Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-799/10/13-S/ISN
z 5 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Go 1227/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 970/11 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2010 r. (data wpływu 2 czerwca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) o informacje doprecyzowujące opisany stan faktyczny oraz o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje wyroby do F. w Chinach. Sprzedaż odbywa się na warunkach INCOTERM EXW. Za odprawę celną odpowiada odbiorca. Urzędem celnym wyprowadzenia i wyjścia jest Belgia.

W uzupełnieniu do wniosku poinformowano:

„Sp. z o.o. (zwana dalej: „Spółką”) sprzedaje wyroby do F., w Chinach (zwana dalej „Klientem”). Sprzedaż odbywa się na warunkach INCOTERM EXW, tj. w momencie wystawienia towaru na rampie w zakładzie Spółki następuje przejęcie towaru przez klienta, osobie odbierającej towar są przekazywane dokumenty (faktura, dowód dostawy, CMR) i następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem. Za transport towaru odpowiada Klient, który pokrywa wszystkie koszty z tym związane. Odprawa celna jest robiona na rzecz i zlecenie F. w Chinach przez Agencję celną NYK (…), (zwanej dalej „NYK”) w Belgii. Klient pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą celną. Urzędem celnym wyjścia i wyprowadzenia jest Belgia. Odprawy celnej na terytorium Belgii dokonuje NYK, na dokumentach celnych występuje NYK jako eksporter. Po zakończonej odprawie celnej, jako dowód wystąpienia towaru poza obszar Wspólnoty Europejskiej Spółka otrzymuje komunikat MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP” w postaci karty 3 SAD. W dniu 18.05.2009 Spółka wystawiła fakturę VAT za dostawę części do samochodów do Klienta, wartość faktury: 21975,36 EUR. Sprzedaż nastąpiła na warunkach EXW. Towar został odebrany przez Klienta. Towar został zgłoszony przez NYK do odprawy celnej w Urzędzie Celnym w Belgii. Towar wystąpił poza granice Wspólnoty Europejskiej.

Na dowód wystąpienia towaru poza granice Wspólnoty Europejskiej Spółka otrzymała komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25/05/2009, w którym w wybranych polach dokumentu widnieją następujące informacje:

W polu 2 Eksporter: NYK

W polu 20 Warunki dostawy: EXW

W polu 22 Waluta i ogólna wartość faktury: EUR 21975,36

W polu 44 Dodatkowe informacje/Załączone dokumenty/Świadectwa pochodzenia: (…)”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25 maja 2009 r. jest wystarczający dla celów podatkowych i czy jego posiadanie uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0%, właściwej dla eksportu?

Zdaniem Wnioskodawcy, komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25 maja 2009 r. spełnia wymóg art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Komunikat jest wystarczający dla celów podatkowych i uprawnia go do zastosowania stawki VAT 0%, właściwej dla eksportu. Zainteresowany wskazał, że w polu 44 powołanego dokumentu jest oznaczenie dla faktury nr 39020087 z dnia 18 maja 2009 r., w polu 22 kwota faktury 21975,36 €. W części D powołanego dokumentu podana jest data wystąpienia towaru poza Unię Europejską: 05/06/2009. Tym samym, komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25 maja 2009 r. jest tożsamy z komunikatem IE-599, stosowanym dla celów podatkowych w Polsce.

Zauważa się, iż Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. dokonał modyfikacji pytania oraz przedstawił swoje stanowisko do tego pytania. W interpretacji została przyjęta wersja pytania wynikająca z uzupełnienia.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 16 sierpnia 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-799/10-4/ISN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dostawa towarów dokonana przez Spółkę na rzecz podmiotu chińskiego nie spełnia definicji eksportu towarów, zdefiniowanej w art. 2 pkt 8 ustawy, gdyż wywóz towarów nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty (wywóz z Polski poza terytorium Wspólnoty nastąpił przez terytorium innego państwa członkowskiego – Belgii).

