INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu 7 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2011r. (data wpływu 4 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania fakturą VAT przywłaszczenia przez pracownika mienia i kradzieży w wyniku fałszowania dokumentacji księgowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 3 lutego 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania fakturą VAT przywłaszczenia przez pracownika mienia i kradzieży w wyniku fałszowania dokumentacji księgowej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 kwietnia 2011r. (data wpływu 4 maja 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-257/11/AL z dnia 18 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w wyniku kontroli wewnętrznej dokumentów magazynowych stwierdziła nieprawidłowości.

Pracownik odpowiedzialny materialnie za gospodarkę magazynową fałszował dokumentację księgową celem ukrycia kradzieży i przywłaszczenia mienia. Polegało ono między innymi na zmianie nazwy, ilości i wartości, podczas gdy łączna wartość towarów zgadzała się z wartością zakupionego towaru.

W pierwszej kolejności dochodziło do fałszowania dokumentacji PZ (przyjęcia na magazyn), następnie w celu ukrycia kradzieży zmieniano nazwę. W dalszej kolejności dochodziło do fałszowania rozchodów zewnętrznych, dokumentacji do faktur sprzedaży i wyprowadzania (kradzieży) towarów. Dokumenty źródłowe były celowo i systematycznie fałszowane przez wiele lat w celu osiągnięcia korzyści majątkowych.

Spółka wystąpiła do pracownika z podejrzeniem o przywłaszczenie mienia i wyrządzenie szkody, po czym został on dyscyplinarnie zwolniony w listopadzie 2010r.

W grudniu 2010r. zweryfikowano dokumenty dotyczące roku 2010 i wyliczono straty.

Po konsultacji z infolinią Krajowej Informacji Podatkowej spółka wystawiła pracownikowi fakturę VAT na wszystkie części i towary, które zostały przywłaszczone i skradzione w roku 2010.

W chwili obecnej sprawdzane są dalsze dokumenty i stwierdza się, że proceder fałszowania trwał od 2006 do 2010 roku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 kwietnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż w wyniku bieżącej kontroli faktur zakupu zauważono przyjęcie do ewidencji magazynowej towaru nie mającego związku z obrotem towarowym, które prowadzi firma.

Dodatkowo stwierdzono, że zakupiony (podejrzany towar) nie został zafakturowany. Wskutek czego rozpoczęto kontrole dokumentów obrotu materiałowego w roku 2010 i w latach wcześniejszych. Stwierdzono fałszowanie dokumentacji magazynowej i przywłaszczanie w ten sposób monitorów, telewizorów, komputerów itd. Pracownik został zwolniony dyscyplinarnie i zawiadomiono prokuraturę.

Sprawa nie dotyczy niedoborów inwentaryzacyjnych ponieważ stan kartotekowy był zgodny ze stanem spisu z natury. Problem polega na tym, że stan kartotekowy (magazynu) został sfałszowany.

Pracownik fałszował w sposób świadomy i przemyślany zarówno dokumenty przychodu jak i dokumenty rozchodu magazynowego stwarzając sobie z kradzieży stałe dodatkowe źródło dochodu.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że Pan X był odpowiedzialny za rzetelne prowadzenie dokumentacji magazynowej zgodnie z rzeczywistymi zdarzeniami gospodarczymi i w sposób pozwalający na identyfikowalność towarów w magazynie.

W celu przeanalizowania procederu kradzieży należy wyjaśnić obieg dokumentacji magazynowej Wnioskodawcy.

1. Dokument przyjęcia na magazyn PZ:

Dokument Przyjęcia na Magazyn jest wystawiany w oparciu o fakturę zakupu od dostawcy. Wartość przyjęcia (wartość magazynowa) na dokumencie PZ powinna być zgodna z wartością faktury zakupu minus koszty transportu (jeżeli występują).

Dokument PZ zarówno ilościowo jak i wartościowo powinien odpowiadać fakturze zakupu. Opis indeksu powinien jednoznacznie określać co było przedmiotem zakupu. Dokument ten jest jednoznacznie powiązany z fakturą zakupu, której numer jest wpisany i widnieje na wydruku dok. PZ w polu „Uwagi”.

2. Dokumenty rozchodu z magazynu SPC:

-dokument wydania do klienta SPC (tzw. specyfikacja) powinien specyfikować w sposób szczegółowy wydane części komputerowe lub zestawy określone w fakturze sprzedaży.

