Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-991/12-2/MK
z 15 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2012 r. (data wpływu 21.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą przez Bank w imieniu Emitenta świadczenia pieniężnego na rzecz osoby fizycznej - polskiego rezydenta podatkowego i osoby fizycznej niebędącej polskim rezydentem podatkowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą przez Bank w imieniu Emitenta świadczenia pieniężnego na rzecz osoby fizycznej - polskiego rezydenta podatkowego i osoby fizycznej niebędącej polskim rezydentem podatkowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank (dalej jako: „Bank” „Wnioskodawca”) jest bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności Bank oferuje klientom zamierzającym pozyskać środki pieniężne (dalej jako: „Emitent” lub „Emitenci”) pozyskanie takich środków w ramach produktu określanego przez Bank jako Plan.

W ramach Planu Bank udostępnia Emitentowi środki pieniężne na podstawie umowy pożyczki zawieranej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Powstałą w ten sposób wierzytelność pożyczkową w celu ułatwienia obrotu nią, Bank dzieli na części o wartości nominalnej równej 100.000 zł lub wielokrotności tej kwoty. Tak podzielone wierzytelności pieniężne wynikające z umowy pożyczki zawartej pomiędzy Bankiem a Emitentem są wyrażone w formie Bonów i ewidencjonowane przez Bank w Rejestrze Bonów. Bony nie są papierami wartościowymi. Bon jest przyjmowaną przez Bank nazwą oznaczającą część wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta.

Bony są zbywane przez Bank podmiotom wskazanym przez Emitenta (dalej jako: „Inwestor” lub Inwestorzy”). Inwestorami mogą być m.in. osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi, jak również osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami podatkowymi.

Poprzez nabycie Bonów od Banku Inwestorzy nabywają wierzytelność pożyczkową Banku wobec Emitenta wyrażoną w formie Bonu. Po nabyciu przez Inwestora od Banku, wyrażoną w formie Bonu, wierzytelności pożyczkowej, Bank przestaje być wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej wynikającej z umowy pożyczki zawartej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej wynikającej z tej umowy staje się Inwestor. Po nabyciu Bonu przez Inwestora, Emitent jest zobowiązany do spłaty swojego zobowiązania wynikającego z Bonu na rzecz Inwestora.

Nabycie przez Inwestora wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta następuje za cenę nominalną tej wierzytelności pomniejszoną o dyskonto. Zyskiem Inwestora z tytułu inwestycji w Bony jest więc dyskonto stanowiące różnicę między ceną nabycia Bonu przez Inwestora a wartością nominalną Bonu odpowiadającą wartości wierzytelności pożyczkowej jaką Emitent będzie zobowiązany spłacić Inwestorowi jako nabywcy Bonu, w dniu spłaty Bonu.

W ramach Planu Bank pełni rolę agenta płatniczego. W terminie spłaty wierzytelności wyrażonej w formie Bonów, Bank w imieniu Emitenta dokonuje spłaty tej wierzytelności na rzecz Inwestora. Spłata wierzytelności pożyczkowej przez Bank na rzecz Inwestora następuje poprzez obciążenie przez Bank rachunku bieżącego Emitenta i przekazanie należnych środków z tytułu spłaty wierzytelności na rzecz Inwestora.

W ustalonym terminie spłaty wierzytelności wyrażonej w formie Bonu, Emitenci są zobowiązani zapewnić na swoim rachunku bankowym prowadzonym przez Bank środki pieniężne niezbędne do dokonania spłaty należności wynikającej z Bonów na rzecz Inwestorów. W ramach Planu Bank nie przyjmuje na siebie żadnych zobowiązań wobec Inwestorów z tytułu spłaty przez Emitentów wierzytelności wyrażonej Bonem. W przypadku, gdy na rachunku Emitenta nie będzie wystarczających środków na pokrycie w ustalonym terminie wierzytelności wyrażonej Bonem, Bank nie jest zobowiązany do zaspokojenia tej płatności na rzecz Inwestora. Rola Banku ogranicza się wyłącznie do przekazania w ustalonym terminie środków Emitenta danemu Inwestorowi, stosownie do ujawnionych praw Inwestora do Bonów zapisanych w Rejestrze Bonów.

