INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, reprezentującej małoletnią córkę, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), uzupełnionego wnioskiem z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowanych dowodami wystawionymi na nazwisko przedstawiciela ustawowego, które poniesiono na nabycie przez Wnioskodawczynię prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego i remont Jej własnego lokalu mieszkalnego,

• nieprawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, na formularzu ORD-IN z dnia 19 maja 2011 r. wraz z pismem z dnia 12 maja 2011 r. oraz inne załączniki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, pismem z dnia 10 czerwca 2011 r. Nr ILPB2/415-636/11-2/WM, na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), powyższy wniosek z dnia 19 maja 2011 r. wraz z załącznikami, przekazał zgodnie z właściwością miejscową Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z przepisem art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów. Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił w drodze rozporządzenia dyrektorów czterech izb skarbowych, a od dnia 1 kwietnia 2011 r., dyrektorów pięciu izb skarbowych, do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W związku z powyższym, od dnia 1 kwietnia 2011 r. na podstawie przepisu § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, jest upoważniony i właściwy miejscowo do wydawania w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 lipca 2011 r. Nr IPTPB2/415-282/11-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Panią, jako osobę reprezentującą małoletnią córkę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Wezwanie wysłano w dniu 22 lipca 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2011 r.), natomiast w dniu 8 sierpnia 2011 r. (data nadania: 5 sierpnia 2011 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie złożona na formularzu ORD-IN z dnia 4 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Pani występując jako przedstawiciel ustawowy małoletniej córki (Wnioskodawczyni) podaje, iż aktem notarialnym sporządzonym w dniu 21 września 2009 r. został spisany protokół dziedziczenia stwierdzający nabycie spadku. Jako spadkobiercy testamentowi do dziedziczenia zostali powołani w częściach równych: jej małoletnia córka oraz dwie inne osoby.

Jedynym składnikiem masy spadkowej było mieszkanie własnościowe. W wyniku dziedziczenia spadkodawcy stali się współwłaścicielami mieszkania po 1/3 każde z nich. Spadkobiercy byli zainteresowani zbyciem przedmiotowego lokalu, gdyż jego utrzymanie wiązało się z koniecznością wydatkowania comiesięcznych opłat na czynsz. Ponadto, ewentualne wykorzystanie lokalu na najem musiał być poprzedzony przeprowadzeniem kapitalnego remontu. Na takie wydatki spadkobiercy nie byli przygotowani, tym bardziej, iż dwoje z nich m.in. jej córka, to osoby małoletnie. Dlatego też, została podjęta decyzja o sprzedaży mieszkania.

Z uwagi na wiek spadkobierczyni istniała konieczność uzyskania zezwolenia Sądu na rozporządzenie jej majątkiem. Pani jako przedstawicielka ustawowa małoletniej wystąpiła z takim wnioskiem. Argumentem, było oświadczenie Pani, że uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznaczy na wykupienie dla Córki mieszkania, w którym razem z Nią zamieszkuje.

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2010 r., Sąd zezwolił Pani na sprzedaż w imieniu córki udziału w spadkowym mieszkaniu, jednocześnie zezwolił na wykup od Urzędu Miasta w imieniu córki prywatyzowanego lokalu. Lokal spadkowy został sprzedany, a kwota podzielona między spadkobierców, po 46.200,00 zł dla każdego z nich - dowód akt notarialny z dnia 16 kwietnia 2010 r. Sygn. akt.

Pani chcąc wykonać zobowiązanie wykupu mieszkania na rzecz córki, zwróciła się pismem do Urzędu Miasta, z wnioskiem o dopisanie Córki do umowy najmu, co pozwoliłoby sfinalizować wykupienie mieszkania na Jej rzecz jako najemczyni. W odpowiedzi otrzymała pismo, odmawiające uwzględnienia jej wniosku: wskazano, iż z osobą małoletnią nie mogą zawrzeć umowy najmu i tym samym postanowienie Sądu dotyczące wykupu mieszkania w imieniu córki jest niewykonalne w świetle obowiązujących przepisów. Pani podaje, iż jedyną możliwością zapewnienia córce mieszkania zgodnie z postanowieniem Sądu, było wykupienie przez nią mieszkania za „pieniądze spadkowe” i następnie darowanie go Córce.