Dokument ten jest jednoznacznie powiązany z fakturą sprzedaży FS lub FSU, której numer jest wpisany i widnieje na wydruku dok. SPC w polu „Uwagi”.

3. Faktura sprzedaży FS dokumentująca sprzedaż towarów z magazynu.

Towary zafakturowane, powinny odpowiadać zafakturowanym pozycjom specyfikacji skojarzonej z daną fakturą sprzedaży. Dodatkowym potwierdzeniem odbioru towaru przez klienta jest umowa lub protokół odbioru przy większych dostawach.

Pan X systematycznie, w okresie wieloletnim, fałszował dokumenty przychodu - PZ jak i rozchodu SPC. Fałszowanie polegało na:

• fałszowaniu przyjęć: ilość pozycji na dok. PZ nie odpowiadała ilości z faktury zakupu, ilość pozycji była zgodna ale zmieniano ilości jednostkowe, zmieniano wartość i opis aby uniemożliwić właściwą identyfikacje towaru.
• fałszowanie wydań (dokumentów SPC) polegało na dopisywaniu do specyfikacji klienta towarów, których nie zamawiał i których nigdy nie otrzymał, dodatkowo Pan X zmieniał nazwy indeksów na specyfikacji w stosunku do przyjęcia np. przyjęty telewizor stawał się oprogramowaniem itd.
  
  

Przykład :

1. Dokonano sprzedaży drukarki fakturą FS xxx z dnia 16 lipca 2010r., a z Magazynu wyprowadzono CB Radio pod indeksem. Pozycja specyfikacji nie ma odpowiednika w fakturze sprzedaży i znowu zaciemniono opis indeksu w taki sposób, aby uniemożliwić kontrolę i identyfikację rozchodu.
2. Faktura FS xxx dotyczy sprzedaży 1 szt. zestawu komputerowego, a w dokumencie, SPC xxx rozchodowano 2 zestawy komputerowe oraz taśmę do drukarki.Wartość specyfikacji znacznie przekroczyła wartość zafakturowanego towaru.
   
   

Tylko w podanych przykładach wartość przywłaszczonego towaru wg ceny zakupu netto wynosi 2.445,62 zł netto, skala jest znacznie większa i proceder trwał co najmniej od 2006 roku.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o udzielenie informacji:

• jakim dokumentem mamy obciążyć nieuczciwego pracownika w celu dochodzenia szkody (faktura, nota czy inny dokument)...
• czy wartość szkody ma być powiększona o VAT ...
• kiedy, z jaką datą ma wystawić ww. dokument za rok 2010 i kiedy z lat wcześniejszych.
  
  

W tej sprawie będzie się toczyło postępowanie sądowe i nie wiadomo czy kwota będzie do odzyskania.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca stwarzał warunki do zabezpieczenia mienia.

Sprawa nie dotyczy kradzieży przez osoby trzecie ani braków inwentaryzacyjnych. Towary mogły w ogóle fizycznie nie trafiać do magazynu, a jedynie były rejestrowane faktury zakupu (jako dokumenty PZ) w celu uregulowania płatności przez Wnioskodawcę po czym „lewymi rozchodami" uaktualniano stan magazynu (kartotekowy) do stanu z natury.

Wnioskodawca nie potrafi określić nazwy niedoborów (przywłaszczenia) ponieważ klasyfikacja: niedobory zawinione lub niezawinione dotyczy różnic inwentaryzacyjnych (różnica pomiędzy stanem kartotekowym, a spisem z natury) co w opisanym przypadku nie miało miejsca.

Na pytania tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Kiedy Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na pracownika za kradzież mienia i w deklaracji VAT-7 za jaki okres Wnioskodawca ujął kwoty wynikające z tej faktury VAT...

Czy Wnioskodawca dokonał ewentualnej korekty faktury VAT wystawionej dla pracownika za kradzież mienia...” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Firma wystawiła fakturę w miesiącu grudniu 2010 r.”

„Tak w miesiącu grudniu nastąpiła korekta wskutek odmowy przyjęcia faktury przez Pracownika.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko spółki dotyczące wystawienia faktury VAT dla pracownika za przywłaszczenie mienia i kradzież w wyniku fałszowania dokumentacji księgowej...

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tejże ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zdaniem spółki pracownik poprzez przywłaszczenie towarów wszedł w posiadanie towarów i przeniósł w imieniu Spółki jako jej pracownik zajmujący się gospodarką magazynową, prawo na własną osobę, do rozporządzania towarami jak właściciel.

