INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2011r. (data wpływu do tut. organu 19 maja 2011r.), uzupełnionym pismem znak: ... z dnia 17 sierpnia 2011r. (data wpływu 17 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż usług związanych z odbiorem i zagospodarowaniem odpadów można zakwalifikować do sprzedaży ciągłej i wystawiać faktury raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego, zgodnie z zapisami umowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011r. wpłynął do Urzędu Skarbowego ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy sprzedaż usług związanych z odbiorem i zagospodarowaniem odpadów można zakwalifikować do sprzedaży ciągłej i wystawiać faktury raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego, zgodnie z zapisami umowy.

Pismem z dnia 19 maja 2011r. znak: ...Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał przedmiotowy wniosek do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, celem załatwienia zgodnie z właściwością. W związku bowiem ze zmianą przepisów w zakresie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, jaka nastąpiła z dniem 1 lipca 2007r., wniosek ten podlega rozpatrzeniu przez, działającego w imieniu Ministra Finansów, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, na podstawie przepisów Rozdziału 1a ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem Wnioskodawcy z dnia 17 sierpnia 2011r. znak: ...(data wpływu 17 sierpnia 2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Głównym rodzajem działalności Wnioskodawcy (dalej również: Spółki) jest wywóz i zagospodarowywanie odpadów paleniskowych elektrowni i elektrociepłowni. W kwietniu br. z K. z siedzibą w R. została zawarta umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów paleniskowych z Elektrociepłowni "C." i Elektrociepłowni "A.". Umowa obowiązuje od 01.05.2011r. do 31.12.2012r. W umowie są zawarte zapisy, że fakturowanie będzie się odbywało raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego. Wartość wystawionej faktury za dany miesiąc ustalana jest jako iloczyn ilości odebranych odpadów i ceny za 1 tonę odpadu.

Częstotliwość wywozu i zagospodarowania odpadów będzie uzależniona od ilości odpadów powstałych w wyniku spalania węgla.

W okresie letnim odbiory mogą być realizowane co drugi dzień, zaś w okresie zimowym może być kilka odbiorów każdego dnia, łącznie z dniami ustawowo wolnymi od pracy. Spółka jest zobowiązana do bieżącego monitorowania poziomu odpadów w zbiornikach retencyjnych i wywozu odpadów w terminach umożliwiających prowadzenie bezpiecznego ruchu urządzeń Elektrociepłowni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż usług związanych z odbiorem i zagospodarowaniem odpadów, o których mowa wyżej, można zakwalifikować do sprzedaży ciągłej i wystawiać faktury raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego, zgodnie z zapisami umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż usług odbioru i zagospodarowania odpadów można zakwalifikować do sprzedaży ciągłej. Zawierając umowę Wnioskodawca musi codziennie monitorować poziom odpadów w zbiornikach retencyjnych, by w odpowiednim czasie wywieźć i zagospodarować odpady. Wnioskodawca jest odpowiedzialny, wobec zlecającego, za bieżące wywozy odpadów tak, by nadmiernymi poziomami odpadów nie doprowadzić do wstrzymania produkcji. Taka gwarancja wykonywanych usług znajduje się w § 8 zawartej umowy. Zdaniem Wnioskodawcy dla zakwalifikowania tych usług do sprzedaży ciągłej bez znaczenia jest fakt, że w okresach letnich wywóz odpadów nie będzie dokonywany codziennie.

Ponadto, w piśmie z dnia 17 sierpnia 2011r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko do drugiej części zadanego pytania w poz. 55 złożonego wniosku, które brzmi:

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest wystawienie faktur za usługi odbioru i zagospodarowania odpadów zaliczanych do sprzedaży ciągłej raz w miesiącu w terminie do 7-go dnia miesiąca następnego po miesiącu, za który świadczone były usługi, wpisując jako datę sprzedaży tylko miesiąc i rok, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Treść art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W związku z powyższym należy uznać, iż pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. W efekcie, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Jednocześnie należy zauważyć, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług, pojawia się w § 5 ust. 1 pkt 4, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury. Należy dodać, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2011r. funkcjonował analogicznie brzmiący przepis § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Pomimo, iż ww. przepisy odwołują się do pojęcia sprzedaży ciągłej, to jednak pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć w znaczeniu nadanym pojęciu „sprzedaż” w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale — stan realizacji świadczenia trwa — przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W wyroku z dnia 14 września 2010r. sygn. akt I SA/Kr 997/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rozpoznając skargę w sprawie w której przedstawione zostały okoliczności zbliżone do tych jakie występują w przedmiotowej sprawie, wyraził pogląd, który w pełni podziela tut. organ, iż pomimo braku legalnej definicji pojęcia sprzedaży ciągłej, na gruncie poglądów doktryny prawa cywilnego oraz poglądów prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazać więc można charakterystyczne elementy, mogące być pomocne przy zdefiniowaniu tego rodzaju dostaw i usług.

Sformułować można wniosek, iż jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

W świetle powołanych powyżej przepisów, zdaniem tut. organu, jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT regulują przepisy Rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. (które weszło w życie z dniem 1 kwietnia 2011r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, winna zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zawierać dane wymienione w tym paragrafie.

