INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23.04.2011 r. (data wpływu 28.04.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 05.07.2011 r. (data nadania 06.07.2011 r., data wpływu 11.07.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-356/11-2/MP z dnia 21.06.2011 r. (data nadania 22.06.2011 r., data doręczenia 02.07.2011 r.) oraz pismem z dnia 08.08.2011 r. (data nadania 11.08.2011 r., data wpływu 16.08.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-356/11-4/MP z dnia 27.07.2011 r. (data nadania 27.07.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia rocznego rozliczenia podatkowego w Polsce za lata 2009 - 2010 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia rocznego rozliczenia podatkowego w Polsce za lata 2009 - 2010.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21.06.2011 r. Nr IPPB4/415-356/11-2/MP (data nadania 22.06.2011 r., data doręczenia 02.07.2011 r.) oraz pismem z dnia 27.07.2011 r. Nr IPPB4/415-356/11-4/MP (data nadania 27.07.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania będącego przedmiotem niniejszej interpretacji.

Pismem z dnia 05.07.2011 r. (data nadania 06.07.2011 r., data wpływu 11.07.2011 r.) oraz pismem z dnia 08.08.2011 r. (data nadania 11.08.2011 r., data wpływu 16.08.2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 01.08.2008 roku Wnioskodawczyni mieszka i pracuje na stałe w Danii. Po raz pierwszy była zarejestrowana w duńskim urzędzie skarbowym 12 maja 2008 r. Tam też rozlicza swoje dochody i płaci podatek dochodowy. Wnioskodawczyni posiada pozwolenie na pobyt i pracę, które w tej chwili nie jest potrzebne w związku ze statusem Polski jako państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W 2008 roku status podatkowy Wnioskodawczyni w Danii był ograniczony, co zostało zmienione na nieograniczony obowiązek podatkowy w roku 2009. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż w obydwu krajach posiada rachunek bankowy, jednakże na polskim rachunku nie ma regularnych wpływów. Jakkolwiek posiada jedną lokatę bankową w wysokości 1.000 zł, która została otwarta w dniu 19.08.2010 r. natomiast w dniu 18.07.2011 r. została zerwana. Odsetki należne od lokaty były naliczone 18.07.2011 r. w wysokości 12,76 zł. Dodatkowo po 6 miesiącach od otwarcia lokaty zostały naliczone odsetki w wysokości 16,16 zł. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż bank pobrał zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu osiągniętych zysków z posiadanej lokaty. Reszta oszczędności w wysokości 80.000 koron duńskich znajduje się na duńskim rachunku bankowym. Zarówno w Danii, jak i w Polsce Wnioskodawczyni posiada ubezpieczenie emerytalne, jednakże ostatni wpływ na ubezpieczenie emerytalne w Polsce nastąpił w 2008 r. Od trzech lat Wnioskodawczyni mieszka ze swoim partnerem, z którym zamierza kupić dom w Danii. W Polsce nie posiada żadnej nieruchomości, nie ma też dzieci. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem samochodu zakupionego i zarejestrowanego w Danii. W roku 2008 Wnioskodawczyni przedstawiła roczne rozliczenie również w Polsce, ze względu na polskie dochody. Od maja 2008 roku, nie miała żadnych dochodów w Polsce. W latach 2009-2010 Wnioskodawczyni nie złożyła w Polsce rozliczenia podatkowego. W tym czasie jedyne Jej dochody pochodziły z Danii i były w Danii rozliczone. Poza tym Wnioskodawczyni poinformowała, iż jest traktowana przez państwo duńskie jako rezydent podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna składać roczne rozliczenie podatkowe w Polsce...

Wnioskodawczyni wskazała, iż zapytanie podatkowe dotyczy lat 2009-2010.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna przedstawiać rozliczenia podatkowego w Polsce. Uzasadnieniem jest brak dochodów w Polsce i załączone rozliczenia podatkowe, które zostały złożone w Danii. W ciągu ostatnich dwóch lat Wnioskodawczyni nie była związana z Polską poprzez posiadanie dochodów, ani dóbr materialnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni od 01.08.2008 roku mieszka i pracuje na stałe w Danii. Tam też rozlicza swoje dochody i płaci podatek dochodowy. Traktowana jest przez państwo duńskie jako rezydent podatkowy.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 06.12.2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, iż w latach 2009-2010 Wnioskodawczyni podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, iż w latach 2009-2010 Wnioskodawczyni nie osiągnęła w Polsce żadnych przychodów. Jednakże wskazała, iż posiada lokatę bankową w wysokości 1.000 zł, od której bank pobrał zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu osiągniętych zysków.

Zasady podatkowania dochodów z tytułu odsetek reguluje art. 11 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. Konwencji odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, stosownie do art. 11 ust. 2 Konwencji, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Z powyższych przepisów wynika, iż dochód z tytułu odsetek powstających w Polsce wypłacanych na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w Danii podlega opodatkowaniu w Polsce w wysokości 5 procent kwoty brutto odsetek. Dochód ten podlega również opodatkowaniu w państwie rezydencji, tj. w Danii, przy czym w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 22 umowy (tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia).

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3, od uzyskanych dochodów z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Opodatkowanie zysków z lokat i stawkę 19% stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki wynikającej z tych umów lub nie pobranie podatku zgodnie z tymi umowami jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu przez podatnika zaświadczenia o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie za granicą do celów podatkowych, wydanego przez właściwą administrację podatkową, czyli certyfikaty rezydencji (art. 30a ust. 2 ww. ustawy).

Dochody z tytułu odsetek nie są wykazywane przez podatnika w zeznaniu rocznym (art. 45 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), chyba że podatek z tytułu ich uzyskania nie został pobrany przez płatnika (art. 45 ust. 3b ww. ustawy).

Obowiązek obliczenia i pobrania podatku dochodowego ciąży – zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podmiotach uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia rachunków podatników albo do gromadzenia środków pieniężnych podatnika w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, jako płatnikach podatku dochodowego. Obowiązek pobrania powstaje w momencie dokonania wypłaty lub postawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych stanowiących przychód w postaci odsetek od środków na rachunkach bankowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż bank jako płatnik pobrał zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu osiągniętych zysków z posiadanej lokaty. Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego za lata 2009-2010 w Polsce, gdyż nie osiągnęła w tym okresie dochodów podlegających opodatkowaniu i bank jako płatnik pobrał zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu osiągniętych zysków z posiadanej lokaty.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.