INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa w zakresie ustalenia podstawy naliczania wysokości wpłat z zysku #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa w zakresie ustalenia podstawy naliczania wysokości wpłat z zysku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sporządza deklarację o wysokości zysku (straty) osiągniętej przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku za Il kwartał 2011 roku. Spółka osiągnie zysk brutto narastająco od początku 2011 roku, ale nie wykaże należnego podatku dochodowego, ponieważ korzysta zgodnie z przepisami z częściowego odliczenia od podstawy opodatkowania straty osiągniętej w latach ubiegłych. W związku z powyższym, zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym wykazany w pozycji 23 deklaracji WZS-1K będzie równy zyskowi brutto narastająco od początku roku obrotowego wykazanego w pozycji 20 ww. deklaracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w pozycji 22 deklaracji WZS-1K należy wykazać podatek dochodowy obliczony od podstawy opodatkowania ustalonej za rok bieżący, pomniejszonej o kwotę odliczonej straty za lata ubiegłe, czy tylko podatek dochodowy obliczony od podstawy opodatkowania ustalonej za dwa kwartały roku bieżącego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w pozycji 22 deklaracji WZS-1K należy wykazać podatek dochodowy obliczony od podstawy opodatkowania ustalonej za rok bieżący, pomniejszonej o kwotę odliczonej straty za lata ubiegłe, gdyż przy obliczaniu należnego podatku dochodowego od początku roku uwzględnia się zmniejszenie podstawy opodatkowania z tytułu częściowego odliczenia straty poniesionej w latach ubiegłych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca sporządza deklarację o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku za Il kwartał 2011 r., w której wykaże osiągnięty zysk brutto narastająco od początku 2011 roku, ale nie wykaże należnego podatku dochodowego (poz. 22 deklaracji WZS-1K), ponieważ korzysta, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z częściowego odliczenia od podstawy opodatkowania straty osiągniętej w latach ubiegłych. Wnioskodawca wskazuje, iż w konsekwencji zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym wykazany w pozycji 23 deklaracji WZS-1K będzie równy zyskowi brutto narastająco od początku roku obrotowego wykazanego w pozycji 20 ww. deklaracji.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą prawidłowości wypełnienia poz. 22 deklaracji WZS-1K, tj. wykazania należnego podatku dochodowego od początku roku.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792 ze zm.) przepisy ustawy, stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz spółek, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, o których mowa w art. 1, są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej „wpłatami z zysku”, na rzecz budżetu państwa. Stosowanie do art. 2 ust. 2 ustawy, wpłaty z zysku dokonywane są zaliczkowo w okresach miesięcznych lub kwartalnych. Ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego.

Na mocy art. 2 ust. 4 powołanej ustawy, spółki są obowiązane składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego, i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, właściwego według siedziby spółki, zaliczki miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku należnymi z zysku osiągniętego od początku roku obrotowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (kwartały). Podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym osiągnięty w danym okresie, liczony w rachunku narastającym (art. 2 ust. 5 ustawy).

Szczegółowe zasady realizacji ww. obowiązków normuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji (Dz. U. Nr 21, poz. 100 ze zm.).

Na podstawie § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia, spółki, o których mowa w art. 1 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, zwane dalej „spółkami”, dokonują wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej „wpłatami z zysku”, na rzecz budżetu państwa w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych.

Stosownie do § 3 ust. 1 - 2 ww. rozporządzenia, spółki dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach kwartalnych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do 28 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału roku obrotowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do ww. rozporządzenia (WZS-1K). Wpłaty z zysku za ostatni kwartał roku obrotowego dokonuje się w terminie do dnia 28 ostatniego miesiąca tego kwartału, przy czym zysk ostatniego miesiąca tego kwartału przyjmuje się w wysokości miesiąca poprzedniego.

Równocześnie w myśl § 5 ww. rozporządzenia, spółki są obowiązane dokonać ostatecznego rozliczenia wpłat z zysku do budżetu państwa w terminie 14 dni po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, lub sporządzeniu sprawozdania, jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości nie występuje obowiązek zatwierdzania tego sprawozdania, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia (WZS-1R).

