INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 02 marca 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 11 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w części dotyczącej opodatkowania renty wypłacanej z niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej korekty informacji PIT-11 – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wypłacanej z niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej oraz obowiązku skorygowania informacji PIT-11.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 12 maja 2011r. Znak: IBPB II/1/415-249/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 18 maja 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Klient wnioskodawcy (Banku) posiadający status rezydenta otrzymuje na rachunek bankowy od grudnia 2008r. świadczenie rentowe z Niemiec. W treści przelewu otrzymanego z banku zagranicznego w polu „nadawca przelewu” wskazany jest podmiot DEUTSCHE POST AG RENTEN SERVICE. Świadczenie jest przekazywane co miesiąc i wnioskodawca jako płatnik od każdej kwoty pobiera podatek. Wnioskodawca za lata 2008, 2009 oraz 2010 wystawił klientowi PIT-11. W miesiącu lutym 2011r. klient dostarczył wnioskodawcy dokument z dnia 24 maja 2006r. stanowiący podstawę otrzymywanego świadczenia w postaci „Decyzji rentowej” wystawionej przez Deutsche Rentenversicherung Bund. Jednocześnie klient zwrócił się pisemnie do wnioskodawcy z wnioskiem o zwrot pobranego wcześniej podatku, powołując się na zapisy umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie otrzymywane przez polskiego obywatela z Deutsche Rentenversicherung na podstawie decyzji rentowej stwierdzającej fakt pełnej niezdolności do pracy, jest świadczeniem, które jest opodatkowane wyłącznie w Niemczech, zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy z dnia 14 maja 2003r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku...
2. Czy wnioskodawca występujący w roli płatnika (art. 8 Ordynacji podatkowej) ma obowiązek korygowania zeznań podatkowych za okres przed dostarczeniem przez klienta do Banku dokumentów stanowiących podstawę otrzymywanego świadczenia rentowego z zagranicy, w sytuacji gdy świadczenie jest opodatkowane w Niemczech...
   
   

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenie wypłacane przez Deutsche Rentenversicherung jest zwolnione z podatku w Polsce na podstawie art. 18 ust. 2 Umowy z dnia 14 maja 2003r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku.

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2007r. Znak: ILPB2/415-74/07-4/AJ.

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy, podstawą do odstąpienia od pobierania podatku jest przedstawienie w Banku (płatnik) stosownych dokumentów. Złożenie przez klienta u wnioskodawcy dokumentu pozwalającego na określenie podstawy wypłacanego świadczenia nastąpiło 15 lutego 2011r. i zdaniem wnioskodawcy ta data jest traktowana jako początek stosowania przepisów pozwalających na odstąpienie od pobierania podatku od wymienionego świadczenia, zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednocześnie, zdaniem wnioskodawcy, płatnik nie ma obowiązku korygowania zeznań podatkowych wystawionych za okres, kiedy zgodnie z przepisami prawa zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy. Wnioskodawca wskazał, iż z dniem dostarczenia przez klienta ww. dokumentów wstrzymał pobieranie podatku dochodowego od omawianego przychodu, uznając je za wystarczające do zastosowania przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż w niniejszej interpretacji Organ przyjął – mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny – iż wnioskodawca de facto oczekuje interpretacji w zakresie dokonania korekty wystawionych przez niego informacji PIT-11 a nie korekty zeznań podatkowych, jak wskazał to w sformułowanym pytaniu i zajętym stanowisku. Podkreślić należy, iż zeznania podatkowe (zeznania roczne) i informacje PIT-11 to dwa odrębne formularze podatkowe i nie można ich traktować tożsamo.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a powołanej wyżej ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005r. Nr 12, poz. 90), obowiązującej od dnia 01 stycznia 2005r., emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż renty i inne podobne świadczenia otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech. Jednocześnie wskazać należy, iż świadczeniami, których dotyczą postanowienia art. 18 ust. 2 ww. umowy są m.in. świadczenia przyznane przez Deutsche Rentenversicherung.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że klient wnioskodawcy (Banku działającego jako płatnik), posiadający polskie obywatelstwo i status rezydenta, otrzymuje na rachunek bankowy od grudnia 2008r. świadczenie rentowe z Niemiec. Świadczenie jest przekazywane co miesiąc i wnioskodawca od wypłacanej kwoty pobierał podatek oraz za lata 2008 - 2010 wystawił klientowi informacje PIT-11. Z dniem 15 lutego 2011r. wnioskodawca, na podstawie otrzymanego od klienta dokumentu – decyzji rentowej z dnia 24 maja 2006r. – powziął wiadomość, iż świadczenie rentowe zostało przyznane przez Deutsche Rentenversicherung. Jednocześnie wnioskodawca otrzymał od klienta pismo z wnioskiem o zwrot pobranego wcześniej podatku, z powołaniem się na zapisy umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania. Od dnia dostarczenia przez klienta ww. dokumentów wnioskodawca wstrzymał pobieranie podatku dochodowego od świadczenie rentowego, uznając te dokumenty za wystarczające do zastosowania przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż świadczenie rentowe otrzymywane przez klienta wnioskodawcy z Deutsche Rentenversicherung na rachunek bankowy jest wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, a zatem zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy polsko – niemieckiej, obowiązującej od dnia 01 stycznia 2005r., nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W tej części stanowisko wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż podstawą do odstąpienia od pobierania podatku od wymienionego świadczenia jest przedstawienie w Banku (płatnik) stosownych dokumentów, przez odbiorcę świadczenia, pozwalających na określenie podstawy wypłacanego świadczenia (w przedstawionym stanie faktycznym – złożenie tychże dokumentów nastąpiło 15 lutego 2011r.) oraz, że płatnik nie ma obowiązku korygowania zeznań podatkowych wystawionych za okres, kiedy zgodnie z przepisami prawa zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b). Stosownie natomiast do treści art. 39 ust. 1 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji podatnika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji oraz deklaracji według ustalonego wzoru. Przy wykonywaniu tych obowiązków płatnik zobowiązany jest do dochowania należytej staranności. To oznacza, że ciąży na nim ustalenie m.in. co do tego czy wypłacane świadczenie podlega opodatkowaniu czy też nie. W tym celu winien dokonać stosownych ustaleń.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci. Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro wnioskodawca sporządził swojemu klientowi informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek PIT-11 za lata 2008-2010, w których wykazał przychód (z tytułu renty wypłaconej z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych) jako podlegający opodatkowaniu oraz wysokość pobranych zaliczek na podatek dochodowy, to winien również dokonać odpowiedniej korekty tych informacji i przesłać je ponownie podatnikowi oraz naczelnikowi urzędu skarbowego, mimo upływu terminu do złożenia zeznania podatkowego za dany rok. Informacje PIT-11 powinny bowiem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek. Zatem w skorygowanych informacjach PIT-11 powinny znaleźć się tylko te dochody, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro renta wypłacana z Niemiec przez Deutsche Rentenversicherung jest wyłączona z opodatkowania wymienionym podatkiem na podstawie wskazanej powyżej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, to przychód ten nie podlega wykazaniu w informacji - PIT-11 i nie może się w niej znaleźć. To oznacza, iż zaliczki zostały pobrane niezgodnie z obowiązującymi przepisami. W korekcie ww. informacji musi natomiast pozostać informacja o wysokości pobranych zaliczek na podatek dochodowy, gdyż wskazana informacja ma odzwierciedlać stan faktyczny. Skoro zaliczki zostały pobrane to mimo, że ich pobranie odbyło się niezgodnie z przepisami prawa – winny być wykazane w korekcie PIT-11.

Zatem mimo faktu, iż wnioskodawca wiadomość o charakterze przekazywanego klientowi świadczenia rentowego powziął dopiero w lutym 2011r, podczas, gdy świadczenie to od grudnia 2008r. wpływało na rachunek znajdujący się w Banku (wnioskodawcy) i wnioskodawca, działając jako płatnik, pobierał przez ten okres zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawiał klientowi informacje PIT – 11, to nie zwalnia go to z jednoczesnego obowiązku skorygowania informacji PIT-11 za okres przed dostarczeniem przez klienta do Banku dokumentów stanowiących podstawę otrzymywanego świadczenia rentowego z zagranicy, tj. za lata 2008 – 2010. Jeszcze raz należy bowiem podkreślić, iż w informacji PIT-11 winny być wykazane (z wyjątkiem dochodów wprost wymienionych w art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) tylko te dochody, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Omawiany w interpretacji dochód nie podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym brak było uprawnienia do poboru od niego zaliczek na podatek dochodowy.

Zatem w tej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.