INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura - 22 kwietnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 14 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzeń za usługi pośrednictwa wykonywane poza granicami Polski – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty wynagrodzeń za usługi pośrednictwa wykonywane poza granicami Polski.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 07 czerwca 2011r. Znak: IBPBII/1/ 415-453/11/ŚS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 14 czerwca 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza podpisać z osobą fizyczną zamieszkałą na stałe na terytorium Federacji Rosyjskiej, która nie prowadzi działalności gospodarczej, umowę pośrednictwa w dostawie towarów, w ramach której pośrednik zobowiązuje się na zlecenie spółki do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami, utrzymywania częstych kontaktów z klientami, informowania ich o aktualnym poziomie cen, a także do aktywnej promocji produktów wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, iż zawarta z pośrednikiem umowa zawierać będzie postanowienia mówiące o tym, że działalność pośrednika będzie wykonywana przez niego osobiście tylko na terytorium Federacji Rosyjskiej, a zatem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pośrednik nie będzie uprawniony do cedowania praw i obowiązków wynikających z łączącej go ze spółką umowy na rzecz osób trzecich. Umowa będzie regulowana prawem Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem zobowiązań publiczno -prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne) przedstawiciela wobec Federacji Rosyjskiej, które to zobowiązania przedstawiciel regulować będzie bezpośrednio i za ich niedopełnienie ponosi pełną odpowiedzialność. Wnioskodawca stwierdził, iż pośrednik nie posiada w Polsce stałej placówki, ani zakładu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Spółka nie posiada na terytorium Federacji Rosyjskiej filii ani oddziału.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż w ramach umowy zleceniobiorca będzie zobowiązany do samodzielnego świadczenia usług pośrednictwa będących przedmiotem umowy z zachowaniem najwyższej profesjonalnej staranności i ponosi odpowiedzialność za ich jak najlepsze wykonanie.

Przedstawiciel będzie upoważniony do pozyskiwania nowych klientów dla wnioskodawcy, tworzenia kanałów dystrybucji, prowadzenia negocjacji cenowych, kontaktów z mediami w celu aktywnego promowania firmy i pamięci X. na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Reprezentacja nie dotyczy ustalania limitów kredytowych i warunków płatności dla klientów, wystawiania faktur i dostarczania produktów, otrzymywania opłat od klientów ani realizacji gwarancji.

Wnioskodawca wskazał, iż przedstawiciel będzie zobowiązany również do:

1. świadczenia usług w imieniu i na korzyść spółki dokładając najwyższej staranności w rozpoznawaniu i identyfikacji nowych możliwości handlowych, jak również do wzrostu sprzedaży dla obecnych klientów,
2. utrzymywania częstych kontaktów z klientami, informowania ich o aktualnym poziomie cen spółki i każdej zmianie cen bądź produktów,
3. prezentowania aktualnych, dokładnych ofert handlowych spółki nowym i obecnym klientom, negocjowania i otrzymywania zamówień oraz przekazywania ich niezwłocznie do realizacji w spółce,
4. działania zgodnie z interesem firmy i informowania klientów o warunkach współpracy handlowej w zgodzie z zasadami obowiązującymi w spółce,
5. regularnego informowania spółki o sytuacji rynkowej, potrzebach i problemach klientów oraz ich sytuacji finansowej, w formie mailowej lub faxem,
6. regularnego informowania spółki o nowych możliwościach handlowych, zamówieniach i skargach, w tej samej formie jak w pkt 5,
7. nie reprezentowania żadnego konkurenta firmy podczas trwania umowy,
8. nie przyjmowania płatności w imieniu firmy,
9. uczestnictwa w targach i wystawach oraz związanym z tym kontaktem z klientami. Spółka zobowiązuje się zwracać poniesione w związku z realizacją umowy koszty podróży i zakwaterowania poniesione w związku z uczestnictwem przedstawiciela w targach i wystawach oraz związane z kontaktami z klientami, jeśli przedstawiciel otrzymał uprzednią zgodę i zatwierdzenie szacowanych kosztów,
10. bezzwłocznego informowania spółki o złej sytuacji finansowej klientów jeśli takie informacje są znane przedstawicielowi,
11. do nie prowadzenia negocjacji w imieniu i na korzyść spółki z klientami, których sytuacja finansowa jest zła,
12. raportowania mailem do Prezesa, Dyrektora Eksportu i kierownika sprzedaży odpowiedzialnego za teren Federacji Rosyjskiej o czynnościach wykonanych w poprzednim tygodniu oraz planach na następny tydzień.
    
