Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-559/11-5/13-S/BS/AP
z 5 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3006/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia: 11 lutego 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur VAT z tytułu przekazów pocztowych realizowanych na zlecenie klientów instytucjonalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur VAT z tytułu przekazów pocztowych realizowanych na zlecenie klientów instytucjonalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X w ramach prowadzonej działalności realizuje na zlecenie klientów instytucjonalnych jak urzędy skarbowe, komornicy sądowi czy banki usługę pocztową - przekaz pocztowy. Opłatę za nadanie przekazu uiszcza klient składający zlecenie, jednak na podstawie odrębnych przepisów lub regulacji wewnętrznych, kosztami tej usługi obciąża odbiorcę przekazu, poprzez pomniejszenie należnej kwoty (zwracanego podatku, udzielanego kredytu) o koszt przekazu pocztowego.

Zgodnie z postanowieniami ustawy, świadczenie usług pocztowych odbywa się na podstawie umów o świadczenie usług pocztowych. Jednakże zawarcie takiej umowy następuje w szczególności poprzez przyjęcie przez operatora przesyłki do przemieszczenia i doręczenia, wrzucenie przesyłki listowej do nadawczej skrzynki pocztowej operatora, a w przypadku przekazów poprzez przyjęcie przekazu pocztowego. W świetle tych przepisów umowa pisemna nie jest konieczna dla skuteczności realizacji usługi. Bardzo często w przypadku usługi - przekaz pocztowy, realizowanej na rzecz jednostki instytucjonalnej nie jest zawierana umowa pisemna.

Zawarcie umowy w formie pisemnej ma zazwyczaj miejsce w przypadku, gdy wykonywane są czynności dodatkowe np. drukowanie potwierdzeń, gdy nadawca ponosi opłatę z dołu albo na wyraźne życzenie kontrahenta. Z treści przykładowych umów wynika, że zleceniodawcą jest określony klient instytucjonalny, przedmiotem umowy jest zaś świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym polegającej na przyjmowaniu i doręczaniu przekazów pocztowych. Umowa określa również wysokość należnej opłaty, którą zleceniodawca zobowiązany jest przekazać wraz ze środkami na kwotę nadanych przekazów, najpóźniej w dniu złożenia przekazów. W niektórych przypadkach opłaty z tytułu nadania przekazu pobierane są z dołu. X na sumę należnych opłat zobowiązana jest wystawić fakturę VAT.

Do wystawienia faktury VAT z tytułu zrealizowanej usługi na rzecz klienta instytucjonalnego, X zobowiązana jest również w przypadku braku umowy pisemnej. Jednakże wielu klientów, w szczególności urzędy skarbowe, lecz dotyczy to również innych wymienionych powyżej klientów instytucjonalnych, z którymi nie zostały zawarte umowy pisemne, odmawia przyjmowania faktur. Jednostki te tłumaczą, iż adresatami przekazów pocztowych są podatnicy, na rzecz których zwracane są kwoty nadpłaconego podatku. Zgodnie zaś z art. 77b ust. 4 Ordynacji Podatkowej, koszty przekazu pocztowego zmniejszają wartość zwracanej nadpłaty. Zdaniem tej grupy organów podatkowych, podstawą do odmowy przyjęcia faktury VAT jest to, że zapłata za usługę przekazu pocztowego dokonywana jest ze środków podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy z 11 marca 2011 roku o podatku od towarów i usług, X zobowiązana jest do wystawiania faktur VAT z tytułu przekazów pocztowych realizowanych na zlecenie urzędów skarbowych i innych podmiotów wymienionych w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, kwotę należności, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Faktura VAT dokumentuje dokonanie transakcji oraz na jej podstawie następuje ujęcie zdarzenia gospodarczego w ewidencji księgowej. Wystawienie faktury ma również często wpływ na powstanie obowiązku podatkowego. Zgodnie z treścią art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wstawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Wyżej wymieniony przepis określa więc, na kim spoczywa obowiązek wystawienia faktury oraz katalog czynności, które powinny być fakturą udokumentowane. Podatnikami w rozumieniu art. 15 są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. X niewątpliwie posiada status podatnika i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

W celu ustalenia katalogu czynności, których dokonanie powinno być dokumentowane fakturami należy odwołać się do art. 2 pkt 22 ustawy. Przepis ten określa, co uznaje się za sprzedaż w rozumieniu ustawy. Jest to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wyjątkiem od zasady, iż podatnik VAT zobowiązany jest do wystawiania faktur VAT, jest sprzedaż (towarów czy usług) prowadzona na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (z pewnymi wyjątkami jak sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju czy wewnątrzwspólnotowa dostawa nowych środków transportu).

W świetle obowiązujących przepisów podatnicy mają więc bezwzględny obowiązek wystawiania faktur, co znajduje potwierdzenie w wyrokach NSA z dnia 4 września 2008 r. (I FSK 1084/07) oraz z dnia 10 lutego 2009 r. (I FSK 1831/07). Przepis art. 106 ust. 1, ustanawia bowiem obowiązek, a nie prawo, do wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług.

