INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 16 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 11 kwietnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 06 kwietnia 2011r. Znak: IBPB II/1/415-272/11/ŚS wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 11 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, po operacji kręgosłupa (l4,l5), wypadnięciu jądra miażdżystego oraz po operacji cieśni nadgarstka. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, kod 10-N, 05-R, oraz orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy (renta). Umiarkowany stopień niepełnosprawności ustalono od lutego 2009r. W lutym 2011r. zakupiła bieżnię do ćwiczeń rehabilitacyjnych. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnej formy dofinansowania do zakupu bieżni. Zakupiona bieżnia jest sprzętem niezbędnym w rehabilitacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba niepełnosprawna wnioskodawczyni może odliczyć od podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2011 w ramach ulgi rehabilitacyjnej bieżnię do ćwiczeń rehabilitacyjnych zakupioną w lutym 2011r. za kwotę 1.250 zł...

Zdaniem wnioskodawczyni, może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wydatku na zakup bieżni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. rt. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 (czyli m.in. na cele rehabilitacyjne), z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup bieżni można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz m.in. służyć przywracaniu sprawności organizmu; cechą zakupionego sprzętu (urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, zaliczoną do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. W lutym 2011r. zakupiła bieżnię do ćwiczeń rehabilitacyjnych. Bieżnia jest, sprzętem niezbędnym w rehabilitacji.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, zaliczoną do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności to będzie przysługiwało jej uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup bieżni, pod warunkiem, że istotnie, jak stwierdza wnioskodawczyni, bieżnia spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego (a nie sportowego) oraz wnioskodawczyni dysponuje dokumentem wymienionym w powołanym powyżej art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż na dzień poniesienia wydatku wnioskodawczyni była osobą niepełnosprawną. Wydatek ten podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony. Przy czym pomocnym do udowodnienia, że nabyta bieżnia jest indywidualnym sprzętem niezbędnym w rehabilitacji, jest posiadanie wystawionego przez lekarza specjalistę zaświadczenia lekarskiego, że ww. bieżnię należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności.

Końcowo należy podkreślić, iż odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej dokonuje się od dochodu a nie od podatku.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.