INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 31 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domkach jednorodzinnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domkach jednorodzinnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2011 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zabudowy wnękowe. Usługa polega na wykonaniu elementów szafy na indywidualny wymiar, a następnie zamontowaniu jej w mieszkaniu klienta. W ramach świadczonej usługi wykonywana jest zabudowa wnęki na stałe bez możliwości przeniesienia jej w inne miejsce. Zabudowa ma indywidualne wymiary, wyposażenie oraz wykończenie przystosowane do miejsca, w którym jest montowana. Wewnętrzną część zabudowy stanowią listwy niwelujące krzywizny ścian, składające się na szkielet konstrukcji przymocowanej na stałe do ścian mieszkania. Zewnętrzną częścią zabudowy są drzwi przesuwane lub otwierane w inny sposób, które składają się z okuć stalowych lub aluminiowych. Zabudowa wnękowa jest wytwarzana z materiałów własnych lub zakupionych: płyt meblowych, blatów, luster elementów metalowych (prowadnic, uchwytów, zawiasów) elementów stałej zabudowy, a następnie trwałe montowania w budynkach i lokalach mieszkalnych. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami.

W piśmie z dnia 27 maja 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca stwierdził co następuje:

1. usługę zabudowy wnęki wykonuje w budynkach o klasyfikacji PKOB: 111, 112, 113;
2. zabudowy wnękowe są wykonywane przez Wnioskodawcę w następujących okolicznościach:
1. zabudowa wnęki u osób, które wykonują remont, albo remont i modernizację całego mieszkania poprzez np.: malowanie ścian, sufitów, wymianę podłóg, kafelkowanie łazienki, ubikacji, kuchni, wykonanie elektryki, przebudowę ścian i zabudowę wnęki - która jest jednym z elementów tego remontu albo modernizacji,
2. zabudowa wnęki u osób, które nie remontują i nie modernizują całego mieszkania, a jedynie remontują część mieszkania (na ogół jest to przedpokój) poprzez zlecenie wymiany starej, zniszczonej i niefunkcjonalnej zabudowy wnęki na nową i lepszą, albo modernizują tę cześć mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania,
3. zabudowa wnęki u osób, które modernizują część mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania, a modernizacja jest wykonana przed pierwszym zasiedleniem budynku (w nowym budynku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego firma może stosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domkach jednorodzinnych zaliczonych do budownictwa, objętego społecznym programem mieszkaniowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.) do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2. Stawka ta wynosi 7%, jednak w roku 2011 jest stosowana stawka w wysokości 8%. Zgodnie z art. 41 ust. 12c tą samą stawkę stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, w przypadku przekroczenia limitów powierzchni użytkowej określonych w ust. 12b tego samego artykułu.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczący usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z ust 12b powołanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Wg tej samej klasyfikacji budynek mieszkalny - to obiekt budowlany, którego co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych.

Z kolei art. 5a ww. ustawy stwierdza: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Ponieważ przedmiotowy art. 41 ust. 12 nie powołuje żadnych symboli statystycznych na wymienione w nim usługi, więc by stwierdzić czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę wyczerpują znamiona któregokolwiek ze sformułowań: dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy należy wyjaśnić znaczenie tych słów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują ich pojęcia. Wg jednej z dostępnych definicji modernizacja: to unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie, np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej. Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają to wyjaśnienia Ministerstwa Finansów, zawarte w piśmie z dnia 13 marca 1995 r. nr PO 3/722-160/94, gdzie modernizacja jest tłumaczona jako unowocześnienie środków trwałych.

Natomiast co do słowa remont to w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd, że za „remont” można uznać wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych.

