INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest:

• nieprawidłowe – w części dot. ustalenia właściwego kursu stosowanego do przeliczenia wpływu odsetek bankowych od zgromadzonych środków,
• prawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest producentem m.in. okuć, podnośników, zawiasów oraz innych elementów do mebli. Odbiorcami produktów Spółki są przede wszystkim firmy dystrybucyjne.

Spółka posiada rachunek walutowy prowadzony w euro w banku X S.A. (dalej „bank”), który służy Jej bieżącej działalności gospodarczej. Z rachunku tego Spółka dokonuje zapłaty za zobowiązania wyrażone w euro. Jednocześnie na rachunek ten wpływają też w euro kwoty należności Spółki. Ponadto, Spółka otrzymuje także od banku odsetki z tytułu oprocentowania zgromadzonych euro.

Spółka na potrzeby spłaty swoich zobowiązań kilkakrotnie w miesiącu kupuje euro od banku. Może się czasem sporadycznie także zdarzyć, że Spółka dokona sprzedaży euro na rzecz banku. Ale sytuacje takie mogą wystąpić bardzo rzadko, gdyż co do zasady otrzymaną od kontrahentów walutą obcą (euro) Spółka reguluje swoje zobowiązania.

Dla celów podatkowych Spółka rozlicza różnice kursowe zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka ustala różnice kursowe w następujący sposób:

1. z tytułu otrzymanego przychodu w odniesieniu do należności Spółka porównuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury VAT z kursem faktycznym banku, czyli z kursem kupna banku z dnia wpływu euro na rachunek walutowy Spółki.
   Ponieważ bank ogłasza w ciągu dnia o różnych porach kilka kursów wymiany PLN / EUR, Spółka dla celów ustalania różnic kursowych stosuje zawsze kurs najwcześniej ogłoszony przez bank.
2. z tytułu poniesionego kosztu w odniesieniu do zobowiązań Spółka porównuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia otrzymanej faktury VAT z kursem faktycznym banku, czyli z kursem sprzedaży banku z dnia wypływu euro z rachunku walutowego Spółki.
   Ponieważ bank ogłasza w ciągu dnia o różnych porach kilka kursów wymiany PLN / EUR, Spółka dla celów ustalania różnic kursowych stosuje zawsze kurs najwcześniej ogłoszony przez bank.
3. z tytułu rozchodu środków własnych Spółka przyjęła metodę FIFO (ang. first in first out - pierwsze weszło, pierwsze wyszło) i każdorazowo w momencie wypływu euro z rachunku walutowego Spółki, Spółka porównuje kursy faktyczne banku, tj. kurs sprzedaży banku z dnia wypływu euro z rachunku walutowego z odpowiednim kursem historycznym z dnia wpływu euro na rachunek walutowy, tj.:
   1. albo z kursem sprzedaży banku, jeżeli Spółka nabyła euro od banku,
   2. albo z kursem kupna banku, jeżeli Spółka otrzymała euro z tytułu uregulowania przez Jej kontrahentów należności,
   3. albo z kursem średnim Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień wpływu odsetek na konto walutowe.
   
   Podkreślenia wymaga, że Spółka dla obliczania różnic kursowych stosuje kurs faktyczny banku (tj. odpowiednio kurs kupna lub sprzedaży banku) nawet wówczas, gdy faktycznie pomiędzy Spółką a bankiem nie dochodzi do zakupu lub sprzedaży euro.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do wszystkich opisanych w stanie faktycznym operacji przepis art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 w zw. z art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w ten sposób, że „kursem faktycznie zastosowanym” jest kurs banku, z którego usług Spółka skorzystała, nawet jeżeli Spółka faktycznie nie sprzedała euro bankowi ani nie kupiła euro od banku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do wszystkich opisanych w stanie faktycznym operacji przepis art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 w zw. z art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w ten sposób, że „kursem faktycznie zastosowanym” jest kurs banku, z którego usług Spółka skorzystała, nawet jeżeli Spółka faktycznie nie sprzedała euro bankowi ani nie kupiła euro od banku.

Uzasadnienie.

1. Wykładnia gramatyczna.

W art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca posłużył się pojęciem „kurs faktycznie zastosowany”. Przepisy tej ustawy nie zawierają jednak definicji tego pojęcia.

