INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem usługi ubezpieczeniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem usługi ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu energią elektryczną. W celu poszerzenia oferty sprzedażowej Wnioskodawca podpisał z firmą ubezpieczeniową umowę grupowego ubezpieczenia, na podstawie której zainteresowani klienci Spółki mogą skorzystać z wybranego pakietu świadczeń, takich jak pomoc specjalisty (m.in. elektryk, hydraulik, ślusarz) w wyniku zdarzenia losowego lub kradzieży z włamaniem, opieka nad mieszkaniem w wyniku zdarzenia losowego lub kradzieży z włamaniem, transport osób w wyniku zdarzenia losowego lub kradzieży z włamaniem, pomoc w zastrzeżeniu kart płatniczych, czeków, dokumentów, telefonów komórkowych, pomoc w uzyskaniu informacji o agencjach ochrony, schroniskach dla zwierząt, itd.

Zgodnie z warunkami zawarcia umowy poprzez zakup usługi ubezpieczeniowej Wnioskodawca staje się właścicielem polisy ubezpieczeniowej, natomiast zainteresowani klienci mogą zadeklarować chęć przystąpienia do przedmiotowego ubezpieczenia grupowego. Spółka świadczy usługę polegającą na popularyzowaniu ubezpieczenia wśród klientów Spółki, informowaniu klientów o możliwości przystąpienia do ubezpieczenia, udzielaniu informacji o warunkach umowy ubezpieczenia, w tym sposobie realizacji świadczeń z jej tytułu, podejmowaniu niezbędnych czynności przygotowawczych mających na celu umożliwienie klientom Spółki przystąpienie do umowy ubezpieczenia, niezwłocznym informowaniu ubezpieczyciela o wszelkich wypadkach, zastrzeżeniach czy reklamacjach z tytułu obsługi umowy ubezpieczenia, które zgłasza klient, obsłudze procesu windykacji. Z tytułu przedmiotowej usługi Spółka otrzymuje od klienta we własnym imieniu i na własny rachunek wynagrodzenie, które w całości (składka wraz z marżą) stanowi jej obrót w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podkreślenia wymaga fakt, iż niniejsza usługa nie jest związana z podstawową działalnością Spółki, jaką jest handel energią elektryczną według Taryfy zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych):

Czy koszt związany z zakupem usługi od ubezpieczyciela stanowi koszt podatkowy Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy (w części obejmującej przedmiotowe zagadnienie), w odniesieniu do wątpliwości związanych z zaliczeniem wydatków do kosztów podatkowych Spółki, zastosowanie ma art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiący, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Uznać bowiem należy, iż wydatki związane z zakupem usługi ubezpieczeniowej mają bezpośredni wpływ na uatrakcyjnienie oferty handlowej Spółki, a więc spełniają przesłanki oraz znamiona związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w cyt. art. 15 ust. 1. Zauważyć również należy, iż przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawa – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy,

• został właściwie udokumentowany.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca jest nabywcą usługi ubezpieczeniowej stając się właścicielem polisy ubezpieczenia grupowego, do którego mogą przystąpić klienci Spółki uiszczając z tego tytułu stosowne wynagrodzenie należne Wnioskodawcy.

Analizując celowość ponoszenia wskazanego kosztu usługi ubezpieczeniowej należy podzielić pogląd Wnioskodawcy, iż jej zakup niewątpliwie podnosi atrakcyjność oferty handlowej, co w konsekwencji może przełożyć się na pogłębienie zainteresowania ofertą Spółki i zwiększenie poziomu sprzedaży z podstawowej działalności. Należy mieć również na uwadze, iż w uzyskiwane przez Spółkę wynagrodzenie za oferowaną usługę ubezpieczeniową wliczona jest marża, zatem także w tym względzie koszt poniesiony na zakup usługi ubezpieczeniowej wypełnia przesłankę celowości określoną w art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, przedmiotowy koszt nie znajduje się w kategorii wydatków podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższego, Wnioskodawca jest uprawniony do podatkowego rozliczenia wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wydatków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.