INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zespołu Szkół, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 12 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania posiłków wydawanych przez stołówkę szkolną dla własnych uczniów oraz nauczycieli,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania posiłków wydawanych przez stołówkę szkolną dla pozostałych pracowników szkoły.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania posiłków wydawanych przez stołówkę szkolną dla własnych uczniów oraz pracowników szkoły. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, pytanie przyporządkowane do opisu sprawy, własne stanowisko w sprawie, podpis osoby uprawnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz brakującą opłatę za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Szkoła) jest samorządową jednostką budżetową, dla której organem prowadzącym jest Powiat. Szkoła realizuje cele i zadania wynikające z przepisów prawa określone w ustawie o systemie oświaty. Umożliwia ona uczniom przede wszystkim zdobywanie wiedzy i umiejętności, wszechstronny rozwój oraz sprawuje opiekę nad uczniami. W Szkole odbywają się zajęcia dydaktyczno-wychowawcze. Jako jednostka oświatowa, w celu realizacji zadań opiekuńczych i wspomagania właściwego rozwoju uczniów, Szkoła prowadzi również stołówkę szkolną, pracującą w oparciu o statut Szkoły, z którego wynika, że celem jest nauczanie, kształcenie, wychowanie oraz profilaktyka.

Zgodnie ze statutem, Szkoła umożliwia każdemu uczniowi oraz pracownikowi Szkoły spożycie gorącego posiłku w stołówce szkolnej. Stołówka prowadzona jest bezpośrednio przez personel Szkoły (stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym).

Zasady korzystania ze stołówki szkolnej oraz opłat wnoszonych za korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej określa Zarządzenie Dyrektora ZSO z dnia 31 sierpnia 2010 r. Zgodnie z ww. zarządzeniem, z posiłku w stołówce szkolnej mogą korzystać uczniowie, pracownicy oraz emeryci i renciści Szkoły. Opłata wnoszona za korzystanie przez ucznia z posiłku równa jest wysokości kosztów surowca zużytego do przygotowania tego posiłku. Wysokość kosztów surowca ustala dyrektor Szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym. Pozostałe koszty związane z przygotowaniem obiadu dla ucznia pokrywane są z budżetu Szkoły. Natomiast pracownicy Szkoły korzystający z posiłku w stołówce szkolnej wnoszą opłatę w wysokości równej kosztom jego przygotowania ustalonym przez dyrektora Szkoły.

Stołówka szkolna jest zamknięta dla osób z zewnątrz, czyli nie świadczy usług ogólnodostępnych, tylko jest przeznaczona dla uczniów i pracowników Szkoły.

Szkoła świadczy usługi w zakresie kształcenia i wychowania oraz usługi ściśle z tymi usługami związane. Szkoła to nie tylko uczniowie, ale również jej personel, który jest niezbędny w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów.

Szkoła przez cały czas swojej działalności edukacyjnej prowadzi stołówkę, która nie miała na celu osiągania dochodu ze sprzedaży posiłków, lecz zapewnienie wyżywienia uczniom i pracownikom szkoły.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż posiłków przygotowywanych przez stołówkę szkolną dla własnych uczniów i pracowników Szkoły objęta jest podatkiem VAT, a jeżeli tak, to jaka stawka obowiązuje z dniem 1 stycznia 2011 r. na ww. usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, do tej pory usługi stołówkowe zakwalifikowane były do symbolu PKWiU 1997 – 80.21.11-00.00 „Usługi liceów ogólnokształcących (ponadpodstawowych), w tym specjalnych” i na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z załącznikiem numer 4 (poz. 7) do ustawy o VAT jako tzw. „Usługi w zakresie edukacji”.

Obecnie stosuje się PKWiU 2008 do celów fiskalnych; jednocześnie ustawodawca określa od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienia bez względu na stosowane do zwolnionych usług PKWiU.

