INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura - 18 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku uzyskania w 2010r. przychodu z tytułu umowy użyczenia urządzenia do termomasażu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku uzyskania w 2010r. przychodu z tytułu umowy użyczenia urządzenia do termomasażu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 13 kwietnia 2010r. podpisał umowę użyczenia z właścicielką sklepu na korzystanie z urządzenia do termomasażu. Do dnia 31 grudnia 2010r. wnioskodawca skorzystał nieodpłatnie 91 razy z tego urządzenia. Termomasaż odbywał się w sklepie sprzedającym ww. urządzenia, w grupie od 23 do 46 innych osób i był każdorazowo poprzedzony informacją (instruktarzem) na temat sposobu obsługi i skuteczności urządzenia w zapobieganiu i wspieraniu leczenia wielu chorób. Obsługa pyta osoby z grupy o wpływ termomasażu na stan ich zdrowia. Ludzie wskazywali przykłady pozytywnego oddziaływania łóżka masującego na ich organizm. Po kilku lub kilkudziesięciu termomasażach obsługa sklepu prosiła osoby korzystające z ww. urządzenia medycznego o jego propagowanie poprzez osobiste rozmowy ze znajomymi i rodziną, rozdawanie ulotek o firmie, przyprowadzanie ludzi do sklepu. Termomasaż trwa 36 minut i w tym czasie urządzenie zużywa kilka watów energii elektrycznej. Wnioskodawca jest na emeryturze i jest to jedyne źródło jego dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawca uzyskał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia usługi lub udostępnienia rzeczy...
2. Czy wnioskodawca może zastosować cenę 20 zł (tyle kosztuje zabieg termomasażu w punkcie prowadzącym usługę termomasażu) do obliczenia przychodu, gdyby zobowiązywała go do tego interpretacja indywidualna...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, nie uzyskał on przychodu z tytułu realizacji umowy użyczenia łóżka do termomasażu. Wnioskodawca nie otrzymał łóżka do użytkowania w domu. Każde łóżko jest użytkowane od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.30 do 18-tej, przez kilka lub kilkanaście osób. Właścicielka sklepu podkreśla, że jej firma nie jest jednostką usługową lecz sklepem, w którym ludzie mają się przekonać do zalet łóżka do termomasażu i je ewentualnie zakupić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawcy zajętego w przedstawionym stanie faktycznym dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku uzyskania w 2010r. przychodu z tytułu umowy użyczenia urządzenia do termomasażu. W pozostałym zakresie, odnoszącym się do zdarzenia przyszłego, tj. w zakresie braku uzyskania przychodu w 2011r. została wydana odrębna interpretacja.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „użyczenia” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Użyczenie jest więc czynnością, której celem jest korzystanie z rzeczy cudzej. Na mocy tej umowy użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie rzeczy użyczonej przez czas użyczenia. Jest więc ona podobna do umowy dzierżawy, a zwłaszcza umowy najmu. Umowa użyczenia jest umową nieodpłatną. Jest ona zawierana w celu niesienia bezinteresownej pomocy osobie, która takiej pomocy oczekuje. Użyczający za swoją uczynność wobec biorącego, za pozbawienie siebie użytku z rzeczy, nie otrzymuje żadnej korzyści. Równocześnie nie upoważnia ona biorącego do pobierania pożytków z przedmiotu umowy. Darmowy charakter umowy użyczenia powoduje podwyższenie wymagań, od których ustawa uzależnia dojście umowy do skutku. Ustawa nadaje umowie charakter realny, ponieważ do jej zawarcia konieczne jest, oprócz oświadczeń woli, także wydanie rzeczy biorącemu. Tak długo, jak długo przedmiot umowy nie zostanie wydany, umowa omawianego typu nie powstaje.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wnioskodawca skorzystał nieodpłatnie, na podstawie umowy użyczenia 91 razy z urządzenia do termomasażu. Termomasaż odbywał się w sklepie sprzedającym ww. urządzenia, -wnioskodawca nie otrzymał łóżka do użytkowania w domu - w grupie od 23 do 46 innych osób i był każdorazowo poprzedzony informacją (instruktarzem) na temat sposobu obsługi i skuteczności urządzenia w zapobieganiu i wspieraniu leczenia wielu chorób. Po skorzystaniu z ww. urządzenia osoby z grupy były proszone o jego propagowanie.

Zatem mając na względzie opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w związku z tym, że przedmiot umowy użyczenia nie został wnioskodawcy wydany (wnioskodawca korzystał z urządzenia do termomasażu w sklepie z innymi osobami), to faktycznie umowa użyczenia nie powstała, a zatem nie wywołała skutku prawnego. Skoro tak, to w przedmiotowej sprawie wnioskodawca na podstawie zawartej umowy użyczenia urządzenia do termomasażu nie uzyskał w 2010r. przychodu w rozumieniu powołanego wyżej art. art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.