    

Przedstawiciel będzie zobowiązany do osiągnięcia poniższych celów:

1. Zwiększenie udziału produktów marki X. i Y. w rynku

I. Cele ogólne, długofalowe:

1. zwiększenie rozpoznawalności produktów marki X. i Y. na rynku rosyjskim, budowanie wizerunku firmy jako dostawcy wysokiej jakości pamięci Dram i Flash,
2. zwiększenie udziału w rynku - DRAM, - flash GR TOSH,
3. budowanie kanału sprzedaży mającego na celu dostarczanie produktów do wszystkich segmentów rynku (IT, retail, GSM, OEM) - budowanie kanału zgodnie z ustaloną strategią rozwoju firmy i marki: w segmentach gdzie spółka ma ustaloną pozycję, rozwój za pośrednictwem posiadanych kanałów/partnerów, w segmentach gdzie spółka nie jest reprezentowana i gdzie jest to uzasadnione poprzez nawiązanie współpracy z nowymi partnerami.
   
   

II. Do realizacji w przeciągu najbliższych miesięcy:

1. zdefiniowanie rynku i określenie kanałów sprzedaży obsługiwanych przez poszczególnych dystrybutorów, i po akceptacji lub korekcie ze strony spółki realizacja,
2. przygotowanie w ciągu miesiąca od daty zawarcia umowy niezależnego opracowania dotyczącego stanu i sytuacji rynku IT w Federacji Rosyjskiej w oparciu o informacje zebrane z lokalnego rynku pod kątem produktów spółki (główni gracze w poszczególnych segmentach zarówno dostawcy/marki jak i dystrybutorzy, wielkości rynku, perspektywy rozwoju, sytuacja poszczególnych dużych graczy lokalnych i perspektywy ich rozwoju w najbliższym czasie, wielkość rynku, udział poszczególnych segmentów i marek dla poszczególnych produktów, szanse i zagrożenia dla branży, etc),
3. zdefiniowanie działań potrzebnych do realizacji celów długofalowych i krótkofalowych, i po akceptacji lub korekcie ze strony spółki realizacja,
4. zdefiniowanie działań koniecznych do kontroli kanału sprzedaży i po akceptacji lub korekcie ze strony spółki realizacja,
5. zdefiniowanie i realizacja działań marketingowych i PR mających na celu zwiększenie rozpoznawalności marki i zwiększenie sprzedaży,
6. regularny monitoring tego co się sprzedaje lokalnie w średnich i większych sieciach handlowych , przekazywanie informacji co jest na półkach, jak się sprzedaje, jakie ceny i tam gdzie jest towar spółki, na ile wnioskodawca jest konkurencyjny do innych, kto wstawia, etc, nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie.
   
   

Flash

1. zwiększenie udziału w rynku produktów marki X. i Y.,
2. stały biznes z kluczowymi klientami retailowymi (rozwinięcie lub poszerzenie współpracy z w/w klientami,
3. rozwój biznesu OEM,
4. w przypadku klientów, z którymi spółka nie ma relacji na dzień dzisiejszy - nawiązanie kontaktu, określenie w uzgodnieniu ze spółką,
5. warunków i sposobu współpracy, w tym czy bezpośrednio czy przez istniejących partnerów,
6. w pierwszym etapie określenie grupy docelowej i wytypowanie potencjalnych klientów, wybranie odpowiednich klientów docelowych, następnie rozmowy w oparciu o ustalony schemat i zasady,
7. rozwój biznesu reklamowego (agencje reklamowe, klienci korporacyjni), USB z logo klienta, wgranym contentem.
8. na początek określenie bazy docelowej większych agencji, ustalenie sposobu działania i najbardziej interesujących klientów, współpraca z osobą odpowiedzialną za obsługę agencji reklamowych, która działa w tym zakresie i podzielenie kompetencji oraz wymiana informacji.
   
   

Dram

1. zwiększenie sprzedaży w rynku,
2. zdefiniowanie większych i średnich składaczy komputerów, do których możemy sprzedawać nasze produkty,
3. określenie większych i średnich firm wyspecjalizowanych w składaniu serwerów i sprzedaży rozwiązań dla klientów korporacyjnych jako potencjalnych klientów na pamięci serwerowe i dedykowane.
   
   

Wnioskodawca stwierdził, iż przedstawiciel nie będzie zobowiązany do świadczenia usług reklamowych, wyłącznie w ramach pośrednictwa będzie zobowiązany aktywnie promować produkty zleceniodawcy m.in. zwiększając sprzedaż, rzetelnie informując o produktach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacając mieszkańcowi Federacji Rosyjskiej wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy pośrednictwa w dostawie towarów na terenie Federacji Rosyjskiej wnioskodawca jest zobowiązany, na podstawie przepisu art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 16 lipca 1991r. (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami ww. ustawy...

Czy wnioskodawca zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji...

Zdaniem wnioskodawcy, w tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z treści którego wynika, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca stwierdził, iż mieszkaniec Federacji Rosyjskiej nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a powołanej ustawy, gdyż nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, ani nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów życiowych. Wnioskodawca stwierdził, iż pośrednik na stałe przebywa na terytorium Federacji Rosyjskiej, tam ma centrum interesów osobistych i gospodarczych. Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca stwierdził, iż nie można pojęcia „dochody osiągane” utożsamiać z pojęciem dochody wypłacane pochodzące, otrzymywane z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej” Pod pojęciem „terytorium z którym wiążę się osiąganie dochodów” należy rozumieć miejsce gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generuje miejsce gdzie dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu. Następnie wnioskodawca powołał art. 4a ww. ustawy i stwierdził, iż przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący osób fizycznych mających ograniczony obowiązek podatkowy należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Wnioskodawca wskazał, iż Rzeczpospolitą Polską i Federację Rosyjską wiąże umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem wnioskodawcy, uzależnia ona możliwość opodatkowania dochodu osób mających ograniczony obowiązek podatkowy od wykonywania przez nich działalności z tytułu świadczenia pracy na podstawie m.in. stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Wnioskodawca uważa, iż aby stwierdzić czy dochód taki winien być opodatkowany w Polsce zbadać należy kwestię faktycznego wykonywania czynności objętych umową pośrednictwa w dostawie towarów przez mieszkańca Federacji Rosyjskiej. A zatem - zdaniem wnioskodawcy - aby stwierdzić czy dochód taki winien być opodatkowany w Polsce zbadać należy kwestie faktycznego wykonywania czynności objętych umową pośrednictwa w dostawie towarów i usług przez mieszkańca Federacji Rosyjskiej. Skoro bowiem mieszkaniec Federacji Rosyjskiej wykonuje czynności objęte zakresem umowy wykonywać będzie tylko i wyłącznie na terytorium Federacji Rosyjskiej, a zatem poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, to wnioskować należy z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2a cyt. ustawy, że dochód przez niego uzyskiwany w związku z wykonywaniem na zlecenie polskiej spółki nie będzie dochodem uzyskiwanym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a jedynie pochodzącym od spółki mającej siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Reasumując wnioskodawca stwierdził, iż pośrednik nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałej placówki, biura, oddziału lub przedstawicielstwa. Tym samym dochód uzyskiwany przez pośrednika nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. W związku z tym spółka, uważa że w wyżej opisanej sytuacji nie ma obowiązku naliczać ani odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma również obowiązku posiadania oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej pośrednika, aby nie być zobowiązanym do niepotrącania podatku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące. W uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 3 wskazano, że zmiana ma na celu jedynie „doprecyzowanie pojęcia dochodów”. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że opodatkowaniu podlega dochód (przychód) osiągnięty na terytorium Polski. Jest to generalna zasada, według której ustala się, jaki dochód podlega opodatkowaniu w Polsce. Decyduje o tym miejsce osiągania dochodów, a nie zaś miejsce świadczenia usługi. O źródle dochodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Polski lub, gdy źródłem dochodu są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów. W sytuacji, gdy usługi te nie są wykonywane na terytorium Polski, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy).

