INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach podatkowych VAT-7 za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach podatkowych VAT-7 za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 17 grudnia 2007 r. rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie usług wulkanizacyjnych i sprzedaży opon, która była kontynuacją działalności gospodarczej jego ojca, który z przyczyn osobistych i zdrowotnych musiał zaprzestać jej prowadzenia. Księgowość w zakresie rozliczeń VAT oraz składania deklaracji VAT-7 jak i załatwienie spraw formalnych, związanych ze zgłoszeniem VAT-R zlecił biuru rachunkowemu Doradcy Podatkowego. Zamiarem Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej była rezygnacja ze zwolnienia od podatku VAT i istnienie firmy jako podatnika VAT czynnego, gdyż firma ojca również była podatnikiem VAT. W dniu 19 grudnia 2007 r. zostało zainstalowane i zafiskalizowane urządzenie fiskalne. W roku 2007 Wnioskodawca nabył towary handlowe oraz wyposażenie i środki trwałe. W miesiącu styczniu 2008 r. rozpoczął sprzedaż usług i opon, zachowując się jak każdy podatnik VAT, tzn. wystawiał faktury VAT, rejestrował sprzedaż na urządzeniu fiskalnym wraz z wyszczególnionym podatkiem VAT. Faktury zakupu i sprzedaży oddawał do biura rachunkowego z wiarą, że rozliczenia w zakresie podatku VAT są dokonywane i biuro składa do Urzędu Skarbowego stosowne deklaracje VAT-7.

W miesiącu lutym 2011 r. okazało się, że w dniu 10 marca 2008 r. właścicielka biura napisała i złożyła do Urzędu Skarbowego pismo, że do dnia 10 marca 2008 r. Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności opodatkowanych. Pismo zostało napisane na kartce in blanco z jego podpisem i pieczątką firmy. Kartkę tą zostawił właścicielce biura „na wszelki wypadek”, mając do niej zaufanie jako do firmy profesjonalnej. Okazało się również, że zgłoszenie VAT-R nie zostało w roku 2007 złożone, właścicielka nie składała także za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. deklaracji VAT-7 pomimo, że przekazywał jej dokumenty do zaksięgowania. Właścicielka biura złożyła VAT-R dopiero w dniu 2 kwietnia 2008 r., Urząd Skarbowy zarejestrował Pana K. jako podatnika VAT czynnego w dniu 7 kwietnia 2008 r. W dniu 23 marca 2011 r. Zainteresowany złożył do Urzędu Skarbowego aktualizację VAT-R w zakresie określenia prawidłowej daty rezygnacji ze zwolnienia, tj. na dzień 16 grudnia 2007 r. wraz z pismem o przywrócenie terminu złożenia formularza VAT-R nt. rezygnacji ze zwolnienia. Złożył również zaległe deklaracje VAT-7 za okresy 12/2007, 1/2008, 2/2008, 3/2008.

Wnioskodawca nadmienił, że w ww. okresach 12/2007 ,01/2008 , 02/2008 podatek należny do zapłaty nie wystąpił, natomiast za 03/2008 wystąpił podatek VAT i został uregulowany wraz z należnymi odsetkami. Podatek VAT został rozliczony zgodnie z zasadami ogólnymi, tzn. odliczony został podatek VAT od zakupów za okres od 12/2007 do 03/2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można uznać za prawidłowe odliczenie podatku VAT naliczonego w deklaracjach VAT-7 złożonych do Urzędu Skarbowego za okresy 12/2007, 1/2008, 2/2008, 3/2008, biorąc pod uwagę stan faktyczny tzn. że wszystkie działania Wnioskodawca wykonywał z myślą, że jest podatnikiem VAT, wystawiając kontrahentom faktury VAT, co za tym idzie wszystkie zakupy służyły sprzedaży wyłącznie opodatkowanej...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie poczynione zakupy służyły sprzedaży opodatkowanej, w związku z czym przysługiwało Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku VAT. Po nadrobieniu względów formalnych firma może posiadać status podatnika VAT czynnego od dnia 17 grudnia 2007 r.

