INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniach 6 i 19 maja 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkolenia szybowcowego i samolotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 6 i 19 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkolenia szybowcowego i samolotowego.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aeroklub posiadający osobowość prawną, działa na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.). Obok działalności statutowej (nieodpłatnej na rzecz członków) prowadzi też, zgodnie ze statutem, działalność szkoleniową w zakresie szkolenia szybowcowego i samolotowego (pilota samolotowego turystycznego), na mocy art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) oraz § 9 pkt 5 i § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 września 2003 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U. z 2003 r. Nr 165, poz. 1603 ze zm.). W tym zakresie Aeroklub musi posiadać wymagane uprawnienia - certyfikaty. Ww. usług Aeroklub nie wykonuje jako jednostka objęta systemem oświaty.

Celem statutowym stowarzyszenia jest propagowanie rozwijania lotnictwa, a zwłaszcza szkolenia i sportów lotniczych, wspieranie inicjatyw, szkolenia i działalności lotniczej dzieci i młodzieży, organizacja i prowadzenie współzawodnictwa sportowego w poszczególnych dyscyplinach sportu lotniczego, prowadzenie działalności edukacyjnej, wychowawczej i popularyzatorskiej w zakresie sportów lotniczych, upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży w zakresie sportów lotniczych, prowadzenie oraz wspieranie inicjatyw szkolenia, edukacji, wychowania, krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży, w szczególności w powiązaniu z lotnictwem i modelarstwem lotniczym. Usługi, o których mowa we wniosku, są ściśle związane ze sportem. Są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu oraz uczestniczenia w nim. Aeroklub oświadcza, że ww. usługi nie są związane z osiąganiem zysków. Świadczone są częściowo opłatnie (dofinansowanie odbywa się ze składek i usług prowadzonych w ramach działalności gospodarczej), tylko na rzecz osób uprawiających sporty lotnicze i będących członkami Aeroklubu. Aeroklub jest klubem sportowym z trzema sekcjami specjalistycznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle znowelizowanej od 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, Aeroklubowi przysługuje nadal zwolnienie od podatku od towarów i usług wg aktualnego stanu prawnego, w przypadku organizacji szkoleń teoretycznych i praktycznych w zakresie szkolenia szybowcowego i samolotowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami Prawa lotniczego i właściwego rozporządzenia, wydanego na jego podstawie, oraz rozporządzenia 1777/2005 UE...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona usługa szkoleniowa, w związku z brzmieniem znowelizowanego art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie już podlegała zwolnieniu od podatku. W tej sytuacji świadczone przez Aeroklub usługi szkoleniowe w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU 85.53 lub 85.59) we wszystkich formach edukacyjnych, będą opodatkowane stawką podstawową w wysokości 23%, wg stanu prawnego w 2011 r., z zastrzeżeniem art. 146a i art. 146f ustawy.

Aeroklub stwierdził, że wprawdzie świadczy pozaszkolną formę edukacji (PKWiU 85.53), niemniej usługi szkolenia uczniów - pilotów, o których mowa we wniosku, nie wyczerpują znamion zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a, czy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując wskazał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a oraz pkt 29 lit. a ustawy, do świadczenia usług szkoleniowych, o których mowa we wniosku, nie można stosować zwolnienia mimo, iż:

• forma i zasady prowadzenia szkolenia pilotów zostały przewidziane w odrębnych przepisach (w odniesieniu do części świadczenia usług, opisanych we wniosku),
• wyczerpują treść art. 14 rozporządzenia nr 1777/2005 UE w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmując nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z brzmienia art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226 poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku. Ponadto przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy szkolenia są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

• czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
• czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.) (Dz. Urz. UE L 145/1 ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia bezpośrednio wskazuje, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z treści art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) wynika, że do wykonywania lotów i innych czynności lotniczych są uprawnieni wyłącznie członkowie personelu lotniczego oraz osoby uczestniczące w szkoleniu lotniczym prowadzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e oraz osoby uczestniczące w zajęciach rekreacyjnych na lotniach i paralotniach, prowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2.

Z § 9 ust. 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 września 2003 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U. Nr 165, poz. 1603 ze zm.) wynika, że szkolenie lotnicze niezarobkowe prowadzi się w organizacjach lotniczych, niebędących ośrodkami szkolenia lotniczego, prowadzących w tym zakresie statutową działalność niezarobkową, wyłącznie dla swych członków.

Analiza załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, określającego szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów licencji, a w szczególności rozdziału 2 tego załącznika, prowadzi do wniosku, iż posiadacz licencji pilota samolotowego turystycznego jest uprawniony do wykonywania bez wynagrodzenia czynności dowódcy i drugiego pilota każdego samolotu nieużywanego odpłatnie, natomiast posiadacz licencji plota szybowcowego jest uprawniony do wykonywania czynności pilota dowódcy każdego typu szybowca bez wynagrodzenia oraz do wykonywania czynności pilota dowódcy każdego typu szybowca za wynagrodzeniem, jeżeli posiada uprawnienie instruktora szybowcowego albo pilota doświadczalnego (…).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że szkolenia szybowcowe oraz szkolenia pilota samolotowego turystycznego nie mogą być uznane za szkolenia zawodowe, bowiem posiadacze tych licencji, nie są uprawnieni do wykonywania lotów za wynagrodzeniem (z wyjątkiem pilota szybowcowego, który posiada uprawnienia instruktora), co wyklucza zarobkowe wykorzystanie posiadanej licencji.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m) ww. Dyrektywy Rady z 2006 r., państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego implementację ww. przepisu Dyrektywy Rady, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

• z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingowa oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 18 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Analiza brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do wniosku, iż zwolnienie przewidziane w tym przepisie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, iż zarezerwowane jest dla określonego w tym przepisie kręgu podmiotów, i tylko w takim zakresie, w jakim podmioty te świadczą usługi ściśle związane ze sportem.