W świetle powyższego unormowania, Spółka zobowiązana jest składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, właściwego według siedziby Spółki, zaliczki miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku, należnymi z zysku osiągniętego od początku roku obrotowego, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (kwartały). Podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym osiągnięty w danym okresie, liczony w rachunku narastającym.

Ustawodawca, w przepisach § 2 i 5 rozporządzenia w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji, rozróżnił wpłaty dokonywane zaliczkowo od ostatecznego rozliczenia wpłat z zysku. Ostateczne rozliczenie tych wpłat następuje po zakończeniu roku podatkowego i po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego lub sporządzeniu sprawozdania, bowiem dopiero wtedy znane są dane, które w sposób finalny i prawidłowy pozwalają na ustalenie wysokości tych wpłat.

Przepisy ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa nie definiują pojęcia „zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym”, tj. zysku netto w sposób szczególny dla potrzeb naliczania wpłat do budżetu. Oznacza to, że jest to wynik finansowy netto, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz.1223 ze zm.). W tym miejscu należy rozgraniczyć pojęcia "zysk" i "dochód" i nie utożsamiać podstawy naliczenia wpłaty z zysku z podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym. Określenie "zysk", będące terminem, którym posługuje się ustawa o rachunkowości, oznacza dodatni wynik finansowy, osiągnięty przez jednostkę za dany okres rozliczeniowy. Zatem, prawidłowość ustalenia podstawy wymiaru wpłat z zysku sprowadza się do prawidłowego ustalenia zysku brutto (zgodnie z ustawą o rachunkowości) i podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 tej ustawy).

Ustawodawca zdecydował jednocześnie, że nie wszystkie przychody i koszty ich uzyskania rozpoznane przez podatnika, wpływają na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się między innymi:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

• kosztów uzyskania ww. przychodów.
  
  

Wartości te nie są brane pod uwagę również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % kwoty tej straty.

Powołane unormowanie dotyczy straty będącej ujemną różnicą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym ze źródła przychodów, z którego dochody są uwzględniane w podstawie opodatkowania nad kosztami ich uzyskania – nadwyżką kosztów uzyskania ww. przychodów rozliczanych w danym roku podatkowym nad uzyskanymi w tym roku przychodami.

Wartość takiej straty może obniżać dochód podatnika w okresie najbliższych, kolejnych pięciu lat podatkowych. Podatnik ma możliwość wyboru, w których spośród tych pięciu lat i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku, że dopuszczalna kwota odliczenia w roku podatkowym nie może przekroczyć połowy kwoty poniesionej straty.

Możliwość rozliczenia straty podatkowej przez podatnika jest uzależniona od wystąpienia dochodu do opodatkowania. Brak dochodu do opodatkowania jest równoznaczny z brakiem dochodu, który miałby zostać obniżony o odpowiednią część straty. Nie ma zatem możliwości rozliczenia straty podatkowej w roku podatkowym, w którym nie osiągnięto dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W skrajnym przypadku, kiedy w kolejnych pięciu latach podatkowych nie wystąpi dochód, strata podatkowa nie zostanie rozliczona.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca postąpi prawidłowo, wykazując w poz. 22 deklaracji o wysokości zysku (straty) osiągniętego przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa i o wpłatach z zysku (WZS-1K), podatek dochodowy obliczony od podstawy opodatkowania ustalonej za rok bieżący, pomniejszonej o kwotę odliczonej straty za lata ubiegłe, gdyż przy obliczaniu należnego podatku dochodowego od początku roku uwzględnia się zmniejszenie podstawy opodatkowania z tytułu częściowego odliczenia straty poniesionej w latach ubiegłych.

Jednakże, stosownie do art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wysokość obniżenia dochodu o wysokość straty poniesionej w roku podatkowym nie może przekroczyć 50 % kwoty straty, w którymkolwiek z najbliższych kolejno po sobie następujących, pięciu lat podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.