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ust. 1 tegoż art. zawarto katalog przychodów, od których pobiera się podatek w formie ryczałtu. M.in. podatek ten pobiera się od przychodów:

• z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pkt 1,
• z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pkt 5.
  
  

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wnioskodawca stwierdził, iż nie ma obowiązku posiadania oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej pośrednika, aby nie być zobowiązanym do niepotrącania podatku. Z powyższym twierdzeniem nie można się zgodzić. Powołane bowiem powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazują, co już wyżej wykazano, iż miejsce uzyskania dochodów z tytułu umowy zlecania określa się w świetle tejże ustawy poprzez pryzmat siedziby zleceniodawcy. Skoro zatem wnioskodawca (zleceniodawca) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to bez znaczenia jest fakt, że zawarta z obcokrajowcami umowa zlecenia wykonywana jest poza terytorium Polski. Tym samym, w takim przypadku sposób opodatkowania wypłaconych z tego tytułu dochodów jest uzależniony od przedstawionego płatnikowi – zleceniodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej zleceniobiorcy, który wykonuje umowę zlecenia w zakresie pośrednictwa (wówczas jest możliwe zastosowanie stawki wynikającej z umowy międzynarodowej lub niedobranie podatku zgodnie z taką umową). Jeżeli płatnik nie dysponuje certyfikatem rezydencji tej osoby to winien pobierać podatek u źródła zgodnie z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca zamierza podpisać z osobą fizyczną zamieszkałą na stałe na terytorium Federacji Rosyjskiej, która nie prowadzi działalności gospodarczej, umowę pośrednictwa w dostawie towarów, w ramach której pośrednik zobowiązuje się na zlecenie spółki do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami, utrzymywania częstych kontaktów z klientami, informowania ich o aktualnym poziomie cen, a także do aktywnej promocji produktów wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, iż w ramach umowy zleceniobiorca będzie zobowiązany do samodzielnego świadczenia usług pośrednictwa będących przedmiotem umowy z zachowaniem najwyższej profesjonalnej staranności i ponosi odpowiedzialność za ich jak najlepsze wykonanie. Następnie wnioskodawca przytoczył fragment umowy, który zobowiązuje przedstawiciela do m.in. przygotowania w ciągu miesiąca od daty zawarcia umowy niezależnego opracowania dotyczącego stanu i sytuacji rynku IT na Federacji Rosyjskiej w oparciu o informacje zebrane z lokalnego rynku pod kątem wnioskodawcy produktów (główni gracze w poszczególnych segmentach zarówno dostawcy/marki jak i dystrybutorzy, wielkości rynku, perspektywy rozwoju, sytuacja poszczególnych dużych graczy lokalnych i perspektywy ich rozwoju w najbliższym czasie, wielkość rynku, udział poszczególnych segmentów i marek dla poszczególnych produktów, szanse i zagrożenia dla branży, etc).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie miał zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z uzupełnienia wniosku zawarta z pośrednikiem umowa nosi znamiona umowy zlecenia. Ponadto w ramach umowy „zleceniobiorca” będzie wykonywał usługę z zakresu „badania rynku”, która została wymieniona w pkt 5 ust. 1 art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przychód osoby nieposiadającej miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych na rzecz wnioskodawcy usług pośrednictwa handlowego na podstawie umowy zlecenia będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, wnioskodawca ma obowiązek potrącania podatku u źródła od płatności na rzecz rezydenta Federacji Rosyjskiej. Tym samym, w takim przypadku sposób opodatkowania wypłaconych z tego tytułu dochodów jest uzależniony od przedstawionego płatnikowi – zleceniodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej zleceniobiorcy, który wykonuje umowę zlecenia. Jeżeli płatnik nie dysponuje certyfikatem rezydencji tej osoby, to winien pobierać podatek u źródła zgodnie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.