Ponadto, ustawodawca w art. 15a ust. 4 ww. ustawy wskazał, iż jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i ust. 3 nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W ocenie Spółki, przepis art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie w Jej przypadku zastosowania, gdyż Spółka jest w stanie ustalić kurs faktyczny w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym transakcji walutowych.

Przepis ten znalazłby natomiast zastosowanie, gdyby przykładowo bank nie podawał w ogóle do publicznej wiadomości kursów kupna i sprzedaży walut (większość z zagranicznych banków podaje różne kursy wymiany, ale nie wszystkie z nich publikują kurs wymiany PLN / EUR). W takiej bowiem tylko sytuacji, wobec braku możliwości ustalenia kursu wymiany PLN / EUR, Spółka byłaby zobowiązana do stosowania kursu średniego NBP.

Ponieważ jednak Spółka korzysta z usług banku, który publikuje kurs wymiany PLN / EUR, zatem, zdaniem Spółki, możliwym jest ustalenie faktycznego kursu wymiany walut z danego dnia.

2. Ujednolicenie przepisów.

Przepisy podatkowe w zakresie ustalania różnic kursowych, znowelizowane z dniem 1.01.2007 r., miały ułatwić rozliczenia podatników i zbliżyć je do sposobu rozliczania różnic kursowych, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zdaniem Spółki, stosowana przez Nią wykładania przepisów art. 15a ust. 2 i 3 w zw. z art. 15a ust. 4 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, zapewnia realizację takiego celu.

Stosowany bowiem przez Spółkę sposób rozliczeń różnic kursowych jest zgodny z przepisami ustawy o rachunkowości, gdzie w art. 30 ust. 2 ustawodawca wskazał, iż wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji.

3. Jednolita linia interpretacyjna.

Należy podkreślić, iż stanowisko i dotychczasowe postępowanie Spółki odpowiadają prawu i zasadzie zaufania obywateli do organów podatkowych, gdyż jest ono zgodne z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych, o czym świadczą m.in. następujące indywidualne interpretacje wydane przez:

1. Dyrektora IS w Katowicach z dnia 10.02.2011 r. (IBPBI/2/423-1590/10/PP),
2. Dyrektora IS w Katowicach z dnia 04.10.2010 r. (IBPBI/2/423-886/10/CzP),
3. Dyrektora IS w Warszawie z dnia 10.09.2010 r. (IPPB5/423-344/10-2/IŚ),
4. Dyrektora IS w Poznaniu z dnia 07.07.2010 r. (ILPB3/423-327/10-3/GC).
   
   

Wobec powyższego, stanowisko Spółki jest w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w części dot. ustalenia właściwego kursu stosowanego do przeliczenia wpływu odsetek bankowych od zgromadzonych środków,
• prawidłowe – w pozostałej części.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Art. 15 ust. 1 tej ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż przy ustalaniu wysokości przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów poniesionych w walutach obcych stosuje się średni kurs Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu bądź poniesienia kosztu.

Powyższe regulacje prawne odnoszące się do przeliczenia przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych mają zastosowanie do wszystkich podatników bez względu na wybraną metodę wyliczania różnic kursowych.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego / opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będący producentem m.in. okuć, podnośników, zawiasów oraz innych elementów do mebli, posiada rachunek walutowy prowadzony w euro w banku polskim, który służy Jego bieżącej działalności gospodarczej. Z rachunku tego Spółka dokonuje zapłaty za zobowiązania wyrażone w euro. Jednocześnie na rachunek ten wpływają też w euro kwoty należności Spółki. Ponadto, Spółka otrzymuje także od banku odsetki z tytułu oprocentowania zgromadzonych euro. Spółka na potrzeby spłaty swoich zobowiązań kilkakrotnie w miesiącu kupuje euro od banku. Może się czasem sporadycznie także zdarzyć, że Spółka dokona sprzedaży euro na rzecz banku. Ale sytuacje takie mogą wystąpić bardzo rzadko, gdyż co do zasady otrzymaną od kontrahentów walutą obcą (euro) Spółka reguluje swoje zobowiązania. Spółka podkreśliła, że dla obliczania różnic kursowych stosuje kurs faktyczny banku (tj. odpowiednio kurs kupna lub sprzedaży banku) nawet wówczas, gdy faktycznie pomiędzy Spółką a bankiem nie dochodzi do zakupu lub sprzedaży euro. Dla celów podatkowych Spółka rozlicza różnice kursowe zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. A zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Na mocy art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 - 5 i ust. 3 pkt 3 - 5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać, wartości przeliczone z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W przepisie art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z cytowanych uprzednio przepisów wynika, iż różnice kursowe mogą występować również od własnych środków wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. w przypadku jej nabycia) i jej wypływu (np. zapłaty za transakcję).

