INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25.03.2011r. (data wpływu 29.03.2011r.), uzupełnione pismem w dniu 04.07.2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 17.06.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania usługi kompleksowej obsługi prawnej za stałą obsługę prawną, dla której określono szczególny moment obowiązku podatkowego – jest prawidłowe

• uznania doradztwa prawnego przy konkretnym projekcie za stałą obsługę prawną, dla której określono szczególny moment obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29.03.2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 04.07.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług za stałą obsługę prawną, dla której określono szczególny moment obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Kancelaria (dalej „Kancelaria”) prowadzi działalność gospodarczą poprzez Oddział w Polsce polegającą na świadczeniu kompleksowej obsługi prawnej na rzecz swoich klientów. Współpraca z klientem rozpoczyna się od podpisania umowy, lub potwierdzenia przez klienta danego zlecenia w korespondencji mailowej. Prace dla poszczególnych klientów są zróżnicowane i polegają na kompleksowej, ciągłej obsłudze prawnej, lub też na realizacji konkretnych zleceń. W zależności od ustaleń z klientem, Kancelaria określa swoje wynagrodzenie wg stawki godzinowej (za godzinę pracy prawnika), lub też jako ryczałt (tj. wynagrodzenie niezależne od ilości faktycznie poświęconego przez prawników czasu na wykonanie danego projektu).

Typowa umowa zawierana przez Kancelarię dotyczy kompleksowej obsługi prawnej klienta, lub też doradztwa prawnego przy konkretnym projekcie, przy czym oba rodzaje umów nie określają terminu zakończenia ich wykonania. W przypadku umów pierwszego rodzaju, są to umowy bezterminowe z możliwością wypowiedzenia. W przypadku umów dotyczących obsługi konkretnego projektu, okres realizacji umowy jest uzależniony od daty zakończenia prac nad danym projektem. Zakres usług Kancelarii w obu przypadkach jest podobny i dotyczy wykonywania szeroko pojętej obsługi prawnej. Usługi Kancelarii są świadczone poprzez przygotowywanie opinii prawnych dokumentów prawnych (wnioski rejestracyjne, pisma procesowe), bieżące konsultacje prawne i udzielanie informacji w trakcie rozmów telefonicznych lub za pomocą korespondencji mailowej, wyszukiwanie informacji prawnych dla klienta. Świadczone usługi niewątpliwie są wykonywane periodycznie tzn. polegają na stałej obsłudze prawnej konkretnego klienta, lub też konkretnego projektu. Czynności te mają charakter powtarzalny co do ich formy (jw.) oraz natury (dotyczą świadczenia szeroko pojętych usług prawnych).

W poszczególne projekty zaangażowani są prawnicy z różnych działów Kancelarii, którzy dokumentują czas pracy dla danego klienta wypełniając raporty. Raporty takie są następnie podstawą obliczenia wynagrodzenia Kancelarii w przypadku klientów, którzy rozliczają się z kancelarią wg stawki godzinowej.

Zgodnie z przyjętym sposobem fakturowania, po zakończeniu każdego miesiąca dział księgowości Kancelarii, w oparciu o raporty przygotowane przez prawników, dokonuje analizy, jaki był czas pracy prawników Kancelarii dla poszczególnych klientów w zakończonym miesiącu. Po weryfikacji, wystawiana jest faktura dotycząca przyjętego okresu rozliczeniowego o ile z danym klientem przyjęto miesięczny okres rozliczania wynagrodzenia. W przypadku realizacji konkretnych projektów, po zakończeniu miesiąca sprawdzane jest, czy dany projekt został już zakończony, a tym samym, czy może zostać rozliczony. Jeżeli dany projekt jest uznawany za wykonany, wystawiana jest faktura na wynagrodzenie Kancelarii dotyczące całego projektu. Jeżeli jednak projekt jest w toku i wymaga dalszych prac w kolejnych okresach rozliczeniowych, to wykonana do tej pory praca przechodzi do zafakturowania na następne okresy rozliczeniowe (tj. po wykonaniu całego projektu). Sposób fakturowania zależy od rodzaju umowy z klientem. Jeżeli usługi świadczone na rzecz danego klienta polega na kompleksowej obsłudze prawnej, faktura jest wystawiana z reguły co miesiąc i obejmuje wszystkie usługi wykonane przez prawników Kancelarii na rzecz klienta w danym okresie rozliczeniowym. Jeżeli umowa dotyczy realizacji konkretnego projektu, to z reguły wystawiana jest jedna faktura dotycząca wykonania całej kompleksowej usługi prawnej. Przy obsłudze bardziej złożonych projektów Kancelaria może również dokonywać rozliczeń i wystawiać faktury za przyjęte w umowie z klientem okresy rozliczeniowe.

