INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2011 r. (data wpływu 27.06.2011 r.) oraz w piśmie z dnia 19.08.2011 r. (data nadania 22.08.2011 r., data wpływu 24.08.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 16.08.2011 r. Nr IPPB4/415-534/11-2/JK2 (data nadania 16.08.2011 r., data doręczenia 19.08.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej oraz możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-534/11-2/JK2 z dnia 16.08.2011 r. (data nadania 16.08.2011 r., data doręczenia 19.08.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz sprecyzowanie pytania Nr 2 przyporządkowanego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 19.08.2011 r. (data nadania 22.08.2011 r., data wpływu 24.08.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do grudnia 2009 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, którą zgodnie ze złożonym oświadczeniem poddawał opodatkowaniu podatkiem liniowym (PIT-36L). W grudniu 2009 r. Wnioskodawca złożył Naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego oświadczenie o zawieszeniu tej działalności, a po wezwaniu organu w 2009 r., zaktualizował zgłoszenie NIP-3 w związku z tym zawieszeniem. Od czasu zgłoszenia zawieszenia działalności Wnioskodawca faktycznie tej działalności nie prowadził oraz nie uzyskiwał w związku z nią żadnych przychodów, jak również nie ponosił jej kosztów. W składanych za lata wcześniejsze, tj. do 2007 r. deklaracjach, Wnioskodawca nie wykazywał strat, które podlegałyby rozliczeniu w latach kolejnych. W związku z zawieszeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca nie złożył oświadczenia o zmianie formy opodatkowania tej działalności (na zasadach ogólnych). Wnioskodawca jest żonaty i pozostaje z żoną w ustroju wspólności majątkowej przez cały okres małżeństwa. Oboje są podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (rezydentami podatkowymi w Polsce).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19.08.2011 r. (data nadania 22.08.2011 r., data wpływu 24.08.2011 r.) pełnomocnik Wnioskodawcy wyjaśnił, iż Wnioskodawca nie zlikwidował samodzielnie działalności gospodarczej i w dniu składania wniosku o interpretację nie miał o takiej likwidacji żadnej informacji. Wnioskodawca posiada jedynie informację o wydaniu przez organ prowadzący ewidencję działalności gospodarczej decyzji o wykreśleniu Go z ewidencji z uwagi na okres zawieszenia działalności. Decyzja administracyjna w tej sprawie nie została Mu do chwili obecnej doręczona, co oznacza, że jest formalnie (w sensie rejestrowym) zarejestrowanym przedsiębiorcą. W związku z tym, podanie daty likwidacji działalności Wnioskodawcy nie jest możliwe, gdyż data ta jeszcze nie nastąpiła. Ponadto pełnomocnik Wnioskodawcy poinformował, iż zawieszenie działalności nadal trwa (nie złożono oświadczenia o podjęciu działalności) oraz, że Wnioskodawca nie osiągał żadnych przychodów i nie ponosił kosztów w działalności gospodarczej przez cały 2009 i 2010 r., a także od 1 stycznia 2011 roku do chwili obecnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca ma obowiązek składania deklaracji rozliczenia rocznej PIT-36L (zerowych)...
2. Czy w latach podatkowych, w których Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą przysługuje mu prawo do wspólnego rozliczenia pozostałych dochodów (opodatkowanych na zasadach ogólnych) wspólnie z małżonką...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.2

