INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011r. (data wpływu 24 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2011r. (data wpływu 18 sierpnia 2011r.) oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi transportu sanitarnego jest:

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi transportu sanitarnego pacjenta na zlecenie lekarza
• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi transportu sanitarnego pacjenta bez zlecenia lekarza oraz stawki 8% dla usługi transportu sanitarnego materiału biologicznego, który jest usługą ściśle związaną z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami w zakresie opieki medycznej służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi transportu sanitarnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 sierpnia 2011r. (data wpływu 18 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 sierpnia 2011r. znak: IBPP4/443-904/11/AŚ oraz pismem z dnia 19 maja 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako publiczny ZOZ, którego organem założycielskim jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji oprócz prowadzonej działalności polegającej na udzielaniu stacjonarnych świadczeń zdrowotnych w oddziałach szpitala Zakładu i ambulatoryjnych, wykonuje zadania wynikające z:

1. prowadzi działalność w zakresie orzecznictwa lekarskiego
2. medycznego zabezpieczenia działań służb podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji ponadto prowadzi zabezpieczenie medyczne „osób uprawnionych" w czasie oficjalnych podróży krajowych.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku, w pismach z dnia 12 i 19 sierpnia 2011r. Wnioskodawca dokonał wyjaśnienia odnośnie stawki podatku VAT dla transportu sanitarnego potwierdzając, że transport sanitarny, który wykonuje Wnioskodawca jest transportem o którym mowa w art. 70a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.).

Transport sanitarny wykonywany przez Wnioskodawcę jest to transport ludzi i również materiału biologicznego.

Transport sanitarny wykonywany jest pojazdami spełniającymi wymagania określone w przepisach (karetki sanitarne, odpowiednio wyposażone z odpowiednio dobranym zespołem medycznym).

Usługa transportu sanitarnego jest usługą ściśle związaną z usługami w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jednak wykonywane są również usługi karetkami „P” na życzenie np. pacjenta, który został przywieziony na Izbę Przyjęć karetką pogotowia ratunkowego. Po udzieleniu mu pomocy lekarz nie widzi wskazań do hospitalizacji, nie zleca również przewozu (odwozu) do domu. Pacjent jednak płaci należność i życzy sobie odwiezienia go karetka do domu. Druga sytuacja polega na wynajmie karetki przez rodzinę np. do przewozu członka rodziny w pozycji lezącej (np. z domu do Szpitala, czy placówki rehabilitacyjnej). Oba wyżej wymienione przypadki nie są związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Są to usługi wynajmu karetek na życzenie klienta (wynajmującego). Symbol PKWiU transportu w ocenie Wnioskodawcy to 49.32 lub 49.39.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie nr 7 w wniosku ORD-IN):

Jaką stawkę podatku VAT zastosować do usług transportu sanitarnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze stawki preferencyjnej podatku VAT „zw” powinien korzystać jedynie transport medyczny pacjenta na zlecenie lekarza, w pozostałych przypadkach powinna być stosowana stawka podatku VAT 8% - zał. 3 do ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi transportu sanitarnego pacjenta na zlecenie lekarza
• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi transportu sanitarnego pacjenta bez zlecenia lekarza oraz stawki 8% dla usługi transportu sanitarnego materiału biologicznego, który jest usługą ściśle związaną z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami w zakresie opieki medycznej służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Od dnia 1 stycznia 2011r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. art. 146a ustawy o VAT, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f,

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

W pozycji 157 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniony został zaliczony do grupowania PKWiU 49.32 „usługi taksówek osobowych” oraz do grupowania PKWiU 49.39, „pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany”.

Z dniem 1 stycznia 2011r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Czynności zwolnione zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem TS UE stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok TS UE z dnia 19 listopada 2009r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „transport sanitarny”, zasadnym wydaje się więc odniesienie do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.), której dział V reguluje kwestie transportu sanitarnego.

Zgodnie z art. 70a ust. 1 ww. ustawy, transport sanitarny jest to przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.

W myśl ust. 2 i 3 powołanego artykułu, transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.

Stosownie do art. 5 pkt 38 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U z 2008r. Nr 164 poz. 1027 ze zm.) usługi transportu sanitarnego zostały zaliczone do świadczeń towarzyszących.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 1, 2 i 3 ww. ustawy świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:

1. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej;
2. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.
   
   

Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego - w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia - do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.

W przypadkach niewymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego świadczeniobiorcy przysługuje przejazd środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością.

Poziom finansowania przejazdu środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust. 1 i 2 ww. określony został w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego z dnia 29 sierpnia 2009r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1143). W § 6 ww. rozporządzenia zostały enumeratywnie wskazane przypadki w których przejazd środkami transportu sanitarnego jest finansowany w 40% ze środków publicznych, gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że świadczeniobiorca jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (zakład opieki zdrowotnej) świadczy usługę transportu sanitarnego ludzi i materiału biologicznego.

Usługa transportu sanitarnego jest usługą ściśle związaną z usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Transport sanitarny, który wykonuje Wnioskodawca jest transportem o którym mowa w art. 70a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej.