Stosownie ponadto do § 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, faktury VAT, co do zasady, wystawiane są tylko przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni. Obowiązku wystawiania faktur nie mają więc podatnicy VAT zwolnieni, a więc korzystający ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wartość sprzedaży opodatkowanej oraz podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione wymienione w art. 43 ust. 1 ustawy lub czynności zwolnione, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 82 ustawy.

Realizacja przekazów pocztowych jest, jak wskazano powyżej, usługą pocztową, a więc zwolnioną z opodatkowania. Jednakże oprócz czynności zwolnionych X wykonuje w ramach prowadzonej działalności szereg czynności podlegających opodatkowaniu i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Z powyższego wynika, iż X będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizując przekazy pocztowe na zlecenie klientów instytucjonalnych, dokonuje odpłatnego świadczenia usług na rzecz tych podmiotów, co jednoznacznie wiąże się z obowiązkiem wystawiania z tego tytułu faktur VAT.

W opinii X argument przedstawiany przez te urzędy skarbowe, które odmawiają przyjmowania faktur VAT, jest niezrozumiały. Fakt, iż w rzeczywistości koszt realizacji danego przekazu pocztowego pokrywa sam podatnik, nie ma bowiem żadnego znaczenia. Kwestia ta ma wyłącznie wymiar finansowy i pozostaje bez wpływu na sferę obowiązków spoczywających na podatniku dokonującym sprzedaży. Ponadto, nie ulega wątpliwości, iż kontrahentem na zlecenie którego realizowane są przekazy pocztowe, jest dany urząd skarbowy, a nie podatnik który otrzyma przekaz pocztowy. On bowiem jest odbiorcą przekazu.

Ponadto jak wskazano w opisie stanu faktycznego, bez znaczenia jest to, iż nie wszystkie podmioty, na zlecenie których realizowane są przekazy pocztowe, zawarły z X umowę na wykonanie przedmiotowej usługi. To dany podmiot nadaje przekazy, wypełniając dodatkowo książkę nadawczą. Ponadto, w przypadku braku możliwości realizacji przekazu, podmiot ten obciążany jest kosztami zwrotu niezrealizowanych przekazów. Nabywcą usługi wykonywanej przez X jest więc określony klient instytucjonalny i pod jego adresem powinna zostać wystawiona faktura VAT.

Z pozyskanych danych statystycznych dotyczących odmowy przyjmowania faktur przez urzędy skarbowe (w przypadku tych podmiotów bowiem zdarza się to najczęściej) z tytułu realizacji przez X przekazów pocztowych, wynika, iż skala tego zjawiska jest dość duża. Około 1/3 urzędów skarbowych, na zlecenie których wykonywana jest przedmiotowa usługa, przyjmuje faktury z zastrzeżeniami lub zdecydowanie odmawia ich przyjęcia.

W dniu 1 lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP1-443-559/11-2/BS, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Co prawda, w uzasadnieniu wydanej interpretacji tut. Organ zgodził się z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sytuacji dochodzi do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), jednakże uznał, że beneficjentem usług pocztowych świadczonych przez Spółkę w postaci realizacji przekazów pocztowych jest ich adresat, a nie – jak wskazał Wnioskodawca – klient instytucjonalny.

Przedmiotowa interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3006/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości. W przedmiotowym wyroku Sąd przyznał rację Skarżącej, iż „(…) umowa zawierana jest przez klienta instytucjonalnego, kwestia zaś, kto ostatecznie ponosi ekonomiczny ciężar opłacenia realizacji usługi nie ma znaczenia dla uznania, że stroną umowy jest klient instytucjonalny, na rzecz którego Skarżąca obowiązana jest wystawić fakturę VAT”. WSA stwierdził również, że „(…) nie jest możliwe uznanie adresata za podmiot odnoszący korzyść z tytułu umowy o wykonanie usługi przekazu pocztowego. Adresat istotnie otrzymuje określoną kwotę, ale otrzymuje ją z uwagi na treść stosunku podstawowego istniejącego pomiędzy nim a bankiem lub urzędem skarbowym. To bank (urząd skarbowy) odnosi korzyść z usługi przekazu wykonywanej przez Skarżącą nie musi bowiem osobiście dostarczać określonej kwoty adresatowi (podatnikowi czy też klientowi). Wobec powyższego, uwzględniając stan faktyczny przedstawiony we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej jak również brzmienie przepisów prawo …, uznać należy, że związek prawny (umowa o realizację usługi przekazu pocztowego), istnieje pomiędzy nadawcą (urzędem skarbowym albo bankiem), a Skarżącą. Skarżąca otrzymuje od tych podmiotów wynagrodzenie w zamian za wykonaną usługę, które uznać należy za uzyskiwaną przez nią korzyść, przy czym wynagrodzenie to, wyrażone w pieniądzu, pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaną przez Skarżącą usługą”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, a także biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3006/11, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, zaś w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę a ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż X jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności realizuje na zlecenie klientów instytucjonalnych (takich jak urzędy skarbowe, komornicy sądowi czy banki) usługę pocztową - przekaz pocztowy. Opłatę za nadanie przekazu uiszcza klient składający zlecenie, jednak na podstawie odrębnych przepisów lub regulacji wewnętrznych, kosztami tej usługi obciąża odbiorcę przekazu, poprzez pomniejszenie należnej kwoty (zwracanego podatku, udzielanego kredytu) o koszt przekazu pocztowego. Wnioskodawca z tytułu zrealizowanej ww. usługi wystawia faktury VAT na rzecz klientów instytucjonalnych.