Zabudowa wnękowa przyczynia się do efektywniejszego wykorzystania powierzchni mieszkaniowej, czego nie daje żaden mebel spełniający podobną funkcję postawiony w tym samym miejscu, a więc zwiększa wartość użytkową. Podnosi walory estetyczne, gdyż jest wykonana z wysokiej jakości materiałów a także daje możliwość indywidualnego rozplanowania wewnętrznych powierzchni zgodnie z własnym gustem i panującymi trendami. Spełnia więc zawarte w definicji modernizacji przesłanki unowocześnienia i trwałego ulepszenia. Co istotne zabudowa jest na trwałe związana z miejscem jej wykonania i pod szczególny do tego miejsca wymiar uniemożliwiający przeniesienie jej w inne miejsce mieszkania, a więc na trwałe go ulepsza. Analizując cytowane przepisy ww. ustawy o podatku od towarów usług oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, a także pojęcie słów remont i modernizacja należy stwierdzić, że usługa wykonania zabudowy wnękowej to modernizacja, a jeśli jest wykonywana w miejsce starej zabudowy wnękowej to jest to wtedy remont obiektu budownictwa mieszkaniowego jakim jest np. budynek mieszkalny jednorodzinny lub części obiektu budownictwa mieszkaniowego jakim jest np. lokal mieszkalny.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo stosować stawkę 8% na zabudowy wnękowe w ww. obiektach budowlanych lub ich częściach takich jak: lokale mieszkalne czy domki jednorodzinne, jeśli tylko zaliczają się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W piśmie z dnia 27 maja 2011 r. Wnioskodawca dodał, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, preferencyjną 8% stawkę stosuje się do budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy zarówno całych obiektów budowlanych jak też ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Częścią obiektu budowlanego jest pokój lub przedpokój. Nie ma więc znaczenia czy remont, modernizacja lub przebudowa wykonywane są np. w całym budynku, mieszkaniu czy tylko w przedpokoju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a ustawy został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, Ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego przepisem art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².

Jednocześnie na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

• robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
• robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powyższe przepisy, w identycznym brzmieniu, od dnia 6 kwietnia 2011 r. uregulowane zostały w § 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
• robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
• przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),
• remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).
  
  

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W tym miejscu należy wskazać, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniżało się do wysokości 7% w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

   - w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów § 37, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r. oraz obowiązujących po tym dniu rozporządzeń z dnia 22 grudnia 2010 r. oraz z dnia 6 kwietnia 2011 r. prowadzi do wniosku, iż zakres stosowania obniżonej stawki podatku po 1 stycznia 2011 r. uległ zawężeniu.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zabudowy wnękowe. Usługa polega na wykonaniu elementów szafy na indywidualny wymiar, a następnie zamontowaniu jej w mieszkaniu klienta. W ramach świadczonej usługi wykonywana jest zabudowa wnęki na stałe bez możliwości przeniesienia jej w inne miejsce. Zabudowa ma indywidualne wymiary, wyposażenie oraz wykończenie przystosowane do miejsca, w którym jest montowana. Wewnętrzną część zabudowy stanowią listwy niwelujące krzywizny ścian, składające się na szkielet konstrukcji przymocowanej na stałe do ścian mieszkania. Zewnętrzną częścią zabudowy są drzwi przesuwane lub otwierane w inny sposób, które składają się z okuć stalowych lub aluminiowych. Zabudowa wnękowa jest wytwarzana z materiałów własnych lub zakupionych: płyt meblowych, blatów, luster elementów metalowych (prowadnic, uchwytów, zawiasów) elementów stałej zabudowy, a następnie trwałe montowania w budynkach i lokalach mieszkalnych. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami. Usługę zabudowy wnęki Zainteresowany wykonuję w budynkach o klasyfikacji PKOB: 111, 112, 113. Zabudowy wnękowe są wykonywane przez Wnioskodawcę w następujących okolicznościach:

1. zabudowa wnęki u osób, które wykonują remont, albo remont i modernizację całego mieszkania poprzez np.: malowanie ścian, sufitów, wymianę podłóg, kafelkowanie łazienki, ubikacji, kuchni, wykonanie elektryki, przebudowę ścian i zabudowę wnęki - która jest jednym z elementów tego remontu albo modernizacji,
2. zabudowa wnęki u osób, które nie remontują i nie modernizują całego mieszkania, a jedynie remontują część mieszkania (na ogół jest to przedpokój) poprzez zlecenie wymiany starej, zniszczonej i niefunkcjonalnej zabudowy wnęki na nową i lepszą, albo modernizują tę cześć mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania,
3. zabudowa wnęki u osób, które modernizują część mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania, a modernizacja jest wykonana przed pierwszym zasiedleniem budynku (w nowym budynku).

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na wykonaniu elementów szafy na indywidualny wymiar, a następnie zamontowaniu jej w mieszkaniu klienta na stałe, bez możliwości przenoszenia jej w inne miejsce, w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 111, 112 i 113 – zastosowanie ma stawka 23%, bowiem czynności te nie stanowią usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również usług, o których mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.