INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.04.2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 08.06.2011 r. (data wpływu 13.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji urządzeń do środków trwałych i rozliczania ich w koszty podatkowe w drodze odpisów amortyzacyjnych bądź też zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.05.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji urządzeń do środków trwałych i rozliczania ich w koszty podatkowe w drodze odpisów amortyzacyjnych bądź też zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (zwana dalej „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) na potrzeby prowadzonych usług dokonuje zakupu urządzeń nawigacyjnych (KŚT 629). Urządzenia te zainstalowane w samochodach klientów są niezbędnym elementem do świadczenia usług zarządzania flotą na rzecz klientów - umiejscowione w pojazdach umożliwiają rejestrowanie różnorodnych parametrów pojazdów i przesyłanie danych poprzez sieć GSM do centralnego serwera Spółki. Dane przekazane przez urządzenia podlegają przetworzeniu na serwerze Spółki skąd udostępniane są klientom poprzez przeglądarkę internetową. Jednostkowa wartość kompletnego, zdatnego do użytku urządzenia nie przekracza wartości 3.500 zł. Spółka zamierza stworzyć nowy model umowy o świadczenie usług zarządzania flotą na podstawie której w pojazdach klientów montowane byłyby urządzenia pozostające własnością Spółki. Na stan przyjmowana byłaby zatem partia urządzeń nie przeznaczonych do sprzedaży lecz do instalacji w pojazdach klientów bez zbycia na rzecz klientów prawa własności. Wartość przekazanych urządzeń wkalkulowana byłaby w comiesięczny abonament za świadczone usługi opłacany przez klienta przez okres na jaki zawierana jest umowa - jest to zasadniczo okres 36 miesięcy. Po wygaśnięciu umowy klient byłby zobowiązany do zwrotu urządzeń spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy urządzenia spełniają kryteria zakwalifikowania ich do środków trwałych i rozliczania ich wartości w koszt podatkowy w drodze odpisów amortyzacyjnych bądź też zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16d...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W celu ustalenia czy urządzenia spełniają kryteria zakwalifikowania ich do środków trwałych należy przeanalizować zapisy art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie zawarta jest definicja środków trwałych. Z przepisu tego wynika, że warunki uznania urządzeń za środki trwałe są spełnione. Urządzenia stanowią bowiem własność Spółki (zostały nabyte na podstawie faktury zakupu), w dniu przyjęcia do używania będą kompletne i zdatne do użytku, przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok oraz wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Pewne wątpliwości może rodzić miejsce instalacji urządzeń jednakże z zapisów przywołanego przepisu nie wynika żadne tego rodzaju ograniczenie. W związku ze specyfiką świadczonych usług wyłącznie instalacja urządzeń w pojazdach klientów umożliwia wykonywanie tych usług. A zatem na podstawie regulacji ustawowych Spółka może rozliczyć w koszty podatkowe wartość urządzeń w miesiącu oddania urządzeń do użytkowania tj. instalacji w pojazdach klientów, bądź poprzez amortyzację (w związku z wysoką zbiorczą wartością urządzeń, które Spółka zamierza przeznaczyć do świadczenia usług zgodnie z tym modelem, założeniem jest przyjęcie okresu amortyzacyjnego zrównanego z okresem na jaki podpisywana jest umowa z klientem - maksymalna stawka dla urządzeń z grupy KŚT 629 przy przyjęciu współczynnika podwyższającego 2 to 40%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W myśl art. 16f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza stworzyć nowy model umowy o świadczenie usług zarządzania flotą na podstawie której w pojazdach klientów montowane byłyby urządzenia pozostające własnością Spółki. W związku ze specyfiką świadczonych usług wyłącznie instalacja urządzeń w pojazdach klientów umożliwia wykonywanie tych usług. Wartość przekazanych urządzeń wkalkulowana byłaby w comiesięczny abonament za świadczone usługi opłacany przez klienta przez okres na jaki zawierana jest umowa - jest to zasadniczo okres 36 miesięcy. Po wygaśnięciu umowy klient byłby zobowiązany do zwrotu urządzeń Spółce.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż urządzenia nabyte przez Wnioskodawcę spełniają kryteria zakwalifikowania ich do środków trwałych:

• stanowią własność Spółki (zostały nabyte na podstawie faktury zakupu),

• w dniu przyjęcia do używania będą kompletne i zdatne do użytku,

• przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok,

• wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie urządzeń nawigacyjnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w przypadku, gdy wartość początkowa (ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 ww. ustawy) nabytego urządzenia nie przekracza 3.500 zł; Spółka może zaliczyć poniesiony wydatek na nabycie w koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania.

Biorąc pod uwagę fakt, iż zakupione przez Wnioskodawcę urządzenia nawigacyjne będą instalowane w pojazdach klientów, należy mieć na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wymieniony przepis stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż ze względu na specyfikę świadczonych przez Wnioskodawcę usług wyłącznie instalacja urządzeń w pojazdach klientów umożliwia wykonywanie tych usług. Wartość przekazanych urządzeń wkalkulowana byłaby w comiesięczny abonament za świadczone usługi opłacany przez klienta przez okres na jaki zawierana jest umowa - jest to zasadniczo okres 36 miesięcy.

Wobec powyższego, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z nieodpłatnym udostępnieniem środków trwałych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ww. ustawy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji urządzeń do środków trwałych i rozliczania ich w koszty podatkowe w drodze odpisów amortyzacyjnych bądź też zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.