INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 27 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) ma status czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest między innymi produkcja oraz sprzedaż różnego rodzaju wyrobów szeroko rozumianego przemysłu lakierniczego, w szczególności lakierów samochodowych.

W celu zwiększenia podaży oferowanych przez Spółkę produktów, a tym samym przychodu ze sprzedaży, podejmowała ona między innymi w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. różnorodne działania o charakterze promocyjnym, marketingowym oraz reklamowym wobec obecnych oraz potencjalnych klientów, kontrahentów Spółki (w tym wszelkiego typu akcje promocyjne produktów Spółki, spotkania z klientami oraz potencjalnymi klientami, udzielanie preferencji handlowych – poprzez nieodpłatne wydanie określonych wyrobów – w sytuacji np. przekroczenia przez kontrahenta Spółki progu nabyć jej produktów bądź terminowego wypełniania zobowiązań cywilnoprawnych).

Działania te umożliwiały skuteczne konkurowanie przez Spółkę w dziedzinie branżowej obejmującej jej produkty, a istotnym elementem zintensyfikowanych akcji promocyjno -reklamowych były nieodpłatne wydania.

W ramach ww. działań Spółka wydawała nieodpłatnie (oraz zużywała) towary uprzednio nabyte w prowadzonej działalności gospodarczej (jako podatnik VAT) obejmujące w szczególności: artykuły spożywcze (np. alkohol, słodycze – które wydawane były oraz którymi częstowani byli goście, kontrahenci oraz potencjalni klienci Spółki), banery, choinki zapachowe, czapki różnego rodzaju, długopisy, foldery, gąbki lakiernicze, kalendarze ścienne i biurkowe, kalkulatory, katalogi produktowe i techniczne, korkociągi, kubki, latarki, markery, miarki, naklejki, nakładki na pasy samochodowe, narzędzia, notesy, noże do rozcinania folii, odzież (w tym: polary, polo, t-shirty), odzież robocza wszelkiego rodzaju (w tym bluzy, spodnie, kurtki), parasole, plafony, plakaty, podkładki z klipem, podkładki do szpachlówki, podstawki pod monety, poradniki, ramki na tablice rejestracyjne, regały wystawowe, segregatory, scyzoryki, smycze, stojak (stand) na biurko, stojaki reklamowe (standy reklamowe), szekle do kluczy, szpachelki, teczki, ulotki informacyjne, ulotki o produktach, wizytowniki, zapalniczki, zegary ścienne.

Towary te obejmowały wyroby zarówno informujące o produktach oferowanych przez Spółkę, bądź zawierające ich oznaczenia oraz oznaczenia Spółki, w tym jej logo, jak również wyroby bez jakichkolwiek oznaczeń. Przedmioty te posiadały różną wartość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do nabytych towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania (zużycia) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zwłaszcza w ramach wszelkiego rodzaju działań o charakterze reklamowym, promocyjnym, reprezentacyjnym, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do nabytych towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania (zużycia) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem w ramach wszelkiego rodzaju działań o charakterze reklamowym, promocyjnym, reprezentacyjnym, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (odliczenie VAT).

Z literalnego brzmienia art. 86 wynika zatem, że prawo odliczenia VAT kształtowane jest wskutek powiązania nabytych towarów (i usług) z całokształtem wykonywanych przez podatnika czynności opodatkowanych VAT.

Podatnik jednocześnie nie ma obowiązku bezpośredniego przyporządkowania czynionych nabyć towarów (i usług) oraz kwoty VAT do określonej czynności opodatkowanej, wystarczy bowiem jedynie, aby istniał związek, także o charakterze ogólnym oraz by dane nabycie powiązane było (w jakikolwiek sposób) z opodatkowaną działalnością przedsiębiorstwa.

Przedmiot działalności Spółki obejmuje realizację czynności podlegających opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, jak również według stawek obniżonych.

Nieodpłatne przekazanie (zużycie) towarów – o których mowa w opisie i w okolicznościach stanu faktycznego wniosku – powiązane było z działalnością Spółki (a zatem z czynnościami opodatkowanymi VAT), bowiem z założenia podejmowane było w celu zwiększenia wartości podaży (poziomu sprzedaży) produktów i usług Spółki.