W dniu 13 lipca 2010 r. Pani, nabyła mieszkanie w którym zamieszkiwała z Córką, a następnie w dniu 7 września 2010 r. aktem notarialnym, darowała przedmiotowe mieszkanie na wyłączną własność swojej córce (Wnioskodawczyni). Cena wykupu mieszkania, którą pokryła pieniędzmi Córki stanowiła kwota 15.712,00 zł. Pozostała część pieniędzy została przeznaczona na remont mieszkania, a także stanowiła pokrycie wydatków na uregulowanie podatku od nabytego spadku, opłat związanych z aktami notarialnymi.

Pani na wezwanie Sądu w dniu 26 października 2010 r. przedstawiła dokumenty potwierdzające wykonanie nałożonego na nią obowiązku w zakresie rozporządzenia majątkiem dziecka i zapewnieniem małoletniej, prawa własności do lokalu, w którym zamieszkuje.

Na koniec 2010 r. Pani złożyła w imieniu Córki w Urzędzie Skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2010 r., PIT-39. W piśmie podkreśla, że pieniądze zostały przeznaczone na zakup mieszkania i cele mieszkaniowe. Obiektywne okoliczności sprawiły, że to ona (Pani), musiała wykupić mieszkanie na siebie, takie postępowanie było wymuszone obowiązującymi przepisami prawa. Córka stała się właścicielką mieszkania w wyniku darowizny, zatem to i tak Córka jest jedyna beneficjentką uzyskanych ze spadku pieniędzy, za które wykupione zostało mieszkanie i przeprowadzono jego remont. Pani podkreśla, iż w swoim postępowaniu jako przedstawicielka ustawowa była związana postanowieniem Sądu, cyt. „nie było innej możliwości wywiązania się z nałożonego na mnie obowiązku”. Jedyną drogą zapewniającą Córce nabycie własności mieszkania wskazanego w postanowieniu Sądu, był pierwotny jego wykup przeze mnie. Gdybym tego nie uczyniła, nie istniała żadna inna droga uzyskania jego własności przez małoletnią. Nie ma zatem wątpliwości, że wszystkie uzyskane ze spadkowego mieszkania pieniądze zostały przeznaczone na cele mieszkaniowe Córki.

W złożonym piśmie Pani zwraca się z prośbą o uznanie prawidłowości złożonego zeznania podatkowego za 2010 r. PIT-39 i jednocześnie ustalenie, że małoletnia nie jest zobowiązana do uregulowania w przyszłości podatku od uzyskanego ze sprzedaży mieszkania dochodu, gdyż pieniądze zostały wykorzystane na Jej cele mieszkaniowe.

Uzupełniając wniosek, Pani, działając jako przedstawiciel ustawowy małoletniej córki informuje, że Wnioskodawczyni nabyła spadek w dniu 29 lipca 2009 r. W skład masy spadkowej wszedł udział 1/3 w mieszkaniu własnościowym. Sprzedaż nieruchomości przez małoletnią osobę wymagało uzyskania zgody sądu. Pani, występując jako przedstawiciel ustawowy Wnioskodawczyni, na podstawie postanowieniem Sądu z dnia 8 lutego 2010r. uzyskała upoważnienie do sprzedaży mieszkania z zastrzeżeniem Sądu, że uzyskane środki ma przeznaczyć na wykup na rzecz małoletniej, mieszkania lokatorskiego będącego własnością Urzędu Miasta, a położonego przy ul. Energetyków.

Pani podaje, iż;

• dokonała sprzedaży 1/3 udziału w lokalu uzyskanym ze spadku uzyskując 46.200,00 zł,

• zwróciła się do Urzędu Miasta z prośbą o dopisanie do umowy najmu lokalu, małoletniej Córki. Z Urzędu Miasta uzyskała jednak negatywną odpowiedź tj. uznano, że w świetle obowiązujących przepisów postanowienie Sądu jest niewykonalne cyt. „by zrealizować wytyczne Sądu zamieszczone w postanowieniu z dnia 8 lutego 2010 r. doradzono, bym to ja najpierw wykupiła mieszkanie i następnie dokonała jego darowizny na rzecz córki”.
  
