INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ , przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 5 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, a także przedstawiono potwierdzenie uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Dom Pomocy Społecznej, jest jednostką organizacyjną Powiatu, działającą jako samorządowa jednostka budżetowa na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. Dom Pomocy Społecznej Decyzją Wojewody z dnia 20 października 2008 roku został wpisany do Rejestru domów pomocy społecznej pod pozycją numer 12, z liczbą miejsc dla pensjonariuszy 170. Wojewoda w tej decyzji wydał Powiatowi zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej na czas nieokreślony. DPS świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (PKWiU 87.30.13.0 – usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem świadczone przez domy opieki osobom dorosłym niepełnosprawnym). W 2010 roku DPS byt zwolniony z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – Dz. U. Nr 224, poz. 1797. Na podstawie Rozporządzenia MF z dnia 26 lipca 2010 roku (Dz. U. Nr 138, poz. 930), usługi w zakresie opieki społecznej utraciły zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, gdyż dział 87 PKWiU z 2008 roku nie jest wymieniony w załączniku do rozporządzenia, a obroty bezgotówkowe za 2010 rok przekroczyły 40.000. Obecnie wszelkie wpłaty za pobyt podopiecznych wnoszone są bezgotówkowo bezpośrednio na rachunek bankowy. Odpłatność za pobyt podopiecznych ustalana jest na podstawie decyzji administracyjnych wydanych dla mieszkańców przyjętych przed 1 stycznia 2004 roku z upoważnienia Starosty Powiatu przez kierownika Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, a dla mieszkańców przyjętych po 1 stycznia 2004 roku przez odpowiednio burmistrza, wójta gminy kierującej do DPS. Większość wpłat przekazywana jest przez ZUS w postaci przelewów bankowych, a tytuł tego przelewu brzmi „świadczenie ZUS, nr świadczenia, nazwisko i imię” i nie jest co do kwoty tożsame z miesięczną odpłatnością ponoszoną przez podopiecznego. Podstawowym problemem jest brak spójności należności za pobyt i wpłat ZUS. Wynika to z rozbieżności zapisów ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593), zgodnie z którą miesięczna opłata za pobyt w DPS nie może być wyższa niż 70% dochodu osoby przebywającej w placówce, nie więcej jednak niż miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w danym roku, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Wojewody oraz zapisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227), zgodnie z którą ZUS z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przesyła na konto Domu 65% miesięcznego świadczenia mieszkańca. Układ taki powoduje, że DPS prowadzi dodatkowe rozliczenia, w tych przypadkach, gdy na konto nie wpłynęła pełna odpłatność. W takich przypadkach mieszkańcy rozliczani są bezgotówkowo z kont depozytowych lub przelewają różnicę z własnych kont na konto Domu. Inaczej wygląda kwestia przelewu zasiłków pielęgnacyjnych mieszkańców z OPS. OPS zasiłki pielęgnacyjne, które również podlegają odpłatności, przelewa na konto DPS w pełnej wysokości, tj. 153 zł – z której DPS zwraca mieszkańcowi 30%. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej, mieszkaniec ma prawo do zwrotu odpłatności do 21 dni w ciągu roku za nieobecność spowodowaną urlopem lub pobytem w szpitalu. Każdego miesiąca kwota przypisana do zapłaty może ulec korekcie o zwrot za nieobecność w DPS. Sytuacja ta powoduje kolejne rozliczenia z mieszkańcami. W przypadku jednych mieszkańców pobierane są dopłaty, w innych przypadkach zwracana są nadpłaty. Transakcje te dokonywane są bezgotówkowo. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej za mieszkańca przyjętego po 1 stycznia 2004 roku opłatę za pobyt ponosi sam mieszkaniec, a różnicę między jego wpłatą a kosztem utrzymania, reguluje gmina kierująca, za pośrednictwem OPS. OPS-y otrzymują od DPS-u rachunki, które wystawia zgodnie z decyzją wydaną przez gminę kierującą. W przypadku dwóch OPS-ów wpłaty dokonywane są na podstawie decyzji (nie są wystawiane rachunki). Aktualnie średnia miesięczna należność za pobyt mieszkańców obciążająca OPS-y wynosi 88.000 zł, z kolei należność samych mieszkańców 110.000 zł. Na kwotę 110.000 zł składają się wpłaty rent, emerytur z ZUS, KRUS, OPS (zasiłki pielęgnacyjne, stałe), wpłaty mieszkańców z ich ROR-ów (stałe zlecenia, rozliczenia z kont depozytowych). Wpłaty ZUS, KRUS stanowią około 80% wpłat na konto dochodów, wpłaty OPS (zasiłki pielęgnacyjne, stałe) około 10%, wpłaty indywidualne mieszkańców około 10%. Jednocześnie DPS jako jednostka budżetowa, środki wpłacone na konto dochodów w całości przekazuje na rachunek Powiatu. Każdego miesiąca również sporządzane jest sprawozdanie budżetowe Rb-275 – sprawozdanie z wykonania planu dochodów budżetowych jst. DPS prowadzi ewidencję księgową na kontach rozrachunkowych imiennie dla każdego mieszkańca i gminy kierującej. Z kont tych wynika jaka jest należność i na podstawie wyciągów bankowych, jaka kwota została zapłacona.

DPS oprócz podstawowej działalności, polegającej na świadczeniu usług pomocy społecznej, wynajmuje dwa lokale. Pierwszy pracownikowi na cele mieszkaniowe (PKWiU 68.20.11.0), natomiast drugi lokal znajduje się w budynku mieszkalnym lecz wynajmowany jest na działalność usług pielęgniarskich (PKWiU 68.20.12.0). W przypadku wynajmu lokali w każdym miesiącu DPS wystawia rachunki, na osobę fizyczną oraz firmę pielęgniarską. Wpłaty dokonywane są na rachunek bankowy DPS. Opłata pobierana za lokal mieszkalny wynosi miesięcznie około 170 zł, natomiast za gabinet pielęgniarski 560 zł. W przypadku opłat za lokale, również jako jednostka budżetowa, DPS rozlicza otrzymane środki i odprowadza je na rachunek Powiatu. DPS jako jednostka budżetowa nie wykorzystuje otrzymanych środków na działalność bieżącą. Dochody te stanowią dochód Powiatu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Dom Pomocy Społecznej, jako jednostka budżetowa świadcząca usługi pomocy społecznej zwolnione z VAT oraz usługi niepodlegające zwolnieniu w kwocie rocznie około 7.000 zł, prowadząca ewidencję księgową dla potrzeb sprawozdawczości budżetowej, nie prowadząca transakcji gotówkowych, jest zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, DPS nie ma obowiązku rejestrowania obrotów przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Za usługi pomocy społecznej nie pobiera opłat gotówkowych. Wszelkie rozliczenia z podopiecznymi DPS dokonuje bezgotówkowo, co podlega weryfikacji na rachunku bankowym. Mieszkaniec, wie ile wynosi odpłatności za pobyt, gdyż wynika to z decyzji administracyjnej wydawanej na jego imię i nazwisko lub imię i nazwisko opiekuna prawnego. DPS jako jednostka budżetowa prowadzi ewidencję do celów rachunkowych i sprawozdawczych. Na kontach rozrachunkowych imiennych dokonywany jest przypis należności za pobyt oraz wpłaty dokonywane przez ZUS, KRUS, OPS zgodnie z wyciągiem bankowym. Różnice między należnością, a wpłatą rozliczane są bezgotówkowo. DPS nie prowadzi transakcji gotówkowych.

Zainteresowany uważa również, iż mieszkańcy korzystający z jego opieki nie są osobami przypadkowymi. Nikt wchodzący z ulicy nie ma możliwości skorzystania z usług pomocy społecznej w tej jednostce. Dopiero skierowanie decyzją administracyjną, zameldowanie w placówce DPS uprawnia do korzystania jego świadczeń. Wprowadzenie kas rejestrujących spowoduje konieczność tworzenia ewidencji do ewidencji, którą i tak Wnioskodawca jest zobligowany tworzyć do celów sprawozdawczości budżetowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzace działalności gospodarczej.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

W myśl § 5 rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Obliczając powyższą kwotę obrotu nie wyłącza się zatem sprzedaży towarów i usług, które na mocy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących jako wymienione w załączniku do rozporządzenia zostały przedmiotowo zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. Do obrotu wlicza się tym samym sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (wszystkie rodzaje działalności).

Natomiast, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła²⁾.

Z objaśnień zawartych w punkcie ²⁾ wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
• Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.
  
  

Niewystąpienie któregokolwiek z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Natomiast w poz. 24 załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturami (PKWiU ex 68.20.1).

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie – po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych – podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych – na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać 65% miesięcznego świadczenia – jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10.

Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

1. z emerytury lub renty mieszkańca domu – przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2. z zasiłku stałego mieszkańca domu – przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca – Dom Pomocy Społecznej (DPS) – działający na podstawie ustawy o pomocy społecznej świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (PKWiU 87.30.13.0 – usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem świadczone przez domy opieki społecznej osobom dorosłym niepełnosprawnym). Odpłatność za te usługi jest ustalana na podstawie decyzji administracyjnych wydawanych dla mieszkańców przyjętych przed 1 stycznia 2004 r. z upoważnienia Starosty Powiatu przez kierownika Powiatowego Centrum Pomocy, a dla mieszkańców przyjętych po 1 stycznia 2004 r. przez odpowiednio burmistrza, wójta gminy kierującej do DPS. Jak wskazał Wnioskodawca, wszelkie wpłaty za pobyt podopiecznych wnoszone są bezgotówkowo bezpośrednio na rachunek bankowy. Wpłaty przekazywane przez ZUS w wysokości 65% miesięcznego świadczenia mieszkańca, są dokonywane w postaci przelewów bankowych, a tytuł tego przelewu brzmi; „świadczenie ZUS, nr świadczenia, nazwisko i imię”. Pozostała część wpłaty rozliczana jest bezgotówkowo z kont depozytowych lub mieszkańcy DPS przelewają różnicę z własnych kont na konto Domu. W przypadku przelewu zasiłków pielęgnacyjnych mieszkańców z OPS, OPS przelewa na konto DPS pełną wysokość świadczenia. Aktualnie średnia miesięczna należność za pobyt mieszkańców obciążająca OPS-y wynosi 88.000 zł, z kolei należność samych mieszkańców 110.000 zł. Na kwotę 110.000 zł składają się wpłaty rent, emerytur z ZUS, KRUS, OPS (zasiłki pielęgnacyjne, stałe), wpłaty mieszkańców z ich ROR-ów (stałe zlecenia, rozliczenia z kont depozytowych). Wpłaty ZUS, KRUS stanowią około 80% wpłat na konto dochodów, wpłaty OPS (zasiłki pielęgnacyjne, stałe) około 10%, wpłaty indywidualne mieszkańców około 10%.

Ponadto jak wynika z wniosku, DPS dodatkowo osiąga przychody z wynajmu dwóch lokali z przeznaczeniem na cele mieszkalne oraz na działalność usług pielęgniarskich. Roczny przychód z tej działalności wynosi około 7.000 zł. Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowe wpłaty także dokonywane są na rachunek bankowy DPS, gdyż DPS nie prowadzi transakcji bezgotówkowych.

Prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Na mocy § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż na podstawie zapisów zawartych w § 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 26 tego załącznika wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że – z uwagi na fakt niewymienienia w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – od dnia 1 maja 2011 r. nie mogą już korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej między innymi usługi w zakresie opieki społecznej – sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 85 według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., natomiast według obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) – sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 87 „Usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem”.

Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. Tym samym, od dnia 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstaje obowiązek dotyczący prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł, to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia. Natomiast od dnia 1 maja 2011 r. Zainteresowany będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu na kasie zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. gdyż – jak wynika z treści wniosku – wszelkie wpłaty dotyczące wpływów za usługi dokonywane są za pośrednictwem rachunku bankowego, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednocześnie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.