W analizowanej sprawie wskazać należy, iż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 189 poz. 1159 ze zm.), usługę pocztową stanowi, wykonywane w obrocie krajowym lub zagranicznym, zarobkowe realizowanie przekazów pocztowych. Przy czym przekazem pocztowym jest polecenie doręczenia adresatowi określonej kwoty pieniężnej przez operatora publicznego (art. 3 pkt 15 ww. ustawy). Przez nadawcę z kolei rozumie się podmiot, który zawarł umowę o świadczenie usług pocztowych (pkt 10 ww. artykułu).

Świadczenie usług pocztowych – na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy Prawo pocztowe - odbywa się na podstawie umów o świadczenie usług pocztowych. Moment i sposób zawarcia umowy o świadczenie usług pocztowych precyzuje ust. 2 cyt. artykułu, zgodnie z którym zawarcie umowy o świadczenie usługi pocztowej następuje w szczególności przez przyjęcie przekazu pocztowego (pkt 3).

Sposób świadczenia usług określony został w rozdziale 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 5 poz. 34 ze zm.). Zgodnie z § 3, w przypadku przesyłek rejestrowanych i przekazów pocztowych umowę o świadczenie usługi uważa się za zawartą z chwilą wydania nadawcy przez operatora dowodu przyjęcia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego („potwierdzenie nadania”). W myśl § 8 pkt 2 ww. rozporządzenia, operator pobiera od nadawcy z góry opłatę za realizowanie przekazu pocztowego, chyba że w umowie o świadczenie usługi uzgodnił z nadawcą inny sposób uiszczenia opłaty.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że stronami umowy o realizację usługi pocztowej polegającej na zrealizowaniu przekazu pocztowego jest operator publiczny i podmiot, który zawarł umowę przekazu pocztowego, czyli nadawca (tj. w przedmiotowej sprawie klient instytucjonalny: urząd skarbowy, komornik sądowy czy bank). Klient instytucjonalny odnosi korzyść z usługi przekazu wykonywanej przez Spółkę, bowiem cedując na nią dostarczenie określonej kwoty pieniężnej adresatowi, zostaje z tej czynności „wyręczony”. W zamian płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie. Spółka wskazała bowiem, iż opłatę za nadanie przekazu uiszcza klient składający zlecenie – klient instytucjonalny, jednak na podstawie odrębnych przepisów lub regulacji wewnętrznych, kosztami tej usługi obciąża odbiorcę przekazu, poprzez pomniejszenie należnej kwoty (np. zwracanego podatku, udzielanego kredytu) o koszt przekazu pocztowego. Opłata za nadanie przekazu jest więc wynagrodzeniem uiszczanym przez usługobiorcę, tj. nadawcę przekazu (urząd skarbowy, komornika sądowego czy bank) za usługę świadczoną przez X. Bez znaczenia pozostaje kwestia, kto ostatecznie ponosi ekonomiczny ciężar opłacenia realizacji przedmiotowej usługi. Adresat przekazu jest bowiem jedynie podmiotem, który otrzyma określoną kwotę pieniężną i nie można go uznać za podmiot odnoszący korzyść z tytułu umowy o wykonanie usługi przekazu pocztowego.

Tym samym, X będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizując przekazy pocztowe na zlecenie klientów instytucjonalnych, dokonuje odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, na rzecz tych podmiotów, co jednoznacznie wiąże się z obowiązkiem wystawiania z tego tytułu faktur VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (ust. 4 ww. artykułu).

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania określony został w rozdziale 3 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, odniesienie przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego do powołanych powyżej przepisów znajdujących zastosowanie w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, iż świadczenie przedmiotowych usług odbywa się pomiędzy operatorem, który przyjmuje do realizacji przekaz pocztowy, a nadawcą, który przekazuje przekaz pocztowy do realizacji na rzecz adresata, czyli odbiorcy określonej w przekazie pocztowym kwoty pieniężnej. Wnioskodawca ma ponadto obowiązek dokumentowania czynności, będących przedmiotem wniosku, poprzez wystawianie faktur VAT na rzecz klientów instytucjonalnych, gdyż to na ich rzecz świadczone są przedmiotowe usługi.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.