  

Realizując powyższe:

Pani w dniu 13 lipca 2010 r., wykupiła od Urzędu Miasta lokal. Cenę wykupu lokalu tj. 15.712,00 zł pokryła pieniędzmi uzyskanymi ze sprzedaży 1/3 udziału w lokalu uzyskanego przez córkę w drodze spadku.

W dniu 7 września 2010 r. Pani, darowała przedmiotowy lokal na wyłączną własność Córce (Wnioskodawczyni). Jednocześnie, cyt. „w okresie trwania powyżej opisanej transakcji na rzecz małoletniej Córki przeprowadziła remont mieszkania”. Wydatki poniesione na remont są udokumentowane fakturami, które są wystawione na nazwisko Pani. Na koniec 2010 r. złożyła w imieniu córki zeznanie PIT-39 oświadczając, że środki uzyskane ze sprzedaży lokalu przeznaczone będą na cele mieszkaniowe.

Aktualnie środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowego lokalu zostały wydatkowane następująco:

• podatek od spadków 3.905,00 zł,

• wykup na nazwisko Pani, cyt. „ale na rzecz córki mieszkania zgodnie z poleceniem Sądu 16.298,94 zł

• remont mieszkania udokumentowany fakturami na nazwisko Pani 16.501,62 zł,

• opłaty notarialne łącznie 7.586,14 zł,
  
  

Łącznie ze środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania wydatkowano na cele mieszkaniowe 44.291,70 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione ze środków i na rzecz małoletniej Córki, udokumentowane rachunkami, fakturami, aktami notarialnymi wystawionymi na nazwisko przedstawiciela ustawowego są wydatkami umożliwiającymi na skorzystanie z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy i podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Pani reprezentującej Wnioskodawczynię, wydatki poniesione ze środków i na rzecz małoletniej Córki, można w pełnym zakresie odliczyć od dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mimo, że dokumenty potwierdzające ich poniesienie wystawione są na nazwisko przedstawicielki ustawowej. Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Cyt. „zgodnie z art. 95 § 1 kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela i dalej § 2 czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego”.

Pani podkreśla, iż w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku występuje jako przedstawiciel ustawowy małoletniej córki i ma prawo, jest umocowana do dokonywania czynności prawnych, które pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla jej małoletniej Córki, a więc zamieszczenie w rozliczeniu ostatecznym córki w PIT-39, wydatków potwierdzonych dokumentami wystawionymi na moje nazwisko będzie prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko osoby reprezentującej Wnioskodawczynię w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowanych dowodami wystawionymi na nazwisko przedstawiciela ustawowego, które poniesiono na nabycie przez Wnioskodawczynię prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego i remont Jej własnego lokalu mieszkalnego,

• nieprawidłowe – w pozostałej części.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 lipca 2009 r. małoletnia Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku udział 1/3 we własności mieszkania. Reprezentująca małoletnią matka Pani, chcąc sprzedać udział córki we własności mieszkania, wystąpiła do Sądu o uzyskanie zgody na rozporządzenie majątkiem małoletniej córki (Wnioskodawczyni).

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2010 r., Sąd zezwolił Pani na sprzedaż w imieniu córki, Jej 1/3 udziału we własności mieszkania, ponadto Sąd zezwolił na wykup od Urzędu Miasta w imieniu małoletniej Córki prywatyzowanego lokalu.

Udział Wnioskodawczyni we własności mieszkania przy ul. W. został sprzedany w dniu 16 kwietnia 2010 r., a kwota ze sprzedaży przypadająca na córkę wynosiła 46.200,00 zł.

Pani w dniu 13 lipca 2010 r., nabyła od Urzędu Miasta (wykupiła), mieszkanie przy ul. E, w którym dotychczas zamieszkiwała wraz z Córką. Cenę nabycia tego mieszkania, pokryła z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży udziału 1/3 własności córki w mieszkaniu położonym przy ul. W.

W dniu 7 września 2010 r. Pani w drodze aktu notarialnego, darowała nabyte od Urzędu Miasta mieszkanie, na własność córce.