Zgodnie z art. 15a ust. 8 tej ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Jak wynika z art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), jeżeli ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzaju i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1 - 3. Stosownie do tego przepisu, w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych składników inwestycji, a do takich są zaliczane środki na rachunku bankowym, są różne, to ich rozchód wycenia się według zasady wybranej przez jednostkę spośród następujących metod:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów (waluty obcej),
2. kolejno po cenach (kosztach) najwcześniej nabytych składników (FIFO, tj. pierwsze przyszło - pierwsze wyszło),
3. kolejno po cenach (kosztach) najpóźniej nabytych składników (LIFO, tj. ostatnie przyszło - pierwsze wyszło).
   
   

Wybranej metody wyceny środków lub wartości pieniężnej podatnicy nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego.

W tym miejscu należy jednak podkreślić, że podatnicy ustalający różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosują określone w ustawie o rachunkowości metody tylko do kolejności wyceny, natomiast sama wycena – zgodnie z art. 15a ust. 8 w związku z ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 – winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Również w przypadku ustalania podatkowych różnic kursowych dotyczących uzyskanego przychodu bądź poniesionego kosztu należy przyjąć kurs faktycznie zastosowany.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. A zatem do wyceny wartości wpływu (wypływu) waluty obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty obcej przy operacjach bankowych należy przyjmować kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs bankowy (odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy, z usług którego korzysta Spółka).

Odnośnie rozpoznania różnic kursowych z tytułu odsetek otrzymanych od banku z tytułu oprocentowania zgromadzonych środków należy wskazać, że przedmiotowe należności jako otrzymane wartości pieniężne są przychodami Spółki. Zatem do przeliczenia przedmiotowych transakcji w świetle art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Jednakże w celu ustalenia różnic kursowych, wpływ waluty obcej (w postaci przedmiotowych odsetek) na rachunek walutowy Spółki, w dniu ich wpływu, przelicza się po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym.

Mając powyższe na względzie, należy przyjąć, że podatkowe rozliczenie różnic kursowych od środków pieniężnych w walucie obcej powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu waluty, także w przypadku, gdy nie miała miejsca operacja zakupu lub sprzedaży waluty. Dopiero, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych, które nie ustalają kursów waluty stosowanych do przeliczenia złotego. W takich przypadkach uzasadnione jest przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe.

Należy zwrócić przy tym uwagę na zapis art. 15a ust. 5 ww. ustawy, który stanowi, że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartości kupna średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w stosunku do wszystkich opisanych w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym operacji kursem faktycznie zastosowanym jest kurs banku, z którego usług korzysta Spółka, nawet jeśli nie ma miejsca operacja sprzedaży lub kupna euro. W przedmiotowej sprawie kursem faktycznie zastosowanym jest:

1. przy wpływie waluty obcej na konto walutowe (np. z tytułu uregulowania należności) – kurs, wg którego bank tego dnia dokonywał skupu waluty (tj. kurs kupna),
2. przy wypływie waluty obcej z konta walutowego (np. z tytułu zapłaty zobowiązania) – kurs, wg którego bank tego dnia dokonywał sprzedaży waluty (tj. kurs sprzedaży),
3. z tytułu rozchodu środków własnych przy wypływie waluty obcej z konta walutowego – kurs, wg którego bank tego dnia dokonywał sprzedaży waluty (tj. kurs sprzedaży), który porównać należy z kursem wpływu waluty na rachunek bankowy, tj.
   1. kursem sprzedaży banku, jeżeli Spółka nabyła euro od banku,
   2. kursem kupna banku, jeżeli Spółka otrzymała euro z tytułu uregulowania należności,
   3. kursem kupna banku w przypadku wpływu odsetek na konto walutowe.
   
   

Końcowo dodaje się, iż przyjęcie przez Spółkę dla obliczenia różnic kursowych z tytułu uzyskanego przychodu oraz poniesionego kosztu uzyskania przychodów w walucie obcej kursu najwcześniej ogłoszonego przez bank z uwagi na fakt, iż bank ogłasza w ciągu dnia kilka kursów wymiany PLN / EUR – jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.