Zatem przekazywane (zużywane) nieodpłatnie towary wykorzystywane były na potrzeby wykonywania działalności opodatkowanej Spółki. Wobec tego Spółka miała pełne prawo odliczenia VAT przy nabyciu towarów, następnie przekazywanych nieodpłatnie (zużywanych), należących do przedsiębiorstwa Spółki, na cele związane z tym przedsiębiorstwem, zwłaszcza w ramach wszelkiego rodzaju działań o charakterze reklamowym, promocyjnym, reprezentacyjnym.

Reasumując: zdaniem Spółki w stosunku do nabytych towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania (zużycia) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem w ramach wszelkiego rodzaju działań o charakterze reklamowym, promocyjnym, reprezentacyjnym, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Wskazać należy, że od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a brzmi następująco: Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma status czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Przedmiotem jego działalności gospodarczej jest między innymi produkcja oraz sprzedaż różnego rodzaju wyrobów szeroko rozumianego przemysłu lakierniczego, w szczególności lakierów samochodowych.

W celu zwiększenia podaży oferowanych przez Spółkę produktów, a tym samym przychodu ze sprzedaży, podejmowała ona między innymi w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. różnorodne działania o charakterze promocyjnym, marketingowym oraz reklamowym wobec obecnych oraz potencjalnych klientów, kontrahentów Spółki (w tym wszelkiego typu akcje promocyjne produktów Spółki, spotkania z klientami oraz potencjalnymi klientami, udzielanie preferencji handlowych – poprzez nieodpłatne wydanie określonych wyrobów – w sytuacji np. przekroczenia przez kontrahenta Spółki progu nabyć jej produktów bądź terminowego wypełniania zobowiązań cywilnoprawnych).

Działania te umożliwiały skuteczne konkurowanie przez Spółkę w dziedzinie branżowej obejmującej jej produkty, a istotnym elementem zintensyfikowanych akcji promocyjno -reklamowych były nieodpłatne wydania.

W ramach ww. działań Zainteresowany wydawał nieodpłatnie (oraz zużywał) towary uprzednio nabyte w prowadzonej działalności gospodarczej (jako podatnik VAT) obejmujące w szczególności: artykuły spożywcze (np. alkohol, słodycze – które wydawane były oraz którymi częstowani byli goście, kontrahenci oraz potencjalni klienci Spółki), banery, choinki zapachowe, czapki różnego rodzaju, długopisy, foldery, gąbki lakiernicze, kalendarze ścienne i biurkowe, kalkulatory, katalogi produktowe i techniczne, korkociągi, kubki, latarki, markery, miarki, naklejki, nakładki na pasy samochodowe, narzędzia, notesy, noże do rozcinania folii, odzież (w tym: polary, polo, t-shirty), odzież robocza wszelkiego rodzaju (w tym bluzy, spodnie, kurtki), parasole, plafony, plakaty, podkładki z klipem, podkładki do szpachlówki, podstawki pod monety, poradniki, ramki na tablice rejestracyjne, regały wystawowe, segregatory, scyzoryki, smycze, stojak (stand) na biurko, stojaki reklamowe (standy reklamowe), szekle do kluczy, szpachelki, teczki, ulotki informacyjne, ulotki o produktach, wizytowniki, zapalniczki, zegary ścienne.

Towary te obejmowały wyroby zarówno informujące o produktach oferowanych przez Spółkę, bądź zawierające ich oznaczenia oraz oznaczenia Spółki, w tym jej logo, jak również wyroby bez jakichkolwiek oznaczeń. Przedmioty te posiadały różną wartość.

Mając na względzie treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego występującego przy nabyciu towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania (zużycia) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zwłaszcza w ramach wszelkiego rodzaju działań o charakterze reklamowym, promocyjnym, reprezentacyjnym, bowiem poniesione wydatki na ich nabycie miały związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje Spółce zarówno w odniesieniu do towarów, których nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, jak i w odniesieniu do towarów i usług, których nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu – zgodnie z art. 7 ust. 3.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia towarów w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r., a także korekty podatku należnego w tym zakresie został rozstrzygnięty pismem z dnia 27 lipca 2011 r. nr ILPP2/443 -734/11-2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.