INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 8 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie faktury korygującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośredniczeniu w sprzedaży telefonów komórkowych. Rezultatem tej transakcji jest umowa na świadczenie usług telekomunikacyjnych zawarta na czas określony, pomiędzy operatorem a klientem indywidualnym. Klient zobowiązuje się do opłacania comiesięcznego abonamentu za te usługi. W zależności od ilości zawartych umów Wnioskodawca otrzymuje od operatora wynagrodzenie prowizyjne na podstawie wystawionej przez Niego faktury VAT.

Zdarza się jednak tak, że klienci nie wywiązują się z postanowień zawartej umowy i nie opłacają comiesięcznego abonamentu. W związku z tym operator potrąca Wnioskodawcy z bieżącego wynagrodzenia kwotę prowizji, którą wcześniej wypłacił mu z racji zawartej umowy. Wnioskodawca wystawia więc fakturę korygującą, która jest rozliczana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na bieżąco w dacie jej wystawienia, niezależnie od tego jakiego okresu dotyczy. Zdarza się, że korekta wystawiona w 2011 roku dotyczy prowizji wypłaconej w 2010 czy 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca w prawidłowy sposób dokonuje korekty przychodów, w dacie wystawienia faktury korygującej, czy powinien dokonywać korekty przychodów w okresie, w którym wystawiona została faktura pierwotna (korygowana), nawet jeżeli faktura dotyczy zakończonego roku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura korygująca powinna zmniejszać przychód w dacie jej wystawienia, czyli na bieżąco. Wnioskodawca zawierając umowę z klientem, nie jest w stanie przewidzieć, czy dany klient będzie wywiązywał się z postanowień umowy i będzie opłacał regularnie abonament. Na dzień zawarcia umowy Zainteresowany dopełnia wszelkich formalności, by umowa była zawarta zgodnie z przepisami prawa i warunkami jakie stawia operator. Wnioskodawca o wysokości kwoty, którą musi zwrócić, tytułem zwrotu prowizji, dowiaduje się na bieżąco od operatora i na ten dzień wystawia fakturę korygującą. Środki pieniężne są Wnioskodawcy zabierane z bieżącej kwoty prowizji.

Z racji tego, iż nierzetelnych klientów jest coraz więcej, a co za tym idzie również wystawianych korekt, Wnioskodawca nie jest w stanie odnosić ich wstecz tzn. do faktury pierwotnej. Taka praktyka oznaczałaby comiesięczne korygowanie przychodów za poprzednie miesiące, a także zeznań podatkowych za lata ubiegłe, co stanowiłoby dużą uciążliwość dla Wnioskodawcy oraz dla urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Przepisy cyt. ustawy nie regulują zasad dokonywania korekty przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. wskazujących, czy przychód należy stosownie powiększyć (pomniejszyć) w dacie dokonania korekty (na bieżąco), czy też w dacie powstania przychodu należnego (wstecz).

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Co do zasady, uzyskanie przychodu należnego za świadczoną usługę, potwierdzonego wystawioną fakturą VAT następuje w dacie wystawienia tej faktury (o ile pozostałe zdarzenia wskazane w art. 14 ust. 1c ww. ustawy nie wystąpiły wcześniej). Późniejsze skorygowanie przychodów (np. w związku dostarczeniem dokumentacji po pierwotnym przeliczeniu wynagrodzenia, aktywowaniem, deaktywowaniem usług na koncie abonenta itp.), nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Zmianie ulega bowiem jedynie wysokość przychodu nie zaś moment jego uzyskania. Zatem punktem odniesienia do faktury korygującej jest faktura pierwotna.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na pośredniczeniu w sprzedaży telefonów komórkowych. Zawierana jest umowa na świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas określony, pomiędzy operatorem a klientem indywidualnym. W zależności od ilości zawartych umów Wnioskodawca otrzymuje od operatora wynagrodzenie prowizyjne na podstawie wystawionej przez Niego faktury VAT. Zdarza się, że klienci nie wywiązują się z postanowień zawartej umowy i nie opłacają comiesięcznego abonamentu. W takim wypadku operator potrąca Wnioskodawcy z bieżącego wynagrodzenia kwotę prowizji, którą wcześniej wypłacił mu z racji zawartej umowy. Wnioskodawca wystawia więc fakturę korygującą, która jest rozliczana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na bieżąco w dacie jej wystawienia, niezależnie od tego jakiego okresu dotyczy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wystawione przez Wnioskodawcę faktury korygujące, winny zostać odniesione wstecz, tj. do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jeżeli bowiem wystawione faktury błędnie dokumentują stan faktyczny (wysokość przychodu należnego), to sytuacja taka skutkuje zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w okresie sprawozdawczym, w którym przychód ten powstał. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.