Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1519a/12/MN
z 13 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży pomieszczenia piwniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. zwolnienia sprzedaży pomieszczenia piwniczego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem działającym w oparciu o art. 6 ustawy o własności lokali, a zatem podmiotem składającym się z ogółu właścicieli lokali nieruchomości. Nieruchomość ta zbudowana jest budynkiem, obejmującym wyodrębnione i niewyodrębnione lokale. Aktem notarialnym z dnia 17 kwietnia 2012 r. Zebranie Wspólnoty podjęło uchwalę w sprawie udzielenia pełnomocnictwa Zarządcy do reprezentacji Wspólnoty, do zawarcia umowy notarialnej zbycia części wspólnych nieruchomości i zmiany wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej przynależnych do poszczególnych lokali.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 17 maja 2012 r. Wspólnota sprzedała małżonkom W. udział wynoszący 46/1.000 części we współwłasności nieruchomości zabudowanej, stanowiącej działkę gruntu. Nabywcy są właścicielami lokalu użytkowego numer 1, składającego się z magazynu, umywalni, natrysku, kabiny sanitarnej, szatni damskiej, zespołu sanitarnego, szatni męskiej, pomieszczenia porządkowego o łącznej powierzchni użytkowej 100,96 m2. Nabywcy na własny koszt dokonali adaptacji pomieszczenia piwnicznego, stanowiącego część nieruchomości wspólnej oraz przyłączyli do lokalu opisanego powyżej powierzchnię użytkową wynoszącą 112,51 m2, co odpowiada udziałowi w częściach wspólnych nieruchomości nabytemu aktem notarialnym z dnia 17 maja 2012 r. Po adaptacji tej części piwnicy i połączeniu jej z lokalem numer 1, powierzchnia użytkowa nowo powstałego lokalu wynosi łącznie 213,47 m2. W wyniku ustanowienia odrębnej własności lokalu numer 1 uległa zmianie powierzchnia użytkowa całego budynku, w związku z czym dotychczasowe udziały w prawach do tej nieruchomości wspólnej, związane z własnością wyodrębnionych lokali nie odpowiadają stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali do łącznej powierzchni użytkowej budynku. Zmianie podlegała zatem w akcie notarialnym wielkość udziałów w prawach do nieruchomości wspólnej, związanych z własnością wydzielonych lokali.

Wspólnota zawiera wyłącznie lokale użytkowe, nie ma w niej lokali mieszkalnych.

Dodatkowo wskazano, iż Wspólnota jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczącym usługi opodatkowane. Wnioskodawca przeprowadzał od 2010 r. także remont i modernizację budynku (m.in. wymiana połacią dachowego, adaptacja strychu), a tak wyodrębnione lokale ma zamiar sprzedać w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej. Dla udokumentowania opisanej powyżej transakcji z małżeństwem W. nie została wystawiona faktura VAT.

Wnioskodawca nie był wpisanym w KW właścicielem udziałów w nieruchomości. Na dzień sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji nie doszło jeszcze do wpisania opisanych powyżej zmian do księgi wieczystej; natomiast nabywcy znajdują się w posiadaniu części lokalu odpowiadającej nabytej części.

Budynek Wspólnoty liczy więcej niż 10 lat. Pomieszczenie piwniczne służyło jako pomieszczenie techniczne do obsługi budynku (wentylatornia), jednakże od wielu lat urządzenia te zostały zdemontowane, a samo pomieszczenie nie było wykorzystywane; pomieszczenie nie było przedmiotem umowy dzierżawy lub najmu w żadnym okresie.

Dodatkowo Wspólnota wydziela całkowicie nowe lokale z pomieszczeń pozyskanych z przebudowy strychu i sprzedaje je na rzecz osób trzecich. Koszty przebudowy strychów i ich adaptacji ponosiła wyłącznie Wspólnota.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie transakcji z małżeństwem W. opisanej w stanie faktycznym jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług w stawce 23%, czy też podlega zwolnieniu z opodatkowania, czy też w ogóle nie podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z uchwałą składu siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 21 grudnia 2007 r. sygn. nr III CZP 65/2007 (LexPolonica nr 1784000), wspólnota mieszkaniowa, działając w ramach przyznanej jej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku, co przemawia za dopuszczalnością dokonania transakcji opisanej w stanie faktycznym

Zgodnie z reguła ogólną, stawka podatku wynosi 23%. W omawianym zakresie Wspólnota uznaje się za podatnika od towarów i usług, albowiem jak wykazano w stanie faktycznym, sama ma zamiar zbyć dotychczasowe części wspólne w związku z dokonaną adaptacją strychu i mającym w związku z tym nastąpić wydzieleniem dalszych lokali.