Bony (wierzytelności pożyczkowe w formie Bonów ) mogą być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym. W związku z tym Bank ewidencjonuje w Rejestrze Bonów wszelkie zmiany Inwestorów i jako agent płatniczy wypłaca w imieniu Emitenta należne świadczenia z tytułu Bonów podmiotom wykazanym w Rejestrze Bonów jako aktualni Inwestorzy, którym przysługują Bony w dniu spłaty.

Z tytułu wykonywanych przez Bank usług w ramach Planu Emitent jest zobowiązany do wypłaty na rzecz Banku wynagrodzenia w postaci prowizji. Prowizja jest potrącana przez Bank ze środków pieniężnych zgromadzonych przez Emitenta na rachunku bankowym Emitenta prowadzonym przez Bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wypłatą przez Bank w imieniu Emitenta świadczenia pieniężnego z tytułu Bonu na rzecz Inwestora osoby fizycznej będącej polskim rezydentem podatkowym Bank jest zobowiązany do poboru jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wypłatą przez Bank w imieniu Emitenta świadczenia pieniężnego z tytułu Bonu na rzecz Inwestora osoby fizycznej niebędącej polskim rezydentem podatkowym Bank jest zobowiązany do poboru jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne będące Inwestorami, na gruncie ustawy o pdof powinny być kwalifikowane odrębnie w zależności od tego czy Inwestorami będą osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi, czy też Inwestorami będą osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami podatkowymi.

Zarówno jednak w przypadku Inwestorów będących polskimi rezydentami podatkowymi, jak również w przypadku inwestorów niebędących polskimi rezydentami podatkowymi na Banku nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Osoby fizyczne będące rezydentami

W ocenie Wnioskodawcy przychód powstały po stronie Inwestorów będących polskimi rezydentami podatkowymi nabywających wierzytelność wyrażoną Bonem, należy uznać za przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o pdof”. Wierzytelności stanowią bowiem prawo majątkowe, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi.

Natomiast zgodnie z art. 18 ustawy o pdof za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powyższym przepisie wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. W konsekwencji, zdaniem Banku przychód uzyskiwany przez Inwestorów będących polskimi rezydentami podatkowymi z tytułu nabytych przez nich wierzytelności w formie Bonów należy uznać, za przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 ustawy o pdof.

Potwierdzenie powyższego stanowi m.in. wyrok z dnia 7 lipca 2009 r. ,sygn. II FSK 394/08, w którym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż „jest zatem rzeczą , iż w razie zawarcia przez osobę fizyczną umowy o przeniesieniu obcych wierzytelności, uzyskane z tego tytułu przychody u nabywcy wierzytelności zalicza się do przychodów z praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. bez względu na to, czy osoba ta jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie nabywania (skupu) obcych wierzytelności, a działalność ta została wpisana do ewidencji działalności gospodarczej”.

Osoby fizyczne niebędące rezydentami

W przypadku Inwestorów niebędących polskimi rezydentami podatkowymi zdaniem Banku, można uznać, że uzyskane przez Inwestorów dyskonto w postaci nadwyżki otrzymanej od Emitentów spłaty wierzytelności wyrażonej Bonem ponad zapłaconą cenę nabycia stanowi odsetki, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof.

Pobór podatku

Obowiązki płatnika w odniesieniu do kategorii przychodów z tytułu paw majątkowych zostały uregulowane w art. 41 ust. 1 ustawy o pdof. W świetle brzmienia tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia. pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Obowiązki płatnika w odniesieniu do przychodów z tytułu odsetek uzyskiwanych przez osoby nie będące polskimi rezydentami podatkowymi reguluje natomiast art. 41 ust. 4 ustawy o pdof. Zgodnie z którym, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2,4-5a i 13 oraz art. 30 ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 są obowiązane jako płatnicy pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając brzmienie art. 41 ust. 1 oraz art. 41 ust 4 ustawy o pdof, w ramach Planu na Banku nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zarówno w przypadku gdy Inwestorami będą osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi, jak również w przypadku gdy Inwestorami będą osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami podatkowymi.

Zdaniem Banku za płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 oraz art. 41 ust. 4 ustawy o pdof powinien być bowiem uznany jedynie podmiot prawnie zobowiązany do wypłaty świadczenia podlegąjącego poborowi podatku u źródła.

Bank nie jest natomiast podmiotem, który dokonuje świadczeń z tytułu praw majątkowych na rzecz osób fizycznych będących rezydentami, ani podmiotem, który dokonuje wypłat (świadczeń) lub stawia do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne z tytułu odsetek na rzecz osób fizycznych niebędących polskimi rezydentami podatkowymi.

