INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2011r. (data wpływu 16 marca 2011r.), uzupełnione pismem z dnia 20.04.2011r. (data wpływu 21.04.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wynajmem nieruchomości oraz braku obowiązku stosowania proporcji przy odliczaniu podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w podatku VAT dla świadczonych usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe, opodatkowania usług wynajmu na cele użytkowe, prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wynajmem nieruchomości oraz braku obowiązku stosowania proporcji przy odliczaniu podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 14.04.2011r. znak IPPP2/443-335/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca będący spółką kapitałową (zwany dalej „Spółką”), będący podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza w ramach swojej głównej działalności gospodarczej zawierać na terytorium Polski z osobami fizycznymi (zwanymi dalej Klientami”) umowy renty dożywotniej z tytułu przeniesienia na Spółkę prawa własności nieruchomości (zwanych dalej „Nieruchomościami”). Przeniesienie własności Nieruchomości dokonywane będzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (Dz.U.1964.16.93, ze zmianami), w szczególności na podstawie przepisów art. 903-907 kodeksu cywilnego, regulujących świadczenie pieniężne z tytułu umowy renty dożywotniej, gdzie Spółka zobowiązana będzie z tytułu nabycia własności Nieruchomości do zapewnienia osobie fizycznej dożywotniej renty oraz dożywotniego użytkowania Nieruchomości. Będzie to podstawowa działalność Spółki, zaś jej przychodem będzie sprzedaż lub najem Nieruchomości po śmierci Klientów. Nieruchomości nabywane będą przez Spółkę w drodze zawieranych z Klientami w formie aktu notarialnego umów renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości oraz ustanowienia na rzecz Klienta prawa dożywotniego użytkowania nieruchomości.

Spółka dokonywać będzie na rzecz Klienta comiesięcznej wypłaty świadczeń pieniężnych w ustalonej wysokości (renta). Wskazana w poprzednim zdaniu renta będzie wypłacana przez Spółkę na rzecz Klienta dożywotnio. Spółka będzie również ponosiła inne daniny publiczne związane z Nieruchomością tj. opłaty za użytkowanie wieczyste lub podatek od nieruchomości. Na mocy zawartej ze Spółką umowy renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości Klient będzie również uprawniony do dożywotniego użytkowania Nieruchomości. Po śmierci Klienta Spółka Nieruchomość sprzeda lub wynajmie (na cele mieszkaniowe lub użytkowe).

Przy zawieraniu umowy renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości Spółka ponosi koszty m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty notarialne i koszty doradztwa prawnego jak również wyceny Nieruchomości. Ponadto, Spółka planuje ponieść koszty związane z remontem lub ulepszeniem Nieruchomości po śmierci uprawnionego z tytułu renty, a przed sprzedażą lub wynajmem Nieruchomości. Po zakończeniu umowy renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości Spółka zamierza nabyte Nieruchomości sprzedać lub wynająć i wtedy dopiero Spółka osiągnie przychód z nabytych od swoich Klientów Nieruchomości.

Niezależnie od powyżej opisanej działalności, Spółka zamierza zajmować się działalnością marketingową i świadczyć takie usługi swoim klientom - przedsiębiorcom. Niewątpliwie taka działalność będzie objęta podatkiem VAT.

Jak wynika z powyższych informacji, z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, iż o ile dochód Spółki z działalności marketingowej będzie występował w najbliższym czasie i uzależniony będzie wyłącznie od umiejętności pozyskiwania nabywców takich usług, to dochód Spółki z działalności związanej ze sprzedażą lub najmem Nieruchomości pozyskany po śmierci Klientów Spółki, którzy zawarli ze Spółką umowy renty, powstanie dopiero w późniejszym okresie działalności Spółki, a mianowicie po wystąpieniu zgonu Klientów i znalezieniu nabywców lub najemców na Nieruchomości. Tym samym, należy stwierdzić, iż w najbliższych miesiącach, a nawet latach jedynym dochodem Spółki będzie dochód z innej działalności (np. z usług marketingowych) niż jej główna działalność.

