INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania po dniu 1 stycznia 2012 r. podatkiem akcyzowym węgla i koksu oznaczonych kodami CN 2701 i 2704 00 wykorzystywanych w procesach mineralogicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania po dniu 1 stycznia 2012 r. podatkiem akcyzowym węgla i koksu oznaczonych kodami CN 2701 i 2704 00 wykorzystywanych w procesach mineralogicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem wapna, wyrobów wapienniczych, kamienia oraz kruszyw, działającym na polskim rynku.

Część produkowanych przez Spółkę wyrobów, w procesie ich produkcji, podlega wypalaniu. W szczególności dotyczy to:

• wapna palonego w bryłach.

• wapna palonego mielonego,

• wapna palonego mielonego z upłynniaczem,

• wapna hydratyzowanego (suchogaszonego),

• wapna nawozowego.
  
  

W przypadku produkcji tych wyrobów wypał masy surowcowej przeprowadzany jest w piecach szybowych, a także w piecach typu (…) (wytwarzanych przez firmę (…)), opalanych m. in. węglem kamiennym i koksem. Proces wypalania, przy realizacji którego Spółka zużywa przedmiotowe nośniki energii, jest jednym z zasadniczych etapów produkcji.

Na potrzeby powyższej produkcji Spółka nabywa węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz odpowiednio CN 2704 00 od dostawcy mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, przy czym wyroby te transportowane są bezpośrednio z terytorium państwa trzeciego. Przywożone wyroby akcyzowe, będące wyrobami energetycznymi obejmowane są na terytorium Polski procedurą dopuszczenia do obrotu. Tym samym, przedmiotowa transakcja nabycia, na gruncie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: ustawa o akcyzie), spełnia definicję importu wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o akcyzie. Z uwagi na obowiązujące do dnia 1 stycznia 2012 r. przejściowe zwolnienie od opodatkowania akcyzą węgla i koksu oznaczonych kodami CN 2701 i CN 2704 00, z tytułu importu tych wyrobów Spółka obecnie nie jest zobowiązana do wykazania i zapłaty podatku akcyzowego.

Realizowane przez Spółkę procesy produkcji wapna i wyrobów wapienniczych zaliczają się do kategorii procesów mineralogicznych, sklasyfikowanych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (dalej: Rozporządzenie w sprawie klasyfikacji działalności), w nomenklaturze NACE w sekcji D, podsekcji DI, w pozycji 26 "Produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabywane przez Wnioskodawcę węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 i CN 2704 00, wykorzystywane w procesach mineralogicznych, tj. do produkcji wapna i wyrobów wapienniczych, po dniu 1 stycznia 2012 r. tj. po upływie okresu przejściowego przewidującego zwolnienie ich z opodatkowania akcyzą:

1. Nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą...
2. Będą objęte zwolnieniem z opodatkowania akcyzą...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabywane przez Spółkę węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 oraz CN 2704 00, wykorzystywane w procesach mineralogicznych, tj. do produkcji wapna i wyrobów wapienniczych, po dniu 1 stycznia 2012 r., tj. po upływie okresu przejściowego przewidującego zwolnienie ich z opodatkowania akcyzą:

1. Nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą, tj. będą wyłączone z zakresu ustawy o akcyzie.
2. Natomiast w przypadku, gdyby jednak miały one podlegać opodatkowaniu akcyzą, będą z tego podatku zwolnione.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Ad. 1)

1. Zakres opodatkowania na gruncie przepisów wspólnotowych
   
   

Spółka pragnie zauważyć, iż na gruncie prawa wspólnotowego regulacje dotyczące opodatkowania i kontroli wyrobów akcyzowych, zaliczanych do kategorii wyrobów energetycznych, zawarte są w dwóch zasadniczych aktach prawnych, tj. w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (dalej: Dyrektywa Horyzontalna) oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej: Dyrektywa Energetyczna).

Dyrektywa Horyzontalna ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję wyrobów akcyzowych, którymi są m.in. produkty energetyczne objęte Dyrektywą Energetyczną. Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy Horyzontalnej „wyrobami akcyzowymi" są:

• produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą energetyczną,

• alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG,

• wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.
  
  

Powyższe uregulowanie, zdaniem Spółki, należy rozumieć w ten sposób, iż na gruncie Dyrektywy Horyzontalnej, wyrobami akcyzowymi są te produkty energetyczne, do których odnoszą się postanowienia dyrektywy energetycznej, określające szczegółowe zasady opodatkowania wyrobów podatkiem akcyzowym.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że na konieczność odwołania się do Dyrektywy Energetycznej w przypadku określenia wyrobów akcyzowych, do których stosuje się postanowienia Dyrektywy Horyzontalnej wskazano również w punkcie 3 Preambuły do Dyrektywy Horyzontalnej, który stanowi, iż „Należy określić wyroby akcyzowe, do których ma zastosowanie niniejsza dyrektywa, i odwołać się w tym celu do (…) dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej”.

