Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2013 r. (data wpływu 14.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania z tytułu najmu lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania z tytułu najmu lokalu mieszkalnego

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności rachunkowo-księgowej od dnia 12.01.2007 r. (zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydane przez Prezydenta Miasta), jako jedna z dwóch wspólników spółki cywilnej. W dniu 30.11.2009 r. (akt notarialny) jako osoba prywatna nabyła 1/2 mieszkania.W dniu 09.12.2009 r. spółka cywilna reprezentowana przez wspólniczkę zawarła z Wnioskodawczynią umowę najmu ww. lokalu w części należącej do niej tj. #189;, i od tego dnia spółka cywilna posiada w nim swoją siedzibę i prowadzi tam działalność gospodarczą, co zostało potwierdzone wpisami do ewidencji działalności gospodarczej wspólników, oraz wpisem do rejestru REGON spółki cywilnej. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni osiąga miesięczny przychód z tytułu najmu w wysokości 1350 zł (słownie: jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt złotych), co potwierdza wystawiając co miesiąc rachunek na powyższą kwotę. Jako osoba prywatna Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT w związku z czym wystawia rachunek, który jest księgowany w książce przychodów i rozchodów spółki cywilnej. Następnie łączne koszty spółki cywilnej dzielone są po 50% na każdego wspólnika, zgodnie z posiadanymi Udziałami, przy czym Wnioskodawczyni obliczając swój podatek dochodowy z dochodów dot. działalności gospodarczej, pomniejsza swoją połowę kosztów o kwotę 675 zł (słownie: sześćset siedemdziesiąt pięć złotych) stanowiącą 50% wartości wystawionego przez Wnioskodawczynię rachunku tj. kwoty 1350 zł, ponieważ Wnioskodawczyni nie może sama sobie świadczyć usług.

Jednocześnie jako osoba prywatna Wnioskodawczyni odprowadza na zasadach ogólnych podatek od dochodu z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem. Analogicznie do powyższego, obliczając wysokość podatku, do przychodu z tyt. najmu Wnioskodawczyni zalicza jedynie 50% wartości wystawianego przez Nią rachunku tj. 675 zł czyli 50% z kwoty 1350 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy jako wspólnik spółki cywilnej Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość rachunku wystawionego przez nią jako osobę prywatną na rzecz spółki cywilnej, w której jest udziałowcem, w kwocie zgodnej z przypadającym na Nią udziałem...
2. Czy jako wspólnik spółki cywilnej posiadający 50% udziałów, Wnioskodawczyni ma prawo do swoich kosztów podatkowych, które stanowią 50% wydatków poniesionych przez spółkę cywilną, doliczyć #189; wartości rachunku za najem lokalu w kwocie 1350 zł wystawionego przez Nią jako osobę prywatną...
3. Czy jako osoba prywatna osiągająca przychody w kwocie 1350 miesięcznie z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, której jest wspólnikiem z 50% udziałem, Wnioskodawczyni prawidłowo oblicza podatek od połowy Jej przychodu z tego tytułu tj. od kwoty 675 zł...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 3. W zakresie pytania oznaczonego nr 1 i 2 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Jako osoba prywatna osiągająca przychody w kwocie 1350 zł miesięcznie z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, której jest wspólnikiem z 50% udziałami, do przychodów Wnioskodawczyni zalicza tylko 50% kwoty 1350 zł tj. kwotę 675 zł, ponieważ pozostała druga połowa kwoty 1350 tj. kwota 675 zł stanowi świadczenie na rzecz siebie samego i nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalności gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Powyższe oznacza, iż przychody z najmu mogą być zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy lub też stanowić odrębne źródło przychodów przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowane jako „najem prywatny”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zaniechano podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 powoływanej ustawy).

Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów przewidzianego w art. 10 ust 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy, a dochód z tego tytułu należy ustalić na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, jako jedna z dwóch wspólników spółki cywilnej. W dniu 09.12.2009 r. spółka cywilna reprezentowana przez wspólniczkę zawarła z Wnioskodawczynią umowę najmu #189; lokalu mieszkalnego w części należącej do Wnioskodawczyni. Spółka cywilna posiada w nim swoją siedzibę i prowadzi tam działalność gospodarczą. Jednocześnie jako osoba prywatna Wnioskodawczyni odprowadza na zasadach ogólnych podatek od dochodu z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami (w sytuacji przedstawionej we wniosku - pomiędzy Spółką cywilną a Wnioskodawczynią). Określona w umowie najmu wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego – Wnioskodawczyni. Aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zachodzić przesłanki wynikające z powyższego przepisu, czyli czynsz musi być otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Stanowi on przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym tworzy przychód w rozumieniu podatkowym. Przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje wówczas, gdy wystąpi przysporzenie majątkowe, co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku.

Bez znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy a w szczególności określenia wysokości tego przychodu (dochodu) pozostaje okoliczność, iż Wnioskodawczyni umowę najmu #189; lokalu mieszkalnego stanowiącego jej majątek prywatny zawarła ze Spółką cywilną, w której jest wspólnikiem. Zauważyć należy, iż wskazana we wniosku umowa najmu lokalu mieszkalnego została zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego tj. pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką cywilną a nie poszczególnymi wspólnikami tej Spółki. Nie można więc uznać, iż jest to „świadczenie samemu sobie”. Lokal będący przedmiotem najmu jest wykorzystywany przez Spółkę cywilną, która jest najemcą, stroną zawartej umowy. Natomiast dochód z tytułu najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy ustalić na podstawie art. 9 ust. 2 powoływanej ustawy.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego uznać należy, iż otrzymana kwota czynszu w wysokości 1350 zł wynikająca z zawartej umowy najmu ze Spółką cywilną, w całości stanowi dla Wnioskodawczyni przychód podatkowy. W konsekwencji, jeżeli przychód ten będzie równy dochodowi (nie wystąpią koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu prywatnego) wówczas od całej uzyskanej przez Wnioskodawczynię kwoty należy obliczyć podatek dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie sposobu opodatkowania z tytułu najmu lokalu mieszkalnego należało uznaje się za nieprawidłowe.

Krańcowo wskazać należy, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na najem lokalu uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót