INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 02 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia biegłego sądowego za usługi wykonane na zlecenie sądu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia biegłego sądowego za usługi wykonane na zlecenie sądu.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 10 maja 2011r. znak: IBPBII/1/415-217/10/AŻ, wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 16 maja 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - biegły sądowy jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą wykonywał opinie na zlecenie sądu. Wnioskodawca wystawił faktury VAT i odprowadził podatek dochodowy oraz należny podatek VAT. Sąd wypłacił wynagrodzenie po potrąceniu i odprowadzeniu podatku dochodowego, a za 2010r. przysłał wnioskodawcy PIT-11 i PIT-R i na wniosek biegłego odmawia ich anulowania po informacji, że podatek za 2010r. został już rozliczony w PIT-36L.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jaki jest sposób rozliczenia podatku za 2010r. z tytułu wynagrodzenia biegłego sądowego w sytuacji wystawienia przez niego faktury VAT...

Wnioskodawca uważa, że skoro po 01 stycznia 2010r. za sporządzenie opinii na potrzeby sądu ma on obowiązek wystawienia faktury VAT, a koszty związane ze sporządzeniem opinii ma obowiązek zaliczyć do kosztów prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej i za sporządzoną opinię wystawić fakturę VAT rozliczoną jako przychód z działalności gospodarczej, to Sąd powinien opłacić fakturę w całości i nie traktować faktury jako rachunku z umowy o dzieło.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie, zgodnie z pismem skierowanym do wnioskodawcy z dnia 31 maja 2011r. znak: IBPP2/443-605/11/ABu.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zatem pozarolnicza działalność gospodarcza i działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, dla celów podatkowych działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskanych przychodów nie można zaliczyć do źródeł przychodów, o których mowa wyżej, tj. np. do działalności wykonywanej osobiście.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca - biegły sądowy jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą wykonywał opinie na zlecenie sądu. Wnioskodawca wystawił faktury VAT i odprowadził podatek dochodowy oraz należny podatek VAT. Sąd wypłacił wynagrodzenie po potrąceniu i odprowadzeniu podatku dochodowego, a za 2010r. przysłał wnioskodawcy PIT-11 i PIT-R.

Na podstawie art. 157 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi ich listę w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15 poz. 133). Z kolei, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254, ze zm.) określa zasady obliczania wynagrodzenia biegłych sądowych za wykonaną pracę, której zakres i termin realizacji wyznaczył sąd.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu jest spoczywający na organach dokonujących wypłaty przedmiotowych kwot, obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zatem płatnicy są obowiązani do poboru zaliczek na podatek dochodowy w wysokości 18% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów, w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 (w omawianym przypadku Sąd) przekazują podatnikom (w tym przypadku biegłemu sądowemu) oraz urzędom skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy według ustalonego wzoru – PIT-11 oraz informacje o wypłaconych kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich na druku PIT-R.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przychody uzyskane z tytułu czynności dokonywanych na zlecenie sądu należy zawsze zaliczyć do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście, bez względu na fakt, czy biegły prowadzi i w jakim zakresie pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z powyższym Sąd jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych miał obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia. W przypadku wystawienia faktury zaliczkę należało pobrać od wartości netto wystawionej faktury po potrąceniu kosztów uzyskania przychodów. Przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy ujmować w ewidencjach podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzonych dla celów działalności gospodarczej. Wyłączenie z działalności gospodarczej przychodów z tytułu wykonanych czynności na zlecenie sądu eliminuje w konsekwencji ich podwójne opodatkowanie. Tym samym, jeżeli dochód z tego tytułu został rozliczony w zeznaniu rocznym PIT-36L, to wnioskodawca winien złożyć korektę tegoż zeznania, bowiem w PIT-36L wykazywane są ściśle określone przychody, wśród których nie zostały wymienione te, o których mowa we wniosku.

Zatem wbrew twierdzeniu wnioskodawcy wynagrodzenie wypłacane przez Sąd nie może być traktowane jako przychód z działalności gospodarczej zatem również koszty uzyskania przychodu nie mogą być zaliczane do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Jak bowiem wyżej wskazano przychody uzyskane z tytułu realizacji zleceń sądu należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Zakwalifikowanie przychodu do źródła określonego w art. 13 pkt 6 ustawy powoduje, iż koszty uzyskania przychodu określa się w sposób ryczałtowy tj. w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.