INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011r. (data wpływu 13 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych - mającej na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń - w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 1122) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych - mającej na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń - w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 1122).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie konserwacji dźwigów osobowych (PKWiU 33.12.15.0 „Usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”). Spółka podpisała umowę, której przedmiotem jest sprzedaż usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych (mającej na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń a nie będącej remontem) w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 1122) objętym społecznym programem mieszkaniowym, w którym znajdują się 62 lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej do 150 m2 i jeden lokal mieszkalny o łącznej powierzchni użytkowej 180 m2. Są to zatem roboty konserwacyjne dotyczące budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Na parterze wspomnianego budynku znajdują się lokale użytkowe (sklepy), które posiadają samodzielne wejścia i ich użytkownicy nie korzystają z klatki schodowej, gdzie zamontowane są konserwowane dźwigi. W ustalonej cenie za usługę konserwacji dźwigów jest wkalkulowany koszt towarów typu: żarówka, smar, styki, itp. Wartość tych towarów nie przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonej usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa konserwacji trzech dźwigów osobowych, opisana we wniosku, mająca na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa konserwacji trzech dźwigów osobowych, opisana we wniosku, podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

W celu właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulację wynikającą z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej artykułu wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), obowiązującego do dnia 31 marca 2011r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
–w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Należy zauważyć, iż od dnia 1 kwietnia 2011r. powyższe kwestie reguluje analogicznie brzmiący przepis § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania - 113.
  
  

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Zgodnie z § 54 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), budynek użyteczności publicznej, budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego niebędący budynkiem koszarowym oraz każdy inny budynek mający najwyższą kondygnację z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt więcej niż 50 osób, w których różnica poziomów posadzek pomiędzy pierwszą i najwyższą kondygnacją nadziemną, niestanowiącą drugiego poziomu w mieszkaniu dwupoziomowym, przekracza 9,5 m, a także mający dwie lub więcej kondygnacji nadziemnych budynek opieki zdrowotnej i budynek opieki społecznej należy wyposażyć w dźwig osobowy.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Niewątpliwie taką, wbudowaną w budynku, instalacją a jednocześnie urządzeniem technicznym jest, w ocenie tut. organu, dźwig osobowy. Z pewnością nie może on być uznany za urządzenie, które jest związane wyłącznie z lokalami mieszkalnymi czy też użytkowymi (jeżeli takowe występują jednocześnie w danym budynku).

Stąd też w odniesieniu do usług konserwacji dźwigów osobowych w danym budynku winna mieć zastosowanie stawka podatku taka jak do usług konserwacji tego budynku jako całości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie konserwacji dźwigów osobowych (PKWiU 33.12.15.0 „Usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków"). Spółka podpisała umowę, której przedmiotem jest sprzedaż usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych (mającej na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń a nie będącej remontem) w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 1122) objętym społecznym programem mieszkaniowym, w którym znajdują się 62 lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej do 150 m2 i jeden lokal mieszkalny o łącznej powierzchni użytkowej 180 m2. W ocenie Wnioskodawcy, są to roboty konserwacyjne dotyczące budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Na parterze wspomnianego budynku znajdują się lokale użytkowe (sklepy), które posiadają samodzielne wejścia i ich użytkownicy nie korzystają z klatki schodowej, gdzie zamontowane są konserwowane dźwigi. W ustalonej cenie za usługę konserwacji dźwigów jest wkalkulowany koszt towarów typu: żarówka, smar, styki, itp. Wartość tych towarów nie przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonej usługi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych, mające na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń, znajdujących się w budynku wielomieszkaniowym sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 pod symbolem 1122.

W konsekwencji powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, że usługi konserwacji trzech dźwigów osobowych, mające na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń a nie będące – jak wskazał Wnioskodawca - remontem, spełniają definicję robót konserwacyjnych, zawartą w § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. (odpowiednio rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r.) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, usługi konserwacyjne ww. dźwigów osobowych, znajdujących się w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 1122) objętym społecznym programem mieszkaniowym, w którym znajdują się 62 lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej do 150 m2 i jeden lokal mieszkalny o łącznej powierzchni użytkowej 180 m2, mające na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń opodatkowane są stawką podatku w wysokości 8%, stosownie do powołanego przepisu § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 z uwzględnieniem § 7 ust. 3 cyt. rozporządzenia.

Zauważa się, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę.

Strony w umowach cywilno-prawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Przedstawiając we wniosku stan faktyczny, Wnioskodawca wskazał, że w ustalonej cenie za usługę konserwacji dźwigów jest wkalkulowany koszt towarów typu: żarówka, smar, styki, itp. Wartość tych towarów nie przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonej usługi.

Powyższe wyjaśnienia jednoznacznie wskazują, że materiały są elementem wykonywanej usługi. A ponieważ przedmiotem umowy są usługi, które jak już wcześniej wskazano, podlegają opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% i stawka ta odnosi się do całej wartości usługi, zatem opodatkowaniem tą stawką podatku objęte będą również materiały, ponieważ ich wartość stanowi element kalkulacyjny samej usługi.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż w sytuacji, gdy z zawartej umowy wynika odrębne rozliczenie zużytych materiałów, wówczas należy zastosować stawki podatkowe właściwe dla poszczególnych składników tych robót, czyli usługi i materiałów.

Reasumując, odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 marca 2011r., w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług konserwacji dźwigów osobowych w budynku wielomieszkaniowym o symbolu PKWiU 1122, w którym znajduje się jeden lokal mieszkalny o łącznej powierzchni użytkowej 180 m2 oraz na parterze lokal użytkowy (sklep) zastosowanie znajduje stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, stosownie do powołanego przepisu § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 z uwzględnieniem § 7 ust. 3 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (oraz - w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. – odpowiednio § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 z uwzględnieniem § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynku według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków, według PKOB, gdyż zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.