W przypadkach, w których usługi są wykonywane na podstawie pisemnej umowy z klientem, w umowie termin płatności jest określany standardowo jako 21 dni od daty wystawienia faktury. Analogiczny termin zapłaty jest umieszczany na wystawianych fakturach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest uznanie, że usługi świadczone przez Kancelarię mają charakter stałej obsługi prawnej, a tym samym, że obowiązek podatkowy w podatku VAT będzie powstawał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 Ustawy VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze...

W opinii Kancelarii świadczy ona usługi stałej obsługi prawnej, a tym samym obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT co do świadczonych usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 Ustawy VAT. W świetle tej regulacji, obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług polegających m.in. na stałej obsłudze prawnej powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. W opinii Kancelarii, przyjęty sposób świadczenia przez nią usług należy uznać właśnie za stałą obsługę prawną w rozumieniu Ustawy VAT o prawidłowości takiego stanowiska świadczą następujące przesłanki:

• Wobec braku legalnej definicji pojęcia „stała usługa prawna” w celu dokonania jego wykładni, należy się oprzeć na powszechnym rozumieniu takiego sformułowania. Zgodnie z definicjami słownikowymi, stały oznacza „trwający bez przerwy”, „odbywający się regularnie”. O stałej obsłudze prawnej można więc mówić, jeżeli usługi takiej obsługi są świadczone w sposób ciągły i regularny. Ponieważ usługi wykonywane przez Kancelarię polegają na wykonywaniu kompleksowej i stałej obsługi klientów, bądź też na realizacji jednego lub kilku projektów, które jednak z reguły są wykonywane w ciągu dłuższego okresu uznać należy, że usługi prawne wykonywane przez Kancelarię spełniają w/w przesłanki „stałości” i „regularności”. Jak więc wynika z powyższego, usługi Kancelarii mają charakter stałej obsługi prawnej tj. obsługi wykonywanej w sposób ciągły poprzez bieżącą obsługę lub też realizację określonych projektów na rzecz zarejestrowanych klientów Kancelarii.

• Ponadto uznać należy, że Ustawodawca, przewidując odrębny sposób określania obowiązku podatkowego dla usług stałej obsługi prawnej uwzględnił specyfikę świadczenia usług tego rodzaju. Rozliczanie w/w usług na zasadach ogólnych byłoby bowiem znacznie utrudnione. W szczególności, trudno jest jednoznacznie ustalić, kiedy zakończono świadczenie danej usługi, a więc trudno określić datę powstania obowiązku podatkowego w oparciu o ogólne zasady Ustawy VAT. Dlatego też Ustawodawca przyjął, że nie termin wykonania usługi, ale termin uzyskania płatności, lub też termin w którym płatność taka staje się należna na podstawie umowy lub faktury decyduje o powstaniu obowiązku podatkowego. Należy zauważyć, że powyższe uwagi odnoszą się w całej rozciągłości do usług świadczonych przez Kancelarię.

• W przypadku Kancelarii rozpoznanie obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych i wystawienie faktury w terminie przewidzianym przepisami prawa, tj. w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku podatkowego dodatkowo komplikuje fakt, iż w realizację poszczególnych usług na rzecz klientów zaangażowani są prawnicy z różnych działów, a weryfikacja zakresu i wartości wykonanych przez nich usług jest możliwa dopiero po dokonaniu analizy przygotowanych przez prawników miesięcznych zestawień wykonanych prac. W praktyce, dopiero po zakończeniu miesiąca dział księgowy Kancelarii jest w stanie określić wartość wykonanych usług oraz stwierdzić, czy dany projekt został już zakończony, czy też będzie nadal realizowany w kolejnych okresach rozliczeniowych. Tym samym dopiero po zakończeniu miesiąca i dokonaniu w/w weryfikacji, dział księgowy jest w posiadaniu informacji pozwalających na określenie kwoty należnego Kancelarii wynagrodzenia i wystawienie faktur. Prawidłowość przedstawionego stanowiska potwierdzają także interpretacje wydawane przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 14 sierpnia 2009 r. (sygn. IBPP3/443-428/09/ŁC) stwierdzono, że usługa ciągła to usługa wykonywana periodycznie, w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, a moment jej zakończenia nie jest z góry określony. Zgodnie z interpretacją: „za moment wykonania takiej usługi należałoby przyjąć zakończenie okresu, po którym następuje jej rozliczenie, określonego w umowie zawartej między usługobiorcą, a usługodawcą. Obowiązek podatkowy w przypadku takich usług ciągłych powstawałby, więc w momencie zakończenia usług a gdy powinny być one udokumentowane fakturą VAT - w momencie jej wystawienia, nie później niż 7. dnia po wykonaniu usługi. Jednakże dla stałej obsługi prawnej usługodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie, bowiem z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.”
  