Spółka zawarła już jedną umowę renty, aczkolwiek uzasadnieniem dla zakwalifikowania ww. opisu zdarzeń do zdarzeń przyszłych jest fakt, iż niniejszy wniosek o interpretację składany jest w związku ze zdarzeniami przyszłymi w postaci sprzedaży lub najmu Nieruchomości dokonywanych po śmierci Klienta, a ta sytuacja jeszcze nie nastąpiła. Dodatkowo, należy podkreślić, że Spółka uzyskała wcześniej dwie indywidualne interpretacje podatkowe (nr IPPB5/423-723/10-2/AM z dnia 29 grudnia 2010 roku oraz nr IPPB2/415-1065/10-2/AS z dnia 15 lutego 2011 roku) dotyczące innych kwestii związanych z działalnością Spółki niż opodatkowanie podatkiem VAT umów najmu nabytych w drodze zawarcia umowy renty z Klientami Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie uprawniona do odliczania uiszczonego podatku VAT od kosztów ponoszonych w związku z utrzymaniem wynajmowanych lokali (ulepszenia, wyposażenie, media itp.) od kwoty podatku VAT otrzymywanej od najemców...
2. Czy Spółka może przez okres uzyskiwania wyłącznie przychodu objętego podatkiem VAT (nawet z działalności gospodarczej niebędącej główną działalnością Spółki), tj. do czasu uzyskania pierwszego przychodu nieobjętego podatkiem VAT, może stosować proporcję 100% przychodu z VAT w stosunku do przychodu bez VAT, a tym samym stosować taką samą proporcję do odliczania uiszczonego przy kosztach ogólnych (czynsz, media, wynagrodzenia za usługi na rzecz Spółki np. księgowe, prawne, reklamowe) podatku VAT jak również korzystać z prawa do zwrotu nadpłaconego podatku VAT...
   
   

Niezależnie od celu, w jakim wykorzystywana będzie wynajmowana nieruchomość, a tym samym niezależnie od kwestii wystawiania faktury za usługę w postaci najmu, Spółka zobowiązana będzie do ewidencjonowania sprzedaży VAT, a także do prowadzenia ewidencji zakupów VAT, gdy będzie chciała skorzystać z prawa pomniejszania podatku należnego o podatek naliczony przy wydatkach związanych z wynajmowaną nieruchomością .Jednakże Spółka będzie mogła odliczać podatek VAT uiszczony przez nią w związku z utrzymaniem (ulepszenia, wyposażenie, media itp.) wyłącznie nieruchomości wynajmowanych na cele użytkowe, tj. w przypadku świadczonej usługi najmu nieobjętej zwolnieniem od podatku VAT z art. 43 ust. 1 pkt 36, a więc od kwoty podatku VAT otrzymywanej od najemców wynajmujących nieruchomości.

Równocześnie wobec faktu, iż ewentualny przychód Spółki zwolniony od podatku VAT (sprzedaż nieruchomości lub ich najem na cele mieszkalne) wystąpi dopiero w późniejszym okresie, do tego momentu Spółka będzie osiągała wyłącznie przychód objęty podatkiem VAT. Tym samym, proporcja przychodu Spółki objętego podatkiem VAT do przychodu tym podatkiem nie objętym będzie wynosiła 100%, a tym samym Spółka będzie mogła stosować taką samą proporcję do odliczania uiszczonego przy kosztach ogólnych (czynsz, media, rachunki za telefon, wynagrodzenia za usługi na rzecz Spółki np. księgowe, prawne, reklamowe) podatku VAT. Z tych samych względów Spółka będzie mogła korzystać z prawa do zwrotu nadpłaconego podatku VAT w tym samym stopniu. Zdaniem Spółki, podatek VAT uiszczony za wszystkie koszty ogólne, które będą związane (o ile można je przypisać) z działalnością Spółki objętą podatkiem VAT, będzie mógł być w całości (100%) wykorzystany do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynie podatek VAT uiszczony przy tych kosztach, które będzie można przypisać do innych (tzn. nie objętych podatkiem VAT) działalności Spółki, nie będzie mógł zostać wykorzystany do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli charakter jakiegoś kosztu będzie umożliwiał określenie konkretnej proporcji, w jakiej dotyczy działalności Spółki objętej podatkiem VAT, a w jakiej tej zwolnionej, Spółka będzie mogła precyzyjnie przypisać odpowiednie wartości podatku VAT do odpowiednich działalności, a tym samym skorzystać z odliczenia podatku w odpowiednim zakresie, Przykładem takiego kosztu uzyskania przychodu może być koszt związany z obsługą prawną Spółki, gdyż zarówno na fakturze jak i na dołączanym do faktury zestawieniu godzinowym może być wskazany koszt obsługi z podziałem na poszczególne działalności Spółki.