Pani w okresie trwania tych transakcji przeprowadzała remont mieszkania, a wydatki poniesione na remont są udokumentowane fakturami wystawionymi na nazwisko przedstawiciela ustawowego córki.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym ma moment jej nabycia. Z dniem 1 stycznia 2009 r. uległy zmianie zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Nowe zasady opodatkowania znajdują zastosowanie do odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych od dnia 1 stycznia 2009 r., co wynika z przepisów ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz 1316).

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Wobec powyższego podkreślić należy, że do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży dokonanej w dniu 16 kwietnia 2010 r., 1/3 udziału Wnioskodawczyni w prawie własności mieszkania, nabytego w drodze spadku, zaliczyć można kwotę zapłaconego podatku od spadków, w myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia przed upływem pięciu lat, prawa nabytego w 2009 r. o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, podlega dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub praw stanowiący różnicę, pomiędzy wartością zbywanej nieruchomości lub praw, a kosztami odpłatnego zbycia (art. 19 ww. ustawy) oraz kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c z zastrzeżeniem ust. 6d ww. ustawy tj. udokumentowanymi kosztami nabycia lub udokumentowanymi kosztami wytworzenia, powiększonymi o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynionymi w czasie jej posiadania.

Natomiast w myśl art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 (oraz w pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne.

Należy wyjaśnić, iż powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego

Stosownie do treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w art. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Należy również wskazać, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe tj. zdefiniowane w przepisie art. 21 ust. 25 tej ustawy.

Tut. Organ pragnie podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

Podkreślić bowiem należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, również wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia, uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dokumentów z których będzie wynikało, kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, umowy, akt notarialny, dokumenty potwierdzające spłatę kredytu, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą w sposób wiarygodny potwierdzić.

Rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Zatem, to na podatniku (lub na jego przedstawicielu ustawowym) ciąży obowiązek udowodnienia, że wydatkowane kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) – przeznaczono na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też, prawidłowość złożonego zeznania podatkowego PIT-39 za 2010 r., podlega weryfikacji przez organ podatkowy w toku czynności sprawdzających lub w toku ewentualnego postępowania podatkowego. W tym miejscu wskazać należy, że przepis art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jako dowód dopuszcza wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W myśl art. 98 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Jeżeli dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka.

Zgodnie z art. 101 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka, ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku (§ 2).

Stosownie do art. 101 § 3 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko.

Zgodnie z art. 156 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, opiekun powinien uzyskiwać zezwolenie sądu opiekuńczego we wszelkich ważniejszych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku małoletniego.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy, że opieka rodziców nad dzieckiem obejmuje nie tylko jego osobę, ale i majątek. Zarządzanie majątkiem dziecka wymaga podejmowania różnych decyzji. W tej mierze Kodeks rodzinny i opiekuńczy rozróżnia czynności dokonywane w ramach zwykłego zarządu oraz czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu. Na zwykły zarząd składają się działania służące prowadzeniu bieżących spraw związanych ze zwykłym korzystaniem z przedmiotów należących do majątku dziecka.

Działaniem przekraczającym zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka będzie m.in. sprzedaż nieruchomości lub zniesienie współwłasności, odpłatne nabycie przez dziecko składnika majątkowego o znacznej wartości, zrzeczenie się własności bardziej wartościowej rzeczy, zaciągnięcie pożyczki w kwocie przekraczającej bieżące potrzeby, zawarcie ugody w sprawie o dział spadku.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, pieniądze z dokonanej w dniu 16 kwietnia 2010 r. sprzedaży udziału małoletniej córki w prawie własności mieszkania przy ul. W., Pani, wydatkowała m. in. na zakup w dniu 13 lipca 2010 r. od Urzędu Miasta, na swoje nazwisko, dotychczas zajmowanego wraz z Córką mieszkania przy ul. E.

Następnie w dniu 7 września 2010 r., Pani nabyte od Urzędu Miasta mieszkanie darowała, swojej małoletniej córce (Wnioskodawczyni).

Zatem stwierdzić należy, że dochód pochodzący ze sprzedaży 1/3 udziału Wnioskodawczyni w prawie własności mieszkania, w części wydatkowanej na nabycie (wykupienie) przez Panią na swoje nazwisko lokalu mieszkalnego, nie został przeznaczony na własne cele mieszkaniowe podatnika tj. małoletniej córki Wnioskodawczyni. Pieniądze te, zostały bowiem wydatkowane na nabycie tytułu własności do odrębnego lokalu mieszkalnego przez Panią. Natomiast Wnioskodawczyni tytuł prawny do mieszkania przy ul E, uzyskała dopiero w wyniku darowizny ustanowionej na Jej rzecz, przez matkę Panią w dniu 7 września 2010 r.

