INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 06.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce w związku z wypłatą przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz pracowników Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce w związku z wypłatą przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz pracowników Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) zatrudnia kilkuset pracowników. W celu wzmocnienia więzi pomiędzy zakładem pracy a pracownikami, a także w celu zmniejszenia ewentualnych następstw nieszczęśliwych wypadków, Wnioskodawca zawarł z jednym z towarzystw ubezpieczeniowych umowę Grupowego Ubezpieczenia Następstw Nieszczęśliwych Wypadków (dalej: UNNW). UNNW zostali objęci wszyscy pracownicy Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową, w przypadku zajścia zdarzeń opisanych szczegółowo w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia, Ubezpieczyciel zobowiązał się do wypłaty na rzecz osób objętych ubezpieczeniem (co do zasady są nimi pracownicy Wnioskodawcy) do wypłaty określonej sumy odszkodowania. Zgodnie z zawartą UNNW ochrona ubezpieczeniowa trwa 24 godziny na dobę, nie ogranicza się więc jedynie do czasu w jakim pracownik świadczy na rzecz Wnioskodawcy pracę. Wypłata należnej kwoty następuje bezpośrednio na rachunek Ubezpieczonego, a Wnioskodawca nie jest informowany o wysokości oraz terminie wypłaty odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wypłaty przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz pracowników Wnioskodawcy, na Spółce ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika tzn. w szczególności nie jest ona zobowiązana do potrącenia składek na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymanej przez pracownika kwoty odszkodowania...
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie, czy wypłaty z ubezpieczenia opisanego w stanie faktycznym będą korzystały ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PIT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Umowy ubezpieczenia należą do tzw. umów nazwanych na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz.93 ze zm.; K.c.),poświęcony im został tytuł XXVII księgi III. Zgodnie z art. 829 § 1 K.c. ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

1. Przy ubezpieczeniu na życie – śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku,
2. Przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków-uszkodzenia ciała, rozwoju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.
   
   

Opisana w stanie faktycznym umowa ubezpieczenia grupowego od następstw nieszczęśliwych wypadków, mieści się w ramach o których mowa w pkt 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł dochodów wskazanych w art. 10 Ustawy o PIT, jest stosunek pracy (pkt 1). Definicja przychodów ze stosunku pracy ujęta jest w art. 12 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartości pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W ocenie Wnioskodawcy uzyskane przez jego pracowników kwoty z ubezpieczenia NNW nie stanowią przychodów zaliczanych do przychodów ze stosunku pracy. Warunkiem objęcia ubezpieczeniem, a więc w konsekwencji również otrzymania odszkodowania jest co prawda nawiązanie stosunku pracy z Wnioskodawcą, jednak samo uzyskanie odszkodowania, nie jest związane bezpośrednio z pracą świadczoną przez na rzecz Wnioskodawcy. Dodatkowo wypłata odszkodowania dokonywana jest bezpośrednio przez Ubezpieczającego (bez pośrednictwa Wnioskodawcy), Wnioskodawcy nie jest znana wysokość wypłacanej kwoty oraz termin wypłaty.

W konsekwencji w przypadku otrzymania przez pracownika na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 Ustawy o PIT.

W przypadku, jeśli nawet kwoty wypłacane tytułem odszkodowania uznane byłyby za przychód ze stosunku pracy, w ocenie Wnioskodawcy korzystałyby one ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się z podatku dochodowego kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej oraz dochodów związanych z inwestowaniem składki ubezpieczeniowej.

Odnosząc powyższy przepis do opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego uzyskiwane przez pracowników Spółki odszkodowania są odszkodowaniami wypłacanymi w ramach ubezpieczeń osobowych, a w konsekwencji będą korzystały z opisanego zwolnienia – nie można ich bowiem zaliczyć do odszkodowań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą ani z działalnością rolniczą. Z uwagi na charakter zawartego ubezpieczenia, uzyskane na jego podstawie kwoty nie będą kwalifikowały się również do dochodów z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o którym mowa w art. 31 Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 tego przepisu wymienione są przychody ze stosunku pracy, natomiast w pkt 9 tego przepisu wymienione są przychody z innych źródeł.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie -podatku, zaliczki lub raty.
   
   

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje o dochodach sporządzone według ustalonego wzoru.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z jednym z towarzystw ubezpieczeniowych umowę Grupowego Ubezpieczenia Następstw Nieszczęśliwych Wypadków (dalej: UNNW). UNNW zostali objęci wszyscy pracownicy Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową, w przypadku zajścia zdarzeń opisanych szczegółowo w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia, Ubezpieczyciel zobowiązał się do wypłaty na rzecz osób objętych ubezpieczeniem (co do zasady są nimi pracownicy Wnioskodawcy) do wypłaty określonej sumy odszkodowania. Wypłata należnej kwoty następuje bezpośrednio na rachunek Ubezpieczonego, a Wnioskodawca nie jest informowany o wysokości oraz terminie wypłaty odszkodowania.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia, czy ciążą na Niej jakiekolwiek obowiązki płatnika, tzn. w szczególności nie jest ona zobowiązana do potrącenia składek na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymanej przez pracownika kwoty odszkodowania, w przypadku wypłaty przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz Jej pracowników.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż istotnie Wnioskodawca nie dokonuje żadnych świadczeń na rzecz swoich pracowników, gdyż odszkodowanie jest wypłacane przez Ubezpieczyciela. Wnioskodawca nie pełni również przy tym funkcji pośrednika. To powoduje, że Wnioskodawca nie pełni funkcji płatnika, tj. nie jest obowiązany do naliczania, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, ani nie ciążą na nim obowiązki informacyjne.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przypadku wypłaty przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz pracowników Spółki, Spółka (Wnioskodawca) nie jest obowiązana do potrącenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymanej przez pracowników kwoty odszkodowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce w związku z wypłatą przez Ubezpieczyciela kwoty odszkodowania na rzecz pracowników Spółki należało uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym, rozpatrzenie wniosku w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, staje się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.