INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 05 lipca 2011r.), uzupełnionym w dniach 12 i 16 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania zawodnikom butów oraz strojów sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania zawodnikom butów oraz strojów sportowych.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, pismem z dnia 06 września 2011r. Znak: IBPB I/2/423-811/11/MS oraz IBPB II/1/415-643/11/AŻ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 12 września 2011r. (opłata) oraz w dniu 16 września 2011r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem stanowiącym organizację sportową zajmującą się propagowaniem i organizowaniem sportu kwalifikowanego piłki ręcznej oraz rekreacji. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest m.in. działalność klubów sportowych. Celem wnioskodawcy jako stowarzyszenia, zgodnie z zapisami statutu, jest: rozwijanie działalności prowadzącej do utrzymania i podnoszenia sprawności fizycznej dzieci, młodzieży i dorosłych; krzewienie zamiłowania do systematycznego uprawiania sportu i rekreacji fizycznej; czynny udział w życiu społecznym swego regionu; planowanie i organizowanie pozalekcyjnego życia sportowego uczniów; uczestniczenie w imprezach sportowych organizowanych na obszarze działania samorządu terytorialnego i poza nim; organizowanie zajęć sportowych dla dorosłych i młodzieży, w tym uczniów, w celu wszechstronnego rozwoju ich sprawności fizycznej i umysłowej; organizowanie działalności sportowej z uwzględnieniem funkcji zdrowotnych. Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej do klubu sportowego) zawarta pomiędzy wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Na skutek podpisania rzeczonej umowy zleceniobiorca zobowiązuje się za wynagrodzeniem określonym w tejże umowie do gry w charakterze zawodnika sekcji piłki ręcznej. W związku z powyższym, wnioskodawca ponosi wydatki na zakup obuwia i strojów sportowych, w których zawodnicy występują podczas treningów oraz rozgrywanych meczów. Stroje sportowe poza imieniem, nazwiskiem oraz numerem danego zawodnika opatrzone są ponadto w logo z nazwą klubu oraz reklamodawców.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał, iż zakupione przez niego buty oraz stroje sportowe stanowią jego własność. Zostają one udostępnione zawodnikom na okres rozgrywek. Zawodnicy występują w tychże strojach wyłącznie podczas treningów oraz rozgrywanych meczów. Po zamknięciu sezonu przedmiotowe stroje oraz obuwie podlegają zwrotowi do klubu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, ponoszone przez wnioskodawcę wydatki na zakup obuwia i strojów sportowych dla zawodników sekcji piłki ręcznej, stanowią przychód zawodników podlegający opodatkowaniu...
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, konieczne jest wprowadzenie do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się zapewnić zawodnikom obuwie i stroje sportowe, aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika...
   
   

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ponoszone przez niego wydatki na zakup obuwia i strojów sportowych dla zawodników sekcji piłki ręcznej, nie stanowią przychodu zawodników podlegającego opodatkowaniu. Zawodnicy występują w owych strojach i obuwiu podczas treningów oraz rozgrywanych meczów, tj. w chwili, kiedy wypełniają obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z wnioskodawcą. Obowiązkiem wnioskodawcy jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z zakupem strojów sportowych i obuwia. Tym samym wydatki poniesione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić przychodu zawodników.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenie zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się zapewnić zawodnikom stroje sportowe oraz obuwie, aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika. Zawodnicy występują w owych strojach i obuwiu podczas treningów oraz rozgrywanych meczów, tj. w chwili, kiedy wypełniają obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z wnioskodawcą. Obowiązkiem wnioskodawcy jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z zakupem strojów sportowych i obuwia. Tym samym uznanie, iż wydatki ponoszone przez klub na zakup obuwia i strojów sportowych stanowią przychód zawodnika, nie może zależeć od istnienia w treści umowy/ kontraktu zapisu, iż klub (wnioskodawca) zobowiązuje się zapewnić zawodnikom stroje sportowe oraz obuwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie skutków podatkowych przekazania zawodnikom butów oraz strojów sportowych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zaliczona została działalność wykonywana osobiście. W ramach tego źródła przychodów w art. 13 ustawodawca wyróżnił w pkt 8 - przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest stowarzyszeniem, stanowiącym organizację sportową. Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej do klubu sportowego) zawarta pomiędzy wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup obuwia i strojów sportowych, w których zawodnicy występują podczas treningów oraz rozgrywanych meczów. Stroje sportowe poza imieniem, nazwiskiem oraz numerem danego zawodnika opatrzone są ponadto w logo z nazwą klubu oraz reklamodawców.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał, iż zakupione przez niego buty oraz stroje sportowe stanowią jego własność. Zostają one udostępnione zawodnikom na okres rozgrywek. Zawodnicy występują w tychże strojach wyłącznie podczas treningów oraz rozgrywanych meczów. Po zamknięciu sezonu przedmiotowe stroje oraz obuwie podlegają zwrotowi do klubu.

Zatem biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro zakupione przez wnioskodawcę buty oraz stroje sportowe stanowią nadal jego własność, a zawodnikom zostają one udostępnione wyłącznie podczas treningów oraz rozgrywanych meczów i po zamknięciu sezonu podlegają one zwrotowi, to przekazane obuwie oraz stroje nie stanowią nieodpłatnych świadczeń na rzecz zawodników i ich wartość nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazać jednakże należy, iż gdyby zawodnicy otrzymali od wnioskodawcy buty i stroje sportowe do swobodnego używania, a więc do osobistego użytku, wówczas zastosowanie znalazłby art. 13 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym równowartość tych rzeczy stanowiłaby przychód zawodnika jako nieodpłatne świadczenie.

Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż ponoszone przez niego wydatki na zakup obuwia i strojów sportowych dla zawodników sekcji piłki ręcznej, nie stanowią przychodu zawodników podlegającego opodatkowaniu. Prawidłowym jest również stanowisko, w którym wskazuje, iż brak jest konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu, iż klub zobowiązuje się zapewnić zawodnikom stroje sportowe oraz obuwie, aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż wbrew argumentacji wnioskodawcy to nie ciążący na nim obowiązek pokrycia wszelkich kosztów związanych z zakupem strojów sportowych/ obuwia powoduje zarówno brak powstania przychodu po stronie zawodników jak również brak konieczności dokonywania stosownych zapisów w kontrakcie. W istocie bowiem możliwość zakwalifikowania otrzymywanych przez zawodników rzeczy jako nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu zależy od tego czy rzeczy zostały przekazane zawodnikom do swobodnego używania czy też stanowią one nadal własność klubu a zawodnicy mogą ich używać tylko w określonym celu.

Reasumując, niezależnie od zapisu w treści kontraktu, w przypadku przekazania zawodnikom butów i strojów sportowych, które nie zostały oddane im do swobodnego użytku, gdyż mogą korzystać z nich wyłącznie podczas treningów oraz rozgrywanych meczów, ich równowartość nie stanowi przychodu podatkowego, a tym samym nie wystąpi obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.