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Konsekwencją uznania danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym jest zmiana terminu wystawienia faktury dokumentującej taką sprzedaż.

Zgodnie z § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Odstępstwo od ogólnej zasady, wynikające z wyżej cytowanego § 9 ust. 2 znajduje uzasadnienie w istocie świadczenia ciągłego, która z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż głównym rodzajem działalności Wnioskodawcy jest wywóz i zagospodarowywanie odpadów paleniskowych elektrowni i elektrociepłowni. W kwietniu br. z K. z siedzibą w R. została zawarta umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów paleniskowych z Elektrociepłowni "C." i Elektrociepłowni "A.". Umowa obowiązuje od dnia 1 maja 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. W umowie są zawarte zapisy, że fakturowanie będzie się odbywało raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego. Wartość wystawionej faktury za dany miesiąc ustalana jest jako iloczyn ilości odebranych odpadów i ceny za 1 tonę odpadu.

Częstotliwość wywozu i zagospodarowania odpadów będzie uzależniona od ilości odpadów powstałych w wyniku spalania węgla.

W okresie letnim odbiory mogą być realizowane co drugi dzień, zaś w okresie zimowym może być kilka odbiorów każdego dnia, łącznie z dniami ustawowo wolnymi od pracy. Wnioskodawca jest zobowiązany do bieżącego monitorowania poziomu odpadów w zbiornikach retencyjnych i wywozu odpadów w terminach umożliwiających prowadzenie bezpiecznego ruchu urządzeń Elektrociepłowni.

Zatem, z uwagi na fakt, że każde świadczenie można wyodrębnić, odróżnić od następnego, co wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie są spełnione przesłanki sprzedaży ciągłej.

W zaistniałej sytuacji, występują więc odrębne świadczenia, które są realizowane na podstawie umowy o współpracy. Fakt zawarcia ww. umowy cywilnoprawnej, zawierającej zapisy, że fakturowanie będzie się odbywało raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego, oraz z której wynika, zobowiązanie do dokonywania codziennie monitorowania poziomu odpadów w zbiornikach retencyjnych, by w odpowiednim czasie wywieźć i zagospodarować odpady, nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Przedmiotowa czynność musi bowiem spełniać, opisane wyżej, przesłanki należące do istoty zobowiązania, czy świadczenia ciągłego, tj. musi być stale w fazie wykonywania.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej regulacje prawne oraz przedstawiony zaistniały stan faktyczny, należy stwierdzić, iż świadczonych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem (tj. K" z siedzibą w R.) usług związanych z odbiorem i zagospodarowaniem odpadów paleniskowych z Elektrociepłowni "C" i Elektrociepłowni "A", nie można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza to podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Samo zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynikać będzie zobowiązanie Wnioskodawcy do wykonywania wielokrotnie w ciągu miesiąca (tj. co drugi dzień a nawet kilkukrotnie w ciągu dnia) usługi w postaci odbioru odpadów, nie przesądza o uznaniu tego świadczenia za sprzedaż o charakterze ciągłym. świadczenie to musi bowiem spełniać opisane wyżej przesłanki należące do istoty zobowiązania, czy świadczenia ciągłego. W konsekwencji dokonanie sprzedaży (świadczenia usługi) na rzecz danego klienta, nawet wielokrotnie w ciągu miesiąca nie przesądza o tym, że jest to sprzedaż ciągła. Każde bowiem z tych świadczeń, jakim jest odbiór jednej partii odpadów, może być wyodrębnione co do daty, asortymentu i ilości odbieranych odpadów, jak też w odniesieniu do każdego można ustalić definitywne wykonanie. Tak więc dokonywanie ww. świadczeń (odbiorów) w ramach długoterminowej umowy na rzecz danego klienta, nie wskazuje by można było tu mówić o sprzedaży o charakterze ciągłym. Nie w tak rozumianej częstotliwości tkwi bowiem istota sprzedaży ciągłej, chodzi o trwałość świadczenia (odbioru) czy sprzedaży nieprzerwanie przez cały okres trwania umowy, o czynności które są stale w fazie wykonywania.

W tej sytuacji, Wnioskodawca winien, zgodnie z ogólną zasadą, dokumentować każde świadczenia (odbiór odpadów) fakturą, a faktura ta winna być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji było rozstrzygnięcie kwestii, czy sprzedaż usług związanych z odbiorem i zagospodarowaniem odpadów, o których mowa wyżej, można zakwalifikować do sprzedaży ciągłej i czy można wystawiać faktury raz w miesiącu do 7-go dnia miesiąca następnego, zgodnie z zapisami umowy.

Zatem, odpowiedzi udzielono wyłącznie na pytanie sformułowane w ww. wniosku z dnia 13 maja 2011r.

Ponadto zawarte w opisie sprawy stwierdzenie Wnioskodawcy iż, cyt. „(…) Wartość wystawionej faktury za dany miesiąc ustalana jest, jako iloczyn ilości odebranych odpadów i ceny za 1 tonę odpadu.(…)” potraktowano jako element przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i jego prawidłowość nie była przedmiotem oceny tut. organu, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania, jak też nie przedstawił swojego stanowiska.

Tym samym, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii podstawy opodatkowania, odnośnie przedmiotowych usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.