Wnioskodawca od dnia 17 grudnia 2007 r. prowadził działalność gospodarczą, powierzając sprawy rozliczeń do biura rachunkowego, które jednak nie złożyło deklaracji podatkowych VAT 7 za okresy miesięczne, począwszy od 12/2007 do 03/2008. W marcu 2011 r. po stwierdzeniu braku deklaracji w Urzędzie Skarbowym złożył zaległe deklaracje VAT-7 oraz aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, w którym wskazał, iż rezygnuje ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 z dniem 17 grudnia 2007 r.

Wnioskodawca wskazał, iż w art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym o obowiązku dokonania rejestracji, ustawodawca posługuje się określeniem „podatnika (podmiotu), o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT”. Oznacza to zatem, iż fakt niewywiązania się przez tak określony podmiot z obowiązku ustanowionego na mocy art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli dokonania rejestracji, nie zwalnia go z obowiązku wystawienia faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży. Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż koniecznym jest, aby podmiot w dacie wystawienia faktury był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w ust. 2 tegoż artykułu), bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jeżeli zatem dany podmiot spełnia kryteria określone w przepisie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest on podatnikiem podatku VAT w sensie obiektywnym, a więc niezależnie od faktu spełnienia formalnego wymogu, jakim jest rejestracja. W konsekwencji przy dokonywaniu przez taki podmiot czynności opodatkowanych, wskazanych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje obowiązek podatkowy ze wszelkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami prawnymi i to zarówno dla tego podmiotu (np. w zakresie podatku należnego), jak też dla jego kontrahentów - nabywców towarów i usług - w zakresie podatku naliczonego.

Okoliczności przedstawione w niniejszym wniosku wskazują, iż mimo formalnego braku rejestracji do podatku VAT Wnioskodawca zachowywał się jak zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, a zatem nie mający zamiaru korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe prowadzi do wniosku, iż od chwili rozpoczęcia działalności zamierzał być czynnym podatnikiem podatku VAT, jednakże nie dopełnił, wynikającego z art. 113 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, formalnego obowiązku złożenia dokumentów rejestracyjnych przed 17 grudnia 2007 r.

Wnioskodawca podkreślił, że w okresie późniejszym wywiązał się z obowiązku dokonania rejestracji, składając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R), a także aktualizację VAT-R, w którym wskazał, iż z dniem 17 grudnia 2007 r., tj. z dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższa okoliczność stanowi potwierdzenie faktu, iż mimo nie przekroczenia kwoty obrotów, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług już od chwili rozpoczęcia działalności zamierzał być czynnym podatnikiem podatku VAT. Stwierdził ponadto, że faktury wystawiane przez podatnika, który spełnia kryteria określone w art. 15, także w przypadku, jeżeli podatnik ten formalnego obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny dokonał z opóźnieniem, nie może być uważana za fakturę wystawioną przez podmiot nieistniejący, czy też nieuprawniony do wystawiania faktur, o których to podmiotach mowa jest w art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy. W związku z tym, faktura taka powinna być, co do zasady, traktowana jako faktura, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, umożliwiająca odliczenie podatku naliczonego z niej wynikającego.

Podobnie, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną. Trzeba bowiem rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, winny zostać usunięte - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie podmiotu wystawiającego fakturę jako podatnika VAT czynnego. W przypadku Wnioskodawcy, skorzystanie z tego prawa nastąpiło w miesiącu marcu 2011 r., kiedy stwierdził on nieprawidłowości formalne i rozliczeniowe.

Wnioskodawca uważa, z uwagi na powyższe, że może, jako wcześniej niezarejestrowany, a prowadzący działalność gospodarczą i wystawiający faktury VAT, skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach VAT-7 złożonych za okresy rozliczeniowe, w których prawo to powstało, jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo niedopełnienia czynności formalnych, tzn. niezłożenia formularza rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R.

Przy ustaleniu swojego stanowiska posiłkował się interpretacjami indywidualnymi w podobnych sprawach, tj. interpretacją indywidualną z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. IPPP2-443-401/10-4/AK Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacją indywidualną sygn.: IBPP1/443-513/07/AZb Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z kolei z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z brzmieniem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującym w roku 2007 zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym w roku 2007 stanowił, iż podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1.

W § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 listopada 2006 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 220, poz. 1604), na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT, wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10 000 euro, określono w kwocie 39 700 zł. Kwota ta obowiązywała w roku 2007.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, obowiązującego w roku 2007 podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Art. 96 ustawy o VAT reguluje kwestie związane z rejestracją podatników. Zgodnie z tym przepisem (ust. 1), podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (ust. 3).

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego" (ust. 4).

Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminie: przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 (art. 96 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT).

Wzór druku zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R) określa, wydane na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.).

Zatem, gdy podatnik rezygnuje ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, musi przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 zawiadomić o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia naczelnika urzędu skarbowego oraz dodatkowo ma obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca rozpoczął w dniu 17 grudnia 2007 r. działalność gospodarczą w zakresie usług wulkanizacyjnych i sprzedaży opon, kontynuując działalność gospodarczą ojca, który zaprzestał jej prowadzenia. Prowadzenie ewidencji i rozliczeń podatkowych Wnioskodawca zlecił doradcy podatkowemu, prowadzącemu biuro rachunkowe, który nie złożył w jego imieniu zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług przed rozpoczęciem wykonywania czynności, nie zawiadomił również urzędu skarbowego o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy. Od początku Wnioskodawca zachowywał się jak podatnik podatku od towarów i usług, w dniu 19 grudnia 2007 r. zostało zainstalowane i zafiskalizowane urządzenie fiskalne, w roku 2007 nabył towary handlowe, wyposażenie i środki trwałe, a w styczniu 2008 r. rozpoczął sprzedaż usług i opon, zachowując się jak każdy podatnik VAT, tzn. wystawiał faktury VAT, rejestrował sprzedaż na urządzeniu fiskalnym wraz z wyszczególnionym podatkiem VAT. Biuro rachunkowe złożyło za Wnioskodawcę zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w dniu 2 kwietnia 2008 r., urząd skarbowy zarejestrował jako podatnika VAT czynnego w dniu 7 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca złożył natomiast do Urzędu Skarbowego aktualizację druku VAT-R w dniu 23 marca 2011 r., określając datę rezygnacji ze zwolnienia od podatku z dniem 16 grudnia 2007 r. wraz z pismem o przywrócenie terminu do złożenia druku VAT-R. Wnioskodawca złożył również zaległe deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. Za okres od grudnia 2007 r. do lutego 2008 r. podatek należny do zapłaty nie wystąpił, natomiast za marzec 2008 r. wystąpił podatek należny, który został przez Wnioskodawcę uregulowany wraz z należnymi odsetkami. Wnioskodawca rozliczył podatek od towarów i usług zgodnie z ogólnymi zasadami, tzn. odliczył VAT od zakupów za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r.

Należy wskazać, iż art. 15 ustawy o VAT, definiujący podatnika podatku od towarów i usług wskazuje, iż podatnikiem jest m. in. osoba fizyczna, wykonująca działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem już sam fakt wykonywania działalności gospodarczej kwalifikuje dany podmiot jako podatnika podatku od towarów i usług. Żaden przepis nie uzależnia zostania przez osobę fizyczną podatnikiem od spełnienia wcześniejszego warunku zarejestrowania się tej osoby w urzędzie skarbowym jako podatnika. Status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług jest kategorią obiektywną, niezależną od jego woli i poglądu w tym względzie, niezależną także od poglądów organów podatkowych.