Ponadto tut. Organ poinformował, iż taka kwalifikacja prawnopodatkowa sprawiła, że należało uznać za bezprzedmiotowe rozstrzyganie wątpliwości Zainteresowanego: Czy komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25 maja 2009 r. jest wystarczający dla celów podatkowych i czy jego posiadanie uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0%, właściwej dla eksportu, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług regulujące te kwestie nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Pismem z dnia 3 września 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) Spółka z o.o., wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2010 r. nr ILPP2/443-799/10-4/ISN.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 4 października 2010 r. nr ILPP2/443/W -97/10-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka w dniu 8 listopada 2010 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 17 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Go 1227/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Spółka z o.o. reprezentowana przez Doradcę Podatkowego pismem z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) złożyła odpowiedź na ww. skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 970/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną złożoną przez Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Go 1227/10 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 970/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1) (…).
   
   

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem dostawy eksportowej:

• jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub
• gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl zasady, wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca sprzedaje swoje wyroby dla klienta z Chin. Sprzedaż odbywa się na warunkach INCOTERMS EXW, oznaczających, że w momencie wystawienia towaru na rampie w zakładzie Spółki następuje przejęcie towaru przez klienta. W imieniu chińskiego kontrahenta działa spedytor, który odbierając towar otrzymuje komplet dokumentów potwierdzających zawarcie umowy sprzedaży (faktura VAT, dowód dostawy, CMR). Z momentem tego odbioru następuje przeniesienie na kontrahenta chińskiego prawa do rozporządzania towarem i to on odpowiada za transport towaru oraz wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Odprawa celna jest wykonywana na rzecz i zlecenie podmiotu chińskiego przez agencję celną działającą w Belgii, działającą w imieniu i na rzecz kontrahenta z Chin. Wszelkie koszty związane z procedurą celną uiszczane są przez kontrahenta chińskiego. Po potwierdzeniu przez belgijski urząd celny wyprowadzenia towarów poza Wspólnotę, Spółka otrzymuje od belgijskiej agencji celnej komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”.

Wątpliwości Zainteresowanego w niniejszej sprawie sprowadzają się do wyjaśnienia, czy ww. komunikat elektroniczny jest wystarczający dla celów podatkowych i czy jego posiadanie uprawnia go do zastosowania stawki 0%, właściwej dla eksportu towarów.

Na wstępie wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Go 1227/10 stwierdził, że „(…) w myśl art. 2 pkt 8 lit. b (…) eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, jeżeli jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (z wyłączeniem określonych towarów, co nie dotyczy rozpatrywanej sprawy). Zgodnie z definicją ustawową eksport towarów ma miejsce wówczas, jeżeli łącznie spełnione są trzy przesłanki: 1) wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, 2) potwierdzenie wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych, 3) wywóz następuje w wykonaniu dostawy towarów (w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT)”.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że „(…) najistotniejsze jest to, że wywóz towaru ma nastąpić z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Wspólnoty. Bez znaczenia jest natomiast, czy towary opuszczając terytorium RP są przemieszczane bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty, czy po opuszczeniu kraju są w ramach jednej czynności wywożone poza terytorium Wspólnoty przez terytoria innych państw członkowskich. Kolejnym warunkiem jest wymóg potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny. Ustawa o VAT nie wymaga jednak, aby potwierdzenie zostało dokonane przez urząd krajowy. W art. 2 pkt 8 tej ustawy mowa jest o urzędzie celnym określonym w przepisach celnych. W końcu też, eksport będzie miał miejsce wówczas, jeżeli wywóz towarów następuje w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. W przypadku eksportu bezpośredniego, eksport ma miejsce wówczas, gdy wywóz towaru dokonywany jest przez dostawcę lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT), w przypadku zaś eksportu pośredniego, wywozu dokonuje nabywca towaru mający siedzibę poza terytorium kraju lub wywóz ten jest wykonywany na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b)”.