Tym samym należy uznać, iż zgodnie z postanowieniami Dyrektywy Horyzontalnej, do kategorii wyrobów akcyzowych zaliczane są te produkty energetyczne, do których stosuje się przepisy Dyrektywy Energetycznej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) Dyrektywy Energetycznej, „Dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie „produkty energetyczne” stosuje się do produktów objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715”.

W treści art. 1 Dyrektywy Energetycznej wskazano z kolei, iż „Państwa Członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną zgodnie z niniejszą dyrektywą”. Ponadto, we wstępie do Dyrektywy Energetycznej wskazano, że dyrektywa ta została przyjęta z uwzględnieniem, iż „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne”.

Postanowienie zgodne z powyższym założeniem wprowadzone zostało następnie w art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte Dyrektywy Energetycznej, określającym, iż przepisy tego aktu prawnego, za wyjątkiem art. 20 tej dyrektywy, nie mają zastosowania w przypadku wykorzystania produktów energetycznych m.in. do realizacji procesów mineralogicznych, rozumianych jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w Rozporządzeniu w sprawie klasyfikacji działalności.

Art. 20 Dyrektywy Energetycznej, będący wyjątkiem od wprowadzonego wyłączenia z zakresu stosowania Dyrektywy Energetycznej, określa z kolei jakiego typu produkty energetyczne podlegają konkretnym przepisom Dyrektywy Horyzontalnej dotyczącym kontroli i przemieszczania. Zdaniem Spółki, taki sposób uregulowania oznacza, iż wyłącznie w odniesieniu do produktów energetycznych wymienionych w tym artykule Dyrektywy Energetycznej dopuszczalne jest zastosowanie przepisów Dyrektywy Horyzontalnej dotyczących kontroli i przemieszczenia.

Jako że importowane przez Spółkę wyroby energetyczne, tj. węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 i CN 2704 00, nie zostały objęte zakresem wskazanej regulacji, zdaniem Spółki, należy uznać, że nie podlegają one Dyrektywie Energetycznej ani też regulacjom Dyrektywy Horyzontalnej dotyczącym kontroli i przemieszczenia.

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, iż stosownie do treści art. 1 ust. 1 Dyrektywy Horyzontalnej za wyroby akcyzowe uznaje się te produkty energetyczne, które objęte są regulacjami Dyrektywy Energetycznej, natomiast z art. 2 ust. 4 lit b. tiret piąty dyrektywy energetycznej wynika jednoznacznie, iż spod jej zakresu wyłączone zostały wyroby energetyczne wykorzystywane w procesach mineralogicznych (z zastrzeżeniem art. 20 tej dyrektywy, jednakże przepis ten nie odnosi się do tego rodzaju produktów energetycznych, które nabywa Spółka), w ocenie Spółki należy stwierdzić, iż na gruncie prawa wspólnotowego importowane przez Wnioskodawcę wyroby energetyczne nie są objęte systemem opodatkowania akcyzą.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Spółki importowane i zużywane przez nią do procesów mineralogicznych węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 oraz 2704 00 nie powinny podlegać opodatkowaniu akcyzą, tj. powinny być wyłączone z zakresu tego podatku.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 13 października 2010 r. o sygn. I GSK 1171/09, rozstrzygającym spór w zakresie opodatkowania olejów smarowych przeznaczonych na cele inne niż opałowe, tj. produktów, które podobnie do nabywanych przez Spółkę, należą do grupy wyrobów objętych art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy Energetycznej. W wyroku tym NSA potwierdził, iż wyroby wymienione w art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy Energetycznej nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego, co oznacza, iż polski ustawodawca nie był uprawniony do nałożenia podatku na te wyroby. NSA tym samym podtrzymał stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie, który w wyroku z dnia 28 września 2009 r. o sygn. III SA/Wa 613/09 stwierdził, iż „W myśl ustawy o akcyzie, oleje smarowe, jako wyroby akcyzowe zharmonizowane, są opodatkowane akcyzą w sposób jednakowy jak produkty objęte Dyrektywą Energetyczną czyli według tych samych zasad co np. benzyna. Taki zaś sposób opodatkowania jest niezgodny z regułami wyłożonymi przez ETS”.

Identyczne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z dnia 22 marca 2011 r., sygn. I GSK 132/10. Sąd potwierdził, iż objęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia olejów smarowych przeznaczonych do celów innych niż napędowe lub opałowe regulacjami podatku akcyzowego jest niezgodne z przepisami wspólnotowymi i w konsekwencji, należy uznać, że nabycie takie pozostaje poza zakresem podatku akcyzowego.

W uzasadnieniu ustnym wyroku, Sąd stwierdził, iż „Nie ulega wątpliwości, i to zostało już przesądzone w poprzednim wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, że oleje smarowe nie są wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi. To również wynika z wyroku C-145/06 i C-146/06, który rzeczywiście jest powoływany przez obie strony, i każda ze stron czyta ten wyrok w sposób, który jest dla niej korzystny, ale z drugiej strony w tym tkwi siła orzeczeń ETS. Nie mamy do czynienia z wyrobem akcyzowym zharmonizowanym. W tej sytuacji nie można było w ramach prawa krajowego traktować olejów smarowych tak jak traktuje się wyroby akcyzowe zharmonizowane, a więc można było oczywiście nałożyć na tego rodzaju wyroby podatek zgodnie z art. 3 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej, ale nie mógł być to podatek, który w istocie swej był podatkiem akcyzowym zharmonizowanym, bo taka możliwość została wyłączona przepisami prawa wspólnotowego i w rozumieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego jest to wystarczający powód do rozważenia zasadności stanowiska strony, która złożyła wniosek o wydanie interpretacji, co do zakresu zastosowania prawa podatkowego".