Niemniej jednak warto zauważyć, że PKWiU 2008 – 85.31.14.1 to „Usługi liceów ogólnokształcących, z wyłączeniem usług liceów ogólnokształcących on-line”. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w treści ujednoliconej na dzień 1 stycznia 2011 r. ustawodawca zwalnia od podatku m.in. usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
  
  

System oświaty obejmuje m.in. szkoły ponadgimnazjalne, co wynika z art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

Reasumując, wszelkie usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez Szkołę, bez względu na symbol PKWiU korzystają ze zwolnienia. Obiady nie są usługami kształcenia i wychowania. Ustawodawca zastrzega jednak, że ze zwolnienia korzystają również usługi i dostawa towarów ściśle związane z usługami w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez Szkołę.

Szkoła uważa, że obiady wydawane przez stołówkę szkolną mieszczą się w zakresie usług i dostawy towarów ściśle związanych z usługami w zakresie kształcenia i wychowania świadczonych przez nią. Świadczenie usług w edukacji ściśle wiąże się zarówno z jej uczniem jak i z pracownikami. Głównym jego celem jest edukacja, kształcenie, wychowanie i profilaktyka. Szkoła prowadzi stołówkę szkolną, która nie ma na celu osiągania dochodu z obiadów, lecz ma zapewnić prawidłowy rozwój ucznia. Aby temu zadaniu sprostać, potrzebni są pracownicy szkoły stanowiący integralną część usług w zakresie edukacji. W związku z powyższym, zwolnienie przedmiotowe powinno dotyczyć zarówno uczniów, jak również pracowników Szkoły.

Zdaniem Szkoły, obiady wydawane przez nią są ściśle związane z usługami w zakresie kształcenia i wychowania świadczonymi przez Szkołę i w związku z powyższym uważa, że sprzedaż posiłków przygotowywanych przez stołówkę szkolną dla własnych uczniów i jej pracowników zwolniona jest od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania posiłków wydawanych przez stołówkę szkolną dla własnych uczniów oraz nauczycieli,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania posiłków wydawanych przez stołówkę szkolną dla pozostałych pracowników szkoły.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową jednostką budżetową, dla której organem prowadzącym jest Powiat. Szkoła realizuje cele i zadania wynikające z przepisów prawa określone w ustawie o systemie oświaty. Jako jednostka oświatowa, w celu realizacji zadań opiekuńczych i wspomagania właściwego rozwoju uczniów, Szkoła prowadzi również stołówkę szkolną. Szkoła pracuje w oparciu o statut Szkoły, z którego wynika, że jej celem jest nauczanie, kształcenie, wychowanie oraz profilaktyka. Zgodnie ze statutem, Szkoła umożliwia każdemu uczniowi oraz pracownikowi Szkoły spożycie gorącego posiłku w stołówce szkolnej. Stołówka prowadzona jest bezpośrednio przez personel Szkoły (stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym). Zasady korzystania ze stołówki szkolnej oraz opłat wnoszonych za korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej określa Zarządzenie Dyrektora ZSO z dnia 31 sierpnia 2010 r. Zgodnie z ww. zarządzeniem, z posiłku w stołówce szkolnej mogą korzystać uczniowie, pracownicy oraz emeryci i renciści Szkoły. Opłata wnoszona za korzystanie przez ucznia z posiłku równa jest wysokości kosztów surowca zużytego do przygotowania tego posiłku. Wysokość kosztów surowca ustala dyrektor Szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym. Pozostałe koszty związane z przygotowaniem obiadu dla ucznia pokrywane są z budżetu Szkoły. Natomiast pracownicy Szkoły korzystający z posiłku w stołówce szkolnej, wnoszą opłatę w wysokości równej kosztom jego przygotowania ustalonym przez dyrektora Szkoły. Stołówka szkolna jest zamknięta dla osób z zewnątrz, czyli nie świadczy usług ogólnodostępnych, tylko jest przeznaczona dla uczniów i pracowników Szkoły. Szkoła świadczy usługi w zakresie kształcenia i wychowania oraz usługi ściśle z tymi usługami związane. Szkoła to nie tylko uczniowie, ale również jej personel, który jest niezbędny w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów. Szkoła przez cały czas swojej działalności edukacyjnej prowadzi stołówkę, która nie miała na celu osiągania dochodu ze sprzedaży posiłków, lecz zapewnienie wyżywienia uczniom i pracownikom szkoły.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienia od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usług z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 Tytułu IX tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jak i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Przechodząc do regulacji krajowych wskazać należy, że na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ww. przepis art. 43 ust. 17, na podstawie art. 1 pkt 13 lit. d ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) otrzymał brzmienie: „Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy, obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż pojęcia używane do opisania zwolnień określonych w art. 43 ustawy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Wobec tego należy rozstrzygnąć, czy usługi stołówki szkolnej świadczone na rzecz uczniów i pracowników mogą zostać uznane za usługi ściśle związane z usługami świadczonymi przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że świadczenie usług oraz dostawa towarów mogą być uznane za „ściśle związane” z działalnością edukacyjną wtedy, gdy mają one charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej stanowiącej świadczenie główne. W orzeczeniu wydanym w sprawie Horizon College, o sygn. akt C-434/05, Trybunał stwierdził, iż: „(...) określone świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystania ze świadczenia głównego”.