Sąd podkreślił, że „(…) zgodnie z zasadami określonymi przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu w formie Międzynarodowych Reguł Wykładni Terminów Handlowych „INCOTERMS 2000” regulującymi stosunki handlowe pomiędzy podmiotami, reguła EXW – Ex Works oznacza, że kupujący posiada pełną gestię transportową, tzn. organizuje transport, ponosi jego koszty oraz ryzyko na całej trasie dostawy, a sprzedający stawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania. Realizując zatem sprzedaż na warunkach Ex Works, skarżąca Spółka była zobowiązana jedynie do postawienia towaru na terenie zakładu do dyspozycji nabywcy. Nabywca (przez spedytora) odebrał towar z miejsca jego wydania przez sprzedającą, przejmując odpowiedzialność za towar. W konsekwencji, gestia transportowa oraz wszelkie formalności i koszty związane z odprawą celną, ubezpieczeniem towaru, ryzykiem transportu itd. spoczywały na kontrahencie z Chin. Skarżąca pozostawiała towar każdorazowo do dyspozycji kontrahenta spoza UE w swoim zakładzie i w momencie pobrania towaru z magazynu, na kontrahenta spoza UE przechodziła własność towarów, tj. zarówno fizyczne władztwo nad towarem, jak i wszelkie ryzyka związane z jego ewentualną utratą czy uszkodzeniem. W efekcie wraz z wydaniem towaru z magazynu doszło do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT gdyż kontrahent spoza UE nabył prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel (nabycie fizycznego władztwa nad towarem i przejście na niego wszelkich ryzyk związanych z towarem). Tym samym dostawa miała miejsce już na terenie kraju, a późniejszy wywóz towarów z terytorium kraju pozwalał na przyjęcie, że dochodzi do eksportu towarów”.

W kwestii dotyczącej urzędu celnego właściwego do zgłoszenia towarów do wywozu Sąd wskazał, iż „(…) należy odwołać się do przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Zgodnie z art. 161 ust. 1 i 5 WKC procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty a zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu. (…), o wyjątkach tych stanowią przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego WKC (art. 789, art. 790 i art. 791). Biorąc zatem pod uwagę wskazane przepisy, należy przyznać (…), że nie można z góry założyć, że urząd celny znajdujący się w innym kraju Wspólnoty nie będzie urzędem, o którym mowa w przepisach prawa celnego. To oznacza, że fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, (…), nie stanowi, że «nie dokonano wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty» w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Przewidziany w tym przepisie warunek wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty może bowiem zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC, rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju Wspólnoty”.

Sąd podkreślił, że „podobne stanowisko w kwestii eksportu pośredniego wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 751/09 oraz w (…) wyroku z dnia 23 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1456/09 (…) wskazując, że ma on miejsce wówczas, gdy polski eksporter sprzedaje towary podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granice Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu. Obowiązek podatkowy w tym przypadku powstaje na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 lub ust. 4 ustawy o VAT czyli z momentem wydania towarów lub wystawienia faktury. Podatnik jest natomiast uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% pod warunkiem spełnienia przesłanek wymienionych w art. 41 ustawy o VAT”.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż opisana transakcja Wnioskodawcy z chińskim kontrahentem zrealizowana na warunkach EX Works spełnia definicję eksportu towarów, zawartą w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, gdyż warunek wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju Wspólnoty.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument – art. 41 ust. 9 ustawy.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie, od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.

Przedstawione wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają, jakiego rodzaju dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty powinien posiadać podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do zastosowania 0% stawki podatku. Wskazują jedynie, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny, określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem, ustalając zakres zastosowania przepisów art. 41 ustawy należy się odwołać do przepisów prawa celnego. Podatnik winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Z opisu sprawy wynika, iż na dowód wystąpienia towaru poza granice Wspólnoty Europejskiej Spółka otrzymała komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP”, karta 3, z dnia 25/05/2009, w którym w wybranych polach dokumentu widnieją następujące informacje:

W polu 2 Eksporter: NYK

W polu 20 Warunki dostawy: EXW

W polu 22 Waluta i ogólna wartość faktury: EUR 21975,36

W polu 44 Dodatkowe informacje/Załączone dokumenty/Świadectwa pochodzenia: (…). Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że w polu 44 ww. dokumentu jest oznaczenie dla faktury z dnia 18 maja 2009 r., w polu 22 kwota faktury 21975,36 €. W części D powołanego dokumentu podana jest data wystąpienia towaru poza Unię Europejską: 05/06/2009.

Z powyższego wynika, iż Zainteresowany dla potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty otrzymał komunikat elektroniczny MRN „EUROPESE GEMEENSCHAP” w postaci karty 3 z dnia 25/05/2009.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż posiadany przez Spółkę ww. komunikat elektroniczny, spełnia wymóg określony w art. 41 ustawy, tj. potwierdza wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Tym samym, jego posiadanie uprawnia do zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.