Obowiązek dokonania takich świadczeń ciąży wyłącznic na Emitencie, Bank działa jedynie jako agent płatniczy, pośrednik, który na zlecenie Emitenta dokonuje wypłaty świadczenia na rzecz Inwestorów. Zobowiązanym do spłaty wierzytelności wyrażonej Bonem na rzecz Inwestorów w określonym terminie jest Emitent.

Bank jest odpowiedzialny jedynie za przekazanie w dacie spłaty wierzytelności w formie Bonu środków klienta na rachunek Inwestora. Bank nie ponosi odpowiedzialności za spełnienie swojego zobowiązania przez Emitenta. Inwestor może dochodzić swoich wierzytelności wynikających z nabytych przez Inwestora Bonów jedynie od Emitenta.

Uwzględniając powyższe przepisy, w przypadku, gdy Inwestorami będą osoby fizyczne, zarówno będące polskimi rezydentami podatkowymi, jak również niebędące polskimi rezydentami podatkowymi, Bank nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatami dokonywanymi na ich rzecz, Bank nie jest bowiem podmiotem zobowiązanym do dokonywania wypłat tych należności. Podmiotem zobowiązanym do spłaty wierzytelności pożyczkowej wyrażonej Bonem na rzecz Inwestorów w określonym terminie jest Emitent.

Stosunek zobowiązaniowy istnieje pomiędzy dłużnikiem ( Emitentem) a nabywcą wierzytelności (Inwestorem). Bank działa wyłącznie jako agent płatniczy, tj. podmiot za pośrednictwem którego Emitent w ustalonej dacie dokonuje na rzecz Inwestorów spłaty swoich zobowiązań wynikających z Bonów. Bank nie jest podmiotem zobowiązanym do wypłaty świadczenia na rzecz Inwestora, Bank jest podmiotem dokonującym jedynie technicznego rozliczenia Bonów i pobrania środków pieniężnych z rachunku Emitenta i przekazania ich na rachunek bankowy Inwestora. Podmiotem zobowiązanym do spłaty wymagalnej należności z Bonu w ustalonym terminie zobowiązany jest natomiast Emitent.

W ramach Planu nie powstaje po stronie Banku obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego wobec Inwestorów” z tytułu nabycia przez nich wierzytelności wyrażonych Bonami.

Powyższe względy, zdaniem Banku, pozwalają uznać, iż na Banku nie ciążą obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z przekazywaniem przez Bank środków pieniężnych w imieniu Emitenta na rzecz Inwestorów. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać na art. 41 ust. 4d ustawy o pdof, w którym ustawodawca doprecyzował obowiązek poboru podatku wobec podmiotów pośredniczących w wypłacie świadczeń. Obowiązek ten dotyczy wyłącznie określonych kategorii przychodów, wśród których znajdują się odsetki, dyskonta od papierów wartościowych bądź dochody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

Wśród enumeratywnie określonych w tym przepisie kategorii dochodów (przychodów), z tytułu których do poboru podatku zobowiązane są podmioty, za pośrednictwem których następuje wypłata tych świadczeń, nie zostały wymienione przychody z tytułu praw majątkowych bądź odsetek i dyskonta z innych tytułów niż od papierów wartościowych.

Tym samym należy uznać, że w pozostałych przypadkach, podmiot pośredniczący w wypłacie świadczenia nie jest obciążony obowiązkiem poboru podatku u źródła. W konsekwencji, fakt, że Bony nie są papierami wartościowymi oraz, że w ramach oferowanego przez Bank Planu, Bank jest jedynie podmiotem pośredniczącym w wypłacie świadczenia na rzecz Inwestora pozwalają uznać, że na Banku nie ciążą obowiązki płatnika w związku z przekazywaniem w imieniu Emitenta środków pieniężnych stanowiących spłatę zobowiązań Emitenta wobec Inwestora wynikającą z Bonów.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie ciążą na nim obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przekazywanych za jego pośrednictwem spłat wierzytelności wyrażonych Bonami na rzecz Inwestorów będących osobami fizycznymi, zarówno w przypadku, gdy Inwestorami będą osoby fizyczne będące polskimi rezydentami podatkowymi, jak również w przypadku, gdy Inwestorami będą osoby fizyczne nie będące polskimi rezydentami podatkowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ podatkowy zauważa, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.