W tym przypadku najwłaściwszym było wystawienie faktury VAT za towary i dopełnienie tym samym obowiązku odprowadzenia podatku należnego od tej odpłatnej dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Niewątpliwie przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ma podstawowe znaczenie dla zakwalifikowania danej czynności jako podlegającej opodatkowaniu. Nie oznacza to jednak, że na podstawie tego przepisu rozstrzygnąć można jednoznacznie o tym czy dana czynność podlega podatkowi czy też nie. Przepisami modyfikującymi zakres opodatkowania, są m.in. przepisy wyłączające określone czynności spod działania ustawy o VAT – tj. art. 6 pkt 2 ustawy o VAT. Stanowi on, że przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Czynności mogące być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, to te, których treść jest dopuszczalna na tle obowiązujących przepisów prawa. Treść czynności jest dopuszczalna m.in., gdy nie jest sprzeczna z ustawą lub zasadami współżycia społecznego (S. Grzybowski, System prawa cywilnego, Tom I, Wydanie pierwsze, Ossolineum 1994, str. 509-510). Przez czynność sprzeczną z ustawą należy rozumieć taką czynność, której dokonywanie jest w sposób wyraźny zakazane przez prawo.

Za czynności niepodlegające ustawie (a więc i opodatkowaniu) uznawane są zatem wszelkiego rodzaju czynności zabronione wprost przez ustawę. Dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karalnymi (por. wyrok NSA z dnia 21 listopada 1999r. SA/Rz 1066/98.)

Natomiast, gdy chodzi o czynności zabronione przez prawo i karalne, to wyłączenie tych czynności spod opodatkowania jest spowodowane przede wszystkim przekonaniem, że Państwo nie może poprzez opodatkowanie czerpać korzyści z czynności, których samo zabroniło. Mogłoby to być również odebrane jako pośrednie przyzwolenie (legalizowanie) na dopuszczanie się czynów zabronionych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż aby dana czynność stanowiła dostawę towarów musi być ona przedmiotem prawnie skutecznej umowy, a jednocześnie w wyniku zaistnienia tej czynności musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Konstruując definicję dostawy towarów ustawodawca posłużył się zwrotem „rozporządzanie towarem jak właściciel”, co wskazuje, że definicję tę należy rozumieć szerzej niż „przeniesienie własności” w rozumieniu prawa cywilnego, a więc przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego istotne jest czy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel.

Należy podkreślić, iż przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel wymaga zawsze, co do zasady, zgodnego porozumienia stron przenoszących prawo, co bezsprzecznie oznacza, iż zarówno zbywający to prawo jak i nabywający muszą być świadomi dokonywanej czynności (muszą być jej uczestnikami) a jednocześnie konieczna jest wola obu stron na dokonanie tej czynności.

W tym miejscu należy podkreślić, iż na pewno w odniesieniu do czynności kradzieży nie będzie mowy o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż dla tej czynności zastosowanie znajdzie art. 6 ust. 2 ustawy o VAT, co jednocześnie wyklucza możliwość zastosowania dla tej czynności przepisów ustawy o VAT, w tym art. 7 ust. 1 pkt 1.

Należy przytoczyć orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym wyrok TSUE z dnia 14 lipca 2005r. w sprawie C -435/03 British American Tobacco International Ltd. (publ. ECR 2005/7B/I-07077), zgodnie z którym kradzież towarów nie stanowi dostawy towarów i w związku z tym nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W uzasadnieniu swojego wyroku (pkt 36 i 37) ETS stwierdził, że kradzież towarów czyni podmiot, który się jej dopuszcza, jedynie ich dzierżycielem. Jej skutkiem nie jest uzyskanie przez sprawcę uprawnienia do rozporządzania towarami jak właściciel. A zatem kradzież nie może być uznana za zdarzenie powodujące przeniesienie praw pomiędzy poszkodowanym a sprawcą. Wreszcie, zasada neutralności podatkowej nie oznacza obowiązku uznania kradzieży towarów za dostawę tych towarów i nie stanowi również przeszkody dla oceny, według której kradzież jako taka nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca w wyniku przeprowadzonej w 2010r. kontroli wewnętrznej dokumentów magazynowych stwierdził nieprawidłowości. Stwierdzono, iż pracownik odpowiedzialny materialnie za gospodarkę magazynową fałszował dokumentację księgową celem ukrycia kradzieży i przywłaszczenia mienia.