Aby można było uznać, iż dana usługa jest ściśle związana ze sportem, usługa ta musi być nieodzowna, konieczna do uprawiania danej dyscypliny sportu.

Z kolei w kręgu podmiotów, które z powyższego zwolnienia mogą skorzystać ustawodawca wymienił: kluby sportowe, związku sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych. Z uwagi na to, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej tych pojęć, w celu ustalenia właściwego ich znaczenia należy się odnieść do przepisów innych ustaw.

I tak, zasady uprawiania i organizowania sportu w Polsce określa ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 127, poz. 857 ze zm.). W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 tej ustawy, kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń (ust. 2 ww. artykułu).

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), stowarzyszenia w liczbie co najmniej trzech mogą założyć związek stowarzyszeń. Założycielami i członkami związku mogą być także inne osoby prawne, z tym że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi.

Jednakże dla zastosowania ww. zwolnienia nie wystarczy, aby usługa ściśle związana ze sportem była świadczona przez klub sportowy, związek sportowy lub związek stowarzyszeń i innych osób prawnych. Podmioty te mają prawo do zwolnienia tylko wtedy, gdy ich celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu oraz pod warunkiem, że nie są nastawione na osiąganie zysków.

Kolejnym przesłanką, której spełnienie jest niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku dla usług ściśle związanych ze sportem, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług, jest to, aby usługi te były konieczne do organizowania i uprawiania sportu i uczestniczenia w nim.

Wymogiem niezbędnym jest również, aby usługi były świadczone na rzecz osób uprawiających sport, z tym że, skoro ustawodawca nie wskazuje, iż muszą one być świadczone wyłącznie na rzecz osób uprawiających sport profesjonalnie, to nie ma przeszkód, by zwolnieniem były objęte również usługi świadczone na rzecz amatorów.

Podobnie w tej kwestii wypowiedział się ETS w orzeczeniu w sprawie C- 253/07 (Canterbury Hockey Club), wskazując, iż wyrażenie „określone usługi ściśle związane ze sportem” zawarte w art. 13 część A ust. 1 lit. m) szóstej dyrektywy 77/388 nie uprawnia państw członkowskich do ograniczenia zakresu zwolnienia przewidzianego w tym przepisie wobec odbiorców danych usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Aeroklub jest klubem sportowym działającym w formie stowarzyszenia, które obok działalności statutowej (nieodpłatnej na rzecz członków) prowadzi, zgodnie ze statutem, działalność w zakresie szkolenia szybowcowego i samolotowego (pilota samolotowego turystycznego), na mocy art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e) ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) oraz § 9 pkt 5 i § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 września 2003 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U. z 2003 r. Nr 165, poz. 1603 ze zm.). Ww. szkolenia Aeroklub nie prowadzi jako jednostka objęta systemem oświaty. Celem statutowym stowarzyszenia jest m.in.: propagowanie rozwijania lotnictwa, a zwłaszcza szkolenia i sportów lotniczych, wspieranie inicjatyw, szkolenia i działalności lotniczej dzieci i młodzieży, upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży w zakresie sportów lotniczych. Usługi szkolenia szybowcowego i samolotowego są ściśle związane ze sportem i są konieczne do organizowania i uprawiania sportu oraz uczestniczenia w nim. Usługi te nie są związane z osiąganiem zysków. Są częściowo odpłatne, a ich dofinansowanie odbywa się ze składek i usług prowadzonych w ramach działalności gospodarczej. W szkoleniach mogą uczestniczyć tylko osoby uprawiające sporty lotnicze i będące członkami Aeroklubu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz wskazane przepisy odrębne należy stwierdzić, że – jak słusznie Aeroklub zauważył - świadcząc usługi szkolenia szybowcowego i samolotowego turystycznego, nie może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie działa jako jednostka objęta systemem oświaty, ani ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29, bowiem szkolenia te nie mogą być uznane za szkolenia zawodowe.

Skoro Aeroklub jest klubem sportowym, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu (lotnictwa), to spełniona została przesłanka podmiotowa do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. Świadcząc usługi szkolenia szybowcowego i samolotowego, a więc ściśle związane ze sportem - które są konieczne do uprawiania sportu - wyłącznie na rzecz osób uprawiających sport (swoich członków), Aeroklub nie jest nastawiony na osiąganie zysków, na co wskazuje treść wniosku, spełnia również przesłanki przedmiotowe.

W związku z powyższym, świadcząc ww. usługi, ma prawo zastosować zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.