INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.06.2011r. (data wpływu 09.06.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT obowiązującej po 1 stycznia 2011 roku dla opłat rocznych z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.06.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT obowiązującej po 1 stycznia 2011 roku dla opłat rocznych z tytułu oddania gruntów w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

V. półka Akcyjna (dalej: V. lub Spółka, Podatnik) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży energii cieplnej oraz energii elektrycznej.

Majątek Spółki położony jest na nieruchomościach będących własnością V. oraz na gruntach będących własnością jednostek samorządu terytorialnego, dla których ustanowiono na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego.

Przedmiotowy wniosek dotyczy praw użytkowania wieczystego ustanowionych na rzecz V. w okresie od 01 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r.

Jednostki samorządu terytorialnego (gminy) pobierają opłatę z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego, pobierana jest ona w momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, po czym z kolei pobierane są przez gminy opłaty roczne. Powyższe opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

Zdarzają się przypadki, w których gminy, wystawiając faktury z tytułu opłat rocznych, obciążają Spółkę podatkiem VAT w wysokości 23% podstawy opodatkowania. W przypadku innych gmin opłaty takie obciążane są podatkiem VAT w wysokości 22% podstawy opodatkowania.

W związku z koniecznością posługiwania się przez Podatnika fakturami niewadliwymi i rzetelnymi, wynikającą z kodeksu karno-skarbowego, Spółka występuje do gmin z wnioskiem o skorygowanie tych faktur, w których wykazano podatek VAT według stawki 23%. Zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym prawidłowym jest wystawianie faktur z tytułu opłat rocznych z uwzględnieniem stawki VAT 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 41 ust. 14a znowelizowanej ustawy o VAT, od dnia 1 stycznia 2011 roku opłaty roczne z tytułu ustanowionego w okresie od 01.05.2004r. do 31.12.2010r. prawa użytkowania wieczystego powinny podlegać opodatkowaniu VAT według stawki 22%...

Spółka stoi na stanowisku, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste należy traktować jako dostawę towaru na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa), nie jest to natomiast świadczenie usługi, w tym o charakterze ciągłym.

Taką więc dostawę V. traktuje jako wykonaną jednorazowo i, jeżeli takie wykonanie (zawarcie umowy w formie aktu notarialnego) miało miejsce w okresie od 01.05.2004 do 31.12.2010, to właściwa dla opłat rocznych będzie stawka VAT 22%.

Podmiot wystawiający faktury z tytułu opłat rocznych może korzystać ze stawki VAT 22% na podstawie art. 41 ust. 14a Ustawy, zgodnie z którym, jeżeli dostawa towaru (wydanie gruntu zgodnie z datą aktu notarialnego) miała miejsce przed 01.01.2011, a obowiązek podatkowy powstał po 31.12.2010 (przypadku oddania gruntów w użytkowanie wieczyste obowiązek powstaje zgodnie z art. 19 ust.16b Ustawy, z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu), to opłaty roczne powinny podlegać opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania (ustanowienia użytkowania).

Ponadto w omawianym przypadku nie będą miały zastosowania przepisy art. 41 ust. 14b i 14c Ustawy, gdyż przepisy te odnoszą się do czynności o charakterze ciągłym (rozłożone, wykonywane w czasie), podczas gdy dostawa towaru, jaką jest oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, jest wykonana z momentem wydania gruntu z tytułu ustanowienia tego użytkowania, czyli przed 1 stycznia 2011r.

Ustanowienie użytkowania nie jest usługą ciągłą tylko dostawą towaru, tak zakwalifikowaną przez ustawodawcę. W momencie dostawy jest ona zatem kompletna i definitywna, w tym bowiem momencie zaczynają przysługiwać użytkownikowi wszystkie uprawnienia związane z przedmiotem użytkowania, łącznie z możliwością zbycia.

Zaprezentowane argumenty pozwalają na twierdzenie, że stawką VAT właściwą dla opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego w okresie 01.05.2004 -31.12.2010 jest stawka 22%.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało m.in. interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 marca 2011 r. sygn.IPPP3/443-1269/10-2/KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do zapisu art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. W przypadku natomiast oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy o VAT - wynosi 22%.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy brzmieniu w obowiązującym od dnia 01.01.2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% z zastrzeżeniem art. 146f.

Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W myśl natomiast art. 41 ust. 14b ustawy, czynności, dla których w związku z ich wykonaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży energii cieplnej oraz energii elektrycznej. Majątek Spółki w części położony jest na gruntach będących własnością jednostek samorządu terytorialnego, dla których ustanowiono na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego. Przedmiotowy wniosek dotyczy praw użytkowania wieczystego ustanowionych na rzecz V. w okresie od 01 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii wysokości stawki VAT za opłaty roczne z tytułu ustanowionego w ww. okresie prawa użytkowania wieczystego, gdyż otrzymuje z tego tytułu faktury zarówno z 22% jak i 23% stawką VAT.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jako że do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż czynność oddania w wieczyste użytkowanie gruntu traktowana jest jak odpłatna dostawa towarów przyjąć należy, iż dokonuje się ona z chwilą wydania towaru tj. oddania gruntu w użytkowanie wieczyste mocą aktu notarialnego. W tym przypadku mamy do czynienia ze szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 16b ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. W praktyce więc obowiązek ten przy pierwszej opłacie występuje z chwilą, gdy staje się ona wymagalna, co ma miejsce nie później niż w dniu podpisania aktu notarialnego - zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W przypadku zaś opłat rocznych, obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z dniem 31 marca każdego roku, co wynika z przepisu art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami w powiązaniu z art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę fakt, iż czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest odpłatną dostawą towaru, której wykonanie następuje w chwili podpisania aktu notarialnego, zaś jedynie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności opłat z tego tytułu, stwierdzić należy, iż w przypadku opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntu, którego oddanie nastąpiło przed 1 stycznia 2011 r. i po 30 kwietnia 2004 r. stawka podatku wynosić będzie nadal 22% - zgodnie z art. 41 ust. 14a znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stosowania 22% stawki podatku dla opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r., a uiszczanych w roku 2011 i następnych uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.