Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-63/13-2/IF
z 4 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2013 r. (data wpływu 14.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją samochodów demonstracyjnych stanowiących towary handlowe w tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją samochodów demonstracyjnych stanowiących towary handlowe w tej działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m. in. w zakresie sprzedaży detalicznej samochodów. podatnik ma obowiązek posiadania określonej ilości samochodów demonstracyjnych wykorzystywanych do jazd próbnych z klientami. Samochody demonstracyjne SA fabrycznie nowe, nabywane przez Wnioskodawcę z zamiarem dalszej odsprzedaży w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Samochody te w księgach są traktowane jako towary handlowe, wchodzące w skład aktywów obrotowych Wnioskodawcy. Samochody demonstracyjne nie stanowią środka trwałego Wnioskodawcy, nie są również jego prywatna własnością. Samochody demonstracyjne służą do jazd próbnych, a więc SA wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej. W związku z tym, wszelkie wydatki na eksploatację ww. samochodów stanowią w całości koszt uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych., przy nie prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w stosunku do pojazdów demonstracyjnych traktowanych jako towar handlowy (nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych), aby wydatki na eksploatację tychże samochodów mogły zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodów demonstracyjnych w całości do kosztów uzyskania przychodów. Prowadzona działalność gospodarcza polegająca w szczególności na sprzedaży samochodów osobowych wiąże się z koniecznością posiadania samochodów demonstracyjnych . Specyfika tej działalności, jej szczególny charakter uniemożliwiają niejednokrotnie dokonanie stosownego zapisu w ewidencji przebiegu pojazdu. Odbywane jazdy próbne są bowiem czasem kilkuminutowe a czasem klient wykonuje dłuższe jazdy testowe. Nie sposób zatem prowadzić w sposób rzetelny przedmiotowej ewidencji. Samochody demonstracyjne nabywane są w celu dalszej odsprzedaży, a jazda próbna jest formą zachęty potencjalnego klienta do zakupu samochodu. W jednym przypadku klient odbywa krótką jazdę testową, a w innym przypadku klient chce sprawdzić samochód w różnych warunkach (jazda miejska, jazda trasą szybkiego ruchu itp.)

Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na indywidualną interpretację wydaną przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPBI/1/415-185/10/AP
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB1/415-480/11-2/EC.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 46 i pkt 47 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (pkt 46);
  

• składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (pkt 47).
  
  

Samochody demonstracyjne, używane do jazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych, nabywane przez dealera do sprzedaży, stanowią rzeczowy majątek przedsiębiorstwa. Przychód ze sprzedaży tych samochodów jest przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie pojazdy te, nawet w przypadku wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, nie są środkami trwałymi z uwagi na przewidywany okres używania (poniżej roku od daty nabycia). W tym przypadku nie mają zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych, a tym samym nie istnieje obowiązek wprowadzenia tych składników majątku do ewidencji środków trwałych.

Zatem do kosztów związanych z eksploatacją samochodów osobowych będących samochodami testowymi, przeznaczonymi w dalszej kolejności do sprzedaży jako towar handlowy, ponoszonych w celu osiągnięcia przychodów nie mają zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, nie ma przeszkód prawnych, aby do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczać poniesione wydatki związane z eksploatacją samochodów testowych stanowiących towary handlowe, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, pod warunkiem jednak, że posiadają one cechy, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów testowych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem treści cyt. wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.