INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sukcesji praw i obowiązków wynikających z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa do spółki komandytowo#61485;akcyjnej #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie: skutków podatkowych w związku z likwidacją działalności gospodarczej, ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki komandytowo – akcyjnej, możliwości kontynuacji odpisów amortyzacyjnych oraz zwolnień przedmiotowych,

• podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki komandytowo – akcyjnej,

• podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki komandytowo – akcyjnej,

• ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sukcesji praw i obowiązków wynikających z wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowo-akcyjnej.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną – przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobowo działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości wnieść całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego – w drodze aportu jako wkład akcjonariusza do spółki komandytowo – akcyjnej. Aport przedmiotowego przedsiębiorstwa nastąpi przed dniem likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Niezwłocznie po wniesieniu całego przedsiębiorstwa do spółki komandytowo – akcyjnej, Wnioskodawca zaprzestanie prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej i wystąpi z wnioskiem o wykreślenie z Ewidencji Działalności Gospodarczej. W okresie pomiędzy wniesieniem całego przedsiębiorstwa aportem do spółki osobowej, a wykreśleniem z Ewidencji Działalności Gospodarczej, Wnioskodawca nie nabędzie na potrzeby działalności gospodarczej żadnych towarów ani innych składników majątku. Tym samym, w dniu zaprzestania prowadzenia działalności Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych składników majątku, jako że wszystkie, wchodząc w skład przedsiębiorstwa zostaną wniesione aportem do spółki osobowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji wniesienie całego przedsiębiorstwa aportem do spółki komandytowo - akcyjnej i następnie zaprzestanie (likwidacja) prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu likwidacji działalności gospodarczej...
2. Czy wniesienie przez Wnioskodawcę całego prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa aportem do spółki komandytowo - akcyjnej skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu...
3. Czy w opisanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji wniesienie całego przedsiębiorstwa aportem do spółki komandytowo - akcyjnej i następnie zaprzestanie (likwidacja) prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług...
4. Czy wniesienie całego przedsiębiorstwa aportem do spółki komandytowo - akcyjnej skutkuje powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy lub spółki komandytowo - akcyjnej...
5. Czy wniesienie całego przedsiębiorstwa aportem do spółki komandytowo-akcyjnej skutkuje po stronie spółki powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 0,5% wartości wnoszonego przedsiębiorstwa, płatnego w terminie 14 dni od wpisania spółki do rejestru przedsiębiorców...
6. Czy przy obliczeniu wartości wnoszonego aportem przedsiębiorstwa na potrzeby podatku od czynności cywilnoprawnych, za wartość wchodzących w skład przedsiębiorstwa i amortyzowanych przez Wnioskodawcę środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy przyjąć wartość uwzględniając wysokość dokonanych odpisów amortyzacyjnych czy też ich wartość rynkową... Czy podstawą opodatkowania wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowo - akcyjnej na potrzeby podatku od czynności cywilnoprawnych będzie wartość rynkowa przedsiębiorstwa, czy też wartość przedsiębiorstwa określona w umowie spółki komandytowo-akcyjnej...
7. Czy na potrzeby amortyzacji spółka komandytowo - akcyjna będzie zobowiązana przyjąć wartość początkową wniesionych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wynikającą z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem aportu czy też przyjąć jako nową wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wartość rynkową... Czy należy kontynuować przyjęte w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem aportu metody amortyzacji wnoszonych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych...
8. Czy spółka komandytowo - akcyjna, do której wniesiono na pokrycie udziału wkład w postaci opisanego przedsiębiorstwa, wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki wnoszonego przedsiębiorstwa...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 8. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, do spółki niemającej osobowości prawnej (w tym spółki komandytowo-akcyjnej), do której osoba fizyczna wniesie na pokrycie udziału wkład w postaci opisanego przedsiębiorstwa, stosuje się odpowiednio przepis art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że spółka taka wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby.

Zdaniem Wnioskodawcy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pod warunkiem że dokonane zakupy mają związek z wykonywanymi przez podatnika czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Ponieważ Ordynacja podatkowa w przypadku sukcesji, o której mowa w art. 93a § 2 pkt 2 ww. ustawy, nie zawiera żadnych dodatkowych zastrzeżeń, można stwierdzić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jakie przysługiwało osobie fizycznej przed przekształceniem, podlega sukcesji uniwersalnej na zasadach określonych w ww. przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ww. ustawy, przepis art. 93 § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych),
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Stosownie do art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z art. 93a § 2 ww. ustawy, przepis art. 93a § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej,
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Z powyższego wynika, iż następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako przekształcenie, połączenie, a także podział osób prawnych (art. 93c ustawy Ordynacja podatkowa). Należy zaznaczyć, że następstwo podatkowe stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika, jest więc nietypową instytucją w prawie podatkowym. Z tychże względów wszelkie tego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną aby można było wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Następstwo prawne, polega więc na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa, jak też nie zawierają w tym zakresie odwołania do innych aktów prawnych. Z uwagi na powyższe zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w Kodeksie cywilnym. Na powyższe wskazuje także art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które mogą być przedmiotem czynności prawnej, dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Jednocześnie zauważyć należy, iż katalog elementów (składników) przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie „w szczególności”. Zgodnie zaś z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Analizując powyższe należy wywieść, iż przedsiębiorstwo – dla celów prawa podatkowego – należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klientów, czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie, czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności itd.) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii, itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

Przy tym należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy składniki majątku będące przedmiotem czynności prawnej stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowo-akcyjna jest zatem jednostką organizacyjną posiadającą zdolność prawną, nie posiadającą jednak osobowości prawnej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą, planuje wnieść całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego – w drodze aportu jako wkład akcjonariusza do spółki komandytowo – akcyjnej, po czym zlikwiduje prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż w momencie wniesienia aportem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do spółki komandytowo-akcyjnej (spółki osobowej niemającej osobowości prawnej) na pokrycie jej udziału w spółce, spółka ta wstąpi we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę indywidualnie przedsiębiorstwem.

Tutejszy Organ zaznacza, iż w ramach przedmiotowej interpretacji – z uwagi na zakres wniosku wynikający z przedstawionego zdarzenia przyszłego, postawionego pytania i stanowiska Wnioskodawcy, a także nie sprecyzowanie przez Wnioskodawcę poruszonego w pytaniu zagadnienia – nie poddano analizie kwestii sukcesji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.