INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym w dniach 20 czerwca 2011 r. i 22 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków do środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, wyposażenia i pozostałych kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków do środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, wyposażenia i pozostałych kosztów, w zakresie przychodów, w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 czerwca 2011 r., znak ILPB1/415-550/11-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2011 r., natomiast w dniach 20 czerwca 2011 r. i 22 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą (zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, rozliczający się na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, prowadzi KPIR) otrzymał dotację w grudniu 2010 roku z Urzędu Pracy o wartości brutto 19.110 zł (pomoc publiczna udzielona w dniu 21 grudnia 2010 r. na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) § 1 ust. 2 rozporządzenia MIPS z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.). Pomoc udzielana zgodnie z zawartą umową z dnia 21 grudnia 2010 r. stanowi pomoc de minimis z Rozporządzenia Komisji nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu o pomocy de minimis i jest udzielona zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Zainteresowany działalność rozpoczął od dnia 17 stycznia 2011 r., a zakupy dokonane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy zostały udokumentowane fakturami VAT.

Zainteresowany jako bezrobotny otrzymuje dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, uzyskuje z tego tytułu przychód podatkowy (pieniądze z dotacji wpłynęły na jego konto przed rozpoczęciem działalności gospodarczej). Nie jest to przychód z działalności gospodarczej, ale przychód z innych źródeł.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PDOF, wolne od podatku dochodowego są: jednorazowe śr. przyznane bezrobotnemu na podjecie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z powyższym przychód z tytułu otrzymania dofinansowania nie ujmuje się w podatkowej KPIR, ani w zeznaniu rocznym.

Wydatki związane z otrzymaną dotacją stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy tylko wydatków na zakup śr. trwałych i WNiP.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PDOF nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia śr. trwałych oraz WNiP dokonywanych, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych śr. lub WNiP, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że pozostałe wydatki sfinansowane z otrzymanego dofinansowania, np. zakup wyposażenia innych zakupów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust.1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PDOF nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129. 136 i 137 - NIE MA TU WYMIENIONEGO PKT 21 UST.1 PKT 121.

Oznacza to, iż nie ma zakazu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów zakupów dokonanych ze środków z PUP.

Zgodnie z § 3 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej KPiR (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, do śr. trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia składniki majątku o wartości przekraczajacej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

W związku z powyższym zakupy otrzymane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy udokumentowane fakturami VAT (dołączone do wniosku jako załączniki) zostały zakwalifikowane przez Wnioskodawcę następująco:

1. Program A, wersja pełna za cenę netto: 6.900,00 zł zakupiony 31 stycznia 2011 r. - zakwalifikowano jako WNiP (licencja), amortyzacja 24 m-ce, od m-ca następnego po wprowadzeniu do tabeli WNIP czyli od lutego 2011 r.
2. Program S z nakładką: program V. za cenę netto: 4.018,70 zakupiony 31 stycznia 2011 r. - zakwalifikowano jako WNiP (licencja), amortyzacja 24 m- ce, od m-ca następnego po wprowadzeniu to tabeli WNiP czyli od lutego 2011 r.
3. Dalmierz za cenę netto: 975,63 zakupiony 31 stycznia 2011 r. - zaksięgowano bezpośrednio w koszty w m-cu styczniu 2011 r.
4. Zestaw komputerowy: notebook, drukarkę za cenę netto: 3.045,53 zakupiony 7 lutego 2011 r. - zaksięgowano w wyposażenie w m-cu lutym 2011 r. i wpisano do tabeli wyposażenia.
5. Program C. za cena netto: 626,83 zakupiony 7 lutego 2011 r. – zaksięgowano bezpośrednio w koszty w m-cu lutym 2011 r.
6. Program Antywirusowy G. za cenę netto: 121,95 zakupiony 7 lutego 2011 r.- zaksięgowano bezpośrednio w koszty w m-cu lutym 2011 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków do środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, wyposażenia i pozostałych kosztów.