Osoba fizyczna, która jest zwolniona od podatku, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT jest także podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i nie staje się nim, dopiero z momentem rozpoczęcia wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Rozróżnienie podatnika zwolnionego oraz wykonującego czynności opodatkowane wprowadza m. in. art. 96 ustawy o VAT, zgodnie bowiem z art. 96 ust. 4 naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot odpowiednio jako „podatnika VAT czynnego” lub „podatnika VAT zwolnionego”. W świetle innych przepisów ustawy o VAT odmienne są prawa i obowiązki podatników zwolnionych od podatku, inne zaś podatników wykonujących czynności opodatkowane.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jeśli więc powyższe uprawnienie przysługuje wyłącznie podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, to podatnik zwolniony od podatku, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, a więc nie wykonujący czynności opodatkowanych nie może z tego uprawnienia skorzystać.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   

Kwestię terminu powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego reguluje art. 86 ust. 10 ustawy o VAT. Podstawowy termin jest wskazany w art. 86 ust. 10 pkt 1, tj. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W świetle obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z kolei, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z cytowanych przepisów wynika więc, iż podatnik, który nie skorzystał w przysługującym terminie z prawa do odliczenia, może z tego prawa skorzystać również w późniejszym terminie, graniczny termin do skorzystania z tego uprawnienia w drodze złożenia korekty deklaracji został wskazany w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. W przypadku opisanym w przedmiotowym wniosku termin ten nie upłynął.

Jeśli więc Wnioskodawca nie dopełnił w terminie obowiązkowych formalności: złożenia zgłoszenia rejestracyjnego oraz zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT przed dniem rozpoczęcia działalności, tj. 17 grudnia 2007 r., nie oznacza to, iż nie był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca, od momentu rozpoczęcia działalności z dniem 17 grudnia 2007 r. chciał być podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT i zachowywał się jak podatnik nie korzystający ze zwolnienia od podatku. Na skutek nie dopełnienia przez biuro rachunkowe formalności, bez jego wiedzy nie zostało jednak złożone zgłoszenie rejestracyjne, ani zawiadomienie o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia od podatku.

Po zaktualizowaniu danych zwartych w złożonym zgłoszeniu rejestracyjnym przez biuro rachunkowe w dniu 2 kwietnia 2008 r. i podaniu prawidłowej daty rezygnacji ze zwolnienia od podatku, Wnioskodawca będzie zarejestrowanym „podatnikiem VAT czynnym” od dnia 17 grudnia 2007 r.

W tej sytuacji Wnioskodawcy, jako zarejestrowanemu podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z faktur, które otrzymał w okresie od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. z tytułu nabycia towarów i usług, wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przypadku Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania przepis art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20, skoro posiada status „podatnika VAT czynnego”.

W celu skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego, Wnioskodawca prawidłowo złożył deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okres do grudnia 2007 r. do marca 2008 r., wykazując w nich kwoty podatku naliczonego do odliczenia, zadeklarował za miesiąc marzec 2008 r. podatek należny i uregulował go wraz z należnymi odsetkami za zwłokę.

Reasumując, należy uznać za prawidłowe odliczenie podatku VAT naliczonego w deklaracjach VAT-7 złożonych do Urzędu Skarbowego za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r., biorąc pod uwagę stan faktyczny, tzn. że wszystkie działania Wnioskodawca wykonywał z myślą, że jest podatnikiem VAT, wystawiając kontrahentom faktury VAT, co za tym idzie wszystkie zakupy służyły sprzedaży wyłącznie opodatkowanej.

Informuje się także, iż w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach podatkowych VAT-7 za okres od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. Natomiast w kwestii uzyskania statusu podatnika VAT czynnego od dnia 17 grudnia 2007 r. została wydana odrębna interpretacja z dnia 21 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443-528/11-4/KG.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji stwierdzić należy, iż zostały one wydane w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.