W myśl art. 67a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne - art. 67a ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 67a ust. 3 tej ustawy, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 cyt. ustawy, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Powołane przepisy przewidują wyraźnie możliwość – ale nie obowiązek – prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie funkcje socjalno-bytowe, polegające na zapewnieniu żywienia w ramach realizowanych funkcji edukacyjnych. Ponieważ szkoła nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki powinny być kalkulowane na poziomie zapewniającym wyłącznie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków, a ściślej tzw. wsadu do kotła. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkole zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Uwzględniając powyższe, możliwość prowadzenia przez szkoły stołówki szkolnej jest przykładem realizacji przez jednostki objęte systemem oświaty zadań, do jakich zostały powołane, w szczególności zadań wychowawczych i opiekuńczych. Świadczenie to polegać może niewątpliwie na zapewnieniu wyżywienia i dożywiania dzieciom i młodzieży, korzystającym z prawa do kształcenia i wychowania w ramach systemu oświaty, w sytuacji gdy jest to niezbędne dla prawidłowego kształcenia i wychowania w jednostkach organizacyjnych systemu oświaty.

Tym samym, funkcjonowanie stołówek szkolnych zapewnia prawidłową realizację zadań edukacyjnych, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów.

Z powyższego wynika, iż usługi wyżywienia, zapewniane przez stołówki szkolne zarówno uczniom, jak i nauczycielom, uznać należy za usługi ściśle związane z usługami edukacyjnymi, mają one bowiem charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej, która stanowi świadczenie główne.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż sprzedaż posiłków przygotowywanych przez stołówkę szkolną na rzecz uczniów i nauczycieli tej placówki korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Takie rozstrzygnięcie wpisuje się w dyspozycję normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Pozostały personel Szkoły (tj. dział administracji czy obsługi technicznej – sprzątaczki, woźni itp.) ma natomiast zapewnić prawidłową realizację tych zadań, a zatem wydawanie posiłków pozostałym pracownikom Szkoły nie może korzystać ze zwolnienia od podatku.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), w § 7 ust. 1 pkt 1 wskazano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, do tej pory usługi stołówkowe zakwalifikowane były do symbolu PKWiU 1997 – 80.21.11-00.00 „Usługi liceów ogólnokształcących (ponadpodstawowych), w tym specjalnych”. Obecnie stosuje się PKWiU 2008 do celów fiskalnych; jednocześnie ustawodawca określa od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienia bez względu na stosowane do zwolnionych usług PKWiU. Zainteresowany poinformował, że usługi sklasyfikowane w PKWiU 2008 – 85.31.14.1 to „Usługi liceów ogólnokształcących, z wyłączeniem usług liceów ogólnokształcących on-line”.

Wobec powyższego, od dnia 1 stycznia 2011 r. sprzedaż posiłków pozostałym pracownikom, którą Wnioskodawca zaklasyfikował do grupowania PKWiU 85.31.14.1, podlega opodatkowaniu wg stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Bowiem z obniżonej stawki podatku 8%, jak wynika z powołanego § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, korzystają tylko usługi związane z wyżywieniem, zaklasyfikowane do grupowania PKWiU ex. 56.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości zaklasyfikowania usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.