Transport sanitarny wykonywany jest pojazdami spełniającymi wymagania określone w przepisach (karetki sanitarne, odpowiednio wyposażone z odpowiednio dobranym zespołem medycznym).

Jednak wykonywane są również usługi karetkami „P” na życzenie np. pacjenta, który został przywieziony na Izbę Przyjęć karetką pogotowia ratunkowego. Po udzieleniu mu pomocy lekarz nie widzi wskazań do hospitalizacji, nie zleca również przewozu (odwozu) do domu. Pacjent jednak płaci należność i życzy sobie odwiezienia go karetka do domu. Druga sytuacja polega na wynajmie karetki przez rodzinę np. do przewozu członka rodziny w pozycji lezącej (np. z domu do Szpitala czy placówki rehabilitacyjnej). Oba wyżej wymienione przypadki nie są związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Są to usługi wynajmu karetek na życzenie klienta (wynajmującego). Symbol PKWiU transportu w ocenie Wnioskodawcy to 49.32 lub 49.39.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia opieki medycznej. Jednakże opierając się na dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE należy stwierdzić, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Z orzecznictwa Trybunału wynika, iż pojęcia „opieka medyczna” i „działalność ściśle związana z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym), należy interpretować w ten sam sposób w obu przypadkach, ponieważ oba te przepisy mają na celu uregulowanie ogółu zwolnień z opodatkowania świadczeń medycznych w ścisłym znaczeniu: które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia.

Usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem stanowiącej świadczenie główne opieki szpitalnej nad odbiorcami lub opieki medycznej świadczonej na rzecz odbiorców.

Świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego usługodawcy. W odniesieniu do świadczeń medycznych Trybunał stwierdził, że zważywszy na cel zwolnienia usług opieki medycznej jedynie świadczenie usług, które logicznie wpisują się w ramy dostarczania usług opieki szpitalnej i medycznej i które w procesie świadczenia tych usług stanowią etap niezbędny, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym te ostatnie służą, mogą stanowić „działalność ściśle <…> związaną” w rozumieniu tego przepisu (sprawa C-262/08 CopyGene A/S przeciwko Skatteministeriet).

Z unormowań art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że zwolnienie z opodatkowanie obejmuje świadczenie usług w zakresie opieki medycznej mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), świadczone przez zakłady opieki zdrowotnej. Zwolnienie obejmuje również dostawy towarów lub świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Transport pacjenta na zlecenie lekarza oraz transport materiału biologicznego niezbędnego w trakcie procesu leczenia stanowi integralną część opieki medycznej nad pacjentem w szpitalu w toku prowadzonej terapii. Opieka medyczna w rozumieniu zespołu czynności funkcjonalnie związanych stanowi ciąg czynności – których celem jest utrzymanie bądź przywrócenie dobrego stanu zdrowia – obejmujący na wstępie czynności polegające na obserwacji i badaniu, a następnie na diagnozie i leczeniu.

W tym też znaczeniu świadczone przez Wnioskodawcę usługi przewozu materiałów biologicznego oraz pacjentów na zlecenie lekarza w ramach prowadzonego leczenia szpitalnego zawierają się w pojęciu działalności ściśle związanej z opieką medyczną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Podsumowując, świadczona przez Wnioskodawcę usługa transportu sanitarnego pacjenta na zlecenie lekarza oraz materiału biologicznego, która jest usługą ściśle związaną z usługami w zakresie opieki medycznej, służącą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (jak wskazał Wnioskodawca) będzie zwolniona od podatku jako usługa ściśle związane z usługą podstawową świadczoną przez Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Natomiast w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług transportu sanitarnego na życzenie pacjenta lub rodziny należy zwrócić uwagę na przepis art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Wnioskodawca jednoznacznie potwierdził, że transport sanitarny, który wykonuje jest transportem o którym mowa w art. 70a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.). Pomimo więc, że jak twierdzi Wnioskodawca, usługi transportu sanitarnego na życzenie pacjenta lub rodziny (bez zlecenia lekarza) nie są związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to usługi te również korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, jednak nie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 jako usługi opieki medycznej lecz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 jako usługi transportu sanitarnego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na transporcie sanitarnym osób wykonywanym pojazdami, spełniającymi odpowiednie warunki określone w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej, korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za:

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi transportu sanitarnego pacjenta na zlecenie lekarza
• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi transportu sanitarnego pacjenta bez zlecenia lekarza oraz stawki 8% dla usługi transportu sanitarnego materiału biologicznego, który jest usługą ściśle związaną z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami w zakresie opieki medycznej służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.
  
  

Należy zaznaczyć, że w związku z faktem, iż wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy zaistniałego stanu faktycznego niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2011r.

Wskazać należy, iż od dnia 1 lipca 2011r., na mocy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) w art. 43 ust. 1

• pkt 18 otrzymał brzmienie: „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze”.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, iż faktycznie transport sanitarny, który wykonuje Wnioskodawca jest transportem o którym mowa w art. 70a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W zakresie stawki podatku VAT dla pozostałych usług świadczonych przez Wnioskodawcę wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.