INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 20 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeliczenia wynagrodzenia ze stosunku pracy na walutę obcą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeliczenia wynagrodzenia ze stosunku pracy na walutę obcą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zatrudnia dwie osoby fizyczne będące obywatelami Republiki Czeskiej i mające tam miejsce zamieszkania. Z tytułu zawartych umów o pracę osobom tym przyznano wynagrodzenie w walucie polskiej. Natomiast płatność za wynagrodzenie przekazywana jest w walucie obcej. Płatności odbywają się za pomocą walutowego rachunku bankowego, który wnioskodawca posiada w Republice Czeskiej na konta pracowników, które otworzone są również w tamtym kraju. Zgodnie z regulaminem pracy obowiązującym w przedsiębiorstwie wynagrodzenia za dany miesiąc płacone są do 10-go dnia następnego miesiąca.

Lista płac sporządzana jest kilka dni przed wypłatą w walucie polskiej, a wysokości kwot wynagrodzeń dla obywateli czeskich są zgodne z zawartymi w umowach o pracę.

W dniu przekazywania pracownikom wynagrodzeń następuje ich przeliczenie na walutę obcą w podany poniżej sposób: ilość należnych złotych polskich podzielona przez kurs wg metody FIFO stosowany do rozchodu walut z zagranicznego rachunku bankowego wnioskodawcy. W tym wypadku kwoty wypłacone pracownikom w walutach obcych po przeliczeniu na złote polskie wg kursu FIFO są zgodne z tymi jakie widnieją na liście płac.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakiej wysokości ustalić przychód pracownika:

1. czy wg kwot wynikających z listy płac,
2. czy w wysokości wynikającej z pomnożenia ilości wypłaconych walut przez kurs średni Bank z dnia poprzedzającego przychód pracownika (wtedy wypłacona kwota oraz przychód do opodatkowania są inne niż te wynikające z listy płac i umowy o pracę),
3. czy też w wysokości wynikającej z pomnożenia ilości wypłaconych walut przez kurs FIFO stosowany do rozchodu walut (wtedy wypłacona kwota i przychód są zgodne z tymi wykazanymi w liście płac i w umowie o pracę)...
   
   

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody w walutach obcych przelicza się na złote wg kursu średniego walut obcych ogłaszanych przez BANK z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Zgodnie z tym kwoty należnego wynagrodzenia przed potrąceniem obowiązkowych obciążeń należałoby przeliczyć wg ww. kursu. Jednakże w takim wypadku otrzymane w wyniku ww. przeliczeń kwoty w każdym przypadku byłyby inne niż te wyrażone w zawartych umowach o pracę. Wobec tego, zdaniem wnioskodawcy bardziej prawidłowym jest stanowisko, że przychód pracownika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustalony byłby na podstawie sporządzonej listy płac w polskiej walucie w stawce zgodnej z umową o pracę. Przeliczeniu na walutę obcą podlega jedynie wypłacana kwota netto, a więc pomniejszona o obowiązkowe obciążenia. Przeliczenie to dokonywane jest dopiero w momencie wypłaty wynagrodzenia.

Kwota jaka przekazywana jest na konto pracownika w walucie obcej wynika z przeliczenia: ilość należnych złotych polskich podzielona przez kurs FIFO stosowany do rozchodu walut z zagranicznego rachunku bankowego wnioskodawcy. W takim wypadku wypłacona kwota jest zgodna z listą płac w walucie polskiej.

Argumentem przemawiającym za takim sposobem jest, według wnioskodawcy, również fakt, że wynagrodzenie ustalane jest w polskiej walucie, a jedynie przekazywane jest w walucie obcej zgodnie z życzeniem pracowników, czyli zdaniem wnioskodawcy nie jest to przychód w walutach obcych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 11a ust. 1 wynika, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 12 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zatrudnia dwie osoby fizyczne będące obywatelami Republiki Czeskiej i mające tam miejsce zamieszkania. Z tytułu zawartych umów o pracę osobom tym przyznano wynagrodzenie w walucie polskiej. Natomiast płatność za wynagrodzenie przekazywana jest w walucie obcej. Płatności odbywają się za pomocą walutowego rachunku bankowego, który wnioskodawca posiada w Republice Czeskiej na konta pracowników, które otworzone są również w tamtym kraju. Zgodnie z regulaminem pracy obowiązującym w przedsiębiorstwie wynagrodzenia za dany miesiąc płacone są do 10-go dnia następnego miesiąca. Lista płac sporządzana jest kilka dni przed wypłatą w walucie polskiej, a wysokości kwot wynagrodzeń dla obywateli czeskich są zgodne z kwotami zawartymi w umowach o pracę.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż pracownicy będący obywatelami Republiki Czeskiej uzyskują od wnioskodawcy wynagrodzenia w walucie polskiej, tj. w złotych. Zatem przychód pracownika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych – ustalony na podstawie sporządzonej listy płac, w której kwoty wynagrodzeń wynikają z zawartych umów o pracę i wyrażone są w złotych – wyrażony jest w walucie polskiej. Nie jest to więc przychód – jak słusznie stwierdza wnioskodawca – w walutach obcych; jest on wyrażony w złotych, a jedynie płatność następuje w walucie obcej. Tym samym, dla celów obliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wnioskodawca nie jest zobowiązany do jego przeliczenia według uregulowań wynikających z treści art. 11a powołanej ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje sposobu przeliczenia wynagrodzenia wyrażonego w walucie polskiej (złotych) na walutę innego kraju. Wskazany przez wnioskodawcę przepis art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy sposobu przeliczenia przychodu wyrażonego w walutach obcych na złote, a nie odwrotnie. Zatem w sytuacji, gdy przychód wyrażony jest w złotych a jedynie jego wypłata następuje w walucie obcej – przeliczenie kwoty do wypłaty winno odbywać się w taki sposób, aby w efekcie kwota należności wynikająca z listy płac i kwota faktycznie wypłacana były równe. Jeżeli więc zastosowany przez wnioskodawcę sposób przeliczenia wynagrodzenia określonego w złotych na walutę obcą, faktycznie jak twierdzi wnioskodawca nie powoduje zróżnicowania tych kwot, to jest on możliwy do przyjęcia.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.