INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011r. (data wpływu 21 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2011r. (data wpływu 12 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obniżki w stawce czynszowej notami korygującymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 14 lutego 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obniżki w stawce czynszowej notami korygującymi.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 maja 2011r. (data wpływu 12 maja 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-343/11/AL z dnia 29 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową, która m. in. świadczy usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze zarówno mieszkalnym jak i niemieszkalnym. Na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta nr xxx/2008 Prezydent może czasowo obniżyć stawkę czynszową najemcom lokali użytkowych spowodowaną np. remontem pasa drogowego czy remontem częściowym czy całkowitym ulicy. Ponadto udziela ulgi w obniżce czynszu przychodniom lekarskim, które z własnych środków dokonały znacznych remontów wynajmowanych lokali.

Wnioskodawca w przypadkach stosowania ulgi w obniżce stawki czynszowej wystawia faktury VAT najemcom w pełnej wysokości, zgodnie z umową najmu lokalu, a na kwoty wynikające z porozumienia zawartego między najemcą a Wnioskodawcą określające czasową obniżkę czynszu, wystawia noty księgowe uznaniowe, traktując tą ulgę jako ulgę w zapłacie danej faktury.

Wnioskodawca powołując się na interpretację Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 16 sierpnia 2004r. nie stosował zapisu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług i nie obniżał obrotu o przyznaną obniżkę przez Prezydenta, uznając, że najem lokalu użytkowego mieści się w katalogu usług wymienionych w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Najemca lokalu użytkowego podczas kontroli prowadzonej przez Urząd Skarbowy pokazał metodę Wnioskodawcy uznawania obniżki czynszu poprzez noty księgowe.

Urząd Skarbowy stwierdził, że według obecnych interpretacji i orzeczenia WSA z 2010r. obniżkę czynszu z powyższego tytułu należy wykazywać poprzez faktury korygujące, a nie przez noty korygujące.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 maja 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową działającą na podstawie:

• ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.),
• ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowań przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783),
• Uchwały nr xxx Rady Miasta z dnia 12 marca 2003r. w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego pod nazwą „Z” w jednostkę budżetową pod nazwą „Y”,
• Uchwały nr xxx Rady Miasta z dnia 8 września 2004r. w sprawie nadania statutu „Y”,
• Uchwały xxx Rady Miasta z dnia 29 marca 2006r. w sprawie zmiany Uchwały nr xxx Rady Miasta z dnia 8 września 2004r. w sprawie nadania statutu „Y”,
• Uchwały xxx Rady Miasta z dnia 3 lutego 2010r. w sprawie zmiany uchwały Nr xxx Rady Miasta z dnia 11 czerwca 2008r.
  
  

Wnioskodawca jest jednostką, która pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu Gminy.

Wnioskodawca świadczy usługi m.in. w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze zarówno mieszkalnym jak i niemieszkalnym (lokale użytkowe) oraz dokonuje sprzedaży mediów (woda, gaz, co, wywóz śmieci itp.).

Wnioskodawca sprzedaż usług najmu lokali niemieszkalnych (użytkowych) dokumentuje fakturami VAT.

Wnioskodawca na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta nr xxx może czasowo obniżyć stawkę czynszową netto najemcom lokali użytkowych na czas trwania remontu lokalu, remontu pasa drogowego. Obniżenie stawki czynszowej netto nie zwalnia najemcy z obowiązku uiszczenia podatku VAT w wysokości przed zwolnieniem.

Wnioskodawca udziela czasowej obniżki czynszu wystawiając faktury VAT w pełnej wysokości (nie obniżając obrotu), zgodnie z umową najmu lokalu, a na kwoty wynikające z obniżki czynszu wystawia księgowe noty uznaniowe traktując tę obniżkę jako ulgę w zapłacie danej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych argumentów należy wszystkie noty uznaniowe wystawione w okresach poprzednich anulować i wystawić za ten sam okres faktury korygujące...

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo stosuje on metodę obniżki stawki czynszowej wystawiając noty korygujące, a nie faktury korygujące.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 marca 2011r. - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 marca 2011r. - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do postanowień art. 106 ust. 1 ustawy o VAT - brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W tym miejscu należy wskazać, iż rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 marca 2011r. oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) – obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r.

Zgodnie z § 13 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl przepisu § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Jak stanowi § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Stosownie do postanowień § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 15 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.).

Zgodnie z § 15 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej (§ 15 ust. 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.).

Noty korygujące powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA” (§ 15 ust. 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.).

Stosownie do postanowień § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Natomiast przepis § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. stanowi, iż w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Jeżeli rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Zgodnie z § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 15 ust. 2 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r.).

W myśl § 15 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej (§ 15 ust. 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.).

Noty korygujące powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA” (§ 15 ust. 5 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r.).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca świadczy usługi m.in. w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze zarówno mieszkalnym jak i niemieszkalnym (lokale użytkowe) oraz dokonuje sprzedaży mediów (woda, gaz, co, wywóz śmieci itp.).

Wnioskodawca dokumentuje sprzedaż usług najmu lokali niemieszkalnych (użytkowych) fakturami VAT.

Wnioskodawca na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta może czasowo obniżyć stawkę czynszową netto najemcom lokali użytkowych. Czasowa obniżka czynszu może być spowodowana np. remontem pasa drogowego czy remontem częściowym czy całkowitym ulicy. Ponadto Wnioskodawca udziela ulgi w obniżce czynszu przychodniom lekarskim, które z własnych środków dokonały znacznych remontów wynajmowanych lokali.

Obniżenie stawki czynszowej netto nie zwalnia najemcy z obowiązku uiszczenia podatku VAT w wysokości przed zwolnieniem.

Wnioskodawca udziela czasowej obniżki czynszu wystawiając faktury VAT w pełnej wysokości (nie obniżając obrotu), zgodnie z umową najmu lokalu, a na kwoty wynikające z obniżki czynszu wystawia księgowe noty uznaniowe traktując tę obniżkę jako ulgę w zapłacie danej faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo stosuje metodę obniżki stawki czynszowej wystawiając noty korygujące, a nie faktury korygujące.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca dokumentuje sprzedaż usług najmu lokali niemieszkalnych (użytkowych) fakturami VAT, a następnie udziela, najemcom tych lokali, czasowej obniżki czynszu w związku z okolicznościami, o których mowa we wniosku, dokonana obniżka stanowi rabat w kwocie czynszu w stosunku do kwoty wykazanej na pierwotnej fakturze VAT.

A zatem udzielenie powyższego rabatu po wystawieniu faktury pierwotnej, obliguje Wnioskodawcę do wystawienia w stosunku do faktury pierwotnej – zgodnie z wymogami cyt. wyżej rozporządzeń – faktury korygującej.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje natomiast kwestii wystawiania not uznaniowych i not korygujących przez sprzedawców (ustawa o VAT przewiduje jedynie wystawianie not korygujących przez nabywców towarów i usług, jednak z taką sytuacją w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia).

W związku z powyższym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług brak jest podstaw do anulowania wystawionych w poprzednich okresach not uznaniowych, ponieważ jak wyżej stwierdzono, przepisy tej ustawy nie regulują kwestii wystawiania not uznaniowych. Wnioskodawca winien natomiast udzielone w poprzednich okresach rabaty udokumentować fakturami korygującymi zgodnie z cyt. wyżej rozporządzeniami Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. lub z dnia 28 marca 2011r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż czasową obniżkę stawki czynszu mógł dokumentować notami księgowymi uznaniowymi a nie fakturami korygującymi, należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo należy nadmienić, iż w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.