W wyniku bieżącej kontroli faktur zakupu zauważono przyjęcie do ewidencji magazynowej towaru nie mającego związku z obrotem towarowym, które prowadzi firma.

Wskutek czego rozpoczęto kontrole dokumentów obrotu materiałowego w roku 2010 i w latach wcześniejszych. Stwierdzono fałszowanie dokumentacji magazynowej i przywłaszczanie w ten sposób monitorów, telewizorów, komputerów itd.

Sprawa nie dotyczy niedoborów inwentaryzacyjnych ponieważ stan kartotekowy był zgodny ze stanem spisu z natury. Problem polega na tym, że stan kartotekowy (magazynu) został sfałszowany.

Pracownik fałszował w sposób świadomy i przemyślany zarówno dokumenty przychodu jak i dokumenty rozchodu magazynowego.

W celu przeanalizowania procederu kradzieży Wnioskodawca wyjaśnił obieg dokumentacji magazynowej Spółki.

1. Dokument przyjęcia na magazyn PZ:

Dokument Przyjęcia na Magazyn jest wystawiany w oparciu o fakturę zakupu od dostawcy. Wartość przyjęcia (wartość magazynowa) na dokumencie PZ powinna być zgodna z wartością faktury zakupu minus koszty transportu (jeżeli występują).

Dokument PZ zarówno ilościowo jak i wartościowo powinien odpowiadać fakturze zakupu. Opis indeksu powinien jednoznacznie określać co było przedmiotem zakupu. Dokument ten jest jednoznacznie powiązany z fakturą zakupu, której numer jest wpisany i widnieje na wydruku dok. PZ w polu „Uwagi”.

2. Dokumenty rozchodu z magazynu SPC:

-dokument wydania do klienta SPC (tzw. specyfikacja) powinien specyfikować w sposób szczegółowy wydane części komputerowe lub zestawy określone w fakturze sprzedaży.

Dokument ten jest jednoznacznie powiązany z fakturą sprzedaży FS lub FSU, której numer jest wpisany i widnieje na wydruku dok. SPC w polu „Uwagi”.

3. Faktura sprzedaży FS dokumentująca sprzedaż towarów z magazynu.

Towary zafakturowane, powinny odpowiadać zafakturowanym pozycjom specyfikacji skojarzonej z daną fakturą sprzedaży. Dodatkowym potwierdzeniem odbioru towaru przez klienta jest umowa lub protokół odbioru przy większych dostawach.

Fałszowanie polegało na:

• fałszowaniu przyjęć: ilość pozycji na dokumentach PZ nie odpowiadała ilości z faktury zakupu, ilość pozycji była zgodna ale zmieniano ilości jednostkowe, zmieniano wartość i opis aby uniemożliwić właściwą identyfikacje towaru.
• fałszowanie wydań (dokumentów SPC) polegało na dopisywaniu do specyfikacji klienta towarów, których nie zamawiał i których nigdy nie otrzymał, dodatkowo Pan X zmieniał nazwy indeksów na specyfikacji w stosunku do przyjęcia np. przyjęty telewizor stawał się oprogramowaniem itd.
  
  

Przykład :

1. Dokonano sprzedaży drukarki fakturą FS xxx z dnia 16 lipca 2010r., a z magazynu wyprowadzono CB Radio pod indeksem . Pozycja specyfikacji nie ma odpowiednika w fakturze sprzedaży i znowu zaciemniono opis indeksu w taki sposób, aby uniemożliwić kontrolę i identyfikację rozchodu.
2. Faktura FS xxx dotyczy sprzedaży 1 szt. zestawu komputerowego, a w dokumencie, SPC xxx rozchodowano 2 zestawy komputerowe oraz taśmę do drukarki. Wartość specyfikacji znacznie przekroczyła wartość zafakturowanego towaru.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż towary mogły w ogóle fizycznie nie trafiać do magazynu, a jedynie były rejestrowane faktury zakupu (jako dokumenty PZ) w celu uregulowania płatności przez Wnioskodawcę.

