INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011r. (data wpływu 10 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.) oraz z dnia 29 lipca 2011r. (data wpływu 3 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia paragonu fiskalnego, pomimo nie otrzymania zapłaty od odbiorcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia paragonu fiskalnego, pomimo nie otrzymania zapłaty od odbiorcy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 lipca 2011r. znak: IBPP4/443-794/11/AŚ oraz pismem z dnia 29 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi oraz prowadził w chwili zaistnienia stanu faktycznego, działalność produkcyjną w zakresie produkcji stolarki drzwiowej oraz dokonuje montażu własnych produktów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Dnia 6 października 2010r. Wnioskodawca wykonał usługę montażu na rzecz osoby fizycznej. Odbiorca nie dokonał zapłaty za tę usługę. Pomimo to, kwotę obrotu oraz wartość podatku VAT z tytułu tej transakcji Wnioskodawca wprowadził do kasy rejestrującej i wydrukował paragon fiskalny. Na dowód tej samej transakcji Wnioskodawca wydrukował fakturę VAT, której oryginał został wydany klientowi. Oryginał paragonu fiskalnego Wnioskodawca pozostawił wraz z kopią faktury w dokumentach.

Przedmiotem umowy pomiędzy osobą fizyczną a Wnioskodawcą była, zgodnie z zasadami metodycznymi do PKWiU, dostawa towaru o symbolu 20.30.1. Spółka nie występowała o opinię urzędu statystycznego. Żądanie wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję zostało zawarte w umowie pomiędzy osobą fizyczną a Spółką.

Dnia 6 października 2010r. nastąpiło wydanie towaru o symbolu PKWiU 20.30.1 osobie fizycznej, o której mowa we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo drukując paragon fiskalny, pomimo nie otrzymania zapłaty od odbiorcy za wykonaną usługę...

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił prawidłowo, ponieważ zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy o podatku VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub usługi i nie zależy od dokonania przez odbiorcę płatności za wykonaną usługę. Wydrukowanie paragonu fiskalnego nie jest jednoznaczne z dokonaniem zapłaty. W tym przypadku nie obowiązują przepisy art. 19 pkt 13 ust. 2d ponieważ usługa montażu wykonywana przez producenta klasyfikowana jest w PKWiU wraz z wyrobem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Poprzez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy obowiązującego do dnia 31 marca 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337). Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż – § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia. Przepis ten nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy – § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi oraz prowadził w chwili zaistnienia stanu faktycznego, działalność produkcyjną w zakresie produkcji stolarki drzwiowej oraz dokonuje montażu własnych produktów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Dnia 6 października 2010r. nastąpiło wydanie towaru o symbolu PKWiU 20.30.1 osobie fizycznej. Odbiorca nie dokonał zapłaty za tę usługę. Pomimo to, kwotę obrotu oraz wartość podatku VAT z tytułu tej transakcji Wnioskodawca wprowadził do kasy rejestrującej i wydrukował paragon fiskalny. Na dowód tej samej transakcji Wnioskodawca wydrukował fakturę VAT, której oryginał został wydany klientowi. Oryginał paragonu fiskalnego Wnioskodawca pozostawił wraz z kopią faktury w dokumentach.

Przedmiotem umowy pomiędzy osobą fizyczną a Wnioskodawcą była, zgodnie z zasadami metodycznymi do PKWiU, dostawa towaru o symbolu 20.30.1. Spółka nie występowała o opinię urzędu statystycznego. Żądanie wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję zostało zawarte w umowie pomiędzy osobą fizyczną a Spółką.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca określił w sposób odmienny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego między innymi dla usług budowlanych i budowlano-montażowych, co jednak nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż przedmiotem umowy pomiędzy osobą fizyczną a Wnioskodawcą była dostawa towaru o symbolu 20.30.1.

Z zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani są m.in. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 cytowanego wyżej rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Mając na uwadze wyżej zacytowane przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę w treści wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca postąpił prawidłowo wprowadzając kwotę obrotu oraz wartość podatku VAT z tytułu przedmiotowej transakcji do kasy rejestrującej oraz drukując paragon fiskalny w momencie dostawy towaru o symbolu PKWiU 20.30.1., pomimo nie otrzymania zapłaty. Zgodnie bowiem z zacytowanym wyżej przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru (treść wniosku wskazuje, że towar o symbolu PKWiU 20.30.1. został wydany osobie fizycznej z chwilą montażu tj. 6 października 2010r.), z zastrzeżeniami, które jednak nie maja zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.