Z powyższych rozważań wynika, że proporcja 100% przychodu Spółki objętego podatkiem VAT do przychodu tym podatkiem nie objętym będzie wynosiła 100% w pierwszym okresie działalności Spółki, a tym samym będzie uzasadniała jej stosowanie do odliczania podatku VAT uiszczonego przy kosztach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w rezultacie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków wskazanych w ustawie o VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i zostanie on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego Zainteresowany ma możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem jeżeli podatnik ponosi wydatki, które służą sprzedaży opodatkowanej (usługi najmu Nieruchomości na cele użytkowe, usługi marketingowe) wówczas przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast w przypadku związku wydatków ze sprzedażą zwolnioną (obrót Spółki uzyskiwany z tytułu najmu nieruchomości na cele mieszkalne) prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami zwolnionymi od podatku, jak i opodatkowanymi, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 i 91 ustawy o VAT, mające na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Art. 90 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Na mocy art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

W myśl art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza w ramach swojej głównej działalności gospodarczej zawierać na terytorium Polski z osobami fizycznymi (zwanymi dalej Klientami”) umowy renty dożywotniej z tytułu przeniesienia na Spółkę prawa własności nieruchomości (zwanych dalej „Nieruchomościami”). Przeniesienie własności Nieruchomości dokonywane będzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (Dz.U.1964.16.93, ze zmianami), w szczególności na podstawie przepisów art. 903-907 kodeksu cywilnego, regulujących świadczenie pieniężne z tytułu umowy renty dożywotniej, gdzie Spółka zobowiązana będzie z tytułu nabycia własności Nieruchomości do zapewnienia osobie fizycznej dożywotniej renty oraz dożywotniego użytkowania Nieruchomości. Będzie to podstawowa działalność Spółki, zaś jej przychodem będzie sprzedaż lub najem Nieruchomości po śmierci Klientów. Nieruchomości nabywane będą przez Spółkę w drodze zawieranych z Klientami w formie aktu notarialnego umów renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości oraz ustanowienia na rzecz Klienta prawa dożywotniego użytkowania nieruchomości. Spółka dokonywać będzie na rzecz Klienta comiesięcznej wypłaty świadczeń pieniężnych w ustalonej wysokości (renta). Wskazana w poprzednim zdaniu renta będzie wypłacana przez Spółkę na rzecz Klienta dożywotnio. Spółka będzie również ponosiła inne daniny publiczne związane z Nieruchomością tj. opłaty za użytkowanie wieczyste lub podatek od nieruchomości. Na mocy zawartej ze Spółką umowy renty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości Klient będzie również uprawniony do dożywotniego użytkowania Nieruchomości. Po śmierci Klienta Spółka Nieruchomość sprzeda lub wynajmie (na cele mieszkaniowe lub użytkowe).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uprawnienia do odliczania uiszczonego podatku VAT od kosztów ponoszonych w związku z utrzymaniem wynajmowanych lokali (ulepszenia, wyposażenie, media itp.) od kwoty podatku VAT otrzymywanej od najemców oraz prawa do zastosowania proporcji w wysokości 100% do czasu, gdy Wnioskodawca będzie uzyskiwał obrót, który jest opodatkowany podatkiem VAT.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma uprawnienie do odliczania uiszczonego podatku VAT od kosztów ponoszonych w związku z utrzymaniem wynajmowanych lokali (ulepszenia, wyposażenie, media itp.) od kwoty podatku VAT otrzymywanej od najemców w sytuacji, gdy zakupy te są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (w przypadku Wnioskodawcy będzie to obrót uzyskiwany z czynności usług najmu na cele użytkowe oraz czynności marketingowe).

Odnosząc się do pytania nr 2 tut. Organ podatkowy stwierdza, iż w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania przepisy art. 90 ustawy o VAT w zakresie rozliczania podatku VAT strukturą, bowiem jak wskazał Wnioskodawca sprzedaż nieruchomości lub ich wynajem na cele mieszkaniowe nastąpi w późniejszym okresie – do tego momentu Spółka będzie osiągała jedynie obrót opodatkowany podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca ma uprawnienie do stosowania 100% proporcji przy odliczaniu podatku VAT z tytułu poniesionych wydatków związanych z eksploatacją Nieruchomości (czynsz, media, wynagrodzenia za usługi na rzecz Spółki np. księgowe, prawne, reklamowe), a w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym nastąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym Wnioskodawca ma uprawnienie do zwrotu podatku VAT w wysokości wykazanej nadwyżki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wynajmem nieruchomości oraz braku obowiązku stosowania proporcji przy odliczaniu podatku naliczonego. Rozstrzygnięcie dotyczące zastosowania zwolnienia przedmiotowego w podatku VAT dla świadczonych usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe oraz opodatkowania usług wynajmu na cele użytkowe zostało ujęte w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.