INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty reprezentowanej, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku wpłat przez właścicieli lokali zaliczek za media zużywane w lokalach użytkowych i mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku wpłat przez właścicieli lokali zaliczek za media zużywane w lokalach użytkowych i mieszkalnych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o sprecyzowanie stanu faktycznego, pytań oraz upoważnienie do reprezentacji Wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa (dalej: Wspólnota) powstała w roku 1998 z mocy prawa na bazie lokali mieszkalnych i użytkowych wybudowanych i sprzedanych osobom fizycznym przez dewelopera. W skład Wspólnoty wchodzi 57 lokali mieszkalnych i 10 lokali użytkowych, a w podziemiach budynku znajduje się 37 miejsc postojowych przypisanych niektórym lokalom mieszkalnym. Powierzchnia lokali mieszkalnych wynosi 2.954,80 m², lokali użytkowych 1.188,70 m², ogółem budynek ma powierzchnię 4.143,50 m², parking podziemny ze śluzą ma powierzchnię 1.060,70 m².

Wspólnota złożyła 31 lipca 1998 r. NIP-2 i otrzymała numer NIP (…). W roku 1998 wraz z NIP-2 złożyła oświadczenie VAT-6, dokonując w oświadczeniu wyboru zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy.

Poczynając od tej daty aż do dziś Wspólnota dokonując sprzedaży na rzecz osób trzecich w zakresie wynajmu ścian zewnętrznych na reklamy nie przekroczyła obowiązującej podstawy kwoty wolnej od opodatkowania w poszczególnych latach, przy czym nie traktowała zaliczek wpłacanych na rzecz pokrycia kosztów zarządu a także zaliczek na media dostarczane przez właścicieli do ich lokali na poczet kwoty wolnej od opodatkowania. Zaliczki te przyjmowała, w myśl interpretacji MF, jako nie stanowiące podstawy obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przykładowo w roku 2010 kwota mediów dostarczonych na cele części wspólnych wyniosła 39.477,68 zł, a koszty mediów dostarczonych do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych wyniosły 130.462,01 zł.

Wnioskodawca wskazał uzupełniająco, że właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych dokonywali wpłat zaliczek na poczet: pokrycia kosztów zarządu, funduszu remontowego oraz media dostarczane do ich lokali mieszkalnych i użytkowych.

Zaliczki te były rozliczane na koniec każdego roku, biorąc pod uwagę faktyczny stan zużycia wg odczytu licznika i koszt dostarczonych mediów wg faktur ich dostawców. Właścicielom lokali mieszkalnych i użytkowych Wspólnota nie wystawiała faktur. Umowy z dostawcami mediów podpisała Wspólnota, a nie poszczególni właściciele lokali.

W dniu 5 maja 2011 r. skierowano do Wnioskodawcy wezwanie Nr ILPP1/443-534/11-2/KG, w odpowiedzi na które przesłano pismo z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu z dnia 24 maja 2011 r.).

1. Wnioskodawca zapytał o powstanie, bądź nie obowiązku podatkowego oraz termin powstania obowiązku podatkowego od zaliczek za media zużywane w lokalach użytkowych i mieszkalnych, wpłacanych przez właścicieli lokali w tej Wspólnocie, mając na uwadze, że Wspólnota nie jest bezpośrednim wytwórcą tychże mediów, a jedynie pośredniczy w ich dostawie od innej osoby prawnej dla „swoich” właścicieli lokali użytkowych i mieszkalnych. Wysokość wszystkich zaliczek za media obrazuje sprawozdanie finansowe za okres 1 stycznia 2010 r. – 31 grudnia 2010 r. pod tytułem: koszty indywidualne wg wyniku na dzień 31 grudnia 2010 r. – kwota 130.462,01 zł.
2. Wnioskodawca zapytał także: czy zaliczki za media były obrotem w roku 2010 w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym podlegają opodatkowaniu oraz czy wpłacone zaliczki za ww. media są obrotem w roku 2011 i od kiedy oraz czy Wspólnota zobowiązana jest wystawiać faktury VAT swoim właścicielom...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o interpretację Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. Nr PP1-811/912/03/JW (Dz. Urz. MF nr 1/2004) Wspólnota nie miała i nie ma obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, a tym samym nie istnieje obowiązek wystawiania faktur VAT dla właścicieli wszystkich lokali.

Jedyną pozycją podlegającą podatkowi VAT byłaby pozycja w zakresie przychodów ze ścian zewnętrznych dzierżawionych przez osoby trzecie od tej Wspólnoty, z tym że kwota ta mieści się w kwocie niepodlegającej podatkowi VAT.

Wszystkie pozycje przedstawione w załączonym sprawozdaniu do wniosku ORD-IN nie są obrotem za wyjątkiem przychodu z tytułu dzierżaw.