  

W dalszej części interpretacji organ podatkowy uznał, że: „Jeżeli więc w umowie o świadczenie usługi stałej obsługi prawnej ustalono, że płatność za usługę powinna być uregulowana przez usługobiorcę określonego dnia okresu rozliczeniowego, w tym dniu powstanie obowiązek podatkowy, chyba że podatnik wcześniej otrzymałby w całości lub w części zapłatę. Wówczas obowiązek podatkowy powstanie w dniu otrzymania tej zapłaty (jej całości lub części). Jeżeli umowy pisemnej nie zawarto, lub nie określono w niej terminu płatności usługodawca np. po pewnym czasie rozliczeniowym wystawiając fakturę określa w niej termin płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstanie w terminie płatności określonym w tej fakturze - jeżeli wcześniej (przed terminem określonym w fakturze nie nastąpiła zapłata w całości lub części)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie uznania usługi kompleksowej obsługi prawnej za stałą obsługę prawną, dla której określono szczególny moment obowiązku podatkowego oraz za nieprawidłowe w zakresie uznania doradztwa prawnego przy konkretnym projekcie za stałą obsługę prawną, dla której określono szczególny moment obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia świadczenia usług o charakterze ciągłym. Zdaniem tut. Organu, można tak nazwać każdą usługę, która wykonywana jest periodycznie i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, ale moment zakończenia (definitywnego wykonania) nie jest z góry określony. W usłudze tej powinny dać się wyodrębnić okresy, po których zakończeniu następuje rozliczenie częściowego wykonania usługi (okresy rozliczeniowe). Usługa ta nie kończy się jednak wraz z zakończeniem tego okresu, lecz trwa nadal do momentu rozwiązania umowy. Cecha usług ciągłych, tj. niemożność jednoznacznego określenia momentu ich wykonania, skutkuje trudnościami z prawidłowym ustaleniem momentu powstania obowiązku podatkowego. W tej sytuacji należałoby przyjąć, iż momentem wykonania usługi będzie zakończenie okresu, po którym następuje częściowe jej rozliczenie (okresu rozliczeniowego).

Z kolei świadczenie jest jednorazowe wówczas, gdy jego spełnienie wymaga jednorazowego zachowania się. Wykonanie tego świadczenia nie jest zależne od czynnika czasowego, co oznacza, że może wymagać dłuższego albo krótszego czasu, który nie ma jednak wpływu na treść i rozmiar świadczenia. Zobowiązania o świadczeniach jednorazowych wygasają bowiem poprzez spełnienie świadczenia.

W świadczeniach okresowych i ciągłych czynnik czasu odgrywa kluczową rolę co do treści i rozmiaru świadczenia. Świadczenie okresowe sprowadza się do określonych, cyklicznych i z góry określonych zachowań zaś świadczenie ciągłe polega na pewnym stałym zachowaniu dłużnika. Świadczenia okresowe lub ciągłe nie prowadzą do wygaśnięcia zobowiązań ciągłych. Zobowiązania ciągłe co do zasady, wygasają, pod warunkiem ich wypowiedzenia przez jedną ze stron. Niewątpliwie na usługę o charakterze ciągłym składać się będą czynności cząstkowe, niekoniecznie takie same, wykonywane periodycznie. Moment rozpoczęcia jej wykonywania będzie uchwytny, natomiast moment zakończenia nie będzie z góry oznaczony, zatem dopuszczalne jest rozliczenie ich okresowo. Przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna IBPP3/443-428/09/ŁC wskazuje, że świadczone przez rzecznika patentowego obsługa prawna korzysta ze szczególnego momentu obowiązku podatkowego a co za tym idzie nie może przypadać na moment wypowiedzenia umowy pełnomocnictwa. Zatem interpretacja ta potwierdza stanowisko tut. Organu w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca w swoim stanie faktycznym podaje, że jako Oddział prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, polegającą na świadczeniu obsługi prawnej na rzecz klientów, z tym że mogą to być umowy kompleksowej obsługi prawnej lub realizujące konkretne zlecenie. Współpraca z klientem rozpoczyna się od podpisania umowy, lub potwierdzenia przez klienta danego zlecenia w korespondencji mailowej.

W przypadku umów pierwszego rodzaju, tj. polegających na kompleksowej, ciągłej obsłudze prawnej, są to umowy bezterminowe z możliwością wypowiedzenia. W przypadku takiego rodzaju usług, faktura jest wystawiana z reguły co miesiąc i obejmuje wszystkie usługi wykonane przez prawników Kancelarii na rzecz klienta w danym okresie rozliczeniowym.

