Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-279/11-2/MZ
z 24 sierpnia 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/436-279/11-2/MZ
Data
2011.08.24
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od czynności cywilnoprawnych --> Przedmiot opodatkowania --> Czynności podlegające opodatkowaniu
Słowa kluczowe
czynności niepodlegające opodatkowaniu
podatek od czynności cywilnoprawnych
pośrednictwo finansowe
pożyczka
umowa pożyczki
Istota interpretacji
Umowy pożyczek, w których Wnioskodawca występuje jako pożyczkobiorca oraz jako pożyczkodawca (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny), nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazuje Wnioskodawca środki pieniężne w chwili ich zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wniosek ORD-IN 303 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2011 r. (data wpływu 25.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 25.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka z o.o., (dalej: “Spółka” lub “Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie wynajmu, obrotu i zarządzania nieruchomościami. Wśród dodatkowych przedmiotów działalności, jakie może podejmować Spółka, są to także usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowane oraz pozostałe formy udzielania kredytów, co znajduje odzwierciedlenie w dokumentach rejestrowych Spółki (aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego został załączony do niniejszego wniosku). Spółka rozważa zawarcie umowy pożyczki lub kilku umów pożyczek (dalej: „Umowy Pożyczek) m.in. z podmiotami z tej samej grupy kapitałowej, nieposiadającymi w Polsce siedziby. Rozważane są następujące scenariusze:
W obydwu sytuacjach Umowy Pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie ich zawarcia środki finansowe będące ich przedmiotem i przeznaczone na wypłatę kwot pożyczek znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na zagranicznym rachunku bankowym). W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy Ad. 1. Umowy Pożyczek opisane w powyżej przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o PCC, nie będą podlegać PCC, z następujących przyczyn:
Uzasadnienie Art. 1 ust. 1 ustawy o PCC zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. W myśl art. 1 ust. 1 lit. b, PCC podlegają umowy pożyczki. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jedynie wtedy, jeżeli ich przedmiotem są:
Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, rzeczy (środki finansowe) będące przedmiotem Umów Pożyczek, w momencie ich zawarcia będą znajdować się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (np. na zagranicznym rachunku bankowym) i Umowy zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 4 pkt 2, w sytuacji, gdy rzeczy będące przedmiotem umowy cywilnoprawnej znajdują się w momencie zawarcia tejże umowy za granicą, aby dana umowa (w tym także umowa pożyczki) podlegała opodatkowaniu PCC, muszą być spełnione łącznie oba warunki:
W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym tylko jeden z powyżej wymienionych warunków będzie spełniony (Spółka, uznana dla potrzeb pożyczki za „nabywcę”, ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), podczas gdy do powstania obowiązku podatkowego w PCC wymagane jest zaistnienie obydwu powyższych warunków łącznie. Jako że Umowy Pożyczek zostaną zawarte przez upoważnionych do tego przedstawicieli Spółki oraz podmiotu zagranicznego, będącego pożyczkodawcą, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Spółka stoi na stanowisku, iż Umowy Pożyczek nie będą opodatkowane PCC. Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych, prezentowanych w publikowanych przez Ministra Finansów indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Między innymi, stanowisko takie zostało zaprezentowane w następujących interpretacjach wydanych przez:
Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż przedstawione w niniejszym wniosku stanowisko jest zbieżne z linią orzeczniczą prezentowana przez sądy administracyjne. Jako przykład można wskazać następujące wyroki:
Dodatkowo na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na pismo Ministra Finansów z dnia 20 lipca 1995 r., sygn. PO 7/D-825-219/95, wydane jeszcze na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o opłacie skarbowej, w którym wyraźnie stwierdza się, iż w sytuacji „gdy przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku znajdujące się w chwili zawierania umowy poza granicami RP, wówczas umowa taka nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej”. Na gruncie zaprezentowanych interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, orzecznictwa sądów administracyjnych i poglądów doktryny poza sporem jest wiec brak opodatkowania PCC umowy pożyczki zawartej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy w momencie jej zawarcia pieniądze będące jej przedmiotem będą znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym. Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. Ad.2. Spółka stoi na stanowisku, iż udzielenie pożyczek podmiotowi zagranicznemu z tej samej grupy kapitałowej nie będzie podlegało obowiązkowi podatkowemu w PCC, biorąc pod uwagę, że Umowy Pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie ich zawarcia środki finansowe będące ich przedmiotem będą znajdować się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na zagranicznym rachunku bankowym). Uzasadnienie Jak wskazano w powyższych wywodach, uzasadniających stanowisko Spółki do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, aby czynność cywilnoprawna, której przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą, podlegała opodatkowaniu PCC, muszą być spełnione łącznie następujące warunki: nabywca powinien mieć miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna powinna zostać dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Konstrukcja ww. przepisu wskazuje, iż obydwa wymienione w nim warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Niewystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu PCC. W przypadku, gdy Spółka udzieli pożyczek zagranicznemu podmiotowi niemającemu siedziby w Polsce, żaden z powyższych warunków nie zostanie spełniony, gdyż:
W konsekwencji, opisane w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Umowy Pożyczek nie będą opodatkowane PCC. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o uznanie poprawności jego stanowiska. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:
Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy. Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie wynajmu, obrotu i zarządzania nieruchomościami. Wśród dodatkowych przedmiotów działalności, jakie może podejmować Spółka, są to także usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowane oraz pozostałe formy udzielania kredytów, co znajduje odzwierciedlenie w dokumentach rejestrowych Spółki (aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego został załączony do niniejszego wniosku). Spółka rozważa zawarcie umowy pożyczki lub kilku umów pożyczek (dalej: „Umowy Pożyczek) m.in. z podmiotami z tej samej grupy kapitałowej, nieposiadającymi w Polsce siedziby. Rozważane są następujące scenariusze: Spółka będzie pożyczkobiorcą, a podmiot zagraniczny pożyczkodawcą, Spółka będzie pożyczkodawcą, a podmiot zagraniczny pożyczkobiorcą. W obydwu sytuacjach Umowy Pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie ich zawarcia środki finansowe będące ich przedmiotem i przeznaczone na wypłatę kwot pożyczek znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na zagranicznym rachunku bankowym). Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż umowy pożyczek, w których Wnioskodawca występuje jako pożyczkobiorca oraz jako pożyczkodawca (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny), nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazuje Wnioskodawca środki pieniężne w chwili ich zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.