Zdaniem Wspólnoty, transakcja z małżeństwem W. zwolniona jest z opodatkowania w oparciu o „ art. 43 ust. 10 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług”. Wprawdzie nabywcy ponosili koszty adaptacji, to jednak w tym zakresie takich kosztów nie ponosiła Wspólnota. Powyższe oznacza zatem, iż zbycie udziałów nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, co uzasadnia twierdzenie, iż transakcja jest przedmiotowo zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby jednak dostawa części budynku (np. strychu, pralni lub suszarni) w postaci ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. w takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Zatem o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z treścią art. 6 cyt. ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Stosownie natomiast do art. 13 powołanej ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody i wywóz nieczystości.

Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości. W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona - zgodnie z art. 18 ustawy o własności lokali - ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz. Ponadto, na gruncie ustawy o własności lokali należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty, a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej. Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może jednak posiadać podmiotowość podatkową. Jednakże, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu np. dostawy mediów do poszczególnych lokali nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy.

Natomiast, podkreślenia wymaga, iż czynności wykonywane przez Wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei, sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Zatem, dostawa np. pomieszczenia piwnicznego jest czynnością należącą do kategorii czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnota jest zarejestrowanym podatnikiem VAT świadczącym usługi opodatkowane. Na mocy aktu notarialnego z dnia 17 maja 2012 r. Wspólnota sprzedała małżonkom W. udział wynoszący 46/1.000 części we współwłasności nieruchomości zabudowanej. Nabywcy są właścicielami lokalu użytkowego numer 1, składającego się z magazynu, umywalni, natrysku, kabiny sanitarnej, szatni damskiej, zespołu sanitarnego, szatni męskiej, pomieszczenia porządkowego o łącznej powierzchni użytkowej 100,96 m2. Nabywcy na własny koszt dokonali adaptacji pomieszczenia piwnicznego, stanowiącego część nieruchomości wspólnej oraz przyłączyli do lokalu opisanego powyżej powierzchnię użytkową wynoszącą 112,51 m2, co odpowiada udziałowi w częściach wspólnych nieruchomości nabytemu aktem notarialnym z dnia 17 maja 2012 r. Wnioskodawca nie był wpisanym w KW właścicielem udziałów w nieruchomości. Na dzień sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji nie doszło jeszcze do wpisania opisanych powyżej zmian do księgi wieczystej; natomiast nabywcy znajdują się w posiadaniu części lokalu odpowiadającej nabytej części. Pomieszczenie piwniczne służyło jako pomieszczenie techniczne do obsługi budynku (wentylatornia), jednakże od wielu lat urządzenia te zostały zdemontowane, a samo pomieszczenie nie było wykorzystywane; pomieszczenie nie było przedmiotem umowy dzierżawy lub najmu w żadnym okresie.

Tak więc, w rzeczywistości Wspólnota dokona opisanej we wniosku dostawy pomieszczenia piwnicznego będącego częścią wspólną budynku, które to pomieszczenie po dokonaniu przez nabywcę prac adaptacyjnych zostało włączone do lokalu użytkowego nr 1.

Zauważyć należy, że opisana we wniosku dostawa części wspólnych budynku dokonana przez Wnioskodawcę nie będzie czynnością jednorazową (wskazano bowiem, że oprócz tej dostawy wspólnota dokonuje sprzedaży lokali wyodrębnionych ze strychu). W konsekwencji należy stwierdzić, iż w omawianym przypadku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą, a zatem przedmiotowa sprzedaż pomieszczenia piwnicznego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Warunki, które muszą być spełnione w celu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zostały określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o VAT. Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy części budynku kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT definicją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analizując powyższe stwierdza się, że na potrzeby definicji pierwszego zasiedlenia należy przyjąć, iż oddanie do użytkowania jest sformułowaniem odnoszącym się do faktycznej czynności przekazania budynku, budowli lub ich części w wykonaniu dostawy, dzierżawy, najmu, aportu lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu. Oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu musi nastąpić na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, w analizowanej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą części nieruchomości wspólnej stanowiącej pomieszczenie piwniczne, która została zaadaptowana przez jego nabywcę. Pomieszczenie piwniczne stanowiło część wspólną nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali. Nie były również ponoszone przez Wspólnotę żadne wydatki związane z adaptacją tego pomieszczenia, bowiem jak wskazano we wniosku, wydatki te ponieśli nabywcy. Zatem Wspólnocie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy adaptacji pomieszczenia strychu. Ponadto z wniosku nie wynika, aby przed dokonaniem przez Wspólnotę sprzedaży doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Analizując powyższe na gruncie powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dla opisanej transakcji zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zostały spełnione obie przesłanki zawarte w tym przepisie, tj. w stosunku do zbywanych części obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym dostawa części nieruchomości wspólnej, stanowiącej pomieszczenie piwniczne, które zostało zaadaptowane i włączone do lokalu nr 1 korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Mimo, iż podzielono stanowisko Wnioskodawcy co do zastosowania zwolnienia od podatku, uznano je za nieprawidłowe z uwagi na błędną podstawę prawną oraz argumentację.

Końcowo informuje się, iż niniejsza interpretacja dotyczy zwolnienia sprzedaży pomieszczenia piwniczego, natomiast wniosek w części odnoszącej się do zwolnienia dostawy nowych lokali, pozyskanych z przebudowy strychu zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.