Dlatego też, kwota nabycia od Urzędu Miasta w dniu 13 lipca 2010 r. odrębnej własności mieszkania przy ul. E pokryta z dochodu Wnioskodawczyni uzyskanego ze sprzedaży 1/3 Jej udziału we własności mieszkania nabytego w drodze spadku, nie stanowi wydatków na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ tytuł prawny własności mieszkania w wyniku wydatkowania tych pieniędzy uzyskała Pani. Zatem, nie były to wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika tj. (wnioskodawczyni), i dowód poniesienia tych wydatków wystawiony na nazwisko przedstawiciela ustawowego małoletniej, nie umożliwia skorzystania z ulgi o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Natomiast, środki finansowe pochodzące ze sprzedaży 1/3 udziału Wnioskodawczyni we własności mieszkania przeznaczone, na nabycie przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny ustanowionej w dniu 7 września 2010 r., prawa własności do mieszkania przy ul. E, czyli wydatki dotyczące m.in. sporządzenia aktu notarialnego umowy darowizny, podatku VAT, opłaty sądowej – wystawione na przedstawiciela ustawowego, mogą stanowić wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika Wnioskodawczyni, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, środki finansowe pochodzące ze sprzedaży 1/3 udziału Wnioskodawczyni w prawie własności mieszkania, przeznaczone na remont Jej własnego mieszkania: tj. mieszkania do którego Wnioskodawczyni posiadała tytuł prawny - mogą stanowić wydatki o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż wydatki ze środków finansowych Wnioskodawczyni, poniesione na remont Jej własnego mieszkania – potwierdzone fakturami wystawionymi na nazwisko Jej przedstawiciela ustawowego i wystawione od dnia 7 września 2010 r. tj. daty uzyskania przez Wnioskodawczynię tytułu prawnego do mieszkania przy ul. E – mogą stanowić wydatki o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, że dochód małoletniej (Wnioskodawczyni), uzyskany w dniu 16 kwietnia 2010 r. z odpłatnego zbycia przed upływem pięciu lat, prawa o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatkowany na:

• nabycie w dniu 7 września 2010 r., w drodze darowizny prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy ul. E oraz

• na remont własnego mieszkania przy ul. E, czyli na wydatki poniesione od daty 7 września 2010 r. tj. uzyskania w drodze darowizny, prawa Wnioskodawczynię własności mieszkania,

- w sytuacji, gdy ww. wydatki udokumentowane są aktem notarialnym, rachunkami, fakturami VAT, wystawionymi na nazwisko przedstawiciela ustawowego małoletniej Wnioskodawczyni, - są wydatkami o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i umożliwiają skorzystanie z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym zakresie stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Natomiast wydatki dokonane z dochodu małoletniej Wnioskodawczyni, na nabycie przez Panią na swoje nazwisko, prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy ul. E oraz przeznaczone na remont tego mieszkania w okresie stanowiącym Pani własność, udokumentowany rachunkami, fakturami, aktami notarialnymi, nie stanowią dla Wnioskodawczyni, wydatków na własne cele mieszkaniowe o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i pkt 25 ustawy o podatku dochodowym. Zatem w tym zakresie stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Ponadto, udokumentowana dowodem wystawionym na przedstawiciela ustawowego, kwota zapłaconego podatku od spadku, z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię 1/3 udziału w prawie własności mieszkania przy ul. W, nie umożliwia skorzystania z ulgi o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez osobę reprezentującą Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że organ podatkowy dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie może dokonać ustalenia wysokości podatku, do zapłaty którego Wnioskodawczyni będzie zobowiązana, bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy regulujące zasady jego ustalania.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Organ podatkowy nie ustosunkowuje się, ponieważ nie ma takich uprawnień, do wydanego przez Sąd postanowienia z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie rozporządzenia majątkiem małoletniej oraz do informacji Urzędu Miasta w sprawie dotyczącej umowy najmu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.