W świetle przedstawionej sytuacji i zdaniem Wspólnoty nie jest ona zobowiązana w roku 2011 do dokonywania i odprowadzania podatku VAT w myśl załączonego sprawozdania. Wszystkie elementy składowe przychodów dla Wspólnoty nie są sprzedażą (odpłatnym świadczeniem usług) - co oznacza brak istnienia obowiązku podatkowego dla tej Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez sprzedaż natomiast, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli zaś dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18,
3. świadczenia usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Jak stanowi art. 106 ust. 4 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Podstawę prawną funkcjonowania wspólnot stanowi ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Ustawa ta określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres działania zarządu nieruchomością wspólną.

Zgodnie z treścią art. 6 ww. ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Z art. 13 powołanej ustawy wynika, że właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Natomiast art. 14 cyt. ustawy wskazuje, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, np. koszty zużytej energii cieplnej, wody czy wywozu nieczystości.

W pierwszym z wyżej wymienionych przypadków wspólnota, będąca jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej bowiem sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych (m. in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali), mających udziały w nieruchomości wspólnej. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa. jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument. W takim więc zakresie nie świadczy ona żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali. Zatem uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną. Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli.

Należy bowiem podkreślić, że wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych towarów i usług. W przypadku gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota mieszkaniowa nabywa towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wspólnota jest wspólnotą lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych. Członkowie Wspólnoty, właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych dokonywali wpłat zaliczek na poczet: pokrycia kosztów zarządu, funduszu remontowego oraz media dostarczane do ich lokali mieszkalnych i użytkowych.

Zaliczki te były rozliczane na koniec każdego roku, biorąc pod uwagę faktyczny stan zużycia wg odczytu licznika i koszt dostarczonych mediów wg faktur ich dostawców. Właścicielom lokali mieszkalnych i użytkowych Wspólnota nie wystawiała faktur. Umowy z dostawcami mediów podpisała Wspólnota, a nie poszczególni właściciele lokali.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy wskazać należy, że Wspólnota, zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji, środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedane im przez Wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji, w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych, m. in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wspólnota, dokonując odsprzedaży właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali, działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wspólnota, wykonując czynności na rzecz swoich członków dokonuje także dostawy towarów, zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz świadczy usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Wpłacane przez właścicieli lokali zaliczki za media stanowią obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1 oraz art.. 30 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że w przypadku utraty prawa do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy w związku z wykonywaniem przez Wspólnotę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, powstanie także obowiązek podatkowy, który zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT powstaje, co do zasady, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi będą potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstanie, na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast w przypadku sprzedaży mediów, (tj. energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, dostarczenia wody), zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw tych mediów.

W przypadku gdy Wspólnota nie będzie korzystała ze zwolnienia podmiotowego, dokonywane przez nią czynności związane z odsprzedażą właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług, związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali winny być udokumentowane fakturami, wystawianymi zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106 ustawy o VAT oraz przepisach wykonawczych do ustawy.

Końcowo wskazać należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadły w oparciu o stan faktyczny zaistniały w indywidualnych sprawach podatników. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, tzn. wpłaty przez właścicieli lokali zaliczek za media zużywane w lokalach mieszkalnych i użytkowych stanowią obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1 i art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. W związku z wykonywaniem przez Wspólnotę czynności opodatkowanych, powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Wspólnota, w przypadku zarejestrowania się do podatku od towarów i usług, będzie obowiązana wystawiać faktury dokumentujące sprzedaż, z wyjątkiem sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Należy także wskazać, iż w kwestii zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do rozliczenia wydatków, związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali przez wspólnotę mieszkaniową została wydana przez Ministra Finansów, na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej, interpretacja ogólna z dnia 21 czerwca 2011 r. Nr PT8/033/IO1/AEW/11/PT-571. W piśmie tym Minister Finansów dodatkowo poinformował, iż biorąc pod uwagę dotychczasową niejednolitość praktyki i interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie będącym przedmiotem niniejszej interpretacji ogólnej, dokonana w przedmiotowej interpretacji ogólnej wykładnia przepisów prawa podatkowego nie wywołuje konsekwencji wobec rozliczeń pomiędzy wspólnotą mieszkaniową a właścicielami lokali dokonanych uprzednio w sposób odmienny od przedstawionego w tym piśmie.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego i stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii utraty zwolnienia podmiotowego.

Tut. Organ informuje jednocześnie, że powołane w niniejszej interpretacji przepisy art. 29 ust. 1 oraz art. 106 ust. 1, od dnia 1 kwietnia 2011 r. uzyskały nowe brzmienie nadane ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.