faktu zapłaty odsetek oraz przyporządkowanie kwoty tych odsetek do kredytu wynikają jednoznacznie z wyciągów bankowych, jak również fakt zawarcia kredytu, jak i jego związek z finansowaniem lokalu wynikają z zawartych z bankiem umów. Stąd Wnioskodawca uważa, że wydatki te, dla celów PIT, są w sposób wystarczający udokumentowane.

Cała powierzchnia lokalu, będącego przedmiotem zapytania, jest faktycznie używana w prowadzeniu działalności gospodarczej. W tym lokalu mieści się biuro, znajdują swoje miejsce pracy pracownicy, w tym telemarketerzy i redaktorzy, tutaj realizują zlecenia osoby współpracujące z podatnikiem, tutaj kierowana jest korespondencja związana z prowadzeniem działalności, tutaj są prowadzone spotkania z dostawcami, tutaj znajdują się gabinety wspólników. Dzięki pracy realizowanej przez te osoby w tym miejscu, spółka wystawia faktury i uzyskuje przychody. W konsekwencji należy uznać, że niewątpliwie lokal jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Niewątpliwie zatem wydatki związane z nabyciem tego lokalu (inne niż wymienione w art. 23 ustawy o PIT), będą wydatkami, które są poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów wartość odsetek od kredytów zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Równocześnie, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 za wartość początkową (alternatywnie, na podstawie art. 22g ust. 10 podatnicy mogą ustalić wartość początkową (...) lokali mieszkalnych (...) używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych (...) używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości) środków trwałych, w razie odpłatnego nabycia, uważa się cenę nabycia. Ceną nabycia, zgodnie z ust. 3 tego artykułu, jest kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, w szczególności obejmujące koszty odsetek. Z tych względów nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów odsetki naliczone za czas trwania inwestycji (tutaj: dostosowania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej), do momentu oddania tego lokalu do używania (mogą natomiast zwiększać wartość początkową lokalu do celów naliczenia amortyzacji).

Równocześnie na tej podstawie, odsetki naliczone za okres po dniu oddania lokalu zakupionego przez Wnioskodawcę do używania do prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Taką argumentację można również znaleźć w uzasadnieniach wcześniejszych interpretacji Ministerstwa Finansów, aprobujących możliwość uznawania kosztów odsetek od kredytów zaciągniętych w celu finansowania zakupu lokali mieszkalnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. o sygn. IPPB1/415-1101/10-2/MT z dnia 16 lutego 2011 r., sygn. ILPB1/415-1198/10-3/AMN z dnia 7 stycznia 2011 r., sygn. IPPB1/415-476/09-2/MT z dnia 16 lipca 2009 r., czy o sygn. ITPB1/415-301a/09/DP z dnia 25 czerwca 2009 r. (wszystkie dostępne na stronie http://sip.mf.gov.pl).

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447)) oraz art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, w spółce cywilnej, podatnikiem nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Jeżeli, w przypadku używania posiadanego przez osobę fizyczną lokalu mieszkalnego, używanego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, koszty odsetek od kredytu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, to koszt takich odsetek powinien być uznawany za koszt uzyskania przychodu również przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej w formie spółki cywilnej. W obydwóch bowiem przypadkach mamy do czynienia z prowadzeniem działalności gospodarczej przez osobę fizyczną i przepisy dotyczące opodatkowania tych osób są tożsame.

W konsekwencji, koszty odsetek od kredytu, który sfinansował nabycie lokalu mieszkalnego przez wspólników, który to lokal w całości jest przez nich wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, w formie spółki cywilnej, w której są jedynymi wspólnikami, naliczone za okres po oddaniu lokalu do używania w tej działalności, powinny stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 cyt. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych i zapłaconych po dniu przekazania do używania lokalu mieszkalnego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - wynika z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 32 cyt. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem, odsetki naliczone i zapłacone będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy, ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Z cytowanych przepisów wynika również, że odsetki, aby mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu muszą być zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Do kosztów można więc zaliczyć odsetki zapłacone po oddaniu składnika majątku do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym funkcjonuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Zainteresowany wraz z małżonką prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Małżeństwo nabyło z majątku wspólnego lokal mieszkalny, który jest wykorzystywany w całości w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Zakup lokalu został w znacznej mierze sfinansowany kredytem bankowym, zaciągniętym przez oboje małżonków. Wspólnicy nie wnieśli skutecznie pod względem prawnym nabytego lokalu mieszkalnego do spółki, nie wnieśli prawa do korzystania w drodze odrębnej umowy, jak również przy zakupie lokalu nie byli kwalifikowani jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Reasumując, Wnioskodawca może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty zapłaconych odsetek od kredytu, z którego sfinansowano zakup lokalu mieszkalnego, wykorzystywanego w całości w prowadzonej przez Zainteresowanego w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy podkreślić, że odsetki naliczone do dnia wprowadzenia lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego. W takim przypadku, odsetki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, lecz jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne. Zgodnie bowiem z treścią art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Stosownie zaś do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się, w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Przy czym za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 3 cyt. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w dniu 8 sierpnia 2011 r. wydano odrębne interpretacje indywidualne dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów:

• kosztów amortyzacji lokalu mieszkalnego nr ILPB1/415-682/11-2/AO,
• kosztów eksploatacji i utrzymania lokalu nr ILPB1/415-682/11-4/AO,
• kosztów remontów i bieżących napraw lokalu mieszkalnego nr ILPB1/415-682/11-5/AO.
  
  

Ponadto tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.