Czy zakupione w ramach środków z Funduszu Pracy wyposażenie, środki trwałe, WNiP, oraz pozostałe koszty zostały dobrze zakwalifikowane...
Zakupy, które zostały zaksięgowane w podatkowej KPiR w pozostałe koszty i w wyposażenie będą używane w firmie powyżej roku (zgodnie z umową o przyznanie śr. z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej prowadzonej co najmniej 12 m-cy) należy po roku je przekwalifikować jako środki trwałe (ze względu na okres użytkowania w firmie powyżej roku)...Jeśli należy je przekwalifikować jak tego dokonać...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyposażenie (zestaw komputerowy) oraz zakupy (dalmierz, program antywirusowy, program corel) zakwalifikowane do pozostałych kosztów nie należy przekwalifikowywać pomimo okresu użytkowania dłuższego niż 1 rok jako śr. trwałe ponieważ nie ma o tym mowy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej KPiR.

Zakupy wydatkowane z dotacji zostały zakwalifikowane prawidłowo tzn:

• program A. oraz program S. z nakładką (program V.) - jako wartości niematerialne i prawne; odpisy amortyzacyjne przez okres 24 m-cy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (wpisany to tabeli amortyzacji i WNiP),
• zestaw komputerowy (notebook+drukarka) - jako wyposażenie, wpisany do tabeli wyposażenia, zaksięgowany do kosztów uzyskania przychodów w m-cu przyjęcia,
• dalmierz, program antywirusowy, program C. - jako pozostałe koszty ze względu na niską wartość, zaksięgowane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu przyjęcia.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Treść art. 22d ust. 2 ww. ustawy stanowi, że składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22n ust. 2 powołanej ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1. liczbę porządkową;
2. datę nabycia;
3. datę przyjęcia do używania;
4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;
7. wartość początkową;
8. stawkę amortyzacyjną;
9. kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;
10. zaktualizowaną wartość początkową;
11. zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych;
12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;
13. datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
    
    

Zgodnie z art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady, środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Pamiętać jednak należy, iż do ww. ewidencji wprowadza się jedynie te składniki majątku, które spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, określone m.in. w cyt. wyżej art. 22a ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z definicją zawartą w § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia.

Zgodnie z § 4 ust. 2 oraz 3 ww. rozporządzenia ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji.

Reasumując, wydatki na nabycie wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, że jeżeli dla zakupionego zestawu komputerowego wykorzystywanego dla celów rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnik określi okres używania krótszy niż rok i nie zaliczy go do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tego zestawu komputerowego może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli po upływie roku zestaw komputerowy będzie nadal użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3 500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m;
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Natomiast treść art. 22e ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3 500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Ze złożonego wniosku wynika, że zakupy wydatkowane z dotacji zostały zakwalifikowane następująco:

• program A. oraz program S. z nakładką - jako wartości niematerialne i prawne;
• zestaw komputerowy (notebook+drukarka) - jako wyposażenie,
• dalmierz, program antywirusowy, program C. - jako pozostałe koszty.
  
  

W przedmiotowej sprawie zakupiony zestaw komputerowy o wartości 3.045,53 zł można zatem zaliczyć do wyposażenia, gdyż jego wartość nie przekracza 3.500,00 zł.

Reasumując, sfinansowane ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy wydatki na nabycie wyposażenia (zestawu komputerowego) oraz wydatki poniesione na dalmierz, program antywirusowy, program corel, zaliczone przez Wnioskodawcę do pozostałych kosztów, których wartość nie przekroczyła 3.500,00 zł nie należy przekwalifikowywać pomimo okresu użytkowania dłuższego niż 1 rok jako środki trwałe, lub wartości niematerialne i prawne, gdyż do ewidencji wprowadza się jedynie te składniki majątku, które spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, określone w cytowanym powyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodów zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną z dnia 8 lipca 2011 r., nr ILPB1/415-550/11-4/AA,
• kosztów uzyskania przychodów zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną z dnia 8 lipca 2011 r., nr ILPB1/415-550/11-5/AA.
  
  

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.