INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu uzyskanego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu uzyskanego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług pośrednictwa w sprzedaży, kupnie oraz wynajmie nieruchomości. Przed rozpoczęciem wykonywania usług zawierana jest z każdym klientem umowa. Zgodnie z umową zawartą między klientem a agencją pośrednictwa nieruchomości za wykonaną usługę uznaje się moment zawarcia umowy zbycia nieruchomości. W przypadku zawarcia umowy i zbycia nieruchomości klient zobowiązany jest zgodnie z umową do powiadomienia o tym w ciągu 7 dni (§ 6, ust. 1 umowy). Bez względu na to czy klient dokona powiadomienia, czy też nie, usługę uznaje się za skutecznie wykonaną a wynagrodzenie dla agencji należne. Umowa nie przewiduje jaką datę należy uznać za datę wykonania usługi w przypadku gdy klient nie poinformował Wnioskodawcy o zawartej transakcji w przewidzianym w umowie terminie. O tym jednak czy klient sprzedał nieruchomość i nie poinformował Wnioskodawcy o dokonanej transakcji czy też do transakcji nie doszło Wnioskodawca dowiaduje się z reguły po dłuższym czasie z uwagi na ograniczony dostęp do informacji, którą trzeba odszukać. Poszukiwania zaś rozpoczynane są w przypadku podjęcia podejrzenia o nierzetelność klienta. Z uwagi na rachunek ekonomiczny próba weryfikowania wszystkich potencjalnych klientów mija się z celem, gdyż koszty weryfikacji spowodowałyby nierentowność prowadzenia całego przedsiębiorstwa. Z tego też powodu weryfikacji poddawane są (ponoszone koszty na ich sprawdzenie) jedynie osoby co do których wpłynęły informacje, że dokonali transakcji z pominięciem firmy Wnioskodawcy. Ostatnio wykryto, że klient nie poinformował o transakcji zawartej w 2008 roku a spółka cywilna wykryła to w 2010 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie należy ująć przychód dotyczący usługi pośrednictwa sprzedaży nieruchomości w sytuacji gdy Wnioskodawca po dłuższym okresie dowiaduje się, że klient nie poinformował agencji nieruchomości o zawarciu transakcji zbycia nieruchomości...

Wnioskodawca uważa, iż prawidłowym jest wystawienie faktury potwierdzającej wykrycie nierzetelności klienta w dacie wykrycia. Za datę sprzedaży należy uznać również datę wykrycia nierzetelności i dla celów podatkowych do przychodu należy zaliczyć w podatku dochodowym tak wykryty przychód w dacie wykrycia. Stanowisko, w którym właściwym byłoby skorygowanie wcześniejszych okresów (z chwilą sprzedaży nieruchomości przez klienta) powstałaby u Wnioskodawcy zaległość podatkowa i wspólnicy spółki zobowiązani byliby do zapłacenia odsetek od nieterminowej zapłaty podatku. Biorąc pod uwagę, iż sytuacja taka powstała nie z winy Wnioskodawcy przepisy podatkowe nie powinny obciążać skutkami kar za okoliczności niespowodowane przez Wnioskodawcę, dlatego ujęcie przychodu w podatku dochodowym z chwilą sprzedaży nieruchomości przez klienta należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w oparciu o przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury przed datą wydania towaru, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
• uregulowanie należności przed wydaniem towaru, zbyciem prawa lub wykonania usługi albo częściowym wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1e ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten odnosi się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h ustawy).

Jak stanowi art. 14 ust. 1i ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa w sprzedaży, kupnie oraz wynajmie nieruchomości. Przed rozpoczęciem wykonywania usług zawierana jest z każdym klientem umowa, zgodnie z którą za wykonaną usługę uznaje się moment zawarcia umowy zbycia nieruchomości. Bez względu na to czy klient dokona powiadomienia, czy też nie, usługę uznaje się za skutecznie wykonaną a wynagrodzenie dla agencji należne. Umowa nie przewiduje jaką datę należy uznać za datę wykonania usługi w przypadku gdy klient nie poinformował o zawartej transakcji w przewidzianym w umowie terminie.

Zatem uzyskanie przychodu z tytułu usług pośrednictwa w spółce cywilnej jest wynikiem zawarcia przez klienta spółki umowy sprzedaży, kupna lub wynajmu nieruchomości. Wobec powyższego za moment uzyskania przychodu w przedmiotowej sprawie uznać należy, zgodnie z cytowanym uprzednio art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzień wykonania usługi. Nie sposób przyjąć jednak, że usługa została przez spółkę wykonana w sytuacji gdy wspólnicy nie posiadają wiedzy (nie zostali poinformowani) że klient, pomijając agencję dokonał transakcji, w zawarciu której miała pośredniczyć. Wobec tego w sytuacji gdy Wnioskodawca nie został poinformowany przez klienta o dokonaniu transakcji w terminie wynikającym z umowy, momentem uzyskania przychodu będzie moment w którym Wnioskodawca dowiedział się o zaistnieniu zdarzenia. Od tego momentu usługodawca będzie dochodził wykonania zobowiązania (uiszczenia wynagrodzenia za usługę). Przychód powstanie więc w dacie powzięcia informacji o zawarciu transakcji.

Jednocześnie zaznacza się, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku związanych z momentem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tut. Organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.