2. Zakres opodatkowania na gruncie przepisów krajowych
   
   

W odniesieniu do powyższego, Spółka pragnie zauważyć, iż na gruncie ustawy o akcyzie, brak jest regulacji wyłączających z opodatkowania akcyzą produktów (w nomenklaturze ustawy o akcyzie: wyrobów), o jakich mowa w art. 2 ust. 4 lit b) Dyrektywy Energetycznej, w tym wyrobów energetycznych, wykorzystywanych w procesach mineralogicznych.

Przepisy polskiej ustawy o akcyzie przewidują możliwość wprowadzenia zwolnień od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej. Stosownie bowiem do treści art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa wspólnotowego - określając szczegółowy zakres oraz warunki i tryb ich stosowania, uwzględniając specyfikę obrotu zwolnionymi wyrobami akcyzowymi oraz konieczność zapewnienia właściwej kontroli.

Pomimo więc braku odpowiedniego wyłączenia ze wspólnotowego systemu opodatkowania akcyzą przewidzianego w art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej dla energii elektrycznej oraz niektórych wyrobów energetycznych, na gruncie krajowych regulacji w zakresie akcyzy, część z tych wyrobów została objęta zwolnieniem z opodatkowania.

Przykładowo dotyczy to olejów smarowych oznaczonych kodami CN 2710 19 71-83 i 2710 19 87-99, przeznaczonych do wykorzystania w celach innych niż napędowe lub opałowe, które na gruncie Dyrektywy Energetycznej są wyłączone z opodatkowania, a stosownie do treści § 10 pkt 2 Rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawę zwolnień od podatku akcyzowego, zostały objęte zwolnieniem z opodatkowania.

Niemniej jednak Spółka pragnie zauważyć, że zakres wprowadzonych zwolnień nie pokrywa się z zakresem wyłączeń określonym w art. 2 ust. 4 lit b Dyrektywy Energetycznej, lecz jest istotnie węższy.

W szczególności nie obejmuje on wyrobów energetycznych wykorzystywanych w procesach mineralogicznych, o jakich mowa w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, a które na gruncie przepisów wspólnotowych zostały wyraźnie wyłączone z systemu opodatkowania akcyzą.

3. Brak implementacji przepisów wspólnotowych
   
   

Zdaniem Spółki, brak odpowiedniego zwolnienia dla tych wyrobów przy jednoczesnym braku istnienia regulacji wyłączających te wyroby z systemu opodatkowania akcyzą prowadzi do wniosku, iż polski ustawodawca dokonał nieprawidłowej implementacji przepisów wspólnotowych w przedmiotowym zakresie.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż przystąpienie Polski do Unii Europejskiej wiązało się z obowiązkiem dostosowania polskich regulacji do prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 68 i 69 Układu Europejskiego (Dz. U. z 1994 r., Nr 11, poz. 38) ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczpospolita Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami, Polska zobowiązana była podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej ustawodawstwa z prawem wspólnotowym. Ponadto, obowiązek harmonizacji podatków, szczególnie w zakresie podatków pośrednich, wynika wprost z art. 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 30 kwietnia 2004 r. ze zm., dalej: TWE), który zobowiązuje Radę do wprowadzenia przepisów w zakresie harmonizacji podatków obrotowych, akcyzy i innych podatków pośrednich.

W konsekwencji, w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej, Polska zobowiązana była dostosować krajowe regulacje w zakresie podatku akcyzowego do przepisów wspólnotowych. Prawo wspólnotowe jest bowiem elementem systemu prawnego każdego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i ma ono pierwszeństwo w przypadku sprzeczności z prawem krajowym.

Zgodnie bowiem z art. 249 TWE będące źródłem prawa wspólnotowego dyrektywy wiążą każde państwo członkowskie, do którego są kierowane, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiają jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków osiągnięcia tego rezultatu. Europejska doktryna prawna wypracowała środki będące odpowiedzią na brak prawidłowej implementacji (lub nieterminową implementację) dyrektyw przez państwa członkowskie. Jeżeli dyrektywa nie została prawidłowo wdrożona przez dane państwo członkowskie, jej postanowienia mogą być stosowane bezpośrednio, jeżeli nadają podmiotom jednoznacznie określone prawa oraz są jasne, bezwarunkowe i precyzyjne.

Ponadto, należy mieć na uwadze zasadę wynikającą z art. 10 TWE, zgodnie z którą ”państwa członkowskie podejmą wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne, odpowiednie dla zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z TWE lub z aktów instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one Wspólnocie spełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby narazić na niebezpieczeństwo urzeczywistnienie celów TWE".

Zatem konsekwencją bezpośredniego działania dyrektyw i interpretacji przepisów prawa krajowego w świetle treści i celu danej dyrektywy jest obowiązek organów stosujących prawo do oceny zgodności krajowych przepisów z regulacjami dyrektyw. Dotyczy to zarówno sądów jak i organów administracyjnych. Jak bowiem wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku o sygn. C-103/88 w przypadku niezgodności prawa krajowego z przepisem dyrektywy zarówno sądy państwa członkowskiego jak i organy administracji tego państwa mają obowiązek bezpośredniego stosowania przepisów dyrektywy i zaniechania stosowania niezgodnych z nimi przepisów prawa krajowego. Stanowisko takie zostało wyrażone również przez WSA w Warszawie, w wyroku z dnia 30 maja 2005 r., sygn. III SA/Wa 492/05, w którym sad wskazał, iż „w przypadku stwierdzenia niezgodności normy prawa krajowego z norma prawa wspólnotowego sąd krajowy zobowiązany jest do niestosowania sprzecznej ze wspólnotowym porządkiem prawnym normy prawa krajowego. Obowiązek ten dotyczy również innych organów państwa członkowskiego, w tym organów administracyjnych. Dokonywanie oceny przepisów prawa krajowego w świetle postanowień prawa wspólnotowego przez organy administracyjne jest ich obowiązkiem, a uchybienie temu obowiązkowi stanowi poważne naruszenie prawa wspólnotowego, traktowane jako działanie sprzeczne z zasadą lojalności wyrażoną w art. 10 TWE i może stanowić przesłankę odpowiedzialności odszkodowawczej państwa ".

Powyższe zdaniem Spółki oznacza, iż organy podatkowe nie mogą domagać się od podatnika stosowania przepisów ustawy lub rozporządzenia mających brzmienie sprzeczne z odpowiednimi postanowieniami prawa wspólnotowego.

Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, iż brak w przepisach krajowych stosownego wyłączenia z zakresu opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych wykorzystywanych w procesach mineralogicznych należy uznać za naruszenie prawa wspólnotowego ze strony polskiego ustawodawcy, prowadzące w konsekwencji do wniosku, iż nabywane przez Spółkę węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 i 2704 00, przeznaczone do wykorzystania w procesach mineralogicznych, nawet po upływie okresu przejściowego, w którym obecnie, zgodnie z przepisami polskiej ustawy o akcyzie, obowiązuje zwolnienie z opodatkowania dla tych wyrobów, nie powinny podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Przepis art. 2 ust. 4 lit b tiret piąte Dyrektywy Energetycznej, stanowiący o wyłączeniu z opodatkowania akcyzą produktów energetycznych zużywanych w procesach mineralogicznych jest bowiem określony w sposób bezwarunkowy, precyzyjny i jasny, przez co może być wprost stosowany przez podatników w przypadku, gdy tak jak w przedmiotowej sprawie ustawodawca krajowy nie dokonał jego prawidłowej implementacji.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo, w wyroku z dnia 25 września 2003 r. o sygn. C-437/01 TSUE wskazał na niedopuszczalność nakładania podatku konsumpcyjnego w sytuacji, w której przepisy wspólnotowe w sposób wyraźny takie opodatkowanie wyłączają.

Podobnie w wyroku z dnia 5 lipca 2007 r. TSUE orzekł „o ile państwa członkowskie są uprawnione do opodatkowywania produktów energetycznych, takich jak oleje smarowe, wykorzystywanych w inny sposób niż paliwa silnikowe lub grzewcze, muszą one wykonywać przysługujące im uprawnienia z poszanowaniem prawa wspólnotowego (...). W szczególności państwa członkowskie muszą w tym zakresie przestrzegać nie tylko postanowień traktatu WE, w szczególności art. 25 WE i 90 WE, lecz również (...) przepisów zawartych w art. 3 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 92/12. Bowiem nawet jeśli oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub opałowe objęte są definicją pojęcia produktów energetycznych w rozumieniu art. 2 ust. i lit b) dyrektywy 2003/96, to są one wprost wyłączone z zakresu zastosowania tej dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 4 lit, b) tiret pierwszy i przez to nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego". Ostatecznie w wyroku tym TSUE stwierdził, iż państwa członkowskie wprawdzie mogą nakładać na wyroby energetyczne wykorzystywane w celach określonych w art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej podatki konsumpcyjne, jednakże takie obciążenia powinny być nakładane z poszanowaniem prawa wspólnotowego, w tym dyrektywy energetycznej, która z kolei nie dopuszcza objęcia tego rodzaju wyrobów zakresem zharmonizowanej akcyzy.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż prezentowane przez nią stanowisko znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych.