Z kolei okres realizacji umowy doradztwa prawnego przy konkretnym projekcie jest uzależniony od daty zakończenia prac nad tym projektem a Kancelaria wystawia jedną fakturę dotyczącą wykonania całej kompleksowej usługi prawnej. Przy obsłudze bardziej złożonych projektów Kancelaria może również dokonywać rozliczeń i wystawiać faktury za przyjęte w umowie z klientem okresy rozliczeniowe.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że zakres usług Kancelarii w obu przypadkach jest podobny i dotyczy wykonywania szeroko pojętej obsługi prawnej, tj. przygotowywanie opinii prawnych dokumentów prawnych (wnioski rejestracyjne, pisma procesowe), bieżące konsultacje prawne i udzielanie informacji w trakcie rozmów telefonicznych lub za pomocą korespondencji mailowej, wyszukiwanie informacji prawnych dla klienta. Zaangażowani w obsługę prawną prawnicy z rożnych działów Kancelarii, dokumentują czas pracy dla danego klienta wypełniając raporty, które są następnie podstawą obliczenia wynagrodzenia Kancelarii w przypadku klientów, rozliczających się wg stawki godzinowej. Obie umowy określony mają również termin płatności jako 21 dni od daty wystawienia faktury

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z prawidłowym uznaniem świadczonych przez siebie usług jako stałej obsługi prawnej a co za tym idzie określenia momentu obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Co do zasady obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy VAT). W przypadku gdy czynności te powinny być potwierdzone fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zasada ta nie ma zastosowania do sytuacji, gdy przepisy określają odmienny od zasad ogólnych moment powstania tego obowiązku. Taka szczególna określona w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, dotyczy m.in. usług stałej obsługi prawnej.

Słusznie zauważa Wnioskodawca, że brak jest legalnej definicji pojęcia „stałej usługi prawnej” w ustawie. Natomiast kwestię tą poruszył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku o sygn. III SA/Gl 110/09, gdzie uznał, że „Niewątpliwie na usługę o charakterze ciągłym składać się będą czynności cząstkowe, niekoniecznie takie same, wykonywane periodycznie. Moment rozpoczęcia jej wykonywania będzie uchwytny, natomiast moment zakończenia nie będzie z góry oznaczony (…)” Podobnie o usługach o charakterze stałej obsługi prawnej wypowiedział się Dyrektor Izby skarbowej w Katowicach, w przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej. Jednak w przypadku usług stałej obsługi prawnej, o której mowa w ustawie, istotny jest tez element stałości i trwałości obsługi prawnej danego klienta a nie jednorazowe czy okresowe świadczenie.

Wnioskodawca podaje, że zakres przedmiotowy w przypadkach obu rodzajów świadczonych usług prawnych jest podobny i dotyczy wykonywania szeroko pojętej obsługi prawnej, polegającej m.in. na przygotowywaniu opinii prawnych dokumentów prawnych (wnioski rejestracyjne, pisma procesowe), bieżącej konsultacji prawnej i udzielaniu informacji w trakcie rozmów telefonicznych lub za pomocą korespondencji mailowej, wyszukiwaniu informacji prawnych dla klienta.

Zatem, odnosząc powyższe do stanu faktycznego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, które polegając na kompleksowej, ciągłej obsłudze prawnej i są umowami bezterminowymi, fakturowanymi z reguły co miesiąc, spełniają kryteria ciągłości. Usługi te posiadają określony moment rozpoczęcia świadczenia, rozliczane są cyklicznie, po zakończonym okresie rozliczeniowym a jak wskazuje sam Wnioskodawca, zawierane są bezterminowo, z możliwością wypowiedzenia. Zatem dla usług stałej obsługi prawnej obowiązek podatkowy należy określać zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, tzn. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak, niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Natomiast usługi polegające na realizacji konkretnego zlecenia klienta, stanowią świadczenia jednorazowe, gdyż wraz z wykonaniem świadczenia wygasa zobowiązanie. Rozliczenie takiej usługi, jak wskazuje Wnioskodawca, następuje przez wystawienie jednej faktury zawierającej wynagrodzenie za cały projekt. Bez znaczenia jest czas realizacji świadczenia, tj. może trwać zarówno jeden okres rozliczeniowy, przyjęty przez Wnioskodawcę jak i może przejść na kolejny okres. Zatem obowiązek podatkowy dla takich usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, tzn. z chwilą wykonania usługi, a jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy postaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu od wykonania usługi.

Podsumowując, uznać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi doradztwa prawnego przy konkretnym projekcie nie mają charakteru stałej obsługi prawnej, z określonym obowiązkiem podatkowym według art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, lecz korzystają z ogólnej zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego, ustalonego zgodnie zapisem art. 19 ust. 4 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.