Na kradzież mienia Wnioskodawca wystawił na osobę odpowiedzialną za tę kradzież fakturę VAT w grudniu 2010r.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że pracownik, dokonujący kradzieży był odpowiedzialny za rzetelne prowadzenie dokumentacji magazynowej zgodnie z rzeczywistymi zdarzeniami gospodarczymi i w sposób pozwalający na identyfikowalność towarów w magazynie.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie wystąpiła sytuacja, w której Wnioskodawca nie dokonał faktycznego zakupu towaru (towary nie trafiły do magazynu), a jedynie zaewidencjonował faktury zakupu. Faktury te dokumentowały zakupy dokonane bezpośrednio przez pracownika zatrudnionego u Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, iż faktury te nie dokumentowały zaistnienia faktycznych zdarzeń gospodarczych dokonywanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca nie dokonał faktycznego zakupu towaru, czyli faktura VAT nie dokumentowała zaistnienia zdarzenia gospodarczego, w niniejszej sprawie w żadnej mierze nie można mówić o możliwości przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel. Jak wykazano powyżej, aby doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi istnieć zgodna wola obu stron transakcji, a w tym przypadku takowej nie było, bowiem fizyczny zakup towaru przez pracownika został dokonany bez woli Wnioskodawcy, poza jego wiedzą.

A zatem nie doszło w tej sytuacji do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, tym samym nie nastąpiła ze strony Wnioskodawcy czynności dostawy towaru na rzecz pracownika firmy.

Zatem powyższa czynność nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wystąpiła również sytuacja, w której Wnioskodawca dokonywał faktycznych zakupów towarów, związanych ze swoją działalnością gospodarczą, czyli miały miejsce zdarzenia gospodarcze udokumentowane zakupowymi fakturami VAT, jak również towary te zostały przez Wnioskodawcę faktycznie sprzedane na podstawie faktur VAT, jednakże pracownik odpowiedzialny za gospodarkę magazynową dokonał sfałszowania dokumentów magazynowych tak, że w konsekwencji dokonał wyprowadzenia z magazynu (bez wiedzy i woli Wnioskodawcy) innego towaru niż faktycznie został sprzedany (i niż wynikało to z faktury sprzedaży).

W powyższym przypadku również nie można mówić, iż nastąpiło przeniesienie ze strony Wnioskodawcy prawa do dysponowania towarem jak właściciel na swojego pracownika, bowiem wyprowadzenie towaru z magazynu nastąpiło bez wiedzy i woli Wnioskodawcy. Tym samym nie nastąpiła ze strony Wnioskodawcy czynność dostawy towaru na rzecz pracownika firmy.

Zatem powyższa czynność nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

We wniosku Wnioskodawca sformułował stanowisko, iż pracownik poprzez przywłaszczenie towarów wszedł w posiadanie towarów i przeniósł w imieniu Spółki jako jej pracownik zajmujący się gospodarką magazynową, prawo na własną osobę, do rozporządzania towarami jak właściciel.

W tym przypadku najwłaściwszym było wystawienie faktury VAT za towary i dopełnienie tym samym obowiązku odprowadzenia podatku należnego od tej odpłatnej dostawy.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w związku z kradzieżą mienia przez pracownika, dokonał w grudniu 2010r. wystawienia na tegoż pracownika faktury VAT.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy tut. organ pragnie podkreślić, iż przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel występuje wtedy, kiedy to właściciel towaru dokonuje przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (np. w wyniku sprzedaży) na inny podmiot. O przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie można mówić w sytuacji kiedy to ten inny podmiot sam (bez wiedzy faktycznego właściciela – sprzedającego) przenosi sam na siebie prawo do dysponowania towarem. Takie postępowanie jest bowiem tożsame z kradzieżą dokonaną przez ten drugi podmiot.

A zatem w niniejszej sprawie, jak zresztą wykazano powyżej, nie może być mowy o przeniesieniu prawa do dysponowania towarem jak właściciel ze strony Wnioskodawcy na rzecz swojego pracownika, a tym bardziej ze strony tegoż pracownika (w imieniu Wnioskodawcy) na siebie.

Tym samym brak jest podstaw prawnych do wystawienia przez Wnioskodawcę na swojego pracownika faktury VAT za kradzież mienia Wnioskodawcy, bowiem nie wystąpiła tu czynność określona przepisami ustawy o podatku od towarów i usług czyli dostawa towarów, w związku niewystąpieniem przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie podkreślić, iż w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja nie dotyczy ewentualnej korekty podatku naliczonego ujętego w ewidencji i deklaracji VAT, w przypadku gdy wynika on z faktury dokumentującej zakupy, których Wnioskodawca faktycznie nie dokonał, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.