INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą.

Właścicielem terenu oraz budynków warsztatowo-magazynowych jest drugi wspólnik spółki.

W momencie założenia spółki została zawarta w dniu 1 marca 2001 r. umowa najmu między właścicielem budynków warsztatowo-magazynowych, a spółką cywilną, na mocy której wynajmujący oddał w najem spółce na działalność gospodarczą budynki warsztatowo-magazynowe wraz z gruntem i infrastrukturą techniczną.

Wynajmowane budynki gospodarcze nie znajdują się w ewidencji środków trwałych spółki. Ewidencję taką prowadzi wynajmujący, a miesięczną amortyzację księguje w koszty uzyskania przychodów w PKPiR. Spółka natomiast zgodnie z treścią powołanej umowy ponosi wszelkie koszty bieżących napraw i remontów przedmiotowych obiektów, a poniesione z tego tytułu wydatki księguje na podstawie wystawionych faktur na spółkę w PKPiR. Aktualnie zachodzi potrzeba naprawy zniszczonego pokrycia dachowego na budynku warsztatowo-magazynowo-mieszkalnym (pozrywana folia, znaczne ubytki i zawilgocenie izolacji). W wyniku tych uszkodzeń w czasie silnych wiatrów folia ulega dalszym zniszczeniom, ponadto w okresie grzewczym występują znaczne ubytki ciepła.

Dane techniczne budynku warsztatowo-magazynowo-mieszkalnego.

• Powierzchnia dachu do remontu 362 m²
• Powierzchnia całkowita użytkowa 404,63 m²
• Powierzchnia użytkowa mieszkań 268,83 m²
• Powierzchnia użytkowa kotłowni 7,30 m²
• Powierzchnia użytkowa warsztatu+magazynu 128,50 m²
• Pokrycie dachu: blacho dachówka na łatach izolacja dachu z folii paroprzepuszczalnej wełny mineralnej.
  
  

Zakres planowanego remontu dachu:

Demontaż pokrycia dachowego uzupełnienie izolacji z wełny mineralnej deskowanie połaci dachowej pokrycie dachu papą termozgrzewalną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione wydatki na remont dachu Wnioskodawczyni może na podstawie wystawionych faktur na spółkę zaksięgować bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów (spółka prowadzi PKPiR) proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni użytkowej na cele działalności gospodarczej w stosunku do całkowitej pow. użytkowej budynku...
2. Czy ewentualnie wymieniony zakres prac remontowych należałoby zakwalifikować jako ulepszenie cudzego budynku, a poniesione wydatki powinny podlegać odpisom amortyzacyjnym w obcych środkach trwałych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakres opisanych robót należy zakwalifikować jako prace remontowe, gdyż naprawa uszkodzonego dachu polega na wymianie zużytych części. Ponieważ żadna z ustaw podatkowych nie definiuje pojęcia remontu warto przytoczyć przepisy art. 3 pkt 8 Prawa Budowlanego zgodnie z którym, remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. W omawianym przypadku pokrycie dachowe oraz opierzenie zostanie ponownie użyte do montażu dachu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3 - 9 i 11 - 15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka cywilna, w której Zainteresowana jest wspólnikiem zamierza dokonać demontażu pokrycia dachowego, uzupełnienia izolacji z wełny mineralnej deskowania połaci dachowej i pokrycia dachu papą termozgrzewalną. Z umowy zawartej między właścicielem przedmiotowych obiektów a Spółką wynika, że wszelkie koszty bieżących napraw i remontów budynków warsztatowo-magazynowych ponosi Spółka cywilna. Naprawa zniszczonego pokrycia dachowego na budynku warsztatowo-magazynowyo-mieszkalnym jest niezbędna.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowane prace budowlane będą spełniać definicję remontu zawartą w przepisach prawa budowlanego.

Skoro więc w przedmiotowym budynku wykonane prace budowlane stanowiące remont, to zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki te w części przypadającej na powierzchnię budynku zajmowaną przez Spółkę na cele działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wydatki te – jako remontowe – nie są ulepszeniem, zatem nie muszą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcych środkach trwałych.

Reasumując, poniesione wydatki na remont dachu Wnioskodawczyni może na podstawie wystawionych faktur na Spółkę zaksięgować bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni użytkowej na cele działalności gospodarczej w stosunku do całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.