Stosownie do art. 6 ust. 2 updof małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 8 updof ten sposób opodatkowania nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c updof. Ten ostatni przepis określa 19 % (tzw. liniową) stawkę podatku dla opodatkowania działalności gospodarczej podatników, którzy złożyli oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania. W ocenie Wnioskodawcy analiza tych przepisów i stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że w jego wypadku wyłączenie wspólnego opodatkowania na zasadzie art. 6 ust. 8 updof nie ma zastosowania, zatem może on dokonywać takiego wspólnego opodatkowania. Należy bowiem zauważyć, że w odniesieniu do podatnika, który nie tylko faktycznie, ale i z uwagi na formalne zgłoszenie zawieszenia, nie prowadzi działalności gospodarczej, art. 30c updof nie ma zastosowania. Przepis ten (określający stawkę podatku) stosuje się, bowiem jeżeli zachodzi stan faktyczny, w którym: a) prowadzona jest działalność gospodarcza, b) w działalności tej powstaje dochód, do którego możliwe jest zastosowanie stawki z ww. przepisu. Jeżeli więc, jak w sprawie działalność nie jest prowadzona, a dochód nie występuje to przepis art. 30c nie jest stosowany, co oznacza, że nie zachodzi także przypadek z art. 6 ust. 8 updof. Należy podkreślić, że wskazane regulacje nie dają podstawy do wniosku, że wspólne rozliczenie małżonków nie ma zastosowania, gdyż choćby jeden z nich złoży (pozostające w mocy) oświadczenie o wyborze opodatkowania na zasadzie art. 30c updof. Taka interpretacja art. 6 ust. 8 updof byłaby niezgodna z jego literalnym brzmieniem. Brzmienie to wskazuje natomiast, że wyłączenie ma miejsce, gdy faktycznie art. 30c updof jest stosowany. Skoro więc w danym roku podatkowym art. 30c nie jest stosowany to nie ma przeszkód dla wspólnego opodatkowania małżonków w takim roku. Jest to zresztą zrozumiałe i dopuszczane przez ustawodawcę - niewątpliwie jego zamiarem jest wyłączenie wspólnego opodatkowania tylko w tych latach, w których dochód (opodatkowany 19 % podatkiem liniowym) rzeczywiście występuje. Natomiast gdy dochód taki nie występuje nie ma racjonalnego powodu wprowadzania takich ograniczeń. Wnioskodawca nadmienia, że podatnik ma prawo do rezygnacji z opodatkowania na zasadzie art. 30c w jednym bądź w większej liczbie lat podatkowych - przez złożenie oświadczenia do 20 stycznia danego roku. Jednakże Wnioskodawca nie chciał rezygnować z takiego opodatkowania, gdyby podjął w trakcie roku podatkowego działalność. Nie zmienia to faktu, że w przypadku gdy rzeczywiście nie prowadzi działalności i nie osiągał w niej dochodów był w takiej samej sytuacji, jak osoby w ogóle nie prowadzące działalności (zarejestrowanej), które mają prawo do rozliczenia z małżonkiem bez składania jakichkolwiek oświadczeń.

Reasumując, przepis art. 30c updof nie jest normą stosowaną automatycznie i w sposób abstrakcyjny do każdego podatnika, który złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania zgodnie z tym przepisem. Ma on zastosowanie dopiero gdy podatnik (uprzednio złożywszy oświadczenie) osiągnie dochód. Chodzi bowiem o przepis określający stawkę podatku dla opodatkowania dochodu. Nie ma jakichkolwiek podstaw i nielogiczne byłoby twierdzenie, że przepis o stawce podatku jest stosowany, gdy nie występuje w ogóle podstawa opodatkowania. Biorąc to pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy ma on prawo do wspólnego rozliczenia z małżonką za te lata, w których z uwagi na zawieszenie działalności gospodarczej nie realizuje w niej przychodów i kosztów. W takim wypadku bowiem nie znajduje zastosowania wyłączenie z art. 6 ust. 8 updof. W tym stanie rzeczy uznanie stanowiska podatnika w tym zakresie jest konieczne i uzasadnione.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy rozpatrzenia wniosku w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków. Natomiast w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej zostanie wydana odrębna interpretacja.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów. Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków.

Powołany powyżej przepis (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.), stanowił, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.

Natomiast art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi: podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Zgodnie z art. 9a ust. 4 tej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, liniowym podatkiem dochodowym (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym zgodnie ze złożonym oświadczeniem. W grudniu 2009 r. Wnioskodawca złożył Naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o zawieszeniu tej działalności, a po wezwaniu organu w 2009 r., zaktualizował zgłoszenie NIP-3 w związku z tym zawieszeniem. Wnioskodawca wskazał, iż od czasu zgłoszenia zawieszenia działalności faktycznie tej działalności nie prowadzi oraz nie uzyskuje w związku z nią żadnych przychodów, jak również nie ponosi jej kosztów. W składanych za lata wcześniejsze, tj. do 2007 r. deklaracjach, Wnioskodawca nie wykazywał strat, które podlegałyby rozliczeniu w latach kolejnych. Ponadto w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca nie złożył oświadczenia o zmianie formy opodatkowania tej działalności oraz nie zlikwidował samodzielnie działalności gospodarczej. Zatem Wnioskodawca nie powiadomił organu podatkowego ani o likwidacji działalności gospodarczej, ani też nie dokonał zmiany wybranej formy opodatkowania, co jest równoznaczne z prolongowaniem złożonego wcześniej wniosku o zastosowanie opodatkowania „podatkiem liniowym”, a w konsekwencji z podporządkowaniem się przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. podatkiem liniowym. Należy więc stwierdzić, że mają do niego zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt nie uzyskiwania przez Wnioskodawcę żadnych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej 19% podatkiem liniowym, jak również nie ponoszenia jej kosztów, pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania małżonków.

Wobec powyższego, sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej wg liniowej 19% stawki podatku dochodowego oraz nie złożenie innych oświadczeń, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie może skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania małżonków za lata, w których ma zawieszoną działalność gospodarczą, gdyż jest osobą – stosownie do złożonego oświadczenia - do której mają zastosowanie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podlegania regulacjom zawartym w tym przepisie ma bowiem decydujące znaczenie dla braku możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.