INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 12 kwietnia 2011r., uzupełnionym w dniu 24 maja 2011r. i następnie w dniu 13 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 12 maja 2011r. Znak: IBPB II/2/415-482/11/HS oraz pismem z dnia 01 czerwca 2011r. Znak: IBPB II/2/415-482/11/HS wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 24 maja 2011r. i 13 czerwca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest przedstawicielką ustawową córki. Na podstawie aktu notarialnego – umowy darowizny z dnia 18 grudnia 1996r. jej niepełnoletnia córka stała się właścicielką domu mieszkalnego. W budynku tym wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie z córką i jako jej rodzic oraz przedstawiciel ustawowy ponosi wszelkie koszty eksploatacji związane z użytkowaniem domu, jak również dysponuje dochodami córki (renta rodzinna przekazywana na jej konto z ZUS). W latach 2004-2009 wnioskodawczyni prowadziła remont budynku. Ponoszone były wydatki, które zostały uwzględnione we wniosku o zwrot VAT-u od niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Wydatki te poniosła wnioskodawczyni, która spełnia przedstawicielstwo ustawowe nad małoletnią córką. Wnioskodawczyni zauważa, że córka jako osoba niepełnoletnia nie posiada własnych środków na prowadzenie remontu, nie posiada nr NIP, ponadto nad osobą małoletnią do uzyskania pełnoletniości ktoś musi sprawiać opiekę i troszczyć się o je dobro. Wnioskodawczyni posiada oryginalne faktury na poniesione wydatki, rachunki VAT związane z budownictwem figurowały bowiem na jej nazwisko jako przedstawicielki ustawowej córki. Wnioskodawczyni wskazuje, iż wydatki na remont domu mieszkalnego ponoszone w latach 2004-2009 dotyczyły remontu budynku mieszkalnego wewnątrz poprzez położenie wylewek wyrównujących podłogowych, ułożenie płytek posadzkowych, podłóg panelowych, szpachlowanie i gipsowanie pomieszczeń, ocieplanie styropianem skosów i sufitów oraz zewnątrz budynku: elewacja z ociepleniem styropianem, wymiana rynien dachowych spustowych, ułożenie płytek na schodach i balkonach.

Wnioskodawczyni podaje, iż złożony wniosek nie jest wnioskiem mającym na celu wyłudzenie środków finansowych od urzędu skarbowego i że zwraca się tylko o należne środki, które zostały pobrane z nielegalnie wprowadzonego podatku VAT, który został, jej zdaniem, zakwestionowany przez prawodawstwo Unii Europejskiej.

Wątpliwości wnioskodawczyni budziła też zasadność pozostawienia jej wniosku bez rozpatrzenia przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, który zakwestionował tytuł prawny do remontowanej nieruchomości, jednak nie było to przedmiotem wniosku o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot części poniesionych przez nią wydatków na remont domu mieszkalnego, którego właścicielką na podstawie aktu notarialnego – umowy darowizny z dnia 18 grudnia 1996r. jest jej niepełnoletnia (16-letnia) córka...

Zdaniem wnioskodawczyni, posiadając prawo do użytkowania domu i opieki nad małoletnią córką (właścicielką domu) będzie mogła ubiegać się o zwrot VAT. Ustawa nie wymienia wprost wszystkich tytułów prawnych do nieruchomości stanowiących podstawę ubiegania się o zwrot, zatem wnioskodawczyni uważa, iż akt notarialny w którym określone jest jej przedstawicielstwo ustawowe oraz wszelkiego rodzaju umowy (m.in. na dostawę gazu, energii, świadczenie usług telekomunikacyjnych), na podstawie których ponosi koszty związane z eksploatacją domu są wystarczającą przesłanką do uznania, iż posiada prawo do korzystania z budynku mieszkalnego. Wnioskodawczyni, jeżeli jej stanowisko w kwestii ubiegania się o zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych jest niewłaściwe, prosi o wskazanie innych możliwości udokumentowania tytułu do prawnego użytkowania przedmiotowego budynku, które organ podatkowy może uznać za uprawniające do skorzystania ze zwrotu VAT-u.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2005r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zwrot tych wydatków finansowany jest z budżetu państwa. Z literalnego brzmienia przepisu wynika, iż ustawa daje prawo, po spełnieniu określonych warunków, do otrzymania zwrotu od Skarbu Państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego,
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach,
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W myśl art. 2 pkt 1 ww. ustawy przez budynek mieszkalny - rozumie się budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Zgodnie z art. 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

1. wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004r.,
2. wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT.
   
   

Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy, prawo do zwrotu przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016, ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Przepis art. 5 ust. 5 ustawy stanowi, iż do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo - w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego,
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż remont był wykonywany w budynku stanowiącym własność niepełnoletniej córki wnioskodawczyni, która przedmiotowy budynek mieszkalny otrzymała w drodze darowizny w 1996r. Po zakończeniu remontu jej matka - wnioskodawczyni złożyła we własnym imieniu we właściwym urzędzie skarbowym wniosek VZM-1. Postępowanie zostało zakończone wydaniem postanowienia, nie rozstrzygnięto jednak meritum sprawy.

W świetle art. 12 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie. Z kolei zgodnie z art. 15 ustawy Kodeks cywilny ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat trzynaście, oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ważności czynności prawnej, przez którą osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub rozporządza swoim prawem, potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego (art. 17 k.c.).

Przepis art. 94 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) stanowi, iż jeżeli jedno z rodziców nie żyje albo nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, władza rodzicielska przysługuje drugiemu z rodziców. To samo dotyczy wypadku, gdy jedno z rodziców zostało pozbawione władzy rodzicielskiej albo gdy jego władza rodzicielska ulegał zawieszeniu. Z kolei art. 98 § 1 Kodeksu stanowi, iż rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Jeżeli dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka.

W przedstawionej sytuacji wydatki na zakup materiałów budowlanych poniesione zostały przez wnioskodawczynię i udokumentowane zostały fakturami VAT wystawionymi na jej imię i nazwisko. Zostało więc spełnione jedno z kryteriów określonych w przepisach ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Jednakże nie jest to warunek wystarczający. Z treści powołanych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, iż prawo do ubiegania się o zwrot części podatku VAT zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na remont budynku mieszkalnego posiada do niego tytuł prawny. Wnioskodawczyni bezsprzecznie nie spełnia warunku przewidzianego art. 5 ust. 5 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Remontowany budynek mieszkalny stanowi własność jej córki, gdyż został nabyty przez nią w darowiźnie w 1996r. i to córka wnioskodawczyni ma tytuł prawny do tego lokalu, a nie wnioskodawczyni. Samo bycie ustawowym przedstawicielem dziecka nie daje wnioskodawczyni żadnego tytułu prawnego do nieruchomości będącej własnością tego dziecka. W tak przedstawionym stanie faktycznym tytuł prawny do budynku mieszkalnego posiada wyłącznie córka wnioskodawczyni. Zdaniem Organu uzyskanie tytułu prawnego do nieruchomości przez wnioskodawczynię mogłoby nastąpić jedynie w trybie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 98 § 2 pkt 2 w związku z art. 99 Kodeksu).

Wnioskodawczyni nie może więc oczekiwać zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w sytuacji złożenia tego wniosku na swoje imię i nazwisko, mimo iż jest prawnym opiekunem córki.

Mając na uwadze powyższe stanowisko wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.