Przykładowo w wyroku z dnia 30 lipca 2010 r., o sygn. 677/10, WSA w Gliwicach w odniesieniu do art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej stwierdził, że przepis ten „wprost zakazuje państwu członkowskiemu utrzymywanie w mocy normy pozwalającej na opodatkowanie podatkiem akcyzowym olejów smarowych wykorzystywanych do celów smarowych". Wprawdzie wyrok ten dotyczy olejów smarowych wykorzystywanych do celów innych niż opałowe i napędowe, jednak z uwagi na fakt, że te same regulacje dyrektywy energetycznej stosowane są do wyrobów energetycznych wykorzystywanych w procesach mineralogicznych, pozostaje on aktualny również w odniesieniu do pozostałych wyrobów i ich przeznaczeń, o których mowa w art. 2 ust. 4 lit. b tej dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe wnioski, zdaniem Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabywane przez nią wyroby energetyczne, tj. węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 oraz 2704 00, wykorzystywane w procesach mineralogicznych, tj. do produkcji wapna i wyrobów wapienniczych, powinny podlegać wyłączeniu z opodatkowania akcyzą.

4. Prawo państw członkowskich do opodatkowania wyrobów innych niż wyroby akcyzowe
   
   

W odniesieniu do powyższego, Spółka pragnie ponadto zauważyć, iż wprawdzie w art. 1 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej wskazano, że państwa członkowskie mogą nakładać podatki również na produkty inne niż wyroby akcyzowe, jednakże - jak wynika z treści tej regulacji - podatki te nie mogą mieć charakteru podatków obrotowych.

Ponadto, co również zastrzeżono w powyższym artykule, nakładanie tych podatków nie może powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

W tym zakresie Spółka pragnie zauważyć, iż akcyza, którą objęte miałyby być produkty energetyczne oznaczone kodem CN 2701 i 2704 00 zużywane w procesach mineralogicznych nie spełnia wyżej określonych przesłanek. Po pierwsze, nie jest to odrębny podatek konsumpcyjny, lecz podatek o tym samym charakterze, nakładany na takich samych zasadach, co podatek akcyzowy. Ma on więc niewątpliwie charakter podatku obrotowego.

Nie stanowi zatem podatku, o którym mowa w art. 1 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej, jaki na gruncie prawa wewnętrznego państw członkowskich może być nakładany na wyroby inne niż wyroby akcyzowe. Tym samym, zdaniem Spółki nie sposób argumentować, że na gruncie powyższej regulacji polski ustawodawca miał prawo objąć zakresem opodatkowania akcyzą nabywane przez Spółkę wyroby energetyczne zużywane w procesach mineralogicznych.

Ponadto, zdaniem Spółki, opodatkowanie akcyzą nabywanych przez nią wyrobów energetycznych, zużywanych w procesach mineralogicznych, tj. w produkcji wapna i wyrobów wapienniczych powoduje zwiększenie formalności przy przekraczaniu granic, tj. narusza zasadę swobodnego przepływu towarów jak również, zasadę równości. Zgodnie z zasadą równości, która została wyrażona m.in. w pkt 8 preambuły dyrektywy horyzontalnej, „(…) dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego konieczne jest, aby pojęcie i warunki wymagalności akcyzy były takie same we wszystkich państwach członkowskich (...)". Oznacza to, że polskie przepisy akcyzowe nie mogą być mniej korzystne dla przedsiębiorców niż analogiczne przepisy obowiązujące w innych państwach członkowskich. W świetle obowiązujących w Polsce przepisów, po upływie okresu przejściowego przewidującego zwolnienie dla nabywanych przez Spółkę wyrobów energetycznych oznaczonych kodem CN 2701 i 2704 00, przeznaczonych do wykorzystania, w procesach mineralogicznych, Spółka ponosiłaby ekonomiczny koszt podatku akcyzowego na zasadach ogólnych, podczas gdy przedsiębiorcy prowadzący analogiczną działalność w innych państwach członkowskich nie byliby obciążeni kosztem akcyzy przy nabyciu tego rodzaju produktów zużywanych w tym samym celu. W związku z tym, należy uznać, że polskie przepisy akcyzowe, w odniesieniu do wyrobów energetycznych oznaczonych kodami CN 2701 i 2704 00 obniżają konkurencyjność działalności gospodarczej Spółki na rynku europejskim.

Jak Spółka wskazała powyżej, brak w ustawie o podatku akcyzowym stosownego wyłączenia z opodatkowania dla wyrobów energetycznych zużywanych w procesach mineralogicznych stanowi naruszenie prawa wspólnotowego. Tym samym Spółka nie powinna być zobowiązana do ponoszenia ciężaru opodatkowania akcyzą importowanych przez nią wyrobów energetycznych, przeznaczonych do ich wykorzystania w procesach mineralogicznych.

Stanowisko takie, w odniesieniu wprawdzie do innego rodzaju wyrobów, które jednakże, podobnie jak w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym , zostały wyszczególnione w art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej, w tym w szczególności w zakresie olejów smarowych, znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo zostało ono zaprezentowane przez:

• NSA w wyroku z dnia 13 października 2010 r., sygn. I GSK 1171/09, w którym Sąd uznał, iż „W sytuacji, gdy państwo nie implementuje dyrektywy do prawa krajowego lub zrobi to w sposób nienależyty, a przepisy dyrektywy są bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne należy przyznać pierwszeństwo normom samej dyrektywy. Analiza przepisów prawa krajowego i prawa wspólnotowego prowadzi do wniosku, iż produkty, których dotyczy spór - z uwagi na ich przeznaczenie - nie mogą być objęte akcyzą w ramach zharmonizowanego systemu określonego w przepisach wspólnotowych ";

• NSA w wyroku z dnia 22 marca 2011 r., sygn. I GSK 132/10, w którym stwierdził, iż „Nie ulega wątpliwości, i to zostało już przesądzone w poprzednim wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, że oleje smarowe nie są wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi. To również wynika z wyroku C-145/06 i C-146/06, który rzeczywiście jest powoływany przez obie strony, i każda ze stron czyta ten wyrok w sposób, który jest dla niej korzystny, ale z drugiej strony w tym tkwi siła orzeczeń ETS. Nie mamy do czynienia z wyrobem akcyzowym zharmonizowanym. W tej sytuacji nie można było w ramach prawa krajowego traktować olejów smarowych tak jak traktuje się wyroby akcyzowe zharmonizowane, a więc można było oczywiście nałożyć na tego rodzaju wyroby podatek zgodnie z art. 3 ust. 3 dyrektywy horyzontalnej, ale nie mógł być to podatek, który w istocie swej był podatkiem akcyzowym zharmonizowanym, bo taka możliwość została wyłączona przepisami prawa wspólnotowego i w rozumieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego jest to wystarczający powód do rozważenia zasadności stanowiska strony, która złożyła wniosek o wydanie interpretacji, co do zakresu zastosowania prawa podatkowego";

• WSA w Warszawie z 28 września 2009 r., sygn. III SA/Wa 613/09, gdzie stwierdzono, iż „W myśl ustawy o akcyzie, oleje smarowe, jako wyroby akcyzowe zharmonizowane, są opodatkowane akcyzą w sposób jednakowy jak produkty objęte dyrektywą energetyczną, czyli według tych samych zasad co np. benzyna. Taki zaś sposób opodatkowania jest niezgodny z regułami wyłożonymi przez ETS w w/powołanym wyroku. Nadto, obowiązujący w polskim ustawodawstwie system opodatkowania akcyzą olejów smarowych, nawet jeśli traktować by go jako inny podatek konsumpcyjny, nie realizuje wymogu wyrażonego w art. 3 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej, gdyż powoduje on zwiększenie formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi. W tym zakresie słusznie wywodzi strona skarżąca, iż ”w przypadku dokonywania wewnątrzwspólnotowych nabyć olejów smarowych, polskie przepisy nakładają na podatników bądź obowiązek zapłaty akcyzy, bądź uciążliwe obowiązki administracyjne w przypadku stosowania zwolnień. Zakres stosowania zwolnienia dla olejów smarowych jest znacznie węższy w nabyciu wewnątrzwspólnotowym niż w transakcjach krajowych, ograniczona jest liczba podmiotów uprawnionych do nabywania olejów smarowych zwolnionych z akcyzy, zwolnienie od akcyzy olejów smarowych nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych łączy się również z wymogami spełnienia większej ilości formalności dokumentacyjnych niż w przypadku sprzedaży krajowej". W świetle powyższego tut. Sąd w pełni zgadza się ze stanowiskiem skarżącej spółki, iż polskie przepisy akcyzowe, w odniesieniu do olejów smarowych, przewidują ostrzejsze kryteria obciążeń podatkowych niż przepisy wewnątrzwspólnotowe oraz naruszają swobodę handlu i swobodnej wymiany towarowej między państwami członkowskimi".

Mając na uwadze przytoczone przepisy, a także praktykę sądów administracyjnych w tej kwestii. Spółka stoi na stanowisku, że wobec sprzeczności polskich przepisów o podatku akcyzowym przewidujących opodatkowanie importu wyrobów energetycznych oznaczonych kodami CN 2701 i 2704 00 z Dyrektywą Energetyczną, wyroby te nie powinny być objęte opodatkowaniem akcyzą po dniu 1 stycznia 2012 r.

Ad. 2)

Mając na względzie przywołaną powyżej argumentację Spółka stoi na stanowisku, że nabywane przez nią węgiel i koks po dniu 1 stycznia 2012 r. powinny pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Wynika to z faktu, że przepis art. 2 ust. 4 lit b tiret piąty dyrektywy energetycznej, stanowiący o wyłączeniu z opodatkowania akcyzą produktów energetycznych zużywanych w procesach mineralogicznych jest określony w sposób bezwarunkowy, precyzyjny i jasny, przez co może być wprost stosowany przez podatników w przypadku, gdy tak jak w przedmiotowym przypadku ustawodawca krajowy nie dokonał jego prawidłowej implementacji.

Niemniej jednak, w przypadku uznania, że nabywane przez Spółkę wyroby energetyczne są jednak objęte systemem opodatkowania akcyzą, należałoby je zdaniem Spółki uznać za zwolnione z podatku. W obydwu przypadkach efekt byłby identyczny, tj. Spółka nie będzie zobowiązana do uiszczania akcyzy po dniu 1 stycznia 2012 r.

Jak bowiem Spółka wskazała powyżej, pomimo braku odpowiedniego wyłączenia ze wspólnotowego systemu, opodatkowania akcyzą przewidzianego w art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej dla energii elektrycznej oraz niektórych wyrobów energetycznych, na gruncie krajowych regulacji w zakresie akcyzy, część z tych wyrobów została objęta zwolnieniem z opodatkowania. Przykładowo dotyczy to olejów smarowych oznaczonych kodem CN 2710 19 71-83 i 2710 19 87-99, przeznaczonych do wykorzystania w celach innych niż napędowe lub opałowe, które na gruncie dyrektywy energetycznej są wyłączone z opodatkowania, a stosownie do treści § 10 pkt 2 Rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zostały objęte zwolnieniem z opodatkowania.

W konsekwencji, zdaniem Spółki należy stwierdzić, że w przypadku braku wyłączenia z opodatkowania akcyzą nabywanych przez nią wyrobów energetycznych, przeznaczonych do wykorzystania w procesach mineralogicznych, właściwe byłoby zastosowanie dla nich zwolnienia z akcyzy. Również w takim przypadku Spółka uzasadnia swoje stanowisko przy pomocy argumentów przedstawionych w powyższym pkt Ad. 1), zatem nie przywołuje ich ponownie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W poz. 19 załącznika nr 1 wskazano na wyroby mieszczące się w pozycji CN 2701.

W poz. 20 załącznika nr 1 wskazano na wyroby mieszczące się w pozycji CN 2702.

Z kolei w poz. 21 załącznika nr 1 wskazano, na wyroby mieszczące się w pozycji CN 2704 00.

Wyjaśnić należy, iż stosowanie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W myśl art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 – 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Na mocy art. 163 ust. 1 ustawy, w okresie do dnia 1 stycznia 2012 r. zwalnia się od akcyzy, węgiel i koks objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczone do celów opałowych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, iż jest głównym producentem wapna, wyrobów wapienniczych, kamienia oraz kruszyw, działającym na polskim rynku.

W przypadku produkcji części spośród produkowanych przez Spółkę wyrobów wypał masy surowcowej przeprowadzany jest w piecach szybowych a także w piecach typu Maerz, opalanych m. in. węglem kamiennym i koksem. Na potrzeby powyższej produkcji Spółka nabywa węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz odpowiednio CN 2704 00 od dostawcy mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, przy czym wyroby te transportowane są bezpośrednio z terytorium państwa trzeciego. Przywożone wyroby akcyzowe, będące wyrobami energetycznymi obejmowane są na terytorium Polski procedurą dopuszczenia do obrotu. Tym samym, przedmiotowa transakcja nabycia, spełnia definicję importu wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o akcyzie.

Realizowane przez Spółkę procesy produkcji wapna i wyrobów wapienniczych zaliczają się do kategorii procesów mineralogicznych, sklasyfikowanych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (dalej: Rozporządzenie w sprawie klasyfikacji działalności), w nomenklaturze NACE w sekcji D, podsekcji DI, w pozycji 26 "Produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonujący importu wyrobów akcyzowych tj. węgla kamiennego i koksu klasyfikowanych do kodu CN 2701 i CN 2704 00, ma wątpliwości dotyczące opodatkowania akcyzą ww. wyrobów wykorzystywanych w procesach mineralogicznych tj. do produkcji wapna i wyrobów wapienniczych, po ustaniu zwolnienia węgla i koksu od podatku akcyzowego z dniem 1 stycznia 2012 roku.

Zatem w przypadku wygaśnięcia zwolnienia, o którym mowa w art. 163 ust. 1 ustawy tj. po 1 stycznia 2012 r., o ile nie nastąpią zmiany legislacyjne dotyczące opodatkowania węgla i koksu, powyższe wyroby akcyzowe będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy w wysokości podanej w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż w przedmiotowej sprawie nabywany przez Wnioskodawcę węgiel i koks służą w rzeczywistości do celów opałowych - jako paliwo do spalania w piecu, a co za tym idzie będą podlegały procedurom i rygorom poboru podatku akcyzowego.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy należy wskazać, iż na gruncie wspólnotowym kwestię opodatkowania węgla i koksu regulują dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L. 9, str. 12), zwana dalej Dyrektywą Rady 2008/118/WE oraz dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L. 283, str. 51 ze zm.), zwana dalej Dyrektywą Energetyczną.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE, ustanawia ona ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej „wyrobami akcyzowymi”:

1. produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą 2003/96/WE;
2. alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG;
3. wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.
   
   

W myśl natomiast art. 2 ust. 1 lit. b Dyrektywy Energetycznej, dla celów tej dyrektywy, pojęcie „produkty energetyczne” stosuje się do produktów objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Węgiel i koks , o których mowa we wniosku, jak wskazał Wnioskodawca mieszczą się odpowiednio w pozycjach CN 2701 oraz CN 2704 00. Są to zatem wyroby akcyzowe, których zasady opodatkowania zostały zharmonizowane na terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte Dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej – zwanej dalej „Dyrektywą Rady 2003/96/WE”, dyrektywa ta nie ma zastosowania w przypadku wykorzystania wyrobów energetycznych do procesów mineralogicznych.

Pod pojęciem „procesów mineralogicznych” należy rozumieć z kolei, procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych”, o czym mowa w Rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. Ponieważ produkcja wapna została ujęta w podsekcji DI „Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych”, w poz. 26.5, to w szerokim ujęciu, stanowi ona proces mineralogiczny w rozumieniu Dyrektywy Rady 2003/96/WE. Nie oznacza to jednak, że w ramach takiego procesu mineralogicznego każda czynność wykonywana w stosunku do wyrobu energetycznego powinna być wyłączona z opodatkowania akcyzą.

Celem Dyrektywy Rady 2003/96/WE jest wprowadzenie opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów energetycznych, w przypadku gdy są one wykorzystywane do celów napędowych lub opałowych. Świadczy o tym m.in. fakt, że oprócz wyrobów energetycznych, dla których stawki tego podatku zostały ustalone na poziomie wspólnotowym, powołana dyrektywa wprowadza również obowiązek opodatkowania innych wyrobów energetycznych (art. 2 ust. 3 akapit pierwszy ww. dyrektywy), jak również wszelkich innych wyrobów przeznaczonych do wykorzystania, oferowanych na sprzedaż lub wykorzystywanych jako paliwo silnikowe lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych (art. 2 ust. 3 akapit drugi ww. dyrektywy) oraz wszelkich innych węglowodorów, oprócz torfu, przeznaczonych do wykorzystania, oferowanych na sprzedaż lub wykorzystywanych do ogrzewania (art. 2 ust. 3 akapit trzeci ww. dyrektywy).

W związku z powyższym, wykorzystywanie wyrobów energetycznych w procesach mineralogicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym tylko wtedy, gdy w trakcie tych procesów (obejmujących szereg różnych czynności, którym wyroby te mogą być poddawane) są one zużywane do celów innych niż napędowe lub opałowe. Zużycie wyrobów energetycznych do celów stricte napędowych lub opałowych w każdym przypadku skutkuje opodatkowaniem ich podatkiem akcyzowym.

Z powyższego wynika, iż ww. regulacje przepisów wspólnotowych również przesądzają o konieczności opodatkowania podatkiem akcyzowym wykorzystywanego przez Wnioskodawcę przy produkcji wapna węgla i koksu, o kodach odpowiednio CN 2701 i CN 2704 00, które służą w rzeczywistości do celów opałowych - jako paliwo do spalania w piecu.

Jednocześnie tut. Organ nie zgadza się z zarzutem dotyczącym braku implementacji w prawie krajowym przepisu art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte Dyrektywy 2003/96/WE. Bowiem szereg wyrobów akcyzowych (wyrobów energetycznych przeznaczonych do celów innych niż szeroko rozumiane cele napędowe i opałowe), które są wykorzystywane m.in. w procesach mineralogicznych, na podstawie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym zostało objętych zerową stawką podatku akcyzowego – art. 89 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę fragmentów wyroków NSA z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt I GSK 1171/09, WSA z dnia 28 września 2009 r. sygn. IGSK 132/10 oraz wyroku NSA z dnia 22 marca 2011 r. sygn. I GSK 132/10 należy wskazać, iż dotyczą one sporów w zakresie opodatkowania olejów smarowych przeznaczonych na cele inne niż opałowe, co również zostało zauważone przez Wnioskodawcę. Natomiast w przedmiotowej sprawie nabywane węgiel i koks są wykorzystywane jako paliwo do spalania w piecu. Tym samym powyższe wyroby akcyzowe są wykorzystywane do celów opałowych.

Również przedmiot ustaleń ETS zawarty w wyroku z dnia 5 lipca 2007 r. w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06. dotyczy innego wyrobu, którego zasady opodatkowania nie są tożsame z opodatkowaniem węgla i koksu , o których mowa w przedmiotowym wniosku.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2010 r., sygn. akt I GSK 1171/09 odnosił się do poprzedniego stanu prawnego obowiązującego do 28 lutego 2009 r. W powyższym wyroku Sąd wskazał, że oleje smarowe przeznaczone na inne cele niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania, w świetle przepisów wspólnotowych, nie podlegają akcyzie zharmonizowanej. Jednakże jak dalej wskazuje sąd, polski ustawodawca uznał te wyroby, w myśl obowiązującej w sprawie będącej przedmiotem orzeczenia ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, za wyroby zharmonizowane czym doprowadził do nieprawidłowej implementacji dyrektywy energetycznej.

Końcowo stwierdzić należy, że interpretacja indywidualna może wprawdzie dotyczyć zdarzenia przyszłego, lecz ocena stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie wydania interpretacji, t.j. w oparciu o przepisy prawa podatkowego powszechnie obowiązującego czyli ogłoszonego. Wynika to z art. 88 ust. 1 Konstytucji RP, gdyż akt prawny, który nie został ogłoszony, nie